Het is me gelukt.

 

Het is me gelukt al moest ik wel even flink mijn best doen, niet dat het nou zo belangrijk was maar wel prettig om net voor de bui binnen te zijn.

De zon schijnt volop als ik van huis ga en het gras is overal wit van de lichte vorst die op dit moment de zaak nog wat extra koud maakt, het is net -1 C. M’n eerste bestemming is naar broer Ben die op dit moment wat extra steun nodig heeft, enkele jaren geleden is zijn vrouw overleden en sinds een week nu ook zijn partner waar hij weer zo gelukkig mee was, allemaal zeer triest.

In de polder ziet alles wit door de lichte vorst die over de akkers is gegaan en de verwarming van de kassen/warenhuizen geeft prachtige witte “wolken”, het is heerlijk weer zo met de zon erbij.

Na dit bezoek ben ik weer mijn vaste ronde gaan maken, eerst ben ik Medemblik gepasseerd en nu richting Enkhuizen enz. om uiteindelijk Hoorn achter me te laten.

De weervoorspellingen hadden het wel over kans op een winterse bui en inderdaad hier en daar zie ik wel wat “ongerief” maar het is nog steeds zonnig. Door Hoorn gaat ook gesmeerd en dan weer richting Middenmeer met een licht windje op de zijkant. Net voor Hoorn zie ik een wolk hangen die voor mijn gevoel daar leegloopt in een buitje waar ik geen behoefte aan heb.

 Maar steeds vaker zie ik dat soort wolken en als ik bij Abbekerk fiets komt er zoiets opzetten waarvan ik denk dat ik die helemaal niet op m’n “pet” moet krijgen dus maar een tandje bijschakelen. Het is inderdaad zoals ik dacht dat het zou worden, een flinke bui maar ik had geluk en kon het vanuit huis bekijken en dat alles na precies 90 km die ik droog en zonnig heb afgelegd.