Een vast ritje over de drie "Zuiderzee stadjes"

 

91 km

De eerste dag van een nieuwe “werk” week, ik durf het haast niet te schrijven want werken is al een mooie tijd geleden, tenminste het werken voor de dagelijkse boterham enz., ik neem aan dat iedereen begrijpt wat ik bedoel. De zon is nog in geen velden of wegen te bekennen maar de berichten zijn goed en de zin is er helemaal en dan komt het volgende punt, waar zal ik heen gaan. Ja d’r is ook een liedje van gemaakt maar ik doe het HEM-rondje wel even dan stoor ik niemand en ben ik zo weer thuis.

Op afstand bestuurbaar

En met zo’n ritje in het vooruitzicht ga je vaak langs het water waar het vandaag rustig was op een paar opmerkelijke waarnemingen na. Tussen Wognum en Bobeldijk stond een meneer langs de weg met iets in z’n handen wat later de “besturing” bleek van een klein radiografisch bestuurbaar bootje, de “Black Scorpion” was al zeker 100 meter bij hem vandaan maar ging nog vlot over de golven.

Gespot .......

.... herkenning ....

 ........en weer verder.

Later langs de dijk kreeg ik heel in de verte nog een persoon in mijn “schootsveld”, stoppen en inzoomen en afdrukken in de hoop dat er wat zinnigs over blijft want hij is nogal al ver op het water, Ed de Boer uit Bovenkarspel voor mij de “kano man”.

Onderhoud en oponthoud

In Enkhuizen was mijn standaard pad langs de Dromedaris al een heel tijdje geblokkeerd maar nu was ook de andere kant niet vrij toegankelijk met een hoogwerker die wel hoog was maar waarin niet werd gewerkt.

Zware klei in de Wieringermeer

Later in de Wieringermeer bleek nog maar weer eens dat er heel veel grondsoorten zijn en dit stuk langs de Oudelanderweg is wel extra zwaar zo te zien.

Wel even wennen als het nieuw is.

Thuis de route nog eens nalopen op de nieuwe GPS, effe zoeken maar ik kom steeds verder in “zijn geheugen” en zie dat het goed is gegaan, ook na 91 km.