Wat is het leven toch mooi als de zon schijnt, de wind die steeds sterker wordt nemen we daarbij voor lief. Gisteren heb ik genoten van de bloeiende bollenvelden en omdat ik nog niet over de “Noordkop” was geweest leek het me niet verkeerd om daar ook even een kijkje te nemen.
Het is in één woord verbijsterend mooi, als ik van elk perceel een foto zou hebben gemaakt zou het blogprogramma weleens op tilt kunnen slaan, het is overweldigend, wat een kleurenpracht. Een paar percelen blauwe druifjes ter afwisseling en zo kwam ik na kris kras door Breezand en Anna Paulowna bij de boot naar Texel die ik heb laten varen en ben langs het Marsdiep richting huis gegaan.
Op een bepaald moment kreeg ik een echte zeilboot in het vizier, echt met volle zeilen iets verder linksom omhoog “De Donkere Duinen” in waar de Schotse Hooglanders bij hun kalfjes hoeden.
In de omgeving van Callantsoog staan weer een hele hoop van die prachtige kleurenpercelen en zo volg ik de weg tot “St.Maartens Zee” waar ik linksom ga om iets verder bij de restanten van “Huis te Nuwendore” een kijkje te nemen.
Het eerste wat ik zie is een bord van de overheid waardoor er geen toegang meer is. De jeugd heeft weer eens iets verpest, in het verleden ben ik hier wel bovenin geweest, zou mooi zijn om een overzichtsfoto te maken van de bloeiende velden, helaas.
Als ik bij Middenmeer ben let ik even goed op bij het “vijvertje” naast de Alkmaarsebrug, daar werden vorig jaar schildpadden gespot en het schijnt ook dit jaar en inderdaad ik heb er één weten vast te leggen vanaf de parallelweg waar ik 50 meter verder ben gestopt om met mijn vroegere buurman een praatje te maken, Gerrit Walsema, de 89 jarige fiets nog geregeld een rondje. Toen ik alles weer binnen had gezet gaf de dagteller 103 km aan en dat door de zonnige “Noordkop” van N.H.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten