Over Wieringen en nog veel meer.

 

Heel vreemd voor mijn doen, ik had vandaag geen zin, althans geen zin om met de fiets weg te gaan. Maar we weten allemaal dat het “vlees” vaak zwak is en dan gebeuren er toch weer dingen die je niet had verwacht. Gisteravond m’n lieveling weer opgehaald van Schiphol en vanmorgen na de koffie huiswaarts, eerst nog wat “lummelen” en geen zinnige dingen doen, een tijdje m’n dochter aan de telefoon en na nog wat te hebben gegeten toch even weg met de Quest. Rondje Wieringen leek het meest voor de hand liggend.

De kerk van Westerland gaat als eerste bij de verzameling en ik zie wel wat volgt.

Het volgende zou weer een kerk worden maar eerst kwam er een mevrouw met haar trouwe viervoeter en de laatste zette het op een blaffen want zo’n ding had hij of zij nog niet eerder gezien en daarna wat foto’s van “De Heidense Kapel” zoals hij hier op Wieringen vaak wordt genoemd.

Ik zal de bijgevoegde tekst er ook bijzetten dan wordt het duidelijker.

Daarna langs het Wad gefietst waar het laag water is en zodoende weinig golfslag in de buurt tot aan het monument bij de haven. Het is altijd bedrijvig in de haven waar het onderhoud aan de boten altijd doorgaat.

De coupure is altijd nog de af te sluiten “poort” naar de zee, of andersom naar Den Oever. De werkzaamheden aan de Afsluitdijk zullen wel nooit klaar komen met dat stel rekenaars van Rijkswaterstaat.

Eenmaal in de Wieringermeer is het volgende stoppunt het monument ter nagedachtenis aan 17 april 1945, de fundering van de boerderij die in het “gat van de dijk” stond tijdens deze onvergetelijke miskleun van de bezetter is het enige wat overbleef na de explosie en de daarop volgende water stroom die de polder weer onder water heeft gezet.

Ook nu weer een aantal bloeiende tulpenvelden en een speciaal omgebouwde trekker die wordt gebruikt om het land in te zaaien en voor al deze beelden moest ik slechts 51 km fietsen.