Voor een gesloten deur.

 

Wat moet een mens als hij geen bestemmingen zou hebben, ik heb er nog genoeg en de rit voor deze dag staat op De Woude. Als ik voor vertrek de buienradar nog even bekijk blijkt dat die richting niet verkeerd lijkt de buien die nog gaan vallen komen over Middenmeer en meer richting West-Friesland dus niet verkeerd voor mijn bestemming. Alles is aan “boord” en ik kan gaan. Rustig aan is de opdracht van alle mensen die wat met mij ophebben en dat zijn er ondertussen heel wat. Langs de Alkmaarseweg heb ik schuin tegen maar de bomenrij breken de wind dus dat gaat prima. Niet boven de 30 km en dat gaat redelijk tot ik op een bepaald moment zie dat ik “zondig” en dat heb ik verschillende keren onderweg gehad.

In de verte zie ik een veld bloeiende zonnebloemen en dacht toen, voor de zonnebloemen hoef je dus niet naar Frankrijk, hier staat het ook prachtig.

Er zijn onderweg weer heel wat omleidingen voor fietsers dus die borden maar volgen en zo kwam ik deze keer door het industrie gebied van Heerhugowaard en uiteindelijk weer op de bekende route. Bij De Woude het pontje over en 100 meter rechtsaf en dan sta ik bij Wim en Marian Schermer voor de deur.

De auto is thuis dus moeten ze er wel zijn, helaas niemand aanwezig dus onverrichterzake terug vanwaar ik was gekomen en dat is naar Middenmeer. Via een ander route want door Heerhugowaard was al gek genoeg. Het wordt richting Grootschermer wat ik bijna opliep omdat er in Graft ook flink aan de weg wordt “geknutseld” ik kon er maar net aan langs.

In Grootschermer even een paar foto’s maken en dan weer verder. Op de kruising bij de brug om in Ursem te komen kreeg ik geen voorrang van een ouder mevrouw die moest stoppen omdat er een groep van zeker 30 fietsers over de brug naar beneden kwam. Toen ze mij zag staan ging ze nog even achteruit op het moment dat ik achter haar langs ging en weer kwam het weet goed af. Als ik weer thuis ben met een fris opgelucht gevoel omdat het fantastisch was gegaan en dat na 91 km, gewoon een feestritje.