Cees Roozendaal en "Lokkemientje"

 

Over mooi weer gesproken, nou dat had ik vandaag op de eerste 20 km niet, een fijne motregen heeft eigenlijk het  fietsplezier wat minder hoog op de lijst van ideaal gezet. Maar goed ik ben er nog en de rest van de rit ging weer prima. Ik had Tiny vanmorgen even aan de telefoon en die vroeg of ik nog langs kwam, uiteraard kom ik langs. De planning was iets anders maar die rit komt wel weer een keer, op en neer naar  Marken. Gezellig bijkletsen onder het genot van een heerlijk bakkie koffie met koek en dan is het al gauw tijd voor de lunch. Tiny gaat zo meteen tennissen en ik ga weer op huis aan. Ik neem een andere route als heen en door een wegomlegging kom ik aan de ander kant van Purmerend wat ook weer niet helemaal de bedoeling was. Even oriënteren en omkeren tot ik iets herkende van de omgeving en zo weer op het juiste pad kon komen.

Door al die omzwervingen kwam ik in Edam en toen ik het tuincentrum zag, was m’n eerste gedachte, hier is Cees Roozendaal ooit flink aangereden met z’n Quest, toen ik later een foto zag van Cees kon ik alleen maar zeggen “wonder dat ie nog leeft” wat zag hij eruit. “Lokkemientje” vergeet ik nooit meer en Cees ook niet. Onderweg kom je dan geregeld leuke dingen tegen, die ik hier en daar dan vastleg.

Het nieuwe huis van kennissen in Oosthuizen en bloeiende bomen in de Zuidoostbeemster en het nog steeds onderwater staande buitendijkse stuk land met haven bij Schardam. En als ik dan weer thuis ben blijkt het toch nog 99 km te zijn geweest.