Wij hebben nog steeds veel geluk.

Heerlijk kan ik nu zeggen maar toen ik vanmorgen van huis ging was het allemaal maar net aan. Toen ik buiten stond, nadat ik de banden eerst nog even had nagekeken, leek het net alsof ik wat spatjes voelde, het zal toch niet vroeg ik me af. Net buiten het dorp werd het was serieuzer, de bril in de doos en met helder zicht verder, het bleef miezeren. 

Pas na “La Mѐre Ann” bij Oudendijk werd het droog meteen maar een foto maken dan kan ik later zien dat het wel mee viel vandaag. Verder, op naar de “Zuidoost”,  

Tiny zou thuis zijn en dan is er koffie met, tot mijn verbazing, appelgebak. We hebben alle ervaringen van de laatste 24 uur op een rijtje gezet en beseft dat wij tot nu toe veel geluk hebben, laten we hopen dat dit nog jaren zo zal blijven. Als ik weer richting Middenmeer ga neem ik weer een simpele omweg waardoor het rondje wat groter zal worden.

Via Edam naar de dijk en dan via Schardam waar nog steeds wordt gewerkt aan het nieuwe gemaal, maar ik kan er wel weer langs en ga zo verder naar Scharwoude. Als ik alweer aardig richting de thuisbasis kom zie ik een stuk grasland waar tientallen zwanen rondlopen, ik maak geen foto maar als ik na korte tijd een tweede gelijke situatie zie maak ik wel een foto,

de zwanenplaag komt er aan, niet zo snel als met de ganzen maar dat het komt staat voor mij wel vast.

Het weer is totaal anders als op de heenreis, nu volop zon.

De kilometerteller in de Quest werkt nog steeds onberispelijk gezien zijn optellend vermogen, dat is gelijk aan de GPS en het totaal, ja “ronde” getallen of hoe deze stand ook heten mag.