De "Dijk" was afgesloten in Volendam.

 

Weer een zonnige dag, tenminste als je in de juiste regio zit. Vanmorgen voor ik van huis ging was het zwaar bewolkt maar in zuidelijke richting was het helder, er hing als het ware een wolkenbank die duidelijk aangaf tot hoever de zon zou schijnen. Het werd vandaag een op en neertje naar Zuidoostbeemster , effen bij Tiny om een bakkie en dat is gelukt.

Het eerste opvallende op deze route is in Oudendijk, ik had dit “weerstation” al meer gezien maar nu even een duidelijk foto maken.

Er staat toch nog een stevige wind als ik op de ruimte kom. Ik ga via de Nekkerweg, mooi glad asfalt tot aan de Rijperweg dan nog een paar keer rechts en links en zo kwam ik op het koffiestation. Even bijkletsen onder het genot van een bakkie met koek en al.

Ik stap later weer op om via een bekende route naar Hobrede en Volendam te gaan waar het uitzonderlijk stil was op de “Dijk”, achteraf heel begrijpelijk het was aan het eind afgesloten en toen moest ik terug om via een aangegeven route weer op de vaste route te komen maar ook hier moest ik weleens gokken of ik erdoor kon met de Quest.

Na wat omzwervingen kom ik in Edam om weer naar de dijk langs het Markermeer te komen.

Een zilverreiger kon waarschijnlijk niet zo snel opvliegen omdat hij wat dieper in het water stond anders was hij allang weg geweest.

Het is opvallend zoveel zwanen er gewoon langs de weg foerageren zonder het moeilijk te maken voor het overige verkeer, niet op één plaats maar later weer een stuk of 6.

De wolkenbank was ondertussen meer naar het noorden getrokken en was in noordelijke richting wel opvallend. Kort voor Middenmeer werd een kas weer leeggemaakt en werden de oude planten opgeruimd voor weer een serie  nieuwe planten om weer een paprika oogst mogelijk te maken. Alles met elkaar weer een heerlijk rondje van ik meen 105 km. Via Warder naar Schardam met de Quest  https://youtu.be/F5w-jRVxUCc

De polder met "bagger"wegen.

 

Zal ik wel of zal ik niet de tuin ingaan om een stukje te spitten, ondanks mijn afkeer van tuinonderhoud heb ik mezelf van de goeie kant laten zien en een klein stukje omgewerkt tot ik weer gewaarschuwd werd dat het zo wel weer genoeg was. Bijna verlossend heb ik het gereedschap weer schoon gemaakt en opgeborgen. Daarna een heerlijke bak cappuccino met koek en omkleden voor een prettige oefening in de Quest.  Laat ik vandaag maar weer een keer rondje polder doen en hopen dat het droog zal blijven.

Starten en de Alkmaarseweg afrijden tot aan de afslag naar de “ringdijk” van de Wieringermeer. Het fietspad werd op een bepaald moment geblokkeerd door de auto van een onderhoudsmonteurs die ik even heb gesproken, een heel vriendelijke man, hij moest z’n auto hier wel parkeren omdat een heftruck naast het pad was gegleden en niet meer kon starten, er was één en ander dik aan onderhoud toe. Het oponthoud was binnen 5 minuten opgelost en kon ik weer verder.

Het ging allemaal prima maar langs de polderwegen in deze tijd van het jaar is vragen om een “bagger uiterlijk” zowel voor de fiets als voor de berijder. Iedere auto of trekker die mij passeerde liet een nevel van prutspatten omhoog gaan, de fiets ik en zagen er niet uit. En soms een beetje regen om de bagger op de wegen soepel te houden maar meestal was het gewoon mooi weer.

Bij de Haukes op Wieringen was het weer zonnig.

Even op de “Oude Zeug” kijken bij de haven waar weinig beweging was.

Ook de landbouw gaat door, de enorme suikerbietenrooier deed zijn werk en de zeemeeuwen volgden hem op de “voet”.

Eenmaal thuis na 70 km deed ik iets wat ik nog nooit eerder had gedaan, de fiets buitenom wassen na een ritje, hij zag er niet uit. Maar na behandeling kon hij weer voor de “kraam” om, het is gewoon een schoonheid op drie wielen. Als toetje een stukje video van dit ritje in 2 delen  https://youtu.be/uTZIN5vKckk

Kort maar toch weer iets "nieuws" onderweg, "het zeilmeisje"

 

Het was koud vanmorgen, wel droog maar geen “spat” zon te zien, het is echt weer zoals mijn vader dan kon zeggen, “Het is regenkoud” en dat geloof ik ook. Toch maar even de benen strekken, heel kort deze keer even naar broer Ben die op een oproep wacht om een nieuwe heup te krijgen.

Richting Medemblik en dan naar Wervershoof, maar op dit vaste rondje langs de haven zag ik hem liggen, de “Guppy”, de zeilboot van Laura Dekker, beter bekent als “Het zeilmeisje” dat in haar eentje de wereld rond zeilde op 16 jarige leeftijd. Tegenwoordig gaat ze met een aantal jongeren/pubers ook grote zeiltochten maken samen met haar man, Sander Vogelenzang uit Twisk en hun twee kinderen. Ik ben na een paar foto’s weer verder gegaan en bij broer Ben even een bakkie gedaan en lang kletsen.

Als ik weer opstap fiets ik ook nog even naar Aad en Ans om na een half uurtje mijn weg weer te vervolgen via het “Egboetswater” om na slechts 43 km weer thuis te komen.

Bijna allemaal geschiedenis

 

Vandaag kon ik niet weg, een onderhoudsmonteur zou langs komen om de CV ketel na te kijken. Ter “afleiding” ben ik een tijd in de tuin bezig geweest tot m’n rug het mooi genoeg vond en dan weet ik uit ervaring dat ik moet stoppen, volgende keer maar verder.

Drie boutjes uitdraaien

En zien dat het niet aan de smering ligt

En als je dan binnen zit bedenk je nog iets, over klinkerwegen “rammelt” er iets rechtsachter in de fiets dus onderzoeken en kijken of ik het kan oplossen. Ik heb hem geopend en kon niets afwijkends vinden dus weer dichtmaken. En van het één komt het ander, ik had een paar foto’s gemaakt van m’n klusje en toen ik die op de pc had gezet kwam ik meer foto’s tegen eigenlijk veel meer waar ik een paar uit het verleden bij elkaar heb gezocht.

De Rainbow Lyric

De eerste Quest 

Het begin was een tweewielige Rainbow Lyric in 2005 vervolgens werd dit een Quest  waar ik een aanrijding mee heb gehad toen er iets van 53.000 km op de teller stond. Het wachten op reparatie zou lang duren omdat het enorm druk was met de levering van nieuwe fietsen bij Velomobiel.

De tweede Quest

Maar ik had geluk er was die dag een meneer geweest die een jaar uitstel wilde en met die fiets waren ze bezig en zodoende reed ik na 14 dagen weer met een hele nieuwe. Die heb ik ingeruild na ik meen ruim 137.000 km.

De derde en huidige Quest

Omdat ik meende dat de volgende m’n laatste zou worden en ik wel wat minder kilometers zou maken heb ik een tweede hands gekocht die er volgens gegevens van Velomobiel net over de 30.000 km was. Maar ja het gaat nog steeds voorspoedig en deze komt ook alweer dicht bij de 80 á 90.000 km.

Het Noord-Hollands dagblad

de Volkskrant

In deze periode kwamen ook nog een paar aparte gebeurtenissen langs, 80 jaar worden en in de regionale krant met grote verhalen en ook een keer, een jaar geleden ongeveer, in een landelijk dagblad waar ik niets van wist. Ik hoop z.s.m. weer een ritje te kunnen maken met een recenter verslag.

Weer via de Rijndijk in West-Friesland

 

Hoera, daar is ie weer, ja het kon afgelopen maandag niet omdat er belangrijker dingen waren maar vandaag is het weer heerlijk om een rondje te trappen. Ja en dan moet je weten waar je heen zal gaan, welke richting zal ik nemen, het werd uiteindelijk een heel vreemd kris kras rondje en niet eens lang. Ik had bedacht dat de A.C.de Graafweg weer open was dus laat ik daar maar weer eens langs gaan van het begin bij Wognum en eindigend bij het Verlaat aan het begin van de Heerhugowaard. Maar helaas toen ik onder het viaduct door was zag ik nog steeds het bord op de afslag van het fietspad staan dus afgesloten en dan bedenk je weer dat je als fietser maar een tweede rangs verkeersdeelnemer bent. Dus eerst via Wognum naar de Tramweg bij Wadway om op het deel van het fietspad te komen waar het wel is opengesteld.

Het is inderdaad een prachtige verbetering, als of het fietspad een “snelweg” is geworden en dat alleen voor fietsers. Later met een afwijkende richting even naar de Obdammerdijk  om te kijken of daar nog iemand aanwezig is. Ik kwam wel langs de molen en de kalkoenen die gewoon langs de weg lopen bij m’n zwager en zus aan , helaas niemand thuis dus weer verder naar Middenmeer. Ik reed via de Rijndijk, langs de aardbeienkassen die alweer “uitgekleed” waren tot volgend voorjaar.

Op een bepaald moment realiseer je dat het prachtig weer is en dat de bladeren plaatselijk al helemaal zijn verdwenen maar toch is dit ook prachtig om te zien.

Hoe dichter ik bij de Wieringermeer kom des te groter wordt het aantal windmolens/zwaaipalen, maar ik zie ook dat de ingezaaide bermen nog steeds gedeeltelijk in bloei staan, ook na deze 73 km. En hier de Rijndijk van het begin tot het eind. https://youtu.be/LUUi4Xdg7KI