Een rondje wat zomaar groter is geworden

 

Als het weer zo zou blijven kom ik dagen tekort om in en om huis wat nuttigs te doen, de verleiding is dan te groot om niet een klein stukje te gaan fietsen. En zo ging het vandaag ook, in eerste instantie zou ik in de tuin wat gaan wieden enz. maar de zon en alles wat daar bij hoort was de oorzaak dat ik de tuin “links” liet liggen. Even naar Obdam daar ben ik al een hele poos niet geweest. De hele familie was thuis, d.w.z. Tom, Gerda en 2 van de 3 zonen die waren gecharterd om grof grint op de paden om het huis te storten. Dus ik kwam in een drukke omgeving, maar Gerda had meteen weer koffie gezet en de parasol geplaatst en was vervolgens weer de zorgzame oma voor de kleintjes die een bloemenkraam hadden om bloemen uit opa’s en oma’s tuin te verkopen en oma speelde als vroegere kleuterjuf het spel dapper mee.

Bij vertrek was ik een het zoeken naar een bestemming, een route uit de vrije hand maar wel langs de aardbeien koning van Lekermeer langs de Rijndijk. Het is allemaal weer in wording, er staan 4 kappen met stellingen op hoogte waar de aardbeienplanten zijn geplant en nu wachten op de zonnige vruchten die straks weer langs de weg te koop worden aangeboden, ik heb er nu al zin in. Langs dit pad staan nog heel wat tulpen en dus hier en daar maar een keer afdrukken.

Hier en daar zit er weer een zwaan te broeden en op het water langs de dijk is het druk van de zeilbootjes.

Bij de “lichtopstand” naast het “Oma Mia Bankje” even stoppen om weer een nette foto te maken. Hij zit weer opnieuw in de verf en nu maar wachten tot er weer  wat onverlaten de zwarte spuitbus gaan gebruiken, het is immers niet in de bewoonde wereld en thuis mag het niet. Er kwamen net een oudere meneer met een dochter of kleindochter die alle belangstelling hadden voor de Quest. Een tijdje kletsen en weer verder richting Enkhuizen en verder naar Andijk en Middenmeer werd dit net 104 km, volgende keer de tuin maar hoop ik.

Een mooi rondje wat ik al vaker heb gereden

 

Wat weer een schitterende dag, heerlijk zonnig weer en geschikt om een rondje te fietsen. Eerst maar even naar Zwaag en bij Leo en Riet langs, Leo heeft wat “rommel aan de vin” een uitdrukking op z’n West-Fries als het wat minder vlot gaat.

Maar voor het zover was kwam ik bij Wognum nog meer familie tegen, zwager Gerard met z’n schoonzus Nel die samen de wind trotseerden, eerst tegen wind en terug voor was de theorie en dat klopte. We stonden gezellig te kletsen, eigenlijk op een ongelukkig plek, in de bocht van een rotonde waar het fietspad liep, maar het allemaal goed gegaan en na ons kletspraatje zijn we weer verder gegaan. Bij Leo en Riet was het goed, hoewel Leo toch wat minder mobiel was op dit moment maar met wat aanpassingen in z’n medicijnen is er weer hoop dat het beter gaat worden. Riet had ondertussen voor koffie gezorgd en buiten uit de wind en in de zon zaten we een poosje te kletsen. Ik ben weer verder gegaan om het HEM-rondje er aan vast te plakken beter bekent als het rondje Hoorn-Enkhuizen-Medemblik.

Onderweg maak ik dan zoals gewoonlijk hier en daar een foto dus nu ook weer variërende van het wooncomplex bij Middenmeer voor mensen die door omstandigheden dringend om onderdak zitten te springen, denk dan aan vluchtelingen gescheiden mensen enz. enz.

Later bij Wognum wat jonge Nijlgansjes met moeder gans.

Door Hoorn even de Oosterpoort op de kiek en later een zeilbootje op het Markermeer.

Langs de dijk kort voor Enkhuizen was een jonge boer z’n “rijkdom” aan het bekijken, misschien dacht hij op dat moment wel, “ hoelang kan ik hier nog van genieten, zo’n prachtige veestapel” die door de “grootmachten” de grond in wordt gewerkt. Eenmaal weer thuis bleek het toch nog weer 86 km te zijn geweest die ik met plezier heb afgelegd.

Weer een rondje over de dijken.

 

’t Zit er weer op, weer een bijna echt rondje over de dijken, eerst afgelopen vrijdag bellen met Loket Afsluitdijk en doorgeven wat de planning was, deze keer viel de vragenlijst mee, deze persoon geeft mijn “verzoek” dan weer door aan garage Den Das en Post op Den Oever, die bellen of mailen mij dan weer dat het kan en zo was ik dan in de gelukkige situatie dat ik vandaag rondje om kon over de Afsluitdijk  en de dijk van Lelystad naar Enkhuizen. Het weer was prachtig alleen stond er een stevige wind langs het water. Aangekomen bij de garage was de eerste, “Koffie Pé” en zo begint het avontuur na de eerste 15 km te hebben gefietst, na de koffie zetten we samen de fiets in de auto en gaan we van start.

Door het Robbenoordbos was het nog windstil maar op de vlakte blaast ie pittig. Aan de andere kant bij het “Waddencentrum” gaat de Quest er weer uit en vertrekt Rob weer richting Noord-Holland en ik begin aan de rit richting Oudemirdum.

Na enkele honderden meters stop ik even om te kijken of dit wel echt waar is, ik dacht dat het hier dieper was maar de zwanen staan in grote getalen bijna op het droge, een zandbank waarschijnlijk. Bij Bianca is er meteen koffie met koek en ook Fleur, die haar moeder hielp met ramenlappen van het zomerhuis wat net weer ruim was van een gezin met 2 kinderen, dus extra poetswerk was van de partij.

Al omgekleed in fietstenue want die gaat straks ook proberen of ze het nog kan na ruim een half jaar niet meer op de racefiets te hebben gezeten na een avontuur in Australië en op Balie. Ze gaat niet met opa mee dat gaat te hard begreep ik en ook liefst eerst tegen wind en dat stukje van Oudemirdum naar Lemmer is nou net weer voor de wind.

Bij Lemmer even het Wouda-gemaal op de foto en weer verder.

Ook in de Noord Oostpolder staan heel wat tulpen in bloei en zo kom ik na een aantal kilometers in de NOP en door Emmeloord waarna de Ketelbrug aan de beurt is, even doorzetten en ik ben weer bij de Ketelbrug. Het is en blijft een leuk rondje ik ben net de brug/sluis over als het licht begint te knipperen en alle verkeer stoppen moet.

Op de dijk zie ik een ligfiets aankomen die richting Lelystad gaat, natuurlijk even stoppen en kennismaken met Gert Hoff die naar Dronten moet. Hij had een op en neertje gemaakt naar Medemblik en reed in een “Snoek” de snelste fiets op dit moment en vertelde dat hij mij niet kende maar wel mijn blog las en toen hij de Gekko op de fiets zag wist hij het zeker. Nog even doorrijden en ik kom weer in de Wieringermeer en thuis gekomen zie ik dat ik in totaal 204 km ben verplaatst waarvan 24 km met de bus over de Afsluitdijk tot aan het Waddencentrum dat ongeveer 5 km vanaf Friesland staat en waar de stop en laad en losplaats is voor wandelaars en fietsers.

De laatste waarneming is het mest injecteren in de grond met moderne apparatuur. En dit alles was goed voor 180 km fietsen plus 24 km met “speciaal” vervoer wat volgens de laatste geruchten nog tot en met 2030 zal duren hoewel de chauffeur z’n bedenkingen had. Eerst 1 april 2019 tot 2022, toen werd het 2025 later hoorde ik 2028 en nu is het nog erger, 2030.

Rondje om de Wieringermeer

 

Ik had er niet voor gerekend, de berichten waren niet zo gunstig met kans op buien en ik zou vanmorgen eerst op verjaarsvisite naar Maureen de buurvrouw hier tegenover in de straat, waarvoor ik was uitgenodigd, dus de fiets zal wel “op stal’ blijven. Maar net als zo vaak is het allemaal weer anders gelopen, eerst op verjaarsvisite en omdat het nog steeds droog was eerst wat eten en daarna omkleden en op pad gaan. Ja, waar zal ik heen gaan, ik besloot om rondje om de Wieringermeerpolder te doen en dan zie ik wel waar ik uitkom. Ik denk dat ik tussen half één en één uur van start ben gegaan, eerst de Alkmaarseweg en dan aan het eind linksom  richting Medemblik, het gaat allemaal zoals het gewoonlijk gaat met het idee “Het moet niet hard maar als het goed gaat, gaat het vanzelf hard”.

Nog één foto van een baan bloeiende tulpen in de polder met z'n molenpark op de achtergrond en dan weer door.

Na Medemblik naar de Zuiderdijkweg waarlangs tijdens het bewerken van het land tevens gezaaid wordt. Bij de haven van Oude Zeug staat een stelling van of voor een stevige hijskraan.

En iets verder bij het monumentje wat herinnert aan 18 april 1945 even stoppen en een paar foto’s maken. De fundering van de boerderij die daar stond is naast de bocht in de weg het enige kenmerk dat hier een stuk geschiedenis is ontstaan bijna aan het eind van de 2^e wereldoorlog.

Als ik onder de A7 door zal rijden even stoppen om weer een foto te maken van de fuut die daar al een tijdje zit te broeden.

En zo ga ik verder langs de Waardweg en vervolgens de Groetweg waar in een perceel tulpen een onwaarschijnlijk aantal mensen, met naar ik aanneem met kennis van zaken, die daar selectie werk verrichten in de tulpen. En zo was ik na 70 km weer thuis met een voldaan gevoel.

Een tikkie toe en toen werd het een TIK.

 

Een klein rondje kan soms iets uit de hand lopen, ik dacht op en neer te gaan naar de Obdammerdijk maar daar was niemand thuis dus meteen maar verder. En wat nu, links of rechtsom ’t maakt mij niet zoveel uit het is toch mooi weer

. Ik had me voorgenomen om geen foto’s meer te maken van bloeiende bollenvelden, die zijn er weer genoeg geweest. Maar als die tulpen nou net met een molen op de achtergrond in bloei staan dan kan het niet Hollandser, waar zijn wij “beroemd” door dat zijn dus molens en bloeiende bollenvelden, dus ……..

Als ik in de buurt van Schardam kom is er een grote groep ganzen op een aantal percelen aan het foerageren en de boel vol schijten zodat er geen vee meer van kan of wil vreten. En de partij voor de dieren maar zeggen dat er niets verkeerds aan is, nou ze moesten zelf maar eens in de situatie verkeren dat het ten koste zou gaan van hun dagelijks brood dan zouden ze wel anders redeneren.

Via Hoorn weer verder langs de dijk van het Markermeer/IJsselmeer en na Enkhuizen zie weer zeilboten en zelfs 4 driemasters die meestal langer “op stal” blijven. Als ik stop voor een paar foto’s van dit soort vaartuigen valt het ook op dat het koolzaad hier weer volop in de bermen staat en dan vraag ik me gelijk af, wat is het mooiste geel, koolzaad of mijn ligfiets . De uitslag stond al ver van te voren vast.

Vlak bij Middenmeer zijn ze bezig met bermonderhoud op een nieuwe manier, een stuk van de berm wegfrezen en meteen op een kiepwagen zodat het er gelijk weer netjes uitziet. Ik kom weer heerlijk uitgewaaid thuis na 109 km want langs het water stond er toch nog een “dun windje”.

Bloemen en mozaïeken in Breezand

 

Even een kort stukje schrijven want er komen genoeg foto’s deze keer. Afgelopen weekend was in Breezand weer de jaarlijkse mozaïeken dag bij heel veel bedrijven worden mozaïeken gemaakt van actuele en minder actuele onderwerpen, maar de kleurenpracht is buiten gewoon. De eerste af slag die ik nam was meteen al raak en zo volgen er veel meer soms aan de éne kant van de weg een mozaïek en aan de andere kant een uitgestrekte bloemenpracht van percelen bloeiende tulpen.

Voor mij de mooiste die ik zag want ik heb lang niet alles gezien het topstuk
stond vandaag in het Noordhollands Dagblad maar die heb ik gemist

Bekijk ze rustig want met een paar dagen is het weer weg als je in Breezand zou komen. Dus het werd een klein rondje van zo’n 65 km meer wel erg mooi.