Franse belangstelling

Zo maar weer een keer naar Oudemirdum in de zuid-west hoek van Friesland, Gaasterland voor de kenners. Richting Afsluitdijk met flink wind krachtig van opzij, dus dat wordt op de Afsluitdijk flink schuin tegen de wind in trappen, we zien wel was mijn eerste gedachte. Ik moet wel toegeven, het viel in het begin gewoon tegen, 35 tot 38 op de teller en dan was het ongeveer op ook, de conditie is weer snel weg heb ik het idee. Maar goed ik had de tijd en als ze thuis is dan zie ik dat wel, eerst bellen vind ik niet nodig, anders zou mijn dochter misschien thuis blijven of haar eigen gang niet kunnen gaan omdat haar vader zo gek is om met de fiets heen en weer te rijden. Het viel me op dat er overal weer aan de weg geknutseld wordt, langs de Afsluitdijk worden t.z.t. maar wel binnenkort de sluizen uit gehesen en dat geeft 3 keer per dag een half uur vertraging op het fietspad, langs de dijk in Friesland stonden ook de borden al klaar en de lijnen op de weg om binnenkort wat nieuws te maken of reparaties te verrichten. Bij de vroegere Galamadammen waar nu zo’n mooi “GALAMA AKWADUKT” is gemaakt moest is even stoppen omdat daar stukken uit het fietspad waren gehaald en werden vervangen door nieuwe lappen z.g. koud asfalt. Maar verder was de rit probleemloos, mijn dochter was thuis en de koffie was snel gezet, even later kwamen de kinderen uit school wat altijd weer een feest lijkt als opa er is. Na de middag was Fleur helemaal niet meer in de stemming om naar school te gaan ondanks allerlei beloften, ze was stellig van plan om die middag thuis te blijven tot dat opa een voorstel deed. Als je nou straks met opa in de Quest naar school gaat wat gaan we dan doen, nou dat was natuurlijk geen punt meer en om 1 uur gingen we samen in de fiets de “bult” af dan 100 meter linksaf en we staan voor de school, meteen had ze alle aandacht van klasgenootjes en ging ze lachend en opa nog een dikke kus weer naar school, sneller was het niet op te lossen. De rit terug liep geweldig, vooral de Afsluitdijk was een fluitje van een cent, een leuk voorval was het volgende, bij de sluizen aan de kant van Friesland stonden 3 campers op het parkeerterrein, dat was de eerste keer dat ik ze passeerde, onderweg passeerden ze mij via de snelweg en bij Breezanddijk stonden ze weer geparkeerd, ik zag toen dat ze alle drie voorzien waren van een Frans kenteken. Even later passeerden ze mij weer en werd er luidruchtig geclaxonneerd, bij het monument op 5 km vanaf Den Oever stonden ze weer en ben ik even gestopt omdat de fototoestellen al in de aanslag waren. Het eerste wat me werd gevraagd, “Ou est le moteur electric”. Dat vraagt dan om uit te stappen en het inwendige van de fiets “bloot” te geven. Inderdaad tot ieders verbazing is er niets wat op een elektrische aandrijving wijst en dan wordt de verwondering nog groter vooral als ze zien dat het maximum 60 km is geweest, al was dat ook met flinke wind van schuin achter. Na 160 km ben ik weer thuis en zit het er voor vandaag weer op.