Het is weer geregeld, huiswerk afmaken en fietsen. Het weekend is al heel dichtbij, beter gezegd, het is eigenlijk alle dagen voor mij weekend, wat is het heerlijk als je gezond bent en de gelegenheid hebt om je hobby uit te voeren als het je zelf het beste past. Voor mij is dat eigenlijk alle dagen, genieten van de natuur en alles wat je onderweg tegen komt, stil staan bij grote bouwprojecten langs de weg en je verbaast afvragen hoe snel alles toch anders wordt in de loop van een aantal jaren. Op bovenstaande foto is men bezig met het plaatsen van palen voor de fundering van het derde viaduct, allemaal naast elkaar. De eerste met dubbele rijbaan is bestemd voor het verkeer op de A7, de tweede is een enkele rijbaan bestemd voor het plaatselijke verkeer en de derde die nu wordt aangelegd is ook voor het plaatselijke verkeer maar dan voornamelijk ten behoeve van de agrarische producten die worden geteeld door de nieuwe glasbedrijven onder de “pet” van Agriport I en II , dus paprika’s en tomaten. En als je dan weet dat ik in de begin jaren hier dagelijks nog met de bromfiets langs ging zonder dat er viaducten waren en de A7 nog geen gescheiden rijbanen had, dan zijn er twee mogelijkheden of ik wordt al behoorlijk oud of de ontwikkeling van diverse bedrijven gaat erg snel. Laten we het maar op het laatste houden, je bent per slot van rekening net zo oud, als je, je voelt en ik voel me nog gewoon jong. Op het rondje van vanmorgen werd ik twee keer staande gehouden, niet door de politie maar door mensen die ik toevallig tegen kwam. De eerste stop was langs de provincialeweg van Enkhuizen naar Hoorn. Er kwam mij een meneer tegemoet die zijn hand opstak en kenbaar maakte dat hij graag wilde dat ik zou stoppen dus in de remmen en een tijdje met de man staan praten over die speciale fiets waar in ik reed. Hij had vaak zulke “dingen” gezien en vroeg zich af of je dan lid moest zijn van een club of iets dergelijks, nee het is vrij om in zo’n “ding” rond te toeren en aansluiten bij een vereniging of club kan altijd maar is niet persé nodig. Even later heb ik mijn pad weer vervolgd en kwam dicht bij de kantoren van DSB in Wognum weer iemand tegen, (familie van mijn overleden vrouw’s kant) , Nel liep ook haar bijna dagelijkse rondje, vandaag deze kant langs en de volgende keer weer ergens anders langs maar wel geregeld naar buiten, dat ontspant en houd je geestelijk fris, niet bij de pakken neer zitten en genieten. Na deze tweede stop ben ik verder gegaan naar huis waar ik na een kleine 80 km weer uit de gele “taxi”ben geklommen. En met een totaalstand van 26.550 km gaat de “superfiets” weer op stal voor zijn “broodnodige” rust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten