Vanmorgen eerst op de buienradar gekeken hoe de weerssituatie was en hoe de verwachtingen waren. Mist die in de loop van de ochtend op zal trekken en verder wind Zuid- zuid-west en temperatuur die zelfs tegen de 18 graden zal oplopen. Allemaal gunstig voor een tripje naar Oudemirdum. Tegen 9 uur ga ik van huis en om iets over 11 ben ik ter plaatse. Op de Afsluitdijk zo ter hoogte van Breezanddijk begon het nog even behoorlijk mistig te worden, zelfs zo erg dat ik bedacht dat als het in Friesland langs de dijk ook zo is dan ga ik terug. Maar het viel allemaal mee en na een paar kilometer was het alweer bijna helder. Tegen het einde van de dijk op een paar kilometer voor de Lorentzsluizen kwam ik een groep hardlopers tegen, mogelijk trainen voor de halve marathon en misschien wel voor een hele van ruim 42 km, wie weet. Aan het Huningspaed werd weer vlot koffie getapt en gezellig gekletst over de afgelopen weekenden, later kwamen de kinderen van school en opa had “toevallig” voor allebei een heel klein cadeautje mee wat altijd welkom is, iets wat ik bij de supermarkt bij de boodschappen mee kreeg en iets wat ik extra meegeleverd kreeg bij een stel buitenbanden, een kinderhand is gauw gevuld. Nadat ik wat meegegeten had en de kunsten van Fleur aan de rekstok had bewonderd ben ik weer op huis aan gegaan. In Makkum ben ik nog even gestopt om een foto te maken van het bedrijf waar mijn schoonzoon werkt aan een “super de lux” jacht wat volgende week te water wordt gelaten. Verder weer richting Afsluitdijk, tegen wind naar Den Oever maar met een Quest is met een snelheid 40 km tegen wind fietsen echt geen probleem. Bij het monument leek het rustig en ben ik gestopt om nog even iets uit de “voorraadtas” op te duiken, onderweg kon ik het niet zo gauw vinden, en toen werd het opeens wel weer druk, als bijen kwamen ze op de “honing” af, tenminste ’t zag geel, in dit geval de Quest. Er werd gevraagd of ze er foto’s van mochten maken en hoe hard of het kon, en waar of de motor zat, en of ik hem zelf had gemaakt, en uiteraard wat zoiets kost enz. enz. Alle vragen heb ik netjes beantwoord, maar toen heb ik ook maar gevraagd waar of zij vandaan kwamen. Een zeer gevarieerd gezelschap, Canada, Japan en Spanje en dan het leuke, mogen we samen met U op de foto met de “Yellow Bike” en daar sta je dan als fotomodel met wisselend armen om je heen van dan weer een Japanner dan weer een Spanjaard en ik denk dat de Canadezen ook wel een plaatsje hebben veroverd. Echt weer een dag met belevenissen die je thuis achter de geraniums nooit mee zal maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten