Service bij Velomobiel is top.

Hij is weer gerepareerd, wat een service van Velomobiel, woensdagmiddag gebeld dat ik een ander achterwiel nodig zou hebben en donderdagmorgen na wat sleutelwerk en overzetten van onderdelen in een ruim uur weer in topconditie. Dit is echt service van de bovenste plank, in zo’n geval kun je twee dingen doen, alles slopen van het achterwiel en een kale velg overhouden en die weer opnieuw gaan spaken enz. , of een nieuw wiel nemen en daar de losse onderdelen opzetten zodat je in minimum tijd weer rijvaardig kan zijn. Het laatste is gebeurd en toen hij zo open en bloot voor ons lag (de tandwielcassette), heb ik die verder uit elkaar genomen en één voor één de tandwielen schoon gemaakt. Ondertussen had Theo vastgesteld dat er in mijn fiets nog geen dubbele lagers zaten in de achterbrug, ook dit is meteen aangepast en is zonder meer een positieve ontwikkeling anders is dat geen standaard gegeven bij de nieuwe Questen. Kees Roozendaal uit Hippolytushoef had mij gistermiddag gevraagd om een buitenband 20”mee te nemen voor zijn Quest, ook dat is geregeld en toen ik vanmiddag thuis kwam heb ik die gelijk doorgebracht naar “Hippo” uiteraard met de Quest, want wat niet met de auto nodig is kan altijd nog met de fiets. En zo werd het vandaag wel een retourtje Dronten, helaas met de auto en een kleintje toe naar “Hippo” met de Quest. Ik schrijf wel zo gemakkelijk “Hippo”, maar dat is hier in de volksmond de meest gebruikelijke naam voor Hippolytushoef.

Een ernstige "tik"

Gistermiddag schreef ik nog, “tot morgen, als alles goed gaat”, is zo iets nou een soort telepathie want het ging bijna niet goed. Geen ernstige verkeersproblemen of gevaarlijke situaties maar wat problemen met de Quest en dat precies op zijn “verjaardag”. In de afgelopen 3 jaar heb ik zo serieus mogelijk het aantal lekke banden proberen te achterhalen, als ik niets vergeten ben zijn dat er rechtsvoor 18 en linksvoor 10 aangevuld met de achterband die 13 keer moest worden geplakt of vervangen, tot een leuke aanvulling zorgde de achterband vanmorgen met zijn 14e lekkage. Met elkaar dus in totaal 42 keer lek, is dat veel, ik vind het nogal talrijk, maar over 36.003 km valt het eigenlijk ook wel weer mee. De voorbanden heb ik ongeveer om de 8.000 km vervangen terwijl de achterband vandaag voor vertrek is vervangen, dat komt neer op 18.000 km per band ( helaas kan dit type niet meer worden geleverd). Maar dan de problemen van vandaag die er toe hebben geleid dat ik eerder naar huis ben gefietst dan mijn bedoeling was. Ik was eerst van plan naar Oudemirdum te fietsen maar nadat ik op de buienradar had gekeken en het weersbericht er naast had bekeken leek het me niet helemaal aantrekkelijk, dus dan maar een korter ritje. Richting Medemblik en Wervershoof en dan over de dijk langs het IJsselmeer naar Enkhuizen. Het ging allemaal heel voorspoedig, in Enkhuizen van de dijk af en dan een klein stukje langs het fietspad en daar gebeurde het, tenminste daar hoorde ik een tikje bij het achterwiel. Mijn eerste gedachte was dat er mogelijk iets aan de band was blijven plakken dat bij elke omwenteling ergens tegenaan tikte, dus stoppen en de band afvegen maar er zat niets in de weg en alles draaide geruisloos. Wat kan het dan wel zijn of het is nu over, weer in de fiets en nog maar net opgang begon het weer, dus er is wel iets maar wat, het leek wel op een gebroken spaak. De fiets op z’n kant in het gras en het wieldoekje eraf genomen en toen de spaken even “aanknijpen” de eerste kant was helemaal in orde en toen de andere kant, de tweede greep was al raak, een kapotte spaak, maar het kopje zat er nog op dus is er meer aan de hand, na wat beter in het “hart” van het mechanisme te hebben gekeken zag ik dat er een stukje uit de rand van de naaf was gebroken en zodoende hingen er 2 spaken in de ruimte. Met de nodigde voorzichtigheid ben ik terug gereden naar Middenmeer maar durfde niet overal vol aan te zetten, veronderstel dat er nog meer afbreekt dan zou ik moeten lopen. Ik denk dat ik morgen maar naar de “dokter”in Dronten ga met de fiets op de kar want na 36.003 km in precies 36 maanden mag hij wel een dagje rust hebben.

Nog één dag ...............

Zo maar een warrig rondje, eerst naar Wieringerwerf voor een boodschap, wat jammer genoeg niet lukte, dan door naar Medemblik om vervolgens via Wervershoof en Zwaagdijk naar Zwaag te gaan, daar even een CD wegbrengen en heel even kletsen omdat ik z.g. op doorreis was naar Zuidoostbeemster. En zo kwam ik om iets over 12 in Zuidoostbeemster bij mijn vriendin, even kletsen, cappuccino, en dan een broodje gegeten. Elke keer ervaar ik een rondje fietsen als ontspanning, of het nu 50 of 150 km is, of wordt, het blijft leuk in een Quest . Zo is in het kort samen gevat waar ik wel enkele uren mee bezig ben geweest, dit blijft een kort verhaal omdat ik voor morgen wil proberen uit te zoeken, of te achterhalen, hoeveel banden ik versleten heb en hoe vaak ik lek ben gereden in de afgelopen 3 Quest-jaren. Bij mijn vertrek uit Zuidoostbeemster ben ik via Middenbeemster gegaan om bij de “Welkoop” winkel te kijken of ze nog een z.g. Jada cap hadden, bij de winkel in Wieringerwerf was de voorraad al uitverkocht. Het is gelukt, hoewel de keuze beperkt was tot 3 stuks waarvan er net nog één was in de juiste maat, ik had er ook maar één nodig voor als het straks misschien echt koud gaat worden. Nog één keer fietsen dan zijn de 36 maanden, of 156 weken of 1095 dagen vol en de kilometerstand is dan …………………… ? Als alles goed blijft gaan, tot morgen.

Wel sneeuw of toch geen sneeuw

Alles is mogelijk in de herfst of in het begin van de winter, zaterdag reden we met de auto in de buurt van Utrecht in enorme regen en af en toe natte sneeuwbuien en ’s avonds reden we huiswaarts in de buurt van Roelofarendsveen waar de snelheid terug moest, uit veiligheidsoverweging, naar 30 km en dat op een z.g. “120 km autoweg” echt het was één en al sneeuw en spekglad. Zondag begon goed maar al heel snel veranderde het plaatje buiten en werd alles al in Kerstsfeer omgetoverd. En zo had ik gisteravond het idee, “Dat wordt maandag geen fietsen”, ik had me er al helemaal mee verzoend dat het een soort “huisarrest” zou worden. Maar in de loop van de morgen werd de lucht vanuit het noorden helemaal helder en de wegen sneeuwvrij dus dan opent zich weer een nieuwe kijk op de wereld van een thuiszitter, omkleden en gaan. Het was tussen kwart over 12 en half één toen ik van huis ging en om 3 uur stond ik weer binnen. Maar wat kom je dan allemaal tegen onderweg, geen sneeuw, weinig sneeuw en ook heel veel sneeuw, het blijkt dat de buien die er af en toe waren ook zeer plaatselijk enorme verschillen in het landschap hebben gebracht. In de omgeving van Spanbroek en Obdam lag weinig sneeuw, voor Hoorn en Schellinkhout lag iets meer hoewel er ook een stuk, net voor Enkhuizen, behoorlijk wit was en toch een schoon wegdek en een schoon fietspad. Later, voorbij Enkhuizen, werd het steeds witter en voorbij de vuurtoren “De Ven” in Andijk werd het laatste stuk het fietspad bijna onbegaanbaar. Een paar mensen die voor me reden op de fiets gingen van de dijk af naar beneden omdat het op 2 wielen gewoon niet te doen was, zo zie je maar heel veel variatie in de verkeersbeelden. Maar toch nog, ondanks de vooruitzichten van afgelopen zondag, een rondje gefietst van iets van 84 km meen ik gezien te hebben op de teller.

Wind en vogels langs de Waddenzee

Ondanks alle waarschuwingen toch nog even een klein rondje gemaakt, nou ja, waarschuwingen, zo erg was het nou ook weer niet. Ik las vanmorgen op de discussiegroep van ligfietsers de antwoorden op de vraag van Bert B. die de Ketelbrug over wilde gaan, met de wind die voor vandaag in de vooruitzichten werden vermeld. De reacties waren zonder meer allemaal geruststellend m.b.t. de Ketelbrug en de wind. Ik heb het vandaag ook ervaren, niet over de Ketelbrug maar een stuk langs het Wad gereden op het eiland Wieringen, heerlijk wat een hoop “verse zeelucht”. Eerst richting Medemblik en daar linksaf langs gemaal Lely over de Zuiderdijkweg naar Den Oever, één rechte weg waar de wind vrij spel heeft en waar ik best kon voelen dat het “ruig weer” zou worden of misschien was het al zo ver. Ik had bij vertrek meteen de kap er maar op gedaan en achteraf was dat misschien niet verkeerd, het was toch frisser dan ik had gedacht en in m’n “schulp” weg gekropen had ik nergens last van. Door Den Oever gefietst en bij Vattrop naar het water, ja ja, dat is weer eens echt een zee met golven. Linksom en dan met de wind behoorlijk van rechts opzij en toch 38 tot 40 km rijden, na een goeie kilometer dacht ik dat ik niet verder kon, het leek net of er iets uit zee vandaan op de kant was geblazen waardoor ik niet verder kon, alles leek op een zwarte strook stenen of iets dergelijks. Dichterbij gekomen werd het mij duidelijk, geen rommel of wat dan ook maar gewoon een enorm aantal scholeksters klaar voor de “trek” denk ik. Ook vlogen er nog een grote groep andere vogels in de buurt, een soort steltloper, waarvan ik de naam niet ken. Alles bleef gewoon op zijn plaats, al was ik ze al tot op hooguit 20 meter genaderd, dus nogmaals het fototoestel in de aanslag nemen en proberen unieke beelden vast te leggen. Het is in mijn ogen redelijk gelukt, uiteindelijk toch de hele kolonie maar op laten vliegen omdat ik er wel langs of door wilde, het gaf geen enkel probleem ze vlogen op en daalden achter mij weer neer. Op het laatste stuk ben ik linksaf gegaan om over Slootdorp weer in Middenmeer te komen waar ik zonder buien en met enige windervaring weer veilig ben aangekomen. Het viel echt best mee, er stond flink wind maar zeker niet storend om gemakkelijk en veilig rond te rijden.

"Mama een zijspan zonder motor"

Je hoort zo vaak opmerkingen over de fiets dat je ze niet altijd precies meer weet te omschrijven als je er later weer eens aan terug denkt, maar wat ik vanmorgen hoorde was echt helemaal nieuw en bijna niet van deze tijd (denk ik). Wat je overal mee maakt in het hele land zijn weg omleggingen en wegenonderhoud al dan niet aangegeven, zo kom je ook wel eens voor blokkades te staan waar maar één oplossing is en dat is omkeren en terug rijden. In Wognum was zo’n omlegging, netjes aangegeven dus niets aan de hand, wel moet er dan een andere route of afslag worden genomen die wat minder soepel is te nemen en zo stond ik dus een moment stil en moest een keer “steken” om de neus in de goede richting te krijgen. Juist op dat moment stond daar een moeder met een kind en toen kwam het : “Kijk Mam, die meneer heeft alleen een zijspan, Papa heeft er ook een motor bij”. Kennelijk is zijn vader de gelukkige eigenaar van “motor met zijspan” . Ik dacht dat die dingen als nostalgisch bezit nog werden geshowd in de zomermaanden, of tijdens een vakantie als bagagebak, maar ze zijn er dus nog wel. Mijn ritje ging weer eens een keer richting Oostzaan even bij de oppas-oma van Bram, Boris en Thomas kijken. Ze haalde Bram net van school dus ben ik ook die kant op gegaan en met z’n allen zijn we op huis afgereden. Bram vertelde dat hij straks moest trainen voor de voetbal en Boris maakte ondertussen een tekening voor opa Pé, heerlijk zoals dat kleine “spul” kan reageren. Nadat we samen een broodje hadden gegeten ben ik weer richting huis gegaan, de lucht werd langzaam steeds donkerder en dan weet je het maar nooit hoe het gaat worden. Het viel later alles mee, ik had het slechter voorgesteld maar het werd eigenlijk nog mooi zonnig weer en zo kwam ik door ”Het Twiske” langs dezelfde route als waar ik op de heen weg een lekke achterband heb verwisseld. Vanaf dat punt heb ik niet meer dezelfde weg terug genomen maar langs Neck enz. voor ik daar was moest ik nog een flinke hindernis nemen, een trekker met aanhanger stond helemaal over het fietspad en ik kon er alleen langs door uit te stappen en de fiets door de drassige berm er langs te duwen, maar alles is goed gekomen op eigen kracht, de trekkerbestuurder bood nog wel aan om te helpen met duwen maar zo erg was het ook weer niet. Een ritje van ruim 125 km meen ik, maar wel heerlijk langs en door de natuur.

Een "rechtop" fiets

Ook dat is mogelijk, een gewone rechtop fiets zoals dat in de wereld van ligfietsers wordt genoemd. Al vele malen zocht ik op “marktplaats.nl” naar een geschikte “gewone” boodschappen fiets en een fiets om met mijn vriendin eventueel een rondje te kunnen fietsen, zonder dat ik mijn Batavus alle keren heen en weer moet vervoeren, van haar naar mijn adres, of andersom. Vanmorgen met de verkoper gebeld en mogelijk zou hij terug bellen en dat gebeurde aan het eind van de middag. Ik ben er heen gereden met de auto, ongeveer 20 km, en heb hem bekeken en na 5 minuten was de koop gesloten. Ik had afgesproken om hem morgen op te halen omdat ik eerst mijn fietsenrek nog op moest halen. Maar toen ik dat ding vanavond achterop de auto had heb ik de verkoper gebeld of het goed was om hem vanavond op te halen en dat was geen probleem. Even doorrijden en de zaak verder afhandelen, om half 9 was ik thuis met mijn “nieuwe“ Gazelle Orange en hoop daar ook de nodige kilometers in goede gezondheid mee af te kunnen leggen.

Somber "weertje"

Het is een sombere dag, vooral vanmorgen, lichte regen en zwaar bewolkt. Ik heb de auto maar eens gewassen aan de buitenkant want met alle werkzaamheden in de polder, zowel bietenoogsten als kassenbouw, het is bij plaatsen erg glibberig, is zoiets af en toe ook een keer hard nodig. Het is me al vaker opgevallen dat de kassenbouw onder de vlag van Agriport wel meer aan bermen enz. mag stuk rijden en wegen onberijdbaar maken dan welke agrariër dan ook, het zal wel bij de goodwill van de onderneming horen. Na de middag was ik van plan om toch maar een rondje te gaan maken maar het begon alweer licht te regenen dus uitstellen tot het misschien droog gaat worden. Toen ik een goed half uur later weer een keer naar buiten keek zag ik zelfs de zon bijna door de wolken heen komen, omkleden en gaan. Deze keer eerst alles in de richting van Noordzeekust via via, kwam ik in Sint Maarten, Sint Maartensbrug, Sint Maartensvlotbrug en dan kon ik nog verder door naar Sint Maartenszee maar bij het vorige plaatsje, Sint Maartensvlotbrug ben ik rechtsaf gegaan over de parallelweg langs de weg Alkmaar-Den Helder en zo tot aan vliegveld De Kooy, daar een rondje gemaakt en weer terug naar de brug over het kanaal om richting Middenmeer op te zoeken. Op het begin van de Amsteldijk (korte Afsluitdijk) ben ik nog even naar boven gelopen om een foto te maken over het Wad in noordelijke richting en daarna over het Amstelmeer in zuidelijke richting maar in beide gevallen bleef het bij een somber plaatje. Toen ik thuis kwam stond de teller op 35.553 km, nog tot de 26e van deze maand te gaan om de 36 maanden vol te maken.

Een Quest of een kano, 't is sport

Was het vandaag de eerste en laatste dag van de week om met droog weer te fietsen ? De tijd zal het leren, de berichten voor de komende dagen zijn nou niet direct om enthousiast van te worden. Vandaag was het in elk geval prachtig weer om te fietsen, zon geen wind en een lekkere temperatuur voor de tijd van het jaar. Om zomaar een rondje te maken was ik van start gegaan richting Heerhugowaard, onderweg bedacht ik, ik kan wel eens bij Kees (van Hattem) langs gaan en zien hoe het met zijn verbouwing staat. Laatst gaf hij aan in zijn blog dat het een rommeltje bij hem thuis was door de renovatie, inderdaad als je er dan aankomt rijden en ziet dat de hele voorgevel in zijn “blootje” staat, tenminste als het kozijn ontbreekt en je wordt vanuit de woonkamer toegeroepen om maar binnen te stappen dan is de woning redelijk “uitgekleed”. Maar vanavond is alles weer wind en waterdicht en zal het nieuwe kozijn met glas en al weer zorgen dat het weer een beschermde leef omgeving is geworden. Marian zorgt voor koffie en we kletsen over één en ander en over het slechte werken van Ziggo als provider, zelf mag ik tot op dit moment niet klagen, het werkt bij mij prima. Marian toont mij nog een aantal foto’s en tevens het plaatsen van foto’s op de blog komt ter sprake. Het zal niet lang duren en er staan bij Kees zijn verhalen ook foto’s van wat hij zo al onderweg tegen komt. Na de koffie ga ik weer verder en draai in de richting van de Middenweg om zo de Heerhugowaard te verlaten, ik kan maar niet echt opgang komen, oorzaak, inderdaad linksvoor lek. Dus na 1 km lag de fiets op zijn kant en heb ik in alle rust de band geplakt en weer op spanning gebracht, vervolgens reed het een stuk lichter en schoten de witte strepen op de weg weer aan mij voorbij. Aan het einde van de weg heb ik richting Alkmaar genomen en ben langs het Noordhollandskanaal afgezakt naar de brug richting Zaanstad, dan de eerste afslag rechts en onder de brug door richting Spijkerboor. Daar zag ik vlak bij het pontje iemand met de kano in het kanaal die nog met blote armen rond peddelde, het was mooi weer, maar of het nou ZO MOOI was, het voelde wel fris en dan is 7 graden ook niet zo erg warm, maar ja ik ben misschien wel een “koukleum”. Omdat de klok, zoals gewoonlijk, onverbiddelijk is, zag ik wel dat tegen de tijd dat ik in Zuidoostbeemster zou zijn, mijn vriendin al op de tennisbaan zo ronddartelen. Dus dan maar gewoon non-stop door naar Middenmeer, uiteraard met nog een paar kleine ommetjes, waar ik na 103 km weer uit de Quest ben gestapt met een zeer voldaan gevoel.

Zonnig ritje naar Dronten

Onverwacht een ritje Dronten gemaakt, gisteravond las ik een mail van Kees van Hattem, Kees zou vandaag met Wim (Schermer) naar Dronten fietsen voor een paar kleinigheden. Ik wist dat Wim een keer terug zou gaan omdat er af en toe een licht tikje in de fiets zat waar hij zich soms aan ergerde. Vanmorgen Kees gebeld en gevraagd hoe laat ze op de dijk zouden zijn, dat wordt tegen half 12, fiets je mee, was zijn vraag, dus onverwacht een ritje de dijk over. Later heb ik nog even terug gebeld want half 12 leek me erg laat, nou het zou ook wel 11 uur kunnen zijn, maar ons tempo ligt in het begin niet zo hoog vertelde Kees. In mijn berekening zou het best nog wat vroeger kunnen zijn, ik stond om 5 voor half 11 op het “vaste” wachtpunt en om kwart voor 11 kwamen de mannen aan. Ik meende meteen verder te gaan maar Kees had koffie mee dus dan pauzeren we even voor een “bakkie troost”. De rit verliep verder zonder problemen en de zon scheen heerlijk bij een strak blauwe lucht. Aangekomen bij Velomobiel werden de fietsen van Wim en Kees binnen gezet, ik hoorde toen van Kees dat hij zijn claxon naar buiten zou laten monteren en bij Wim werd het tikje opgelost door een simpele “tie rap” (er zijn legio schrijfmethoden voor dat kleine plasticje) om een kabel te zetten. De claxon van Kees maakte na bijstelling een oorverdovend lawaai en ik weet zeker dat hij daar zijn voordeel mee zal doen. Nadat Wim vele foto’s had gemaakt en tot slot ook nog een serie van de/het totale directie/personeelsbestand zijn we weer richting N.H gegaan, wederom via Lelystad waar we tegenwoordig zonder verkeerde afslagen te nemen door heen snorren. Op de hoek bij de sluizen nog één keer een korte stop ingelast en dan het laatste stukje even afraffelen. Ik was om half 6 in Middenmeer en Kees zal kort na mij binnen gekomen zijn in Heerhugowaard, terwijl Wim nog weer iets later zal zijn geweest omdat hij de grootste afstand moest overbruggen. Voor mij was het 161 km mogelijk een km meer omdat ik in Dronten een afslag had gemist op het industrieterrein. Al met al een heerlijk ritje met een doel.

Hollandse omstandigheden

Het kon haast niet uitblijven, een enorme regenbui tijdens mijn fietsrondje. Inderdaad het was echt goed raak, vertrokken rond 1 uur, na eerst nog een keer op de buienradar te hebben gekeken hoe de buien over het noordwesten van ons land trokken leek het mij verstandig om in noordelijke richting mijn geluk te beproeven. De start was prima, ik zag zelfs af en toe een glimp van de blauwe lucht tussen de wolken door en min of meer hoop vol ben ik vertrokken in noordelijke richting, eerst naar Slootdorp en dan via De “Den Oeverseweg” op naar het Robbenoordbos en dan langs de A7 naar het tunneltje onder de A7 door. In Den Oever kwamen de eerste spatten, nog niet erg, maar droog was anders. Omdat ik toch wel een beetje angst had voor een lekke band met deze natte en plakkerige omstandigheden ben ik maar niet naar de buitenkant van de dijk gegaan, daar is geen gras om de Quest op zijn kant te leggen maar er zijn wel veel meer kleine “split”steentjes om lek te geraken. Via wat kleine binnenweggetjes ben ik over het eiland gegaan en aan het einde van armoede linksaf, die lucht voorspelde het ergste. Richting Middenmeer via Slootdorp en daar kwam het eerste, en niet zo zuinig, ’t kwam met bakken omlaag, toen ik in Slootdorp zag dat het richting Middenmeer nog zwarter leek ben ik eerst nog met een ommetje via de Molenweg gegaan, maar niets hielp, misschien ook wel doordat mijn bril weinig of geen extra’s meer bood in mijn gezichtsveld, ’t was net zoiets als “pompen of verzuipen” ik heb voor het eerste gekozen en bleef pompen, het heeft geholpen, toen ik thuis kwam was de regen over. Weer een natte ervaring rijker heb ik de fiets weer “op stal” gezet en na een flinke douche leek de wereld weer op een paradijs waarin je goede en slechte dingen tegen kan komen.

Zijdewind en De Weel

Alle dagen zijn anders, veel regen, weinig regen, droog weer, alles komt gevarieerd langs vooral vandaag. Vanmorgen moest ik mijn auto naar de garage brengen in Schagen voor een onderhoudsbeurt, ja ik ga ook wel eens met de auto en niet altijd met de Quest, en zo doende was ik vanmorgen al om half 8 langs de weg, het was droog en er stond al een behoorlijke wind. Thuis gekomen met een tijdelijke huur/leenauto van de garage begon het meteen behoorlijk te regenen en mijn idee om nog een rondje te maken was gelijk over. Echter na een half uurtje kwam de zon er af en toe bij en vertoonde de lucht geen donkere wolken meer, dus toch nog maar even een klein rondje maken. Gelijk langs de garage om te horen of er nog bijzondere dingen aan het licht kwamen maar dat bleek niet het geval. Vanaf de garage in Schagen ben ik door gegaan naar Zijdewind en De Weel, in Zijdewind was het eerste wat mij opviel de “versiering” bij verschillende huizen, het had allemaal met handen te maken, “handen laten wapperen”, “handen in je zakken” , “hand in eigen boezem”, “hand op de knip”, enz. enz. wat hier aan ten grondslag ligt is voor mij onbekend, voorbij Zijdewind kwam ik na 100 meter in het “buurtschap” De Weel en het eerste beeld wat hier opviel was een hele “kudde” triplex schapen, toen er net een meneer aan kwam lopen heb ik hem gevraagd waar al deze drukte voor was, evenals die afbeeldingen in Zijdewind, zijn antwoord : “Deuze beiste schoite in elk geval niet en da’s mooi, maar wat ’t allegaar om ’t loif het snap ik ok niet” . Zo zie je maar even vragen en alles blijft onduidelijk. Ik heb mijn ritje vervolgd richting A.C.de Graafweg en zo langs Hoogwoud en Opmeer weer naar Middenmeer. Onderweg 2 kleine buitjes gehad en toen ik thuis was ging het wat harder. Het was slechts 53 km door het minder aantrekkelijke weer.

Binnen voor en door de regen.

Het regent weer, het vaak voorkomende herfst verschijnsel, maar toch kon ik nog droog rond rijden vanmorgen, al werd het maar een ritje van iets meer dan 50 km. Juist omdat de berichten niet zo rooskleurig waren vanmorgen leek het me verstandig om voor de middag maar even de benen te strekken en dat is prima gelukt. Weinig bijzonders gezien onderweg maar daar was het ritje eigenlijk ook te kort voor. Afgelopen zaterdag wel een stuk gewandeld over het strand en door de duinen bij Hargen. Waar ligt Hargen zullen verschillende lezers zich afvragen, het begint aan het zuideinde van de Hondsbosschezeewering waar het strand weer begint. Eerst een stuk over het strand en daarna naar “binnen” door de duinen over prachtige wandelpaden. Tijdens deze tocht kwamen we ook nog wat signalen van de natuur tegen in dit jaargetijde. De meest in het oog springend is en blijft altijd de paddenstoel “rood vol met witte stippen” en die kwamen wij dus ook tegen. Op de blog van Maikel Zonneveld las ik dat zijn Quest 217, jarig was op 4 november en 9200 km op de teller had staan. http://maikelzonneveld.blogspot.com/ . Ik moet nog een paar weken wachten om ook een jubileum aan te geven, dan is mijn Quest 136, drie jaar in gebruik als geweldig vervoersmiddel, de teller staat nu op 35.114 km, wat zal de totaalstand zijn op de 26e van deze maand ? Ik zal het t.z.t. vermelden dan is gelijk vast te stellen wat het gemiddelde is geweest over de afgelopen 36 maanden.

"Rondje IJsselmeer over de dijken"

Hoe groot is nou zo’n rondje IJsselmeer over de beide dijken, dus de dijk Enkhuizen – Lelystad en de Afsluitdijk ? Ik weet het nu exact, volgens de teller van de Quest 205,1 km maar volgens de GPS 202,87 km, laten we het voor het gemak 203 km noemen zoals ik het rondje vandaag heb gereden. Vanmorgen van start met heel lichte mist en een matig windje tegen, toen ik nog geen 10 km van huis was kwamen de eerste zonnestralen er al door en in de loop van de dag werd dat alleen beter, hoewel ik door de Flevopolder en een groot deel van de Noordoostpolder weinig of geen zon heb gezien maar later in Friesland en over de Afsluitdijk en de Wieringermeer was het heerlijk fietsen in de zon. Alles ging voortreffelijk tot ik bijna aan het eind van de dijk Enkhuizen/Lelystad weer het zelfde probleem had als een ruime week geleden met Kees en Wim, nu was links voor aan de beurt om verwisseld te worden wegens lekkage. Ik werd gebeld door mijn vriendin die nieuwsgierig was naar mijn doen en laten, gisteravond had ik al een beetje door laten schemeren dat ik misschien wel een rondje IJsselmeer zou gaan doen als zij vriendinnendag “vierde”. Toen ons gesprek ten einde was en ik weer druk op de pedalen zette voelde ik meteen dat het mis was, dus dan maar uit de fiets en aan de bak. Vanaf de sluizen bij Lelystad ben ik rechtsaf gegaan en heb de dijk gevolgd tot aan de Ketelbrug, alles prima geasfalteerd en bij de Ketelbrug er onderdoor en na een paar honderd meter rechtsaf omhoog over de brug. Een hele klim maar aan de andere kant een even zo lange uitloop waar de snelheid voor mij op een nieuw record kwam te staan, weer twee snelheden, volgens de teller van de fiets 73 km en volgens de GPS 72,3 km als maximum. Ik ben de hele Ketelmeerweg afgereden om aan het einde linksaf te gaan en dan in bijna één rechte lijn door te rijden naar Nagele, Emmeloord , Bant en Lemmer. Even buiten Lemmer heb ik mijn dochter gebeld dat ik zo rond kwart over 12 bij haar zou zijn voor de inwendige versterking. Het liep allemaal op rolletjes verder, kleren verwisselen voor de droge die ik altijd bij me heb, voldoende eten en drinken, even bij de kinderen op de bank de verhalen van school aanhoren om vervolgens de lekke band even te plakken en daarna alles weer in de Quest te laden en de laatste etappe van 80 km vol te maken. Om haf 4 was ik weer binnen na een heerlijk rondje IJsselmeer van 203 km.

Veel licht in het Agriport gebied

Het wordt minder, gisteren niet gefietst, morgen niet fietsen, maar vandaag was er weer alle gelegenheid om even los te gaan. Zo roepen de meest normale sociale verplichtingen mij soms even tot de orde en dat is op zijn tijd gerust wel goed voor me anders zou ik te veel in de Quest zitten en overal waar te voor staat is niet goed hebben ze mij altijd geleerd. Toen ik vanmorgen de eerste koffie voor me had staan en de krant ondertussen als oud nieuws weer opgevouwen lag begon ik me af te vragen waar ik straks naar toe zal fietsen, Friesland is te ver voor vandaag en het weer is nou ook niet direct om over te juichen, het zal wel een rondje achter mijn neus aan worden begon ik te denken en inderdaad dat is het geworden. Eerst richting Medemblik via Opperdoes langs de Markerwaardweg en toen ik daar reed bedacht ik dat ik al jaren niet meer via de Brakenweg was gegaan dus linksaf en met allerlei bochten toch weer op de dijk terecht komen. In Wervershoof leek het me verstandig om mijn jongste broer maar weer een keer met een bezoek te “verblijden”, nee hoor, net als de laatste keren niemand thuis. Dan maar door over Zwaagdijk en zo richting Zwaag, Blokker, Schellinkhout tot aan de dijk en weer terug en vandaar weer langs de Provincialeweg naar Enkhuizen dan over de IJsselmeerdijk weer naar Medemblik en de Wieringermeer in. Met dit donkere weer is het enorm opvallend hoeveel lampen er zijn ontstoken in het kassengebied. Het ritje van vanmorgen was net 94 km, niet slecht voor een “zomaar” rondje.

Schotsehooglanders bij Enkhuizen

Vandaag had ik andere plannen maar door het weer zijn die niet door gegaan. Ik had eigenlijk een keer “Rondje IJsselmeer” in de planning maar omdat het hier en daar nogal nevelig/mistig was leek het me beter om gewoon een dag helder weer af te wachten en die komt vast wel weer een keer. Dus het werd een beperkt rondje van een kleine 80 km toch eerst maar richting Enkhuizen, want je weet maar nooit, er is niets zo veranderlijk als een mens. Maar alle keren als ik bovenop de dijk reed was er geen enkele aanleiding om mijn plannen te wijzigen, het bleef nevelig tegen mist aan en geen enkele kans op een beetje zon. Het was me al een paar keer opgevallen dat er bij Enkhuizen net buiten de stad, tussen de Randweg en de Vest van die mooie Schotse Hooglanders liepen en elke keer kwam de gedachte te laat bij mij op om er een paar plaatjes van te schieten. Vandaag kwam ik van de andere kant af en reed richting “De Streek” en zo zag ik links van me opeens die grote kop met enorme horens en dan kan je niet anders dan even stoppen en het “beestje” vereeuwigen. Bij de kruising om eventueel linksaf naar Leystad te gaan heb ik voor rechtdoor gekozen en bij de afslag naar de dijk heb ik die gevolgd omdat er geen borden meer stonden die dat verboden. In het begin een mooie weg met vrij veel nieuw asfalt maar later werd de weg zo vies van de klei enz. met wat nattigheid erbij dat ik heb besloten om zo snel mogelijk weer van de "IJsselmeerdijk” af te gaan en zo koers te zetten naar de binnenlanden van West-Friesland. Via Westwoud en Wervershoof kwam ik uiteindelijk weer in Middenmeer waar ik met een voldaan gevoel en nog zo “fris als een hoentje” uit de Quest ben gestapt.