"Mijn vrouw wil altijd het laatste woord hebben"

Soms denk ik dat het een dag geen fietsdag zal worden maar alle keren valt dat toch weer mee. Zo ook vandaag, hemels mooi weer maar met de wetenschap dat ik maandag en dinsdag onder de pannen ben met de hulp bij een vriend die nog wat agrarische bezigheden heeft, dus zal er van fietsen wel niet veel terecht komen. Het is helemaal goed gekomen met mij, vanmorgen eerst wat boodschappen doen bij de supermarkt en naar de doe het zelf zaak en dan even ontspannen, ja zo zie ik dat, liefst 100 km of meer en dan is het altijd ontspannen ondanks dat ik nog nooit ben thuis gekomen met een gemiddelde snelheid onder de 30 km p/u. Omkleden en naar Obdam een boekje wegbrengen naar mijn zus waarin een hele kerkdienst is opgenomen in het Westfriese dialect. Toen ik daar even zat kwam ook mijn jongste broer Ben met zijn vrouw Riet om een “bakkie”, dan is uren kletsen niet vreemd maar daar zou mijn fietstochtje mee naar de “knoppen” gaan dus opstappen en verder gaan. Vanaf Obdam even door naar Heerhugowaard en bij Kees en Marian van Hattem even binnen wippen, heel kort bijkletsen en weer verder deze keer naar Matthijs Leegwater die aan de rand van “De Waard” zijn werk heeft daar even een praatje maken en het eerste wat Matthijs zei,: “Wat heb je een mooie helm, ik heb er ergens ook één maar kan hem niet meer vinden” Hij heeft de mijne even gepast en ik verwacht dat hij binnenkort ook zijn haardos zal inpakken onder een eitje, temeer omdat hij alle dagen langs de weg zit van Twisk naar Heerhugowaard en weer terug dus oppassen geblazen in het verkeer van vandaag de dag. Nadat ik weer verder was gegaan met mijn rondje zag ik op een bepaald moment een meneer staan zwaaien dus dan lijkt stoppen het verstandigste wat je kunt doen, loos alarm, ik dacht dat hij hulp nodig had maar hij wilde graag weten of er nou wel of geen motor in zat, ja wat moet je dan, standaard in mijn geval kan ik zeggen, ja, en hij is maar 1 PK omdat dat toevallig de begin letters zijn van mijn voor en achternaam. De man was me zeer dankbaar dat ik was gestopt, “Nu weet ik het tenminste, mijn vrouw zegt altijd als ze zo’n “sigaar” ziet gaan, daar gaat die gele brommer weer, en ze wil altijd het laatste woord hebben maar nu weet ik het beter” “Bedankt hoor” en toen stapte de man weer op zijn fiets er stak de weg over om linksaf te gaan waar ik rechtsaf ben gegaan naar huis. Het werd een rondje van goed 63 km en het was gewoon “plezier rijden”

Eerlijk is eerlijk, een helm is onontbeerlijk.

Toch nog een rondje extra vanmiddag, vanmorgen, zoals ik in het vorige stukje heb geschreven, gaf ik al een beetje aan dat ik van plan was om vanmiddag ook nog even te proeven van het herfstachtige weer. En zo is het gekomen, eerst de buienradar serieus bestudeerd en tot de conclusie komen dat het in een bepaalde richting wel ongeveer droog zou blijven en dat is gelukt. Eerst de Alkmaarseweg uitgereden en aan het einde rechtsaf de Groetweg op om zo door te gaan naar de Waardweg en dan aan het eind linksaf de weg langs de zuidkant van het Amstelmeer via Ewijcksluis naar de Korte Afsluitdijk en vervolgens over Wieringen tot bijna aan Den Oever, via Oosterland naar Wieringerwerf en Middenmeer. Het werd een toetje van bijna 54 km en met dat stukje van vanmorgen erbij is er vandaag toch zomaar weer 95 km onder de wielen door gegaan en dat met helm, zoals het zich nu laat aanzien ben ik echt door de bocht en zal voortaan zeker een helm dragen. Mogelijk dat de pasvorm en het prettig zitten van deze helm daar het grootste deel aan bijdragen, maar eerlijk is eerlijk een helm is onontbeerlijk.

Veiliger met helm

De weken vliegen voorbij en daarmee ook het voorjaar, normaal heb je een beeld van het voorjaar met van alles en nog wat in de natuur wat weer uitloopt en tot bloei komt en jong leven zoals lammetjes die springen in de wei. Dat laatste heb ik al verschillende keren gezien en ook sneeuwklokjes, narcissen, krokussen die in bloei staan maar ik mis toch dat echte voorjaarsgevoel, ik wil meer zon en geen regen en ook wat aangenamere temperaturen. Ik zal me maar troosten met de gedachte dat het allemaal nog komt en dat we nog veel tegoed hebben. Vanmorgen de weerssituatie diverse keren gecontroleerd en elke keer hopen dat het nog wat beter uit zal pakken dan de voorspellingen aangeven, helaas tot op dit moment is alles realiteit m.b.t. de voorspellingen. Toch de fiets uit de garage gereden en maar even omgekleed, naar Medemblik moet kunnen, het is nu nog droog, hoewel, toen ik goed en wel de straat uitreed zag ik op de Quest al wat sporen van hemelwater. Op naar Leo Smit om te kijken of de bestelde helm al binnen is, aangekomen voor de zaak was het snel geregeld, de kap aan de kant, naar binnen, de bestellingen openmaken, en daar was hij. De Bell faction titanium, gewoon een simpele helm. Afrekenen, € 35,- en op pad, dan ga je niet meteen naar huis want het is nog “bijna” droog dus even door naar Wervershoof waar zwager Aad voor een bakkie heeft gezorgd. Meteen zijn nieuwe racefiets bewonderd en de elektrische fiets voor zijn vrouw ( weinig te merken van de recessie). Na de koffie even een paar “plaatjes” laten maken voor mijn blog want het toekomstbeeld moet wel meteen worden vastgelegd. Ondertussen regende het behoorlijk en op mijn ritje naar huis was het dan weer nat en dan weer droog. Door deze wisseling van het weer ontstond bij mij de gedachte dat ik vanmiddag misschien ook nog wel een rondje kon maken want mogelijk is het straks voor langere tijd droog, wie zal het zeggen. En na dit korte ritje met helm krijg is sterk de indruk dat dit blijvend zal zijn, je voelt het niet en het zit gewoon prettig. Mocht ik vanmiddag nog op pad gaan dan volgt er zeker een aanvulling, maar het weer is bepalend.

De helm is besteld, oorzaak Cees Roozendaal

Het verhaal van Cees Roozendaal,( http://wieringer-velomobiel.blogspot.com/)maar vooral de foto’s, hebben mij doen inzien dat het nu toch wel hoog tijd wordt dat ik ook een helm ga dragen als ik op pad ga. Misschien ben ik wel eens met helm gesignaleerd maar dat is dan toevallig geweest, ik heb n.l. wel een helm, gekocht in Frankrijk voor ik van start ging voor La Marmotte in 1992 dus een “oudje” maar wel zonder punt van achter dus ideaal in een Quest. Het nadeel, tenminste zo ervaar ik dat, is dat ik geen “bepakking” (lees haar) meer van boven heb en omdat ik vrij gauw een “beetje” zweet komt er door al die gleuven, (noem het maar tochtgaten), in die helm, extra wind en wordt mijn hoofd altijd erg koud met gevolg “snotterig”worden enz. Iets onder de helm, dus een petje of zoiets zit niet echt prettig dus dat bracht mij op het idee om toch maar op zoek te gaan naar een nieuwe helm. Eerst zoeken op internet met als resultaat dat je door de bomen het bos niet meer ziet, dan naar Medemblik fietsen en bij Leo Smit de helm besteld waarvan ik denk dat het een stukje van de oplossing is. Welke het gaat worden, hetzelfde als wat Kees van Hattem op zijn hoofd heeft. Het “oudje” bewaar ik voor de zomer als het echt warm gaat worden. Vervolgens richting Zuidoostbeemster even langs mijn vriendin, wat me tegen viel was de harde zijwind op sommige stukken, het zwiepte af en toe behoorlijk en zelfs zo dat ik al bedacht had om terug niet langs een kanaal of brede sloot te gaan fietsen. Het viel terug erg mee, minder wind en meer zon. In Hoogwoud zag ik dat het nieuwe Dirk Scheringa museum al behoorlijke vormen aanneemt, iedereen die t.z.t. naar de Breestraat in Hoogwoud gaat, kan het niet over het hoofd zien, wat een “tent” en allemaal van uw spaargeld. Het zou gezien de afmetingen later ook dienst kunnen doen als het tweede AZ stadion voor de dames en pupillen. Na Hoogwoud was het nog maar 15 km naar huis en besloot ik mijn ronde na 97 km en staat het totaal nu op 40.664 km

Cresta "weerprofeet"

Een ongewone dag, niet omdat het weer maandag is maar omdat ik eerst bij huis wat zinvolle klusjes wilde opknappen. Ik verwacht a.s. woensdag wat extra aanloop van familie omdat het dan de dag is dat mijn overleden vrouw haar verjaardag zou hebben gevierd en dan wil ik het in elk geval netjes hebben. Eén van de extra klusjes is met de hogedrukreiniger de grintgewassentegels weer mosvrij te maken wat hoog nodig gebeuren moest. Dus vanmorgen eerst maar een nieuw regenpak aangeschaft, het oude heb ik een tijd geleden maar weggedaan omdat die echt af was en daarna de hogedrukreiniger installeren met water en stroomaansluiting. Het was een hele klus, het mos zat behoorlijk vast maar nu is het allemaal weer toonbaar, niet dat het nou zo’n “bende” was maar ik houd van een bepaald soort “orde en netheid” en het is nu weer naar mijn zin. Het was ondertussen al bijna 12 uur dus alles opruimen en iets te eten klaarmaken, ondertussen begon het wel te knagen, wordt het nog wel fietsen of blijf ik binnen. De zon heb ik niet gezien, het heeft een tijdje geregend maar dat is ook weer over, alleen die stormachtige wind lijkt mij ervan te weerhouden. Dan wordt het serieus kijken naar de mogelijkheden, uit welke richting komt de wind, welke weg kan ik nemen om geen zijwind te hebben, zal het droog blijven en ga zo maar door. Het besluit was gevallen, ik ga me omkleden en denk dat het wel kan, helaas ik stond boven al half in het “fietspak” toen de regen even flink op de ramen tikte en me uit mijn droom heeft wakker geschud, dit wordt niks, stop nou maar met je enthousiasme, ook de bomen lieten af en toe de kruin flink buigen door de wind, dus afhaken en je verstand gebruiken (voor zover aanwezig). Toen ik een beetje ontluisterd beneden kwam en ook nog eens op mijn “weerprofeet” keek had ik het idee dat mijn besluit goed was geweest. Windsnelheden tot 89 km/u, 90% kans op neerslag en daarbij ook nog een storm waarschuwing met wind uit het Noord-Westen. Niet fietsen vandaag, voor morgen zit het er wel weer in denk ik.

Senioren fietstoeristen wielrenners, wat zijn het nou ?

Het kan raar lopen, vanmorgen eerst nog wat plantjes opgehaald voor de tuin en voor mijzelf vastgesteld dat het er wel weer aardig op leek. Mijn vriendin kreeg haar broer op bezoek die gelijk de bessenstruiken vakkundig zal snoeien en zodoende komt ze wat later vandaag. Voor mij mooi de gelegenheid om even op en neer te fietsen naar Wervershoof om te kijken of mijn jongste broer toevallig alweer thuis is van hun vakantie naar Indonesië. Even omkleden en verder geen “toestanden” mee in de fiets ’t is maar even heen en weer. Via Medemblik was het maar 18 km heen maar ik kwam niet zo ver, in Onderdijk bij de kruising van de Kagerbos nam ik de Simon Koopmanstraat en daar kwam een hele groep wielrenners aan, als één van de achtersten meende ik mijn broer te herkennen dus keren en er achteraan. Het inhalen is met de Quest echt een fluitje van een cent, één keer diep ademhalen en je blaast er zo naar toe. Ze reden zo tussen de 32 en 34 km en al snel had Ben, mijn broer, mij in de smiezen dus ietsje afzakken en praten over de afgelopen vakantie, het was prachtig geweest maar hij was niet dik geworden van de rijst en ik vond dat het hem was aan te zien, een mager “koppie”. Ze waren vanmorgen vroeg op Schiphol aangekomen en toen ze thuis waren heeft hij bijna als eerste Leo Smit gebeld en gevraagd of zijn fiets klaar was, een heel nieuw frame als garantie van Scott, ik vind dat grote klasse. Fiets klaar, opgehaald en na de nodige koffie en praatprogramma’s gegeten, omgekleed en met de “vaste”groep een rondje fietsen. En zo was mijn plan om even bij hem thuis aan te wippen meteen van de baan en heb ik daarvoor in de plaats een stukje meegefietst met de, laat ik het netjes zeggen, “Seniorengroep uit Wervershoof” ouwe mannenclub is het zelfde maar klinkt zo raar. Langs de Koggerandweg ben ik er even vooruit gereden om een paar foto’s te maken, de eerste foto had ik al gemaakt direct na Onderdijk en de anderen bij het eind van de Koggerandweg in de Wieringermeer.

Kleintje Texel

Donderdagmorgen kwart voor 10 stapt Kees uit de Quest bij mij in Middenmeer, al 27 km achter de wielen dus eerst koffie. Na een bakkie en wat bijkletsen o.a. ook over een malloot die zijn Quest 2 keer verkoopt en nu denkt dat hij onder een schade claim uit kan komen , je snapt niet dat er mensen zijn die zo vreemd in de wereld staan, alsof het allemaal zo hoort en heel gewoon is om zo te handelen. Na de koffie op pad richting Slootdorp, De Haukes en dan via de Korte Afsluitdijk naar de Balgweg die ons vlakbij Den Helder brengt. Met wat draaien en keren komen we bij de TESO aan, voor kenners de plaats waar de boot ons naar Texel zal brengen voor een proefrondje wat 10 april echt zal worden verreden vanaf Twisk. Op de boot werd ik nog aangesproken door Lia den Engelsen uit Middenmeer en een vriendin die net als wij door het mooie weer van gisteren bedacht hadden dat ze wel een rondje Texel konden gaan doen, helaas was de temperatuur op dit moment maar een graad of 6 en stond er een behoorlijke straffe wind uit het Noordoosten. Vanaf de boot namen wij meteen de weg naar rechts om vanaf dat punt langs de dijk te rijden en alles in Noordelijke richting langs ’t Horntje en Oudeschild op naar De Cocksdorp en dan nog even doorzetten om op de Vuurtorenweg koffie met appelgebak te proeven, heerlijk. Na een korte rustpauze zijn we voor de wind af weer naar beneden gegaan, door de duinen en bijna alles over fietspaden. Er waren weinig mensen op de been, deels doordat het middenin de week is en ook nog geen vakanties en mogelijk ook het erg frisse weer om niet te zeggen dat “koude rot weer”. Op een bepaald moment moesten we iets omrijden omdat er aan de weg werd gewerkt en later raakten we iets uit de koers omdat we te lang een verkeerde weg hadden gevolgd. Bij de plaats waar de boot straks weer zal aankomen was het erg rustig, het duurde dan ook een kleine driekwartier voor het weer zo ver was en wij na de overtocht weer voet op vaste wal konden zetten. Ik had al zo’n beetje berekend dat als de boot aan de andere kant is dan ben ik nog zo’n uur fietsen van huis en kom dan rond half 5 binnen, het leek mij daarom ook beter om die kant op te gaan en niet het door Kees voorgestelde rondje over de Zeepromenade te gaan maken en dan door de duinen richting Callanstoog te fietsen, dan wordt het mij net even te laat. Dus bij het verlaten van de boot hebben we elkaar gegroet en afgesproken, we zien of horen wel weer van elkaar. Inderdaad om 5 voor half 5 was ik thuis en Kees zal daar zeker nu nog niet zijn, maar het was wel weer een heerlijk ritje waarbij het prettig zou zijn geweest als het zonnetje er ook bij was geweest, op Texel totaal geen “spat” zon en aan deze kant van het Marsdiep is het heerlijk zonnig, misschien waren wij wel op het verkeerde moment op de verkeerde plaats.

Als een boom geen boom meer is.

Waar zat ik vandaag, kort gezegd, overal en nergens, van de ene weg naar de andere van dijk naar fietspad of gewone weg het deed er niet toe. Het was toch mooi weer en er stond bijna geen wind of beter gezegd het was windstil, alleen als je reed leek het toch nog wel pittig af en toe, volgende keer maar wat rustiger rijden denk ik. Mijn ritje van vandaag ging richting Oude Niedorp en dan gewoon doorrijden naar Heerhugowaard en Alkmaar, onderweg, vlak voor de kruising Broek op Langedijk-Heerhugowaard zou je jezelf een moment in New York kunnen wanen maar dan, bij het aanschouwen van de onderste helft, is het idee van de wereldstad helemaal vervlogen. Na Alkmaar langs de Westdijk en Zuiddijk om de provincialeweg op te zoeken die langs De Woude loopt en waar Wim, samen met Kees, de vorige bandentests heeft uitgevoerd. Vandaag zijn ze weer bezig maar op een nieuwe locatie, zoals Kees laatst al aangaf het was er nu rustig op deze “testbaan” en bij Wim zijn huis stonden op dat moment, toen ik langs reed, geen Questen voor de deur. Bij West-Knollendam ben ik onder de weg doorgegaan naar de Starnmeerdijk en zo naar Spijkerboor. Het stukje tot Purmerend is langs het kanaal alle keren weer korter lijkt wel, voor je beseft waar je zit ben je al in Purmerend en met een paar bochten zit je op de dijk langs Zuidoostbeemster. Bij de eerste weg rechts ben ik naar Kwadijk gereden en na het dorpje over de ophaalbrug naar Edam over het dijkfietspad en daar over de, schrik niet, “Lokkemientjeweg” naar de IJsselmeerdijk. De laatste tijd kom ik hier toch wel vaak langs, misschien alvast inhalen voor de periode dat hij straks dicht is en de mogelijkheid voor minimaal 5 jaar in de kast gaat. Ik ben langs de dijk blijven fietsen tot aan Scharwoude, anders zou ik door Hoorn moeten en dat is me veel te druk, daar ben ik afgeslagen naar Berkhout om zo de meest rustige en veiligste route te nemen die me via Wognum en Benningbroek weer in de buurt van Middenmeer brengt. Net voorbij de afslag naar Twisk zag ik ze niet meer staan, de enorme grote bomen net over het bruggetje, ze waren geveld en dan zie je hoe het is, als een boom geen boom meer is. Na een kleine 10 km was ik weer thuis in Middenmeer met een totaalstand op de teller van 40.410 km, dus vandaag ook weer iets van 114 km meen ik, en het blijft leuk.

Binnendoor en buitenom

Het gaat echt komen, het voorjaar met alle dagen zon, bloemetjes en fluitende vogels. Als het doorgaat zoals vandaag dan twijfelen we niet meer, dan is het zo ver. Vanmorgen om half 8 stond ik al in de tuin te spitten en alles grondig opruimen en gereed maken voor het planten van wat bloemetjes enz. (die bloemetjes moet ik nog halen) maar het begin is er en het is nu al een verademing als ik het vergelijk met hoe het was. Zo rond kwart over 9 was ik aan koffie toe en daarna wist ik het nog vol te houden tot goed 11 uur maar toen was mijn rug echt zo ver dat stoppen noodzakelijk was en daar kan ik me dan heel goed bij neer leggen want de beste therapie is dan een stukje fietsen, dan ontspant alles weer. Zo ging ik, zo rond half 12, kwart voor 12 van start en mijn eerste doel was Obdam, het kraamcadeautje bij mijn zus afgeven en meteen de verhalen aanhoren van hun zoon Hugo, de helft van de eeneiige tweeling, die als student een tijdje is gestopt met zijn studie en een wereldreis maakt voornamelijk door Zuid-Amerika met alle griezelige situaties die je daar maar bij kunt bedenken en de andere helft van de tweeling, Ruben, maakt al aanstalten om volgend jaar dezelfde ervaringen op te doen als broer Hugo. Het is echt waar kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen. Maar goed ik was aan het fietsen en het rondje moest eigenlijk nog beginnen, ik ben nog geen 20 km van huis als ik weer verder ga. Ik ben van plan om een beetje binnendoor naar de buitenkant van de provincie te fietsen en als ik dan ergens langs het Noord-Hollandskanaal uit zal komen zie ik wel of de rit nog verder naar het westen kan worden verplaatst. Eerst maar om “De Waard” heen gefietst en dan richting Broek op Langedijk waar ik via het Geestmerambacht uiteindelijk bij Schoorldam ben uitgekomen, het kanaal over en rechtsaf richting Den Helder. Op een bepaald moment heb ik toch nog maar een weggetje links genomen om bij Petten uit te komen en vanaf dat punt alles over het fietspad, via Callantsoog en Groote Keten ,hier en daar door de duinen, naar Den Helder. En zo via de Zeepromenade die uitkomt bij de boot die ons op Goede Vrijdag 10 april met ik weet nog niet hoeveel ligfietsers/velomobielen naar Texel zal brengen. Een stukje door Den Helder en dan op huis af, de Balgweg en de korte Afsluitdijk zijn racebanen bij uitstek waar Kees Roozendaal elke dag op kan oefenen en vervolgens het laatste stukje via Slootdorp weer naar de “stal” in Middenmeer waar 116 km bij is geschreven op de totaalteller.

Het leven moet je echt leven dan is het mooi

De weken vliegen om, zo is het maandag en zo is het weer vrijdag, dat is ook zo als je niet meer een vaste dagtaak/werkweek voor de boeg hebt. Ik had het plan opgevat om vandaag even een “kraam cadeautje” naar één van mijn zussen te brengen die het dan wel weer verder brengt naar haar dochter in Amsterdam, die vorige week voor het eerst moeder is geworden van een zoon, die de naam kreeg van Thomas Beers. Eerst even bellen want jonge oma’s zijn dan ook vaak even van slag en dus niet thuis. Na telefonisch overleg met mijn zwager was het beter om dit bezoek maar een dag uit te stellen dus het komt wel een keer. Mijn ritje ging dus nu een andere kant op, richting Westwoud naar een schoonzus en zwager op ’t Zittend. De route liep via Opperdoes en Oostwoud en dan richting Hauwert maar voordat ik de Heemraad Witweg in zou gaan stond er een bord dat die afgesloten was, ik ben toen via het fietspad een andere weg in gegaan, in de veronderstelling dat ik dan de blokkade voorbij zou zijn maar ik kwam er juist middenin, er werden een hele serie grote bomen gekapt langs de weg en het fietspad en de mannen gaven zelf aan dat ik wel door mocht rijden, meteen na mijn passage werden de kettingzagen gestart en begonnen ze aan de volgende boom die binnen 15 seconden vlak ging met een flinke dreun. Toen ik het pad op ging bij de familie in Westwoud zag ik al dat er een zak met brood aan de deurknop hing dus die zullen er wel niet zijn en dat was inderdaad het geval. Door naar Blokker naar weer een ander zus van mij die wel thuis was en na een korte praatje ben ik weer verder gegaan, niet wetende waarde reis nu heen zal gaan. Achteraf is het een uit de hand gelopen rondje geworden, alles langs de dijk vanaf Hoorn tot aan Volendam, over de bekende dijk naar de andere kant en dan bij Motel Katwoude linksaf naar Monnickendam. Dan weer rechtsaf richting Purmerend en dan even langs een vast adres in Zuidoostbeemster. Na een bakkie Senseo ben ik weer verder gegaan en heb voor de verandering Middenbeemster in de route opgenomen en dan via De Rijp en Graft naar Schermerhorn. Al weer op redelijk bekend terrein was het nog even doortrappen om weer thuis te komen na precies 120 km. Onderweg voor Middenbeemster passeerde ik Cor Boots, een broer van mijn schoonzus waar ik even mee ben opgereden en net voor Middenmeer passeerde ik Arnold Schalkwijk ook een fietsfanaat, uit Wieringerwerf. Al met al weer een prachtige dag die net werd afgesloten met een bezoekje van Jan Bouma die laatst had aangegeven dat hij wel een keer langs zou komen vooral ook omdat hij zelf ook vaak met sport bezig is en dan vooral hardlopen met grote liefhebberij van de marathon van Egmond. Het leven is “driedubbel”waard om geleefd te worden, alles moet je willen zien en ervaren en vandaag was zo’n dag.

Questen escorte.

Vrijdag, een dag dat ik normaal gesproken niet met de fiets op pad ga. Vandaag ligt het ietsje anders, mijn vriendin had vandaag andere beslommeringen en ik moest thuis nog één en ander regelen en klaar maken en zodoende heb ik de volle rit gemist naar Dronten. Mijn werk thuis was rond 11 uur aan kant en ik was van plan om nog even een rondje te maken en wat is er dan leuker om de mannen tegemoet te rijden die wel naar Dronten zijn gefietst. Het zit zo, Sebastiaan Talsma ging vandaag een Quest ophalen bij Velomobiel, de Quest zal hij verder zelf gaan schuren en lakken want daar is nog heel wat werk aan en bij dat ophalen zou hij worden geëscorteerd door Kees van Hattem, Wim Schermer en Jan Geel. Op de heenreis is Jan helaas “gesneuveld” of door mankement aan zijn “zelfbouw” velomobiel of door conditie gebrek, met echte Questen oprijden vraagt van een niet Questrijder vaak net iets te veel, eigenlijk veel te veel. En zo kwamen ze met zijn drieën in Dronten en is Jan terug gekeerd. Ik heb eerst Kees mobiel gebeld en gevraagd waar ze ongeveer uithingen, ze stonden net stil bij Velomobiel voor de deur, ik heb uitgelegd wat ik van plan was en ben me toen gaan omkleden. Kees zou voor mij wat binnenbanden meenemen en alles met elkaar was ik er klaar voor om ze ergens onderweg op te pikken en ik zal wel zien waar dat zal plaats vinden. Met een nog bleek zonnetje ging ik van huis richting Enkhuizen door de polder langs Opperdoes dan de parallelweg langs de Markerwaardweg, bij Zwaagdijk een paar honderd meter links en dan rechtsaf over de Tolweg en bij De Gouw linksaf tot aan Enkhuizen. Bij de Dijk naar Lelystad had ik de wind mee en zag ik dat mijn tellertje onder het naviduct door 70 km aangaf net onder mijn record wat op 72 km staat dat was vanaf de Ketelbrug van de Flevopolder naar de Nooroostpolder. Aan het eind van de dijk heb ik Kees nogmaals gebeld en kreeg te horen dat ze net aangekomen waren aan de andere kant van Lelystad dus nog even geduld en dan zijn ze er. Ondertussen heb ik het schip, “De Batavia” eens van een wat kortere afstand bekeken, leuk bootje wel en voor kenners en liefhebbers een geweldig “ding”. Toen ik weer omgekeerd was en de afslag passeerde waar ze uit moesten komen zag ik dat ze er aan zaten te komen. Drie in getal twee gelen en één witte, die witte dat moest Sebastiaan zijn en dat bleek ook het geval. Ik kreeg na kennismaking van de mannen uitleg over het afscheid van Jan en hier werd ook de indruk gewekt dat Jan aan een Quest toe is. De fiets van Sebastiaan is de 139, die van mij is de 136, maar als hij straks geschuurd en gepoetst is dan kan hij wel “dik” voor de kraam om. Na wat eten en kletsen hebben we de rit huiswaarts vervolgd, Sebastiaan ging meteen volop en reed met een gangetje van rond de 40 km bij ons vandaan totdat Kees het niet langer aan kon zien en ook gas begon te geven dus volgen, zo rond de 46 a 47 waren we weer snel allemaal bij elkaar. Aan het eind van de dijk zijn we nog even gestopt, nog iets eten en afscheid nemen, ik ga rechtsaf naar Middenmeer en de andere 3 gaan richting Hoorn waarna ze al gauw weer verder uitéén gaan naar Heerhugowaard, Driehuizen en De Woude. Een schitterend ritje waarbij mijn totaalscore nu meer als de wereld rond is geworden n.l. 40.056 km.

Geestelijke bijstand, bijna gewenst

Zo geweldig als ik gister alles leek te ervaren zo min of meer somber was het vandaag. Niet dat ik er over heen moet worden geholpen met behulp van een “loog” want dan weet je ook niet wie je moet hebben, er zijn er zoveel van zoals, psycholoog, cardioloog, vinoloog en zo zijn er nog een heel stel. Ik ben er zelf uit gekomen want zo erg was het nou ook weer niet, wel frustrerend als je steeds het zelfde probleem moet oplossen. Gistermiddag langs de dijk in Friesland linksvoor lek, geplakt en naar huis gefietst, gisteravond in diezelfde buitenband een klein stukje canvas binnenin geplakt omdat er een scheurtje in de band zat, dus de band leeg laten lopen enz. enz. en daarna de band weer opgepompt en vanmorgen staat die ‘rot’ band weer leeg dus plakken dat was de 2e. Na de middag van start voor een retourtje Zuidoostbeemster en op pakweg 12 km van huis in Lambertschaag weer linksvoor lek, de binnenband wisselen en de buitenband serieus controleren op iets scherps, niets te vinden dus na lek nummer 3 weer op weg. Tegen 5 uur ben ik opgestapt om weer naar huis te gaan en alles ging nu goed, dacht ik, na het fietstunneltje onder de A7 door was ik op 800 meter van huis en weer linksvoor lek, dat was dus nummer 4. En daardoor heb ik een moment gedacht dat ik “geestelijke” bijstand nodig zou hebben om niet van slag te geraken met al die lekke banden. Maar toch blijf ik zeggen wat fietst het toch heerlijk in zo’n stille Quest.

Even op en neer over de Afsluitdijk

Niets is veranderlijk als een mens of in dit geval het weer, was het gisteren de hele dag matig tot slecht vandaag kan het niet op, zon wind en water, dat laatste daar reed ik vandaag vaak langs. Even naar Oudemirdum op en neer, ik had gisteravond al “gepolst” of ze thuis was dus ik wist waar ik aan toe was. Het één en ander in de fiets en op pad, wel een fris windje maar de zon was ook al aanwezig en dat scheelt meteen een heel stuk. Het was eigenlijk vrij vroeg, rond 8 uur meen ik, toen ik vertrok, maar er waren opvallend weinig school gaande kinderen langs de weg, die kunnen nog wel eens voor “wegversperring” zorgen door met 3 of 4 man naast elkaar te rijden maar het ging allemaal zonder problemen en zo zat ik om kwart over 10 al aan de koffie. Het was er gewoon hartstikke gezellig, Bianca kon nu nog enthousiast vertellen over de avond carnaval in Middenmeer waar ze laatst was geweest, allemaal ontmoetingen met leeftijdgenoten die ze al jaren niet meer had gezien of gesproken. Na een broodje naar binnen te hebben gewerkt en de nodige drankjes ben ik weer opgestapt, met de zon erbij kan het niet stuk. Alles ging weer als een “trein” tot ik vlak voor het gehucht Gaast voelde dat hij iets naar links begon te trekken, inderdaad links voor lek. Ik heb de tijd genomen en de band ter plaatse meteen maar weer geplakt wat iets langer duurt dan omwisselen maar het was uit de wind en in de zon langs de dijk, wat wil je nog meer. Aan het einde van de weg ben ik rechtdoor gegaan om zo meteen aan de overkant op het fietspad te komen, het was mijn bedoeling om een paar foto’s te maken van de proeven die men doet m.b.t. de “dijk bekleding” men laat een grote hoeveelheid water in één keer over de dijk naar beneden lopen om te zien hoe de grasmat en alles wat eronder zit zich in stand weet te houden in geval het zeewater uit het Wad echt over de dijk zou komen. De proeven tonen aan dat de grasmat binnen de kortste keren weg is, dat is zelfs mij duidelijk als ik het met leken ogen bekijk. Weer verder de dijk op, de wind had ik denk ik schuin voor tegen maar als ik op de teller keek stond die altijd boven de 40 km, volgens mij is de zon sterk van invloed op de snelheid, het ging allemaal zo gemakkelijk. Bij het monument heb ik de laatste banaan naar binnen gewerkt en de schil meteen opgeruimd in de vuilnisbak, op dat moment liepen er wat mensen rond die net bij het stambeeld van Lely hadden gestaan en één van de mannen vroeg of hij een foto mocht maken, dat is voor mij nooit een probleem dus ik denk dat “hij” of is het een “zij” , een aantal keren is vastgelegd op het elektronische opslagmedium van de camera. Na een praatje met deze mensen, waarvan het ene stel uit Heerhugowaard kwam en het andere de Duits taal meer als eigen beschouwde heb ik ook van hun een plaatje gemaakt. Het laatste stukje naar huis was ook zo afgelegd en bij thuiskomst stond de teller op de vaste waarde van een retourtje Oudemirdum 160 km. En met dit ritje is het totaal op dit moment 39.855 km.

Zo stil...................

Een dag om gauw te vergeten, wakker worden en zien dat het om half 7 al licht regent en na heel veel uren zo rond de middag nog steeds zien dat het licht regent, nee dit is niet mijn weer. Maar ik zal niet de enige zijn daar ben ik zeker van, even een belletje naar Kees en die was het helemaal met mij eens : “slecht fietsweer” hij moest nog wel even naar Graft maar dat is voor hem bijna naast de deur, even diep ademhalen en je bent er. Ik wilde toch eigenlijk ook nog wel even van “stal” de hele dag maar naar buiten kijken om je stemming te laten bederven, nee kom op in de benen. Omkleden en de Quest naar buiten, voornamelijk door de ervaring van gistermiddag toen ik naar huis fietste wilde ik nu toch wel echt horen dat ik hem niet meer hoorde, het is waar, wat is de Quest geruisloos geworden. Ik kan alleen maar iedereen, die nog met de “stalen kogelkopjes” rijdt, dus het oudere type aanraden, om z.s.m. naar Velomobiel in Dronten te gaan en het “spul” laten vervangen door de kunststof materialen die momenteel worden gebruikt bij alle nieuwe Questen en waarschijnlijk ook bij de Mango’s wat is dat een geweldige luxe om zo rond te karren. Ondanks mijn enthousiasme bleef het regenen maar het heeft me er niet van weer houden om van huis te gaan, richting Alkmaarseweg rechtuit naar, volgend de buienradar, het droogste stukje Noord-Holland. Het viel niet echt mee, al snel had ik een doekje bij de hand om met regelmaat mijn bril wat schoon te vegen omdat het af en toe van die onderwater opnamen leken en een botsing is dan zo geregeld en dat ondanks dat die fiets zo stil is geworden. In Aartswoud ben ik even gestopt bij het monument, wat in de zomer meestal achter een hele hoop groen verborgen is, om een foto te maken. Ik weet dat dit vliegwielen zijn uit het vroegere gemaal dat op de dijk stond tegen de Akmaarseweg aan en ongeveer in 1961 of 1962 stond daar een woning naast waarin toentertijd een groot gezin woonde wat door een rampzalige brand, waarbij verschillende dodelijke slachtoffers waren te betreuren, uit elkaar is gerukt. Mijn regenrondje heb ik weer vervolgd via Opmeer en Wognum naar Nibbixwoud en Zwaagdijk, het lag in de bedoeling om toch nog even naar Zwaag te fietsen waar Carin haar verjaardag vandaag vierde maar ik was al zo nat van het zweet dat het me verstandiger leek om maar door te gaan via de van der Deureweg over de spikplinter nieuwe brug die het een stuk veiliger heeft gemaakt voor fietsers langs deze weg. Het was ondertussen wel bijna droog geworden en de “ruitenwissers”doek bleef vanaf dat moment onderdeks. Toen ik thuis kwam zag ik dat het toch nog een redelijk rondje was geworden en wist ik zeker dat ik gehoord had dat ik niets meer hoorde, zo stil ………………………………

Fietsen door of langs Lelystad naar Dronten

De meest simpele en snelste route vanaf de dijk Enkhuizen – Lelystad naar Velomobiel in Dronten zal door velen al zijn gereden of andersom van Dronten naar Noord-Holland hier nog een keer de route zoals ik hem de laatste jaren als meest ideale heb ervaren, snel en gewoon over een fietspad totdat je buiten de bebouwing bent dan over de Runderweg en aan het eind van deze weg, oversteken 20 meter links en dan rechtsaf de Wisentweg uitrijden die in Dronten uit komt dan linksaf, rotonde,school rechts, winkel links en je bent er bijna. Suk6.

"I'm in Heaven" met zo'n geruisloze Quest

Een goed begin is het halve werk, zo ben ik de nieuwe week begonnen, vorige keer schreef ik over een geluidje wat ik niet helemaal thuis kon brengen en het kwam ergens onder uit de Quest uiteindelijk moesten het haast de kogelkopjes zijn wat door Ymte ook al werd aangegeven. Dus vanmorgen voor 8 uur al een “belletje” naar Dronten of het vandaag eventueel zou passen als ik langs zou komen en dat was geen bezwaar dus wist ik wat mij te doen stond. Mijn ontbijt van 4 bruine “grof volkoren” boterhammen was al bijna verteerd toen ik tegen 8 uur op pad ging, op de heen weg naar Dronten zou het wel eens erg gemakkelijk kunnen gaan en terug des te zwaarder maar het ging zo wel heen als terug gesmeerd. De voor mij “vaste” route naar Enkhuizen kon ik niet nemen omdat de Tolweg afgesloten was voor een aantal dagen maar omdat ik in die omgeving ben opgegroeid was het vinden van een alternatieve route geen enkel probleem zonder er veel voor te moeten omrijden. De buienradar gaf aan dat het droog zou blijven en ik heb ook geen spatje regen gehad noch op de heenreis, noch op de terugreis wel stond er behoorlijk veel wind die langs de dijk Enkhuizen – Lelystad nog het meest hinderlijk was. Ik had er geen voor of nadeel van het zwabberde af en toe in wat “snorrelende” windvlagen die van achter de dijk kwamen. Bij Velomobiel nam Ymte mijn fiets direct onderhanden en constateerde dat er nog een paar onderdelen bijna of helemaal aan vervanging toe waren en dat is in de zelfde operatie gebeurd. Flink sleutelen en vooral de kogelkopjes vernieuwen wat vervanging van wat extra onderdelen betekende omdat dit type niet kan worden gemonteerd op de oude stabilisator en stuurstangen. Toen alles weer in orde was en de Quest weer op zijn “poten” stond liep het al aardig naar de klok van 2 en rond die tijd ben ik weer, na een kort proefritje, richting Lelystad gegaan om vervolgens daar de dijk te nemen naar Noord-Holland en weer op Middenmeer af. Ik denk, dat het precies een week geleden is dat ik schreef over de “steenzetter” op de Afsluitdijk en heb daar toen ook de foto bij geplaatst van dat mooie stambeeldje. Ik leefde in de veronderstelling dat het beroep van steenzetter al niet meer bestond en dat het “steen zetten” tegenwoordig allemaal met machines gedaan werd, niets van dat alles, vanmiddag zag ik het met eigen ogen, die stoere sterke mannen bestaan nog. Langs de dijk van Enkhuizen naar Lelystad werd door zeker een man of 5 of 6 dit beroep nog volop uitgeoefend wat op de foto te zien is, petje af voor dit echt zware werk. Het laatste stukje naar huis was, nadat ik die foto had gemaakt nog een 45 km maar met zo’n geruisloze “machine” is het echt een fluitje van een cent al was het ook tegen een “dikke” wind in.

"Toer De Waard"

Wat kan een mens veel doen op één dag, niet alleen geestelijk maar ook lichamelijk, denkbeeldig heb ik wel eens het idee dat ik bergen kan verzetten maar vergeet het maar, dat is nog nooit iemand gelukt en zal mij ook nooit lukken. Maar een dag als vandaag eerst in de tuin aan het werk, niet dat zoiets mijn hobby is maar af en toe moet het gewoon even en met dat beetje van vandaag is het nog lang niet klaar maar er komen nog dagen genoeg hoop ik en dan komt het vanzelf weer in orde. Dan in huis even wat aan kant maken en als het er binnenshuis enigszins op lijkt ga ik me omkleden voor een kort tripje. Richting Kees van Hattem is mijn eerste opzet dus via de Alkmaarseweg over de parallelweg omdat langs het fietspad nogal wat stukken van “afgeratelde” takken liggen, vermoedelijk met een soort “loofklapper” langs de bomen gegaan wat snel en effectief werkt, maar bijna aan het einde van deze weg raakte ik steeds meer geïrriteerd door een geluid wat ik niet thuis kon brengen. De lagers konden het niet zijn die heb ik pas vervangen, vervolgens begon ik te denken aan het loslopen van de wiel/borgschroef of de kogelkopjes die te ruim worden dus stoppen en een eerste inspectie uitvoeren maar dat leverde niets op bovendien heb je op zo’n moment toch niet voldoende gereedschap bij de hand. Op dat moment kwam er ook een auto uit de oprit van de tegenover liggende woning en die stopte meteen naast mij, de meneer die uitstapte had al meteen de camera in de hand en begon meteen een heel verhaal, ik werd al heel lang “gezocht” en nu zag zijn vrouw mij aankomen en is manlief meteen in de auto gestapt om mij te volgen, gelukkig voor hem stopte ik toevallig bijna voor de deur. Hij had al, n.a.v. adviezen die zijn vrouw had gekregen tijdens een etentje, gezocht op internet naar mijn naam maar had mogelijk een verkeerde bij de “kop” gehad en nu stond ik voor hem dus kon hij alles te weten komen over dat “snelle gele ding” . Ik heb hem de naam van mijn blog gegeven en mogelijk komt er wel een reactie met zijn bevindingen. Eerst ben ik nog even verder gereden maar het leek me beter om eerst de zaak te onderzoeken dus andersom en naar huis. In de garage de fiets op zijn kant en het rechterwiel los gemaakt en de lagers enz. gecontroleerd maar niets aan de hand, nieuw vet op de kopjes , alles in elkaar zetten en na het eten weer op pad. In Heerhugowaard bleek Kees niet aanwezig en zijn mobiele telefoon liet hij beantwoorden door een “secretaresse” die mij niets wijzer heeft gemaakt. Via een klein ommetje, door het “Park van Luna”(zie foto) ben ik weer langzaam richting Middenmeer gegaan, het was mijn bedoeling om via de Wogmeer mijn route te kiezen maar na een paar kilometer “vertelde” een groot bord mij dat de weg afgesloten was voor doorgaand verkeer dus daar wat twijfelachtig linksaf en daar liep net een mevrouw met haar hond, “Wat een Gaaf ding” was ongeveer het eerste wat ze zei en dan volgt er al gauw een gesprek, langzaam rijdend en pratend gingen we de over de Burgemeester Kooimanweg tot zij thuis was en ik weer verder ging, als laatste riep ze nog dat ze Erna heette en zo kom je af en toe weer nieuwe mensen tegen die positief naar zo’n fiets kijken helaas maak ik ook anderen mee die bij voorbaat al naar hun voorhoofd wijzen net alsof ze een vinger naar binnen willen steken, zo’n schedel is daar vaak te hard voor vooral bij zulke figuren.

IJsselmeerdijk straks 5 jaar dicht

Na een dag regen van afgelopen dinsdag was ik er eigenlijk al van uit gegaan dat er vandaag, gezien de berichten, ook wel niets van fietsen terecht zou komen, echter niets is minder waar een heerlijk rondje gemaakt van ruim 100 km. Vanmorgen eerst een band plakken , rechtsvoor was door z’n “hoeven” gezakt, band er even uit plakken en oppompen. Toen ik het wieldoekje er weer voor zou zetten begon hij te sissen dus weer lek, de plakker die ik er net op gezet had kon niet los zijn leek mij, wat wel het geval was, het velglint was net naast het ventiel iets weggescheurd en daadoor kwam de binnenband bij het ventiel met 7 bar. Op het kale scherpe ijzer van het ventielgaatje en daar kon hij niet tegen. Een ander velglint halen en dat werd een z.g. plaklint daarna een andere binnenband en na de laatste handelingen was het voertuig weer reisvaardig. Ik nog een ander klusje en pas toen dat geklaard was had ik tijd voor koffie enz. maar het was toen al ruim 11 uur. Tegen de middag heb ik een paar boterhammen gesmeerd en verorberd en heb me vervolgens omgekleed. Eerst maar eens flink tegen de wind in als het straks wel mocht gaan regenen is het prettiger als dat van achteren komt, de wind kwam ongeveer uit het zuiden dus d.w.z. richting Hoorn en dan langs de dijk van het IJsselmeer en dan zie ik wel hoelang dit leuk is. Nu is het nog mogelijk om vanaf Hoorn tot Edam langs de dijk te fietsen maar gister las ik in de krant dat de IJsselmeerdijk wordt afgesloten in 2011 en liefst voor 5 jaar, dus als je nog genieten wil van een afwisselende route waar altijd wat te zien is ga dan z.s.m. want die 5 jaar daar geloof ik niets van alle overheidswerken lopen uit en kosten meer, daarom is ook de dijk van Hoorn naar Enhuizen nog steeds niet toegankelijk voor verkeer in welke vorm doet er niet toe, men is niet klaar, beter gezegd men is nog lang niet klaar terwijl er bij aanvang borden werden geplaatst met onderaan de tekst : “Gereed november 2008” ze hebben het gewoon afgeplakt dan telt er geen termijn meer. Die mooie route langs de dijk daar had ik ook nog een paar foto’s gemaakt en toen ik weer bij mijn fiets stond zag ik tegenover welke plaats ik was gestopt, deze plek heet “Moordenaarsbraak” Toen ik thuis was heb ik eerst opgezocht wat het allemaal voor schrikbeelden op moet roepen maar toen ik las dat het tijdens grote dijkdoorbraken was ontstaan en er geen echte moorden zijn gepleegd stelde me dat toch weer gerust, hoewel, het was al tussen 1775 en 1849 . In die tijd zijn er volgens overleveringen verschillende dijkdoorbraken geweest van Schardam tot aan Edam hebben die nu nog de volgende namen, Hogendijkerbraak, Moordenaarsbraak, Grote Braak en dan is er nog iets met de naam Kleine Braak. En dat alles samen vormt de polder “Zeevang” de dorpjes of gehuchten langs de dijk zijn achtereenvolgens Schardam, Eterheim, Warder en tot slot Edam welke plaats meer bekendheid geniet. Vanaf deze plaats heb ik de koers gewijzigd, eerst naar het westen en af en toe wat meer naar het noorden en zo kwam ik via De Rijp en Schermerhorn toch weer thuis zonder ook maar één spatje regen.

Koffiedrinken, oké 160 km fietsen.

Eindelijk is het er weer een keer van gekomen, over de Afsluitdijk naar Oudemirdum even bij de kleinkinderen kijken. Het viel in het begin niet helemaal mee m.b.t. het weer, de voorspellingen waren naar mijn idee beter als wat er van terecht is gekomen. Vanmorgen van huis gegaan, net aan droog en een temperatuur van 4 graden en toen ik bij Bianca was gaf daar de thermometer 5,4 graden aan dus na ruim 2 uur was het echt niet noemenswaardig warmer geworden. Op de dijk en ook bij vertrek hing er een lichte mist die pas in Friesland over begon te raken. Mijn dochter was thuis en had net bezoek van een vriendin die haar dochtertje weer op kwam halen, al kletsende met koffie en koek werd het tijd om de kinderen van school te gaan halen, deze keer alleen Thimo omdat Fleur een beetje van slag, laten we het “schoolziek” noemen, was. Samen even later een broodje gegeten en voor ik weg zou gaan moest ik nog even met Thimo mee om zijn blog te bekijken, ja, ja, 7 jaar en dan op zijn eigen houtje zoiets voor elkaar maken, ik blijf het knap vinden. Op de heenreis in Makkum moest ik bij de oversteek van de sluis/brug heel langzaam achter een paar oudere mensen blijven en was toen meteen foto object voor een hele groep mensen die daar net stonden om de binnenstad van Makkum te bezoeken denk ik, lijkt me niet direct een gunstig tijdstip, maandagmorgen om een uurtje of 10, alles is dan vaak nog gesloten. Maar omdat ik toch bijna stilstond en gebaren kreeg om te stoppen gaf ik daar uiteraard gehoor aan, er kwamen allerlei vragen op mij af, “ Hoe zwaar is de motor” “Hoe hard kan ie” en ga zo maar door er was zelfs iemand die zijn hoofd dicht bij de voorkant had om te horen of er echt niet een motor te horen was, op de eerste vraag hoe zwaar de motor was heb ik geantwoord zo rond de 78 kg en de verwonderde blikken werden weer normaal toen ik zei dat dat ongeveer mijn gewicht was. En dat allemaal in het Engels met hier en daar nog een andere “klankkleur” er tussendoor. Ik kreeg ook nog een folder in mijn hand gedrukt en thuis heb ik eerst eens gekeken wat voor groep mogelijke vakantiegangers ik had ontmoet, alles is me nu duidelijk, het waren als ik dat goed heb begrepen “bemanningsleden” er liepen ook heel wat meisjes en vrouwen bij, van LOGOS HOPE wat dat inhoud is te lezen op www.logoshope.org een goede of misschien zelfs een zeer goede groepering in de samenleving. Bij het vertrek uit Oudemirdum ging ik er van uit dat ik een groot deel wind tegen zou hebben maar hoe het ook is gekomen, het “vloog”er over. Overal kon ik zo door zoeven en alleen op de Afsluitdijk nog even stil staan omdat er weer gefotografeerd en gefilmd werd, het betrof nu een mevrouw met een man en een kind, de heren waren kennelijk afkomstig uit Letland en de vrouw uit Nederland, zij vertelde mij dat ze net uit Riga kwamen en nu op weg waren naar de accountant in Opmeer, in het Engels werden de mannelijke leden van het gezelschap door haar voorgelicht over het “gele geval” wat zij super vond, zo kun je tenminste onbezorgd oud worden. Het is maar hoe je het bekijkt. De "Steenzetter" heb ik ook maar eens netjes gefotografeerd, die staat daar alle dagen in weer en wind met de kromme rug, ik voel, als bezitter van een matig tot slechte rug, met hem mee. Thuis gekomen schrok ik eigenlijk van het gemiddelde, 34,7 km omdat ik toch wel een beetje twijfelde heb ik ook de GPS gecontroleerd en die gaf 34,5 km p/u aan dus het ging echt super na een “rotte” zaterdag.

Jan Geel van museum "De Baan" was ook op pad

Zondagmorgen, ik ben er weer, wat was ik beroerd de afgelopen zaterdag en dat op een moment dat ik samen met Wim en Kees naar Dronten zou fietsen om Wim zijn nieuwe fiets op te halen. Ik werd wakker rond een uur of 6 en ging even naar het toilet en ben daar binnen een paar uur wel 10 keer geweest, zonder in details te treden ik was “honds beroerd” en heb zo rond half 9 Kees gebeld dat ik niet mee kon gaan. De hele dag van en naar ……… en niets eten, gisteravond tegen 11 uur durfde ik voorzichtig een paar beschuitjes te nemen die mijn zeer zorgzame vriendin nog had gehaald omdat de beschuit in de bus van ver verstreken datum was, het leken wel gebakjes zo lekker. En nu zondagmorgen voel ik me weer als of er niets is geweest, de weegschaal gaf wel aan dat ik in 24 uur 2 kilo lichter was geworden maar ook dat is geen probleem. Als alles gaat en blijft gaan zoals ik me nu voel dan moet het morgen weer lukken en hopen dat er weer net zo weinig wind zal staan als afgelopen dinsdag toen ik op het laatste stukje deze molen nog op een plaatje heb gezet langs de Langereis. Op de blog van Wim (Schermer) las ik dat ze onderweg Jan Geel nog hebben ontmoet in een gele velomobiel die werd spontaan andersom gezet en ging ook mee richting Dronten, volgens mij gaat Jan langzaam over naar een Quest als hij zo doorgaat, hij is nu zelfs al in het “Hol van de Leeuw” bij de makers van de enige echte en snelste Velomobiel geweest, in Dronten.