Vijftig kilometer is te snel

Het was een wonderlijke dag vandaag, er werd van alles beloofd m.b.t. zon en zomerweer, vrij vertaald weer voor bikini en korte broek, nou vergeet het maar, althans tot zo rond half 3, 3 uur toen begon het echt weer op zomer te lijken. Desondanks had ik me voorgenomen om vandaag even op en neer te gaan naar Oudemirdum, een standaard ritje waar over het algemeen weinig bijzonders over valt te vermelden. Vanmorgen zo rond half 9 ging ik van huis, het had net licht geregend maar het was weer droog hoewel de lucht nog wel wat beloofde, zwarte wolken en veel wind. Richting Wieringerwerf, niet langs de Hoornseweg want daar zijn ze bezig met “serieus geld wegsmijten”, wat is het geval, jaren geleden, (minstens 40 jaar) stond er langs de snelweg tegenwoordig bekend onder de naam A7 een heel klein tankstation en mogelijk is daar de bodem ooit wel wat vervuild en omdat de dichtstbijzijnde boerderij op minstens 100 meter afstand staat en er alle dagen auto's langs rijden gaat men alles uitgraven en er “schone grond” storten omdat er misschien anders wel eens ongelukken zouden kunnen gebeuren. Nee er wordt daar niets gebouwd of verbouwd en er bestaat echt geen risico dat er iets vervelends staat te gebeuren dus dan is het “serieus geld wegsmijten” naar de mening van vele inwoners van de Wieringermeer. Dit was even het begin van mijn fietstocht, ik moest nu over de andere kant en dat is echt niet langer of korter dus daar zit mijn agressie niet in. Via Wieringerwerf kwam ik langs de A7 in Den Oever waar de Flora en visserijdagen hun laatste etmaal ingaan daarna wordt Wieringen weer nuchter zullen we maar zeggen. Op de Afsluitdijk had ik de wind , die behoorlijk hard blies, schuinachter en dat was te merken, alles ruim boven de 45 km, de hele afstand over de dijk. Wat wil nou het geval, al jaren hoopte ik dat ik de wielrenners zoals Dirk de Vries, Dirk Steltenpool enz. enz. eens een keer achterop zou rijden en vandaag was het bij toeval zo ver. In die tijd dat ik ook nog op de racefiets zat en met deze mannen mee reed was ik altijd blij als er een brug open stond of dat er iemand lek reed, dan kon ik weer even bijkomen, het was voor mij vaak net boven mijn kunnen. Op een bepaald moment zag ik heel ver weg dat er iets op het fietspad reed, ik kon nog niet zien of het naar mij toe kwamen of dat het voor mij uit ging. Omdat het heel langzaam wat groter werd begreep ik dat het dus in dezelfde richting reed als dat ik ging. Heel langzaam werd het duidelijker, het waren minstens 2 figuren zag ik en weer dichterbij gekomen stond het voor mij vast dat het er 4 waren die er toch flink de gang in hadden. Het was zo ver, de 2 Dirken met nog 2 mannen waren bezig aan het zoveelste rondje IJsselmeer boven de 500 die Dirk de Vries al had volbracht. Toen ik er achter reed heb ik even het fototoestel opgediept en een foto gemaakt, (ze reden toen zo rond de 42 km) daarna weer opgeborgen op de claxon gedrukt en gegroet met “Goede morgen jongelui gaat het wat” De 2 Dirken herkenden mij en deden ook geen poging om even mee te rijden, één van de andere mannen haalde nog even diep adem en was toen ook al gezien want ik zag hem gelijk weer wegzakken in het spiegeltje, 50 km is voor de gemiddelde wielrenner toch net iets te veel van het goede vooral als je tegen een Quest moet “strijden”. Langs de dijk in Friesland stond de wind behoorlijk strak op kop maar zonder problemen reed ik om 5 over half 11 langs de school in Oudemirdum waar het net speelkwartier was, even op de claxon gedrukt en toen Fleur om 12 uur thuis kwam was het eerste wat ze zei: “Ik zag opa langs school gaan en dat heb ik aan mijn vriendinnetjes verteld dat mijn opa in die Quest fietst want dat zag ik aan de helm” Mooi toch van zo’n lieverd, Thimo zei nog dat hij me wel gehoord had maar niet gezien, “Je ging wel te hard denk ik”. Tegen 1 uur reed ik weer richting Noord-Holland en tegen 3 uur, kwart over 3 was ik weer in Middenmeer en kwam over de brug aan de ander kant van het dorp binnen, ik had er weer een rit met heel veel voldoening opzitten.

Ontmoeting met een vroegere dorpsgenoot

Vandaag nog een rondje gefietst als 68 jarige, morgen is dat over volgens de kalender. Een ander voordeel van de toekomstige getallen is dat je ze op alle mogelijke manieren kan omdraaien maar er zal niets meer veranderen, het blijft 69. Ik ga er vanuit dat ik dus nog 31 jaar voor de boeg heb want ik wil nog steeds 100 worden en in mijn achterhoofd denk ik dan elke keer “’t zal wel tegenvallen” maar dat zie ik dan wel weer. Mijn ritje ging vandaag via Medemblik en Enkhuizen naar Alkmaar en dan weer naar Middenmeer. Het is wel heel snel geschreven op deze manier maar het fietsen duurde iets langer. Eerst twee opmerkingen van automobilisten, en allebei zeer positief, vaak is het juist anders. De eerste opmerking kwam van een meneer die stond te tanken, “Jij moet toch ook niet tanken met dat ding” dat was volkomen juist ingeschat, hij kwam even kijken bij de Quest en vond het geweldig , “Zo’n ding in deze kleur dat zie je tenminste als je in de auto zit” toen ik hem vertelde dat er vaak anders werd gereageerd zei hij: “Die stakkers die je afsnijden en al die andere flauwekul die moesten ze een tijdje in de bak stoppen dan bedaren ze wel” . De andere opmerking kwam van een man die bij een brug aan het werk was, “Keurig in zo’n kleur kan je nooit over het hoofd worden gezien, dat is hartstikke veilig” Zo zie je maar er zijn ook een hele hoop positieve mensen op deze “aardkloot”. Op mijn ritje van vandaag ging ik bij de T-splitsing bij de Tolweg linksaf richting Hoogkarspel en daar passeerde ik een man op een open driewielige ligfiets. Juist op het moment dat ik passeerde herkende ik de persoon, Jan Imming, vroeger net als ik ook van Zwaagdijk en getrouwd met mijn buurmeisje Margriet Aker (onder insiders bekend als Margriet van Jan) die weer vriendin is met één van mijn zussen. Jan en Margriet heb ik verschillende keren ontmoet op verjaarsfeest van mijn zus en op een keer hoorde ik dat de gezondheid van Jan nogal wat te wensen overliet. Weer later hoorde ik dat het heel slecht ging met Jan maar juist daarom vond ik het geweldig dat ik hem tegen ben gekomen en nog wel zelfstandig op de fiets. Vandaar dat ik zelf ook denk dat ik tot mijn 100ste nog wel kan fietsen als je maar optimistisch blijft net als Jan. We hebben samen een klein stukje opgereden en Jan vertelde dat Margriet oppasoma was bij de kleinkinderen van hun zoon die daar ginds woonde, daarbij wijzend in de richting van de bekende watertoren van Hoogkarspel. Ik heb mijn weg weer vervolgd en ben via Westwoud en Zwaag richting Bobeldijk gegaan en zo via De Leet naar Heerhugowaard, net voor Oudorp rechtsaf op naar Middenmeer waar ik op de teller van de Quest 106,80 km had afgelegd en volgens de GPS 106,88 km, dus de teller is wel in orde.

Het Mariakapelletje op de Keins

Het is nog steeds droog en volgens de berichten zal er in de loop van de avond pas een enkele bui mogelijk zijn. Mijn bezigheden in en om huis zijn weer geregeld en ik heb me weer omgekleed en zo rond half 11 ben ik op pad gegaan. Ik las net in de krant dat men in de kop van Noord-Holland speciale oefeningen gaat houden en dat het mogelijk rond het Amstelmeer daardoor tot wat overlast zou kunnen leiden. Mijn ritje ging wel in noordelijke richting en via de haven van Den Oever en via wat binnenwegen naar de korte Afsluitdijk en die gaat langs het Amstelmeer. Van enige activiteit is geen sprake, alles gaat gewoon net als alle andere dagen ik heb probleemloos mijn weg kunnen vervolgen en ben vanaf de Balgweg afgeslagen naar links en ben op een bepaald moment langs het Noordhollandskanaal in zuidelijke richting gegaan en bij de afslag richting Schagen ben ik die kant op gegaan. Bij de Keins leek het me leuk om weer eens een keer bij het Mariakapelletje langs te gaan. Jaren geleden heb ik hier ook wat foto’s gemaakt voor het z.g. “Westfrieslandspel” Er was aan het kapelletje zowel binnen als buiten niets veranderd, binnen branden weer de nodige kaarsjes en er staan ook weer bloemen, zelf heb ik ook, net als toen, weer een kaarsje opgestoken, het is gewoon weer een gezegende dag, dus laat mij mezelf een keer te buiten gaan met het opsteken van een kaars. Toen ik bij de kapel was zat er ook een oudere mevrouw in één van de bankjes en toen ze later mijn Quest buiten zag staan kwam ze terug om te vragen hoe ik er in kon komen want er zit nergens een deur, toch scherp opgemerkt. Na wat omwegen kwam ik tenslotte toch weer bij de “ingang” van de polder, daar ging ik via de sluis naar de Kolhornerweg en zag daar een bordje wat ik nog nooit eerder had opgemerkt, het is wel klein maar wel interessant om even te lezen, ook het verval van het waterpeil buiten en binnen de polder is nogal aanzienlijk, ik weet het niet meer precies maar ooit heb ik het in één van de verhaaltjes aangegeven, ik had het toen gevraagd aan de sluiswachter die er net bezig was, ik meen dat het verval zo’n meter of 6 is. Het laatste stukje was nog maar 5 a 6 km langs de Kolhornerweg en dat is dan heel snel einde tocht bij mij achter het huis. De totaalstand van de teller staat nu op 47.514 km.

Regenachtig

Ietsje ander weer vergeleken bij maandag, vanmorgen vroeg, zo rond een uur of half 7 was het nog zonnig maar in de loop van de morgen werd het steeds somberder. Ondanks dat ben ik toch nog even weg geweest, eerst een paar huishoudelijke klusjes en daarna omkleden om op verjaardagsvisite te gaan. Niet in een net pak met alle toeters en bellen maar gewoon lekker in mijn fietsoutfit. Mijn zus in Obdam kreeg vandaag weer een hoger waarderingscijfer, of ze er gelukkig mee is, net als alle vrouwen voelen ze zich snel te oud dus geen uitzondering. Onderweg naar Obdam kreeg ik de eerste flinke bui op mijn kop en dat betekende even stoppen onder een hele grote boom maar toen die ook begon door te lekken heb ik toch de kap maar gepakt en die er overheen geplaatst. Na een paar kilometer was alles weer normaal en kon de kap weer weg want daar is het nu nog te warm voor. Maar iets verder begon het weer flink te regenen en ben ik maar door gegaan. Na koffie en gebak en later wat frisdrank ben ik weer opgestapt en ben toen nog maar even naar Zuidoostbeemster gereden. Voor ik daar was ben ik onder het viaduct van de A7 op de Rijperweg gaan schuilen voor een enorme bui, het leek niet meer te stoppen maar gelukkig in een “regenvrij” moment ben ik in een soort sprint naar mijn vriendin gereden en kon me daar omkleden in mijn reserve kleding die ik altijd mee heb. Toen het eindelijk weer droog was heb ik alle “moed” verzameld en ben richting huis gegaan, het bleef droog tot ik helemaal binnen was, op de Cultuurweg, die weer open is voor fietsers, ben ik gestopt om een foto te maken, één lange sprintbaan waar maar zelden motorvoertuigen rijden. Thuis gekomen zag ik dat ik een rondje had gemaakt van 87 km door de “kop” van de provincie, als je al van de kop kan spreken, meer het oostelijke middendeel.

Kees had een idee voor een "bidprentje"

Vandaag een retourtje gemaakt met Kees naar Oudemirdum, voor mij is het dan de standaard 160 km maar voor Kees komt er dan nog een retourtje Heerhugowaard overheen en dat is dan ook nog eens 50 km dus hij komt vandaag op zo’n 210 km. Om 9 uur zouden we vertrekken en voor die tijd hebben we hier eerst nog even koffie gedronken. Kees was ruimschoots voor vertrek aanwezig en om iets voor 9 uur zijn we van start gegaan. Prachtig weer een de wind op de Afsluitdijk echt dwars op de zijkant maar het liep allemaal gesmeerd in het standaard tijdsbestek kwamen we bij Bianca in Oudemirdum. Meteen werden we voorzien van koffie en zaten buiten op het terras, heerlijk even languit zitten. De kinderen moesten niet opgehaald worden van school want ze had ze al verteld dat opa zou komen met nog een meneer en dat ze zelf naar huis moesten komen en dat deden ze uiteraard keurig. Na het tweede “bakkie” werd de tafel gedekt en konden wij een broodje mee eten aangevuld met een paar koppen thee. Dat wil zeggen dat een mens dan weer is voorzien van energie en weer in staat moet worden geacht om de thuis reis van 80 tot 105 km naar huis weer vlot weg te trappen. Ook dat is vlot verlopen, onderweg nog wel even een paar foto’s gemaakt van mijn reisgenoot en ook bij Cornelis Lely hebben de Questen geposeerd achteraf had één van die foto’s waar Kees op staat een goed plaatje kunnen worden voor Kees zijn “bidprentje” , wat was het geval. Op de Havenweg reden we richting Zuidgesterweg en om daar te komen moesten we de Rijksstraatweg oversteken, ik reed voor gaf richting aan naar de fietsoversteekplaats en ging alvast voorsorteren naar het midden van de weg, Kees volgde op dezelfde manier, hierdoor kon een haastige automobilist niet snel passeren en moest helaas voor hem even achter ons blijven en afremmen. Wat is er erger voor een automobilist om af te moeten remmen voor een paar van die “dingen” waar hij enkel maar last van heeft. Wij moesten een aantal minuten wachten omdat er vrij veel verkeer over de Rijksstraatweg passeerde en toen we veilig over konden steken stond daar die bewuste automobilist aan de andere kant van de rotonde ons op te wachten. De hand omhoog, dus wij ons van geen kwaad bewust, stopten netjes, “Jullie zijn levens gevaarlijk want zomaar naar links gaan onverantwoord en wat als ik zomaar over jullie heen was gereden” wij wisten het niet , Kees zei nog wel “Dan hadden we een mooi bidprentje kunnen maken” De arme man zei nog wel “Prettige middag verder” en stapte toen weer in zijn auto, allemaal erg jammer voor deze chauffeur maar wij begrijpen hem nog steeds niet, ja , wel dat wij voor hem in de weg reden maar wij horen toch ook bij de weggebruikers en wij hielden ons keurig aan de regels.

Nog even de Zomertoer 2009

Het zal zwaar weer worden vandaag dus als ik nog wat wil moet ik er vlug bij zijn denk ik. En of ik nou wel of niet goed gedacht heb, of hoe het ook allemaal gekomen is, ik ben weer thuis en de teller gaf vandaag precies 100 km aan, mooi gegaan zal ik maar zeggen. Om 7 uur was ik al actief bezig in de tuin, nou is dat ook weer niet zo bijzonder maar als ik me dan even flink inspan ben ik ook zo weer klaar en dat was om half 9 al zo ver. Eerst maar even een bakkie koffie doen dat heb ik nu wel verdiend zullen we maar zeggen. Nu had ik gisteren bij de Zomertoer 2009 een shirt met een L in het tasje met pet en vaantje en ik dacht dat ik echt wel een grote brede man was, mooi niet, veel te groot. Mijn eerste gedachte was,”Nou jammer” maar toen ik in de krant las dat ze vanmorgen weer vanuit Medemblik gingen starten bij Cafe Brakenboer en de mevrouw waar ik het van in ontvangst had genomen mij verteld had , “Als het niet past, kom je maar ruilen” dus ik vanmorgen even naar Medemblik. Het was er beginnend druk, de eerste stuk of 10 brommers stonden al aan de kant, vandaag zou er een rit worden gemaakt via diverse dorpen in de kop van Noordholland met nostalgische brommertjes. Tijdens mijn verblijf daar op de Oosterhaven kwam ik bij toeval ook nog een kennis tegen die daar woonde, Martin en Tiny Weel, we hebben een tijdje staan kletsen en ondertussen groeide het aantal deelnemers voor de “brommertocht” langzaam aan tot tientallen, een prachtig gezicht en af en toe herkende ik situaties met brommertjes uit mijn jeugd. Eén van de deelnemers kwam op een solex, overbekend in de jaren ’50 en’60, hij vroeg of er ook een monteur aanwezig was want hij had zijn stopkabel er afgetrokken en kon het motortje niet meer stoppen, dat “spul” heeft nou eenmaal niet het eeuwig leven. Na mijn boodschap in Medemblik, wat heel vlot werd afgehandeld, ben ik door gereden naar Zwaag, er is een zwager jarig dus even langs voor de felicitaties. Op het stukje van Middenmeer naar Medemblik kreeg ik een heel klein buitje en het begon erg te waaien bovendien werd de lucht al flink “rabbig” en zouden er best meer buien kunnen komen. In Onderdijk stonden er zelfs plassen langs de weg en in Wervershoof was alles nog droog, zo zie je maar met buien weet je het nooit. In Zwaag zat men buiten en met koffie en gebak is dat lang vol te houden. Zo rond kwart voor 12 ben ik weer opgestapt en omdat de lucht weer helemaal helder was ben ik nog maar even naar Zuidoostbeemster gegaan. Ook daar was visite, ik ging er van uit dat die allemaal alweer weg waren als ik daar tegen half 1 binnen zou komen rollen, maar nee hoor “De Banaan” is gesignaleerd en vormt meteen gesprekstof vooral m.b.t. wielrenners die meestal met schreeuwen en brullen in groepsverband zich een weg banen door Noord-Holland. Als men een individuele renner tegenkomt is er meestal niets aan de hand en worden de verkeersregels netjes nageleefd maar met groepen en groepjes is dat altijd hopeloos. Ik ben het daar helemaal mee eens, het is jammer dat het imago van de mensen op een racefiets door een stelletje “wilden” zo omlaag wordt gehaald. Zo rond half 3 ben ik weer opgestapt en heb mijn rondje vol gemaakt via Middenbeemster, De Rijp, Graft enz. In Graft ben ik nog even gestopt voor een foto, dit monumentale pand ben ik al zo vaak voorbij “gevlogen” en dan dacht ik vaak, “volgende keer zal ik een foto maken” en nu is het er eindelijk een keer van gekomen. Als ik thuis ben is het nog steeds droog en schijnt de zon, mogelijk dat het ergens anders wel slecht weer is of is geweest.

De Zomertoer 2009 van het Noordhollands Dagblad

De Zomertoer 2009 van het Noordhollands Dagblad die vandaag wordt verreden gaat onder de vlag van het ligfietsen, er zal worden gestart in Medemblik bij Café Brakeboer op de Oosterhaven. Als ik daar samen met Kees van Hattem aankom is het al een hele drukte en wordt er door één van de organisatoren tekst en uitleg gegeven wat er zo al op het programma staat, een hele lijst. Bezoeken van de boerderij van Vaandrager waar de lama’s en alpaca’s de boventoon voeren dan door naar het Robbenoordbos, eerst een rondje door het bos en dan tekst en uitleg van de boswachter, naar de haven van Den Oever weer iemand die daar met kennis van zaken één en ander zal uitleggen, vervolgens stond er nog een beeldentuin op de lijst en ook het museum van Jan Lont en dan tot slot nog even via Slootdorp en Middenmeer naar Agriport om daar de laatste ontwikkelingen te vernemen. Al met al een veel te vol programma wat later ook bleek want hier en daar was al wat afgezegd en dan zie je dat er al mensen aan het eind van hun “latijn” zijn en dan moeten ze nog vanaf Den Oever via een bepaalde route naar Medemblik, dit is voor velen te gek. Er reden ook een aantal dichte ligfietsen mee, 4 keer een Quest en 1 keer een Mango. Kees Schouten bleef met zijn Mango bij de langzamere groep en wij hebben vanaf Den Oever zelf een route gekozen over Wieringen naar Slootdorp Middenmeer, bij mij thuis nog even een versterking ingenomen en na een korte pauze zijn Wim Schermer Kees van Hattem en Jan Geel weer op pad gegaan voor hun laatste stuk(je). Wim moet nog naar De Woude, Kees naar Heerhugowaard en Jan naar Oostwoud, maar toch was het een geweldige dag met in totaal 52 deelnemers op allerlei soorten en merken ligfietsen. En laat ik op die tocht nou ook nog iemand ontmoeten die te herleiden is als familie, zijn opa en mijn oma waren broer en zus, beide met de achternaam op de Kelder, de wereld is echt klein.

Met een Quest zijn de kilometers veel korter

Wat is het leven toch mooi en vooral als de zon schijnt, gisteren, vandaag, morgen , overmorgen het kan niet op deze zomer is op weg om weer in de boeken te komen als zeer goed. Daarom vanmorgen alles weer in gereedheid gebracht om weer een rondje weg te trappen. Via Medemblik waar de brug net omhoog ging naar Enkhuizen, voor de openstaande brug krijg je al gauw de nodige opmerkingen over de Quest. Er stopt een echtpaar naast mij en de man zei gelijk : “We vragen niets hoor, maar hoe hard kan zo’n ding” er volgt dan van mijn kant de uitleg dat zoiets afhankelijk is van de snelheid waarmee je de trappers rond draait en dat je dan wel flink hard kan. Gelukkig ging de slagboom weer omhoog en ging ieder zijn eigen weg weer. Op mijn ritje kwam ik door Wervershoof en Andijk en bovenop de dijk is het heerlijk fietsen, de tegenliggers zijn de laatste vakantiegangers en als je een groepje passeert zie je altijd wel een aantal fototoestellen die een snel plaatje maken van de Quest. Dat heb ik over een kilometer of 7 a 8 wel 4 keer gehad en gelukkig zonder ongelukken want er zijn wat een stuntelaars bij, je schrikt je af en toe rot als ze amper weten wat links en rechts is en dan ook nog voor het eerst op een fiets zijn gestapt. Meestal zijn ze op grote afstand al herkenbaar, allemaal gehelmd soms met richting aanwijzers in de vorm van plastic handjes. Maar goed mijn ritje gaat verder via “De Streek” omdat ik niet weer door de omleiding achter Broekerhaven wil fietsen en in Bovenkarspel zit nog een zwager en schoonzus dus daar maar even aangewipt. De ronde gaat verder via Westwoud, Westerblokker en zo langs Hoorn en dan afbuigen naar Zuidoostbeemster. Kilometers lijken wel al korter te worden als je met een Quest fietst, zo zit je in Enkhuizen en Medemblik en het volgende moment staat het bordje Purmerend langs de weg. Bij mijn vriendin heb ik de inwendige mens weer een beetje gerust gesteld en zo kon ik de hele wereld weer aan. Het volgende deel van de rit ging via Middenbeemster naar De Rijp, Graft en het Noordeinde dan naar Zuidschermer en Schermerhorn en zo kan ik wel doorgaan met het noemen van de plaatsjes waar ik door en langs ben gefietst, het was weer geweldig. Op een bepaald moment zag ik een man bezig met z.g. “stoppelen” een hele zwerm zeemeeuwen volgde hem op de”voet” wat opvallend was. Toen ik de foto afdrukte viel het me achteraf erg tegen er waren er veel meer, volgende keer beter zullen we maar zeggen.Ruim 124 km stond er bij thuiskomst op de teller.

Weer langs “’t Blôte Bienepad”

De afgelopen week is afgesloten met een verjaarsfeest dat is geworden wat we er van hadden verwacht en waar we op hoopten, vier families bijeen voor het vieren van de verjaardag van mijn vriendin en mijn verjaardag, de eerste datum was al verstreken en de mijne is tegen het einde van de maand. Het was enorm gezellig en uit de reacties tot nu toe is het zeer geslaagd te noemen. Op zo’n avond met een kleine 100 “gasten” wordt je van alles en nog wat toegestopt, er waren ook cadeaubonnen van Leo Smit’s tweewielershop uit Medemblik en aangezien ik al enige tijd op het punt stond om de wieleruitrusting wat te vernieuwen, wat me steeds werd afgeraden met de adviezen van “Wacht nou even je verjaardag af”, was vanmorgen mijn eerste ritje langs deze rijwielzaak om in elk geval een nieuwe broek aan te schaffen. Na deze “daad” heb ik Kees van Hattem proberen te bellen op zijn mobiele nummer maar die was niet bereikbaar, ik had het idee dat hij misschien nog onderweg zou zijn vanaf Groningen en dan zou ik hem tegemoet rijden . Ik ben toen maar via wat binnenpaden langs het aangelegde natuurgebied gereden vanaf Opperdoes richting de A7 bij de grasdrogerij van Wil Hartog, ik keek mijn ogen uit zoveel vogels, maar vooral ganzen zwommen en vlogen er rond, heel achteraan, dicht bij de randweg tussen al die ganzen zag ik ook een paar lepelaars, een prachtig gezicht in zo’n stil gebied zonder lawaai van een stad of extreem verkeer. Langs de grasdrogerij heb ik een klein stukje Koggerandweg genomen om bij Lambertschaag weer over te steken naar het Pannenpad en vervolgens weer een keer langs “ ’t Blôte Bienepad” om zo weer in Aartwoud uit te komen. Omdat ik toch niet zeker was of Kees nou wel of niet op pad was besloot ik om langs zijn huis te gaan dan zie ik het vanzelf. Het rondje begon langzaam een ronde te worden en via ’t Park van Luna ben ik naar de Smaragd gereden. Daar zag ik dat de poort open stond en ben even aangewipt, alles open en los maar geen mens te zien, Marian is mogelijk wel ergens maar Kees is er niet want er staat geen Quest in de schuur dus zonder resultaat weer met een ommetje huiswaarts. Toen ik thuis kwam zag ik dat de teller nu een totaalstand heeft van 46.899 km wat wil zeggen dat dit ritje iets van een ruime 90 km is geweest.

Rondje langs het Marsdiep

En weer is de Quest op pad geweest, met zijn berijder erin, hoe kan het ook anders. De zon was niet helemaal fel maar toch geregeld aanwezig dus dan maak je weer plannen, zal ik maar weer een keer via de “noordkop” gaan daar ben ik al een poosje niet geweest, zo gezegd zo gedaan. Tegen 10 uur op pad, eerst even bij mijn zoon en schoondochter langs, ik kreeg net een MSN dat ze gisteravond rond kwart voor 11 weer thuis waren gekomen en i.p.v. een welkomstbloemetje heb ik een paar doosjes aardbeien gehaald bij de pomp en die gaan er zeker zo goed in. Toen op pad richting Den Helder via Slootdorp naar de Nw.Sluizerweg richting Wieringerwaard, aan het einde van deze weg staat het vroegere opvangcentrum voor Joodse werknemers in de Wieringermeer, als laatste gebruiker was hier voor zover ik weet een kunstenaar in gehuisvest die daar tevens een expositie ruimte had. De vorige eigenaar heeft het verkocht aan een meneer of instelling die er heel andere plannen mee heeft, hij wil er een grote groep buitenlandse, voornamelijk Poolse werknemers in huisvesten, met alle gevolgen van dien voor de buurt. Het is nog niet zo ver, maar de stemming van de buurt wordt al wel uitgedragen en begrijpelijk als je denkt rustig te wonen. Mijn tochtje ging verder via Wieringerwaard en Anna Paulowna naar Den Helder, een rondje via de Zeepromenade maar eerst even stoppen bij de Helihaven het blijft altijd een mooi gezicht die helikopters. Aangekomen op het Noordelijkse puntje van het Noord- Hollandse vasteland is het prachtig fietsen voor de wind langs het Marsdiep waar het me opviel dat er zo veel mensen stonden en zaten te vissen. Aan het einde, waar ik linksaf omhoog moet de duinen in ben ik even gestopt en heb nog een foto gemaakt van de “Lange Jaap” de vuurtoren bij Huisduinen, vlak onder Den Helder. Vervolgens langs en door de duinen naar Groote Keeten en Callantssoog en door Petten. Voor de verandering weer een keer de Hondsbosschezeewering op en langs het water naar Hargen. Het was opvallend dat er zo veel fietsers waren, allemaal met de wind een beetje mee langs het water fietsen. Bij Hargen ben ik maar een keer niet door de duinen gegaan en heb de weg gekozen om via Groet en Schoorl weer een beetje huiswaarts te keren waar ik na 108 km weer binnen ben “gelopen”, het totaal staat nu op 46.806 km en het blijft leuk in een Quest.

Gemeente Wieringermeer en het onderhoud van de beplanting

Het is toch nog weer helemaal goed gekomen, liep het vanmorgen allemaal een beetje in de “soep” , vanmiddag leek alles wel mee te zitten. Omdat de regen niet echt van de “grond” is gekomen bleef ik een tijdje twijfelen, de buienradar nogmaals bekeken en geconstateerd dat het in de loop van de middag echt droog zou worden. Ze hadden het helemaal goed deze keer, het werd droog en ik ben rond de klok van 2 uur in het andere pak gegaan en heb de Quest van stal gehaald. Er was ondertussen wel behoorlijk meer wind gekomen als ik dat vergelijk met vanmorgen maar problemen zal dit vast niet geven. Voorlopig eerst maar eens tegen wind en dan zie ik wel waar ik uit kom. Het werd richting Oude-Niedorp en dan afslaan naar ’t Veld dan via de Moerbeek en Tolkerdijk naar Groenveld. Om deze tijd van het jaar zijn de bollenvelden allang uitgebloeid en zelfs allemaal geoogst maar er bloeien nu weer volop begonia’s in alle kleuren en vooral in de omgeving van Dirkshorn, waar de firma Kolken zijn bedrijf heeft wat in dit gewas is gespecialiseerd, zie je diverse percelen, keurig onderhouden in alle mogelijke kleuren. Omdat het een kort ritje werd ben ik alweer snel richting Middenmeer gegaan en bij de ingang van het dorp werd ik even staande gehouden door een kennis, na wat kletsen over koetjes en kalfjes werden we er door een toerist op gewezen dat er nogal wat ongerief groeide “between the Roses” inderdaad de goeie man vroeg de weg maar stoorde zich minstens zo erg als iedereen die het ziet aan de wantoestand in het gemeentelijk onderhoudsprotocol, inderdaad het was mij nog nooit opgevallen omdat ik mogelijk meer oog heb voor het verkeer bij de oversteek naar de Dr.Hoogkamerlaan dan de “rozenperken” of zijn het stekelvelden, in Wieringerwerf zou zoiets eerder worden verzorgd hebben we geconcludeerd, dit is het visitekaartje voor Middenmeer vanuit gemeentelijk inzicht.

Buienradar met tijd ?

“Boontje komt om zijn loontje” anders kan ik het niet omschrijven. Vanmorgen rond een uur of 10 toen ik van het pad afreed riep mijn buurman, die ijverig zijn heg aan het snoeien was, “Heb je de kap mee” ik heb geantwoord dat die vanmiddag pas nodig is omdat het dan pas gaat regenen, “Nee, om 11 uur, ’t is maar dat je het weet”. Had ik maar beter geluisterd dan was ik niet eens van start gegaan, ik was het dorp nog niet uit toen ik de eerste spatjes al voelde, zou hij dan toch gelijk hebben, kijkt hij op een andere buienradar ? Vanmiddag maar eens informeren waar hij die wijsheid vandaan had gehaald over het tijdstip van de regen. Het was overigens niet erg maar als je brildragend bent zoals ik dan is het gauw hinderlijk en ik zeg altijd dat ik fiets voor mijn plezier dus dan maar weer andersom en naar huis, misschien wordt het vanmiddag beter, wie zal het zeggen. Omdat ik niet ver van huis was ben ik even gestopt bij de door de Postcodeloterij gesubsidieerde “wild doorgang” onder de A7 door. Toen deze tunnel pas was aangelegd heb ik mij al verbaasd over deze onzinnige “geld weggooi objecten” en inderdaad er gaat geen haas of ander wild door, toen schreef ik al dat, mocht zo’n beestje nou wel toevallig door die tunnel gaan dan wordt hij, of aan de ene of aan de andere kant wel door een jager afgeschoten, maar zoals op de foto’s is te zien er gaat totaal niets door deze tunnel, op zowel de foto van links en van rechts zijn de spinnenwebben te zien en die hangen er al een mooie tijd. Zo zie je maar, toch nog een kleine ervaring onderweg je hoeft er niet altijd 100 km voor te rijden.

Het 400ste verslag gaat over molen "De Haen"

Een rondje fietsen en dan helemaal niemand spreken of iets tegen komen onderweg is haast ondenkbaar, de meeste keren is er wel iets te “beleven”. Variërend van boze automobilisten tot onschuldige huismoeders en baldadige jeugd, alles is mogelijk en er is nog veel meer op te noemen. Vanmorgen ben ik vertrokken om zomaar een rondje te maken, via de Tussenweg naar Medemblik en toen passeerde ik op de Medemblikkerweg een man of 4 op de racefiets die ook richting Medemblik gingen. In Medemblik moest ik een tijdje wachten voor de ophaalbrug die net omhoog ging. Na enkele minuten stopten de 4 renners achter mij en de eerste vraag was, “Zit er nou echt geen motortje in ’t gaat zo hard” Er volgde een vrolijk gesprek over het wel en wee van de recreant in het algemeen, veel mag wel maar lang niet alles vooral als je mensen tegenkomt in de auto wisten ze te vertellen, dus schijnbaar ook wel eens wat minder positieve ervaringen. Weer verder via Wervershoof, ja je raad het al, langs mijn jongste broer en weer niet thuis, die gast sjouwt wat af. Dan maar richting Enkhuizen, een keer langs de ingang van “Sprookjeswonderland” mensen wat een drukte het was ongelofelijk zo veel auto’s als er al stonden en de stroom ging gewoon door. Toen ik Enkhuizen door was en richting de kruising van de afslag naar Lelystad passeerde kon ik op een bepaald moment niet verder, het fietspad langs de Provincialeweg was afgesloten tot aan Broekerhaven dus met omleidingen werd ik een heel andere kant opgestuurd. Uiteindelijk was ik weer op bekend terrein en heb ik weer zelf kunnen bepalen waar ik heen wilde gaan. Via wat weggetjes links en rechts kwam ik in de buurt van Blokker, Zwaag, Zwaagdijk en Nibbixwoud. Vanaf hier ben ik richting het viaduct bij Abbekerk gegaan, het is me al een paar keer opgevallen dat er nog steeds niets gebeurd op de plek waar maanden geleden al een stuk van een molen werd neer gezet en nu heb ik dat eens in alle rust bekeken. Via Google en dan typen : “molen de haen” dan kom je alles aan de weet over wat er t.z.t. mogelijk zal gaan verrijzen. De gemeente Medemblik wil een oude molen weer opbouwen op die plek en dan meteen een restaurant erbij creëren alleen weet nog niemand wie dat zal gaan betalen dus duurt het gewoon nog een aantal jaren maar dat er wat komt is duidelijk en de plaats is helemaal niet zo gek.

Van Zuidoostbeemster naar het Andesgebergte

Op de zon overgoten maandagmorgen weer op pad met de Quest, niet ver maar gewoon even naar Zuidoostbeemster voor een klein klusje, tenminste dat dacht ik. Er waren een paar hardhouten planken van de brug losgeraakt omdat de slotbouten waren doorgeroest. Eerst wat slotbouten halen bij de Fixet en een nieuwe professionele staal/ijzerboor. Het leek simpel, omdat ik de oude verroeste materialen niet uit het hout kon krijgen leek mij het beste om gewoon nieuwe gaten te boren en alles is zo “gepiept” dacht ik, nou mooi niet, eerst met een kleinere boor op de DIN balk en langzaam met de grotere, het eerste gat heeft bijna een uur gekost dus voordat je dan de tweede onderhanden neemt bedenk je, je wel drie keer. Gelukkig kon ik daar de oude bout wel verwijderen en was dat zo klaar maar voor 2 bouten een paar uur in de weer is niet normaal, voor mij geld altijd nog “Gang is alles” opschieten en niet treuzelen, “I love snelheid” staat niet voor niets op mijn Quest al wil Kees er wel “Snelle P” van maken. Zo rond de klok van half 2 denk ik ben ik weer richting huis gegaan en uiteraard weer met een kleine omweg, even via Obdam. Mogelijk zijn mijn zwager Tom en zus Gerda weer thuis van hun reis door Zuid-Amerika. Geregeld kwam er mail met verslagen van hun belevenissen en inderdaad ze waren vanmorgen thuis gekomen en hadden een geweldige vakantie gehad met alle mogelijke souvenirs en kleding waren ze weer op de Obdammerdijk gearriveerd. Gerda praat dan echt 5 kwartier in een uur, hoe ze dat heeft snap ik af en toe niet, ik heb wel eens iemand horen zeggen over zulke mensen, het betrof toen een man, “De rafels hangen aan z’n bek” maar eerlijk wat ze allemaal vertellen kan in een korte tijd is ongelofelijk. Die kleding hadden ze aan moeten schaffen omdat ze daar temperaturen hebben gehad van 30 graden boven nul maar ook van wel 10 onder nul en verdwalen in de Andes lijkt mij niet zo plezierig maar met avonturiers bloed in je aderen is alles van toepassing denk ik. Ik heb het laatste stukje naar huis met heel veel wisselende gedachten gespeeld, was dit onverantwoord van een opa en oma of niet, ik denk het niet ze vonden het prachtig en ik was na iets van 108 km weer binnen.

Vroeg weg, laat thuis.

Het ging vandaag heel anders dan andere dagen, op tijd richting Zuidoostbeemster om even het gras te maaien en me daarna om te kleden voor de visite die vandaag werd verwacht. Maar voordat ik ter plaatse was kwam ik een man tegen in een gele Mango die ik 2 jaar geleden ook al een keer had ontmoet (zie juli 2007) , toen was het op de Afsluitdijk, het was Frank Dekker dezelfde man die Kees van Hattem een paar dagen geleden ook is tegen gekomen Frank gaat nog steeds in Mango 110 en was nu op weg naar Dronten vertelde hij. Omdat er auto’s voor en achter kwamen was onze ontmoeting maar kort en zijn we allebei weer verder gereden. Verder heb ik me de hele dag prima vermaakt met familie en zijn we aan het einde van de dag op de “huistuinenkeukenfiets” naar “La Mѐre Ann” gegaan en hebben daar heerlijk gegeten, maar daarvoor moest wel ruim 10 km heen en ook weer terug op die fiets met die lange naam worden afgelegd, echt wat is een Quest dan een wonder voertuig als je dat andere weer hebt ervaren. Toen we weer “thuis” waren moest ik nog weer naar mijn eigen huis en na wat te hebben gedronken heb ik me omgekleed en ben weer richting Middenmeer gegaan. Onderweg toch weer even gestopt omdat de ondergaande zon een mooi beeld gaf van de Oostdijk waar ik op dat moment reed. En zo kwam ik voor het eerst veel later thuis met de Quest dan ik gewoon ben en met een totaal op de teller van 46.439 km

"Zomertoer" dus rustig ?????

“Mooi gaan joh” ja inderdaad het is mooi gegaan vandaag, eerst even de reactie op mijn vorige stukje betreffende de gefrustreerde automobilist, Kees reageerde maar miste het verslag van de thuisreis. Het was kwart voor 7 toen ik thuis was en er viel alleen maar te vermelden dat het hard gegaan was, (voor mij althans) over 80 km, 2 uur en 3 minuten is “pittig” inderdaad het kan harder maar niet voor mij. Vandaag maar wat rustiger, hoewel, dan moet je niet de groep wielrenners uit Wervershoof langs zien gaan, maar daarover later. Ik ben van start gegaan richting Alkmaarseweg en bij de rotonde aan het eind zo maar een keer via de Oudelanderweg naar Medemblik gereden, nergens was er iets bijzonders te zien, ook niet op de dijk van Medemblik naar Enkhuizen. Wel veel fietsers en mensen die vandaag allemaal hun beste beentje voor hadden gezet om volop te genieten van het mooie weer. Op het IJsselmeer was het druk met de zeilboten in alle kleuren en maten, hoewel de meesten gewoon wit waren. Bij Enkhuizen ben ik maar rechtdoor gegaan en niet richting de dijk omdat ik dan later toch weer terug moet naar het fietspad langs de Provincialeweg. Bij de afslag naar Hoogkarspel heb ik die genomen om dan verder weer over de Zwaagdijk te gaan. In Hoogkarspel ben ik even gestopt om de watertoren nog eens vast te leggen, het blijft het markantste punt in de hele omgeving, als kind was het al een enorm gebouw als je er een keer met de fiets in de buurt kwam en nu is het eigenlijk nog zo, ‘t blijft een enorme blikvanger. Richting Zwaagdijk is dan nog maar een paar kilometer en meteen maar even bij mijn zus langs die in het ouderlijk huis woont. Na wat gedronken te hebben ben ik weer verder gegaan en na 3 a 4 km ben ik weer gestopt bij een vroegere buurjongen die net in zijn tuin bezig was, als je ook over je geboortedorp fiets zie je altijd wel wat en is er genoeg om over te praten. Toen ik bij hem stond trok een hele groep wielrenners voorbij, het bleek de groep uit Wervershoof met op dat moment voorop broer Ben. Na een minuut of 5 ben ik weer verder gegaan, niet met de intentie dat ik de “mannen” nog in zou kunnen halen maar op een bepaald moment aan het eind van de Bobeldijk zag ik ze tot mijn verbazing een heel eind voor mij rijden. En dan begint het weer, dat onvermijdelijke RIS, een schepje er bovenop, en nog één en nog één en al spoedig rij ik er vlak achter. Bij de oversteek van de Braken, waar verkeerslichten staan zag ik de achterste 4 man door rood gaan en ik ben uiteraard gestopt. Toen ik weer door mocht was het gat weer aanzienlijk dus weer de reserves aanspreken en ik kwam weer snel dichterbij, door De Goorn, door Avenhorn en weer ging het mis, de vuilnisauto hield flink links en de auto voor mij sloot het gat daarna af en over het trottoir vervolgde deze zijn weg, weer was het gat groot, niet wetende of de groep ook richting Schermerhorn zou gaan heb ik nog één keer “vol gas gegeven” en toen ik rechtsaf ging bleef de groep rechtdoor gaan, mogelijk richting Oosthuizen, ik hoor het t.z.t. wel van mijn broer die toen niet meer voorop reed. Ik ben via Schermerhorn weer richting Middenmeer gegaan en kwam langs de Oosternotweg nog een combine tegen die een begin maakte met de oogst. En zo kwam ik weer thuis na iets van 117 km meen ik.

"Alleenheerser" mijn naam is gefrustreerde automobilist.

Hoe moeilijk is het voor een automobilist als hij niet kan passeren omdat er een Quest voor hem over de weg gaat. Ik heb zoiets vandaag weer eens ervaren, ik was bijna op de plaats van bestemming, Oudemirdum in dit geval, toen een hevig claxonerende en naar het fietspad wijzende meneer mij terecht dacht te wijzen. Ik stak ook mijn hand op en inderdaad , hij stopte en begon meteen te vertellen met stemverheffing dat ik op het fietspad moest met dat stomme ding. “Meneer” zei ik, “Ik denk dat U de verkeersregels niet goed kent, ik mag n.l. gebruik maken van de weg waar U ook op mag rijden”. Er volgde toen een hele discussie waarbij hij steeds maar bleef beweren dat hij heel goed wist waar hij ’t over had, toen ik hem vertelde dat ik dacht dat het meest irritante voor hem was dat hij niet kon passeren terwijl ik volop door kon rijden was de maat vol en ging zijn middenvinger omhoog en adviseerde mij nogmaals om maar naar het fietspad te gaan. Het is af en toe frustrerend dat sommige automobilisten echt denken dat ze met een auto het alleenrecht hebben op de weg en dat soms op een onsympathieke manier duidelijk proberen te maken aan de overige weggebruikers. Als ik in de namiddag weer huiswaarts ga zal ik uit eigen veiligheid door Oudemirdum en Rijs weer gebruik maken van de weg en niet van het fietspad want daar heb ik al een paar keer geluk gehad omdat men naar of van een in/uitrit wel op de weg let maar niet op het fietspad.

De mooiste tuin van Andijk ?

Voorzichtigheid is geboden, het weer is niet zo vast als men beloofd had dus klakkeloos van huis gaan lijkt me niet direct verstandig. Toen ik even belde met mijn vriendin kreeg ik te horen dat daar de zon scheen en dat ze het zonnescherm zo meteen uit zou gaan draaien, zo zie je maar 40 km en de zon schijnt terwijl het hier tegen regenen aan hangt. Na nog wat twijfelen ben ik me toch maar gaan omkleden en meteen maar van start te gaan richting Medemblik en over de dijk naar Enkhuizen. Omdat ik bijna altijd op pad ga met mijn fototoestel aan “boord” zijn de meeste verhalen ook voorzien van één of meer foto’s van wat ik zo onderweg tegenkom, de ene keer leuker en mooier als de andere maar een verhaal met een “plaatje” leest toch altijd wat prettiger dan een kaal stuk tekst. Vandaag kwam ik langs het huis van een vroegere schoolmaat van de toen “3 jarige Middelbare Handelsavondschool”, Piet Schuitemaker, Andijker in hart en nieren. Toen ik een heel aantal maanden geleden Piet persoonlijk weer een keer heb gesproken was hij druk bezig in zijn tuintje, er zouden straks weer plantjes worden geplant om er weer een mooi geheel van te maken, ik, als anti tuinmaniak, geloofde best wat Piet allemaal vertelde, het zal wel goed komen was mijn idee. Maar nu viel het op, werkelijk in mijn ogen de mooiste tuin van heel Andijk, prachtige kleuren van de diverse bloemen en gras met een schaartje geknipt, werkelijk ik keek mijn ogen uit. Dus even stoppen en een foto maken van zoveel moois langs de weg, omdat het langs de dijk in Andijk van bovenop de dijk vanaf het fietspad kan worden gefotografeerd leverde dit een heel mooi plaatje op. Verder weer door om via Enkhuizen naar het vervolg van de omringdijk te gaan, in Enkhuizen moest ik even wachten omdat de ophaalbrug een momentje afgesloten was voor de scheepvaart en dat op deze unieke plaats. Weer verder langs de omringdijk, niet ver helaas, ik vraag me af of dit ooit nog weer mogelijk zal zijn, ze zijn al zo lang bezig en het schiet geen “donder”op. Na een paar kilometer, waar ook al wat graafwerk was verricht, hield het helemaal op. Het rondje over de omringdijk is op het stuk van Enkhuizen naar Hoorn echt niet te rijden zonder schade aan de Quest, nu knalde er hier en daar al steenslag tegen de onderkant, dus op tijd afbuigen naar de Provincialeweg om langs het fietspad verder te gaan is echt noodzakelijk om veilig en schadevrij rond te komen. Op een bepaald moment ben ik weer afgebogen in Noordelijke richting omdat ik morgen toch ook al een ritje in het vooruitzicht heb dus niet te veel van het goede in één dag. En zo kwam ik weer thuis na 94 km waarbij ik kan stellen dat ik maar een heel klein buitje heb gehad en hier in de polder stonden de plassen langs de wegen, dus ik was op tijd weg.