Bijna een "halve ton"

Wat een “klote weer” vandaag, net niet droog en eigenlijk kon je het ook geen regen noemen maar als je er lang genoeg in fietst of loopt ben je wel behoorlijk nat. Af en toe even buiten kijken en voelen, is het al “fietsbaar” weer, nee nog even wachten dan wordt het misschien wel droog en zo liep de klok door in zijn eigen vaste tempo van 9 uur naar 10 uur en van tien uur naar 11 en 12 uur, ik werd wel erg op de proef gesteld. Maar na de middag zo rond de klok van één uur ben ik toch maar op pad gegaan. De eerste foto maakte ik al na een paar honderd meter in het dorp, opvallend zo geel als het blad aan een bepaald soort bomen al is terwijl andere typen nog helemaal groen zijn. De foto was doordat er een knop op het toestel niet goed stond zo slecht dat ik hem maar niet plaats, de volgende foto, ook al slecht maar die zet ik er toch maar wel bij, is van het kleine bochtje in het stukje fietspad bij Oosthuizen waar het gisteren maar net goed ging, het was dus een lantaarnpaal waar ik rakelings langs gleed. Het is een min of meer kort toertje geworden van ruim 70 km of ietsje meer maar toen hield het wel ongeveer op. Toen ik onderweg op de teller keek zag ik dat ik vandaag weer in de ronde getallen kom met de totaalstand, thuis gekomen stond hij op 49.009 km en onderweg uiteraard even vastleggen zo’n mooi rond getal, nog slechts 991 km en de “halve ton” zit er op. Als dat met net zoveel plezier gaat als het eerste deel van de 100.000 km dan teken ik daar voor, wat een zalig gevoel in een Quest langs de weg.

De haan kraaide 3 keer, het was Kees van Hattem

Dinsdagmorgen, donkere wolken en een heel klein beetje “nattigheid” maar toch ook weer niet zo dat ik er een rede in zie om thuis te blijven. Gisteren zijn een broer van mij en zijn vriend bezig geweest om de achteringang bij mijn huis wat beter te beschermen tegen, laten we zeggen, harde wind en wat er zoal mee kan waaien, het is nu dicht en als ik even van huis ben op slot. Vandaag dus weer even de wijde wereld in, meteen weer op pad naar Zuidoostbeemster even hand en span diensten verrichten zoals spuiten tegen wat teveel onkruid en een kastdeur weer op z’n plaats brengen. Net toen ik achter kwam kraaide de haan, voor mij een teken dat mijn mobiel om aandacht vraagt. Ik was net te laat en drukte meteen de gemiste oproep in, “Met Kees, waar zit je” in Zuidoostbeemster en jij, “Wij zijn in Den Oever” Wim, Kees en (Marian met camper) kwamen naar huis vanaf Borkum waar het Velomobieltreffen was georganiseerd. Op de terugreis zijn ze nog langs Kees en Marian’s zoon en schoondochter gegaan in oost-Groningen, helaas was ik niet thuis anders was bij mij zeker een koffie stop ingelast denk ik. Op de rit naar Zuidoostbeemster ging het bij mij maar net goed, op het korte stukje fietspad net voor de brug en rotonde bij Oosthuizen ( Kees Schouten weet precies waar het is) remde ik even bij omdat ik iets te veel vaart had, mogelijk doordat het fietspad net een klein beetje nat was na een lange periode van droogte, gleed ik gewoon rechtdoor richting een paal van een verkeersbord of lichtmast dat is me ontgaan. Maar de schrik zat er wel even in, je zal zomaar je fiets tegen een paal parkeren door eigen stommigheid. Het tweede voorval was later een automobilist die voorrang nam waar ik voor hem van rechts kwam, toen ik heel netjes mijn wijsvinger vermanend en bezwerend als een onderwijzer in vroeger jaren omhoog hield, stak hij beide handen in de lucht alsof hij niet kon zien dat ik linksaf om hem heen wilde terwijl ik het klikgeluid van de richtingaanwijzer toch duidelijk hoorde. Even verder ben ik gestopt om te controleren of het nu wel of niet had gewerkt, het knipperde en klikte als de beste dus daar heeft het niet aan gelegen, opletten blijft dus altijd het belangrijkste om veilig mijn rondje af te maken. Dat ging verder over Oost en West-Graftdijk richting Alkmaar, voor het zo ver was moest ik eerst nog even een klein stukje omrijden omdat ze langs het fietspad wat aan het stoeien zijn met een beschoeiing. Voor Heerhugowaard ben ik wat doorgereden om via de omringdijk even in Obdam langs te gaan bij mijn zus Gerda die dinsdags meestal thuis is. Na 101 km was ik weer thuis en moest eerst de poort los maken voor ik naar binnen kon, dat is wel even wennen maar het is voor het goede doel zal ik maar zeggen.

Tenerife van hoog tot laag.

Hij is weer boven water, het was één week afwezigheid maar we gaan weer vol goede moed van start. Een weekje er tussen uit was heerlijk gewoon van de warmte genieten en dan niet in een Quest zitten, alles moet je beleven. Het was een heerlijke week op Tenerife, met z’n vieren gezellig wandelen op en ronde de Teide, de vulkaan die nog steeds actief is en gemiddeld één keer in de 100 jaar tot leven komt, de laatste keer was in 1909 dus hij zou weer aan de “beurt” zijn. Wij hebben er weinig van gemerkt, de ene dag zaten we op 27 a 2800 meter en de volgende dag liepen we kilometers langs de boulevard met wilde golven op bepaalde stukken die eeuwig op de rotsen beuken. Ik hoop vandaag of morgen weer het “eerste” ritje te kunnen maken en dan volgen automatisch weer de verhaaltjes die voorzien van foto’s op mijn blog verschijnen.

Derde donderdag in september, Enkhuizen.

Even nog een klein afkick rondje, door allerlei omstandigheden zal er de komende dagen niet veel van fietsen terecht komen. Andere dingen zijn soms leuker of belangrijker en dan is het heerlijk, het leven te leven, zoals wij dat leven en er van te genieten, vul de rest zelf maar in. Het ritje van vandaag ging via Hoogwoud naar Enkhuizen en weer terug naar huis. Waarom over Hoogwoud, nou gewoon omdat ik even wilde zien waar mijn dienstkameraad met zijn vrouw verbleef op de camping langs de Oosterboekelweg in Hoogwoud. Ze hadden er een geweldig mooi plekje, aan het water met een hoge heg als beschutting tegen de wind en uitzicht over het Westfriese landschap met zijn zwartbonte vee. Bart liep net buiten de caravan en hoorde iets vreemds aankomen en keek verbaasd op toen ik in de Quest aan kwam zetten. Ik moest eerst mee naar binnen voor koffie en na nog weer een tijdje kletsen over dit en dat heb ik mijn weg vervolgd naar Enkhuizen. Zij wilden ook naar de “Haringstad” en ik heb nog aangegeven waar ze dan het best hun auto konden parkeren, achter het station vlak bij de haven. Wat zal dat een “kater” geworden zijn, alles stond vol of was afgezet zag ik toen ik in Enkhuizen arriveerde, de derde donderdag in september is er altijd korte baan harddraverij voor paarden en nu was alles anders als normaal, ik was nog wel het eerste afzettingshek gepasseerd maar bij het tweede zag ik dat ik geen enkele kans zou maken om er door te komen dus andersom en met wat draaien en keren de goede weg opgezocht en op naar Middenmeer. Bij één van de stoplichten stond er een aangespannen stel voor mij, één van de dames drukte op de knop om over te kunnen steken en nam weer plaats op de bok. Toen ik vroeg : “Je hebt toch wel gedrukt hѐ” keken ze beide achterom en op dat moment had ik een leuk plaatje waar ze best om konden lachen vooral toen ik zei dat ze vanavond op internet zouden staan. Via Andijk en Medemblik kwam ik weer in Middenmeer waar ik na precies 80 km binnen was.

Onverwacht bezoek, lichting 59-6

De ene dag weet je niet wat je de andere te wachten staat, dat gebeurde mij gisteravond. Rustig zittend op de bank met een bakkie koffie gaat de telefoon, nadat ik me heb gemeld klinkt aan de andere kant de stem “Met Bart, Bart Willemsen”. Nooit verwacht dat deze man mij zou bellen, afkomstig uit Puiflijk tussen de grote rivieren in Gelderland. Hij verbleef met zijn vrouw op een camping in Hoogwoud en wilde langs komen, geweldig, na jaren een dienstkameraad weer eens ontmoeten en bij praten over van alles en nog wat. Ik stelde voor om meteen maar naar mij toe te komen maar dat werd wat moeilijker dus hebben we afgesproken voor vandaag. Een klein fietsrondje zit er nog wel in, even de benen strekken om zo maar te zeggen. Het werd maar 38 km dus echt een klein rondje. Ik was van plan naar één van mijn zussen te gaan, in Wervershoof maar die was niet thuis dus toen maar over Onderdijk en Medemblik weer naar Middenmeer. In Medemblik ga ik meestal langs kasteel Radboud en zo in de zon is het net een “lappendeken” de muur op de oostkant maar het blijft een apart gebouw. Het voormalige gemeentehuis aan het einde van de Nieuwstraat is van een heel andere architect en uiteraard vele jaren later wat goed is te zien maar ook een heel speciaal gebouw. Toen ik eenmaal weer in de polder reed zag ik dat het hier en daar behoorlijk stoof, door de oogst werkzaamheden van aardappelen worden hier en daar nog wat loofresten vernietigd zodat ze niet in de partij aardappelen komen maar dat dit stuift blijkt wel uit de foto die ik maakte vanaf de Medemblikkerweg.

De "schaapjes op het droge hebben"

Het viel vandaag eigenlijk een beetje tegen, de weerprofeten beloofden voor vanmiddag af en toe een beetje zon maar nu ik weer thuis ben en het tegen half 5 loopt heb ik nog weinig zon gezien. Wel regen, ook niet veel maar hier en daar was het toch nog wel de moeite en daarbij was de harde wind ook niet helemaal ideaal te noemen. Maar ondanks alles toch nog weer een leuk rondje gemaakt, eerst naar Obdam waar niemand thuis was en toen via een hele serie kleine binnenpaadjes en wegen naar de IJsselmeerdijk bij Scharwoude dus alweer een heel stuk in een heel andere richting. Langs de dijk door blijven rijden tot ik voorbij Warder was en daar rechtsaf naar Middelie via de Klemweg. Toen ik weer op bekender terrein kwam heb ik gekozen voor een bezoekje aan mijn vriendin in Zuidoostbeemster, altijd leuk als het onverwachts is. Ze was nog niet aanwezig, een echte bridgeliefhebster, maar toen ze thuis kwam hebben we samen een broodje gegeten en even gekletst. Ze was iets later dan normaal thuis ook al omdat het regende, dus ik trof het niet alleen slecht. Op mijn terug rit kwam ik nog langs een veehouder die “z’n schaapjes op het droge had” of “er was één schaap over de dam en toen volgden er meer” en misschien was hij aan slaap toe en ging hij “schapen tellen om in te slapen” zo is er onderweg altijd wel iets te zien wat de aandacht trekt. Als ik weer binnen ben staat de dagteller op 112 km en is de totaalteller blijven staan op 48.715 km.

Vandaag niet met de Quest op pad.

Helaas, het kwam er vandaag niet van er waren andere dingen belangrijker. Het is alweer een poos geleden dat men van “Het Gilde” mij met een bezoek heeft vereerd, overigens bleek het hang en sluitwerk van dusdanige kwaliteit dat er weinig resultaat is geboekt maar wel de nodige schade. Om het nog minder interessant te maken wordt er nu gewerkt aan de verdere afsluiting van de achterzijde naar de woning en het erf. Jammer want ik ben altijd gek op ruimte en niet opgesloten zitten maar je moet wat voor de goede zaak over hebben, dus zodoende vandaag niet fietsen en hand en span diensten verrichten om alles op puike wijze werkelijkheid te laten worden. De deur wordt voldoende breed om er met de Quest gemakkelijk in en uit te kunnen rijden en dan zal het gewoon een tijdje moeten wennen voordat dit gewoon zal worden.Palen in beton, water in het gat en zonder mengen de palen meteen als een huis vast zetten, alles gaat vadaag de dag anders als voorheen, geweldig wat een gemak. Overigens hoop ik morgen weer wel een stukje weg te kunnen trappen.

Westfrieseomringdijk 2009

Het is weer over, de “Westfrieseomringdijk-fietstocht” voor ligfietsen en velomobielen onder superleiding van de “Opperkater”. Voor buitenstaanders wordt dit moeilijk om te achterhalen hoe dat zit, “Opperkater” wat is dat. Gewoon Kees van Hattem, we hebben nu een “Muis”(Yvonne) , “Muis 2” (Martje) en daar hoort een kater bij en vandaag kwam mij ter ore dat die schuilgaat achter de naam Kees. Vanmorgen was ik op tijd vertrokken en vlak bij een kruising in Heerhugowaard zag ik de eerste twee velomobielen de kruising oversteken, een, op afstand, rode Quest samen met de mango van Kees met vlaggetje. Ze reden anders als dat ik ging dus veronderstelde ik dat ik ze straks wel zou zien. Kees haalde mij in vlak voor de startplaats bij “De Waerdse Tempel” ik vroeg aan Kees of de Muis in een rode Quest reed, nee volgens mij niet was het antwoord maar je weet het nooit met haar ’t zou best kunnen. Even later arriveerden het eerder genoemde duo, inderdaad in een min of meer rode Quest. Bij navraag bleek dat hij rosse moest worden en dat dit als grondverflaag diende, nou er zat inderdaad hier en daar wat rosse tussen, laten we zeggen dit is een nieuwe kleur “Muis rosse” met een afwijking naar roodmat. Goed na verloop van tijd werd de groep steeds wat groter en bij de start liep het al aardig naar de 20 deelnemers, onderweg zouden er nog een paar aanhaken en dan werd de club kompleet. Het ging allemaal van een leiendakje, na 30 seconden lag de eerste Quest op zijn kant, Marcel Beekmans (Beekie) zou ook meerijden maar Marcel is meer van de stadse plaveisels en het boerenland waar zomaar greppeltjes zijn dat was even schrikken, maar voor een volgende keer weet hij het. Kees als organisator reed voorop en alles volgde, door Alkmaar en zo naar de omringdijk richting Valkkoog, daar was de eerste stop hoewel we één keer eerder even werden opgehouden door, naar later zou blijken de enige lekke band van de hele dag, Marcel zat ook nu in de prijzen. Na Valkkoog werd de tocht vervolgd richting Medemblik alles uiteraard over de omringdijk en het was een lust voor het oog al die kleurige karren en dan te bedenken dat vandaag ook de automobilisten erg verdraagzaam waren, overal waar we de hand opstaken om iedereen vrij overgang te bieden werd gestopt en lachend werden er soms portieren geopend om het kleurige schouwspel goed te kunnen bewonderen. In Medemblik was weer een korte stop bij Ted de Lange voor de deur en vandaar door naar Oostwoud waar we spontaan werden onthaald bij de familie Geel van “Museum De Baan” Jan kon niet verder meefietsen omdat hij straks 20 man op visite kreeg en zodoende hadden we hier de eerste afvaller. Verder weer, terug naar de dijk en door naar Enkhuizen, door de stad heen was ook nergens problematisch en al snel stonden we weer langs de kant voor een stop van 5 minuten, een soort “bermtoerisme”. Weer in en op de fiets richting de dijk, na een paar kilometer was het een soort hindernisbaan waar gelukkig geen lekke banden ontstonden dus afslaan en zo kwamen we op het fietspad langs de Provincialeweg richting Hoorn. Weer even pauze bij de schouwburg “Het Park” waar uiteraard veel kijkers op zulke blikvangers afkomen en na deze laatste stop op naar het vertrekpunt in Heerhugowaard waar de overgebleven deelnemers afscheid van elkaar namen en ieder zijns weegs ging. Voor mij was dat nog 27 km naar Middenmeer die ik gedeeltelijk met Matthijs (naar Twisk) en Kees (naar Hippolytushoef) heb afgelegd, thuis was de totaalscore voor vandaag 198 km.

Op zoek naar Kees en Wim.

Op zoek naar Kees en Wim, hoe kan dat zo gebeuren. Eén telefoontje naar het adres van de familie van Hattem is voldoende om te horen dat Kees naar Dronten is met Wim, de Mariannen hebben vandaag het rijk alleen, zowel bij Kees als bij Wim. Omdat ik toch al van plan was een keer naar Dronten te fietsen om een stel nieuwe buitenbanden voor de 20”wielen leek me dit meteen een mooie testrit om ze gelijk op te gaan halen. Mocht ik er niet op tijd zijn omdat de mannen alweer op thuisreis zijn dan kan ik altijd vragen of Kees ze alvast mee wil nemen tot we elkaar ergens ontmoeten. Mijn eerste telefoontje is met de vraag aan Kees waar ze rijden, “Op de Wisentweg” krijg ik te horen, ik rijd op dat moment net bij Trintelhaven langs de dijk Enkhuizen – Lelystad dus ze hebben een behoorlijke voorsprong. Als ik door Lelystad heen ben langs de noordkant, waar je altijd zonder de minste problemen door kan rijden, bel ik nog een keer en hoor dat ze in Dronten zijn bij Velomobiel en dat ze daar maar even blijven en dan weer gaan fietsen. Ik vraag Kees dan om alvast een paar buitenbanden 20”mee te nemen dan komt het vast wel goed en ik geef aan dat ik langzaam hun kant op zal rijden. Op een bepaald moment draai ik de inrit op bij Velomobiel en staan de mannen nog in de werkplaats waar hard wordt gesleuteld aan Wim zijn koets, hij wordt nog stiller naar verwachting en nadat Theo alles zo heeft gemonteerd en weer heeft vastgezet gaat Wim een proefritje maken, hij stapt lachend uit zijn Quest en dat is een goed teken, hij is stiller, het is nu ongeveer een “fluisterquest”, zelfs de vogeltjes vliegen niet meer op. Alles is weer klaar voor vertrek, de banden zitten bij mij in de fiets en zijn afgerekend en Wim en Kees zijn ook weer reisvaardig dus op naar Noord-Holland maar nu alles tegen een behoorlijke wind in. Het gaat allemaal als een “trein” en ook door Lelystad is het na zo vele keren echt een fluitje van een cent, we schieten er als het ware doorheen. Als we over de laatste brug rijden komt Wim naast mij en stelt voor nog even een lekker soft ijsje te doen beneden aan de parkeerplaats op de dijk, zo gezegd zo gedaan, Wim trakteerde deze ronde en als versterking voor de komende 30 km over de kale dijk is het een zeer welkome opsteker. Langs de dijk bleef het tempo, door Kees aangegeven, steeds op 30 tot 31 km en bij Enkhuizen ging ik rechtsaf en Kees en Wim de andere kant op, na nog een ruime 30 km was ik thuis en stond de teller op ietsje over de 160 km.

Langs de villa van "Anton Heyboer"

Deze dag is wat fietsen betreft weer heerlijk verlopen, ’s morgens koffiedrinken en alvast uitzoeken en bedenken wat ik straks zal gaan doen, hoe zal ik mijn rondje vandaag invullen. Eén telefoontje is genoeg om mijn bestemming te bepalen, even richting Oostzaan en dan weer via een andere weg terug lijkt me wel geschikt voor vandaag. Rond half 11 ga ik van huis en ben na 2 km weer terug, oorzaak, mijn fototoestel ligt nog thuis en dat is tot nu toe altijd nog een onmisbaar stukje “speelgoed” wat alle keren bijdraagt aan een verhaal met bijlage in de vorm van één of meerdere foto’s. Nadat het kostbare kleinood aan boord is ga ik opnieuw van start richting Oostzaan. De route is niet moeilijk en gaat over wegen die ik ondertussen al tientallen keren heb afgelegd, globaal via Abbekerk, Benningbroek, Wognum, Zwaagdijk, Bobeldijk, Berkhout, Scharwoude, Oosthuizen, Purmerend, Purmerland en dan een stukje door de bebouwing van Oostzaan om naar het juiste adres te komen. Ik had mijn vriendin, die oppas oma was vandaag, al gebeld dat ik langs de school zou gaan en daar zouden we elkaar ontmoeten en samen met de kinderen naar huis rijden. Toen ik bij de school was zag ik niemand dus 50 meter voorbij de school met de mobiel contact gezocht, “Ik loop vlak bij de school” zei ze en inderdaad een luxe auto zat tussen ons in, leuk hoor twee mensen die elkaar bellen en dan op geen 5 meter van elkaar staan. Samen met de jongens gaan we naar huis en met z’n allen zitten we aan tafel, 4 “mannen” en oma Tiny. Toen ik later weer op weg ging ben ik via “ ’t Twiske” gegaan en ook nog even door Den Ilp waar de vroegere “kunstenaar” Anton Heyboer zijn onderkomen had met al zijn vrouwen, het was een kleurrijk figuur wat ook nog duidelijk aan zijn “optrekje” is te zien. Het was nog even moeilijk om via de "knikbrug" in Den Ilp te komen, ik had te weinig snelheid om door te kunnen dus stoppen en meteen een paar foto's maken. Om op de terugweg niet helemaal door Purmerend te moeten ben ik afgeslagen naar de buitenweg en na de passage van het Noordhollandskanaal weer links langs het kanaal tot aan de Middenweg daar rechtsaf en na enkele honderden meters ben ik even gestopt bij een paar vissers waarvan ik de eerste al op grote afstand herkende als “zwager” Cor van ’t Hof een fanatiek sportvisser. Even kletsen en horen hoe het ging en dan weer verder richting Middenbeemster en dan via Avenhorn weer meer richting Middenmeer waar ik na ruim 116 km weer binnen was.

De tafel van Agriport

Mensen, mensen, wat een prachtige nazomer hebben we, je zou haast denken dat het pas het begin van de zomer is maar de kalender geeft aan dat het vandaag de 8e september is dus mogen we eigenlijk beginnen te denken aan vallende bladeren en najaarsstormen, maar dit hebben we alvast weer te pakken. Ik wist vanmorgen niet waar ik heen zou gaan dus dan wordt het zo’n “dwarrelrondje” , overal en nergens heen en als ze vragen waar heb je gezeten dan is dat soms nog moeilijk aan te geven. Ik ben van huis gegaan om te fietsen en waar ik dan kom, zie het wel, de rit ging al snel richting het kassengebied en alles wat daar omheen aan het gebeuren is. Al een hele poos zag ik dat er net na de bocht, of voor de bocht, net van welke kant je komt, een pand uit de grond werd “gestampt” waar ik nog geen draai aan kon geven, maar nu is het duidelijk daar werd “DE TAFEL VAN AGRIPORT” geboren. De officiele opening is donderdag 10 september a.s. Een pleisterplaats voor de toekomstige passanten maar ook voor de zakenlunch, iets ten behoeve van de vele bedrijven die daar de één na de ander gevestigd worden. Die passanten zullen er zowel binnen als buiten op het terras van hun natje en droogje worden voorzien en mogelijk wordt het straks een enorm druk chauffeursrestaurant, allemaal zeer sterk afhankelijk van wat er in de keuken wordt klaargemaakt tegen een redelijk tarief, zo zijn er zo velen groot geworden, denk maar aan “De Lucht” bij Den Bosch en wat dichter bij huis “La Mѐre Ann” aan de Hoornsejaagweg/Provincialeweg, allemaal begonnen als z.g. chauffeurscafé’s . Maar goed, het ging over fietsen en het moet geen kroegentocht worden, zo ging mijn rondje verder langs wat binnenpaden en wegen naar Medemblik en toen even langs mijn jongste broer en schoonzus in Wervershoof. Ze hadden oppas, deze keer was de tweeling aanwezig, Bineke en Frya, van zoon Ruud en zijn vrouw Kim, praten doen ze alleen als de visite weer weg is vertelde Ben, dus het bleef betrekkelijk rustig. Na wat wel en wee over families die beter en slechter met elkaar omgaan heb ik mijn pad weer vervolgd richting Enkhuizen. Om deze keer niet terecht te komen in de omleidingen via en door industrie gebeiden van Enkhuizen heb ik wat eerder de afslag genomen om via de verkavelingswegen een goed heenkomen te zoeken, in dit geval richting Zwaagdijk waar ik weer een tijdje voluit kon rijden tot aan de van der Deureweg richting Nibbixwoud. Het was toen nog een klein “rukje” naar Middenmeer in een stralende zon en de wind schuin van achter.

Twee etappes vandaag

Vandaag ging de rit in twee etappes, vanmorgen eerst even een “los traprondje” van 54 km en vanmiddag kwam daar nog een 82 km bij. Oorzaak, te laat opstaan, ik was van plan geweest naar Oudemirdum te fietsen voor een heen en weertje maar ik was pas om kwart voor 8 uit bed en kwam toen tot de ontdekking dat het heel licht regende, het stelde eigenlijk niets voor maar het was toch wel zo van invloed dat ik meteen maar “de handdoek in de ring heb gegooid” . Het andere programma hield in dat ik pas om 1 uur een fotoboek op kon halen uit de winkel en zo lang moest ik mijzelf vermaken. Dus tegen half 11 omkleden en een stukje wegtrappen, waar maakt niet uit dus via de Alkmaarseweg zat ik al snel in de richting van Obdam. Mijn zwager was thuis maar had bezoek van een medeschrijfster voor het blad van “skroivende vort” een uitgave met allerlei Westfriese verhaaltjes enz.. Mijn zus was gaan wandelen met het kleinkind wat de gelederen heeft versterkt en waar net als overal opa en oma worden ingeschakeld voor oppasklusjes. Vanaf de Obdammerdijk ben ik nog wat verder gereden en toen afgeslagen om via het dorp Hensbroek en Obdam richting het oosten aan te houden om zo langs de A7 uit te komen bij Wognum en toen weer naar Benningbroek en later naar Middenmeer.

Om half 2 het fotoboek ophalen en even naar Zuidoostbeemster brengen. Een ritje met iets meer belevenissen, gesneden door een vrachtwagenchauffeur van een destructiebedrijf, volop in de remmen voor een over het fietspad kruisende bestelbus met een kenteken uit Litouwen, circa 150 school gaande, (thuisvarende) kinderen met goed gevolg weten te ontwijken al was het diverse keren hand op zijn kant en het vervelende is dat er zo’n hoop aanstellerige meisjes bij fietsen die zo nodig moeten gillen om wat aandacht te krijgen. Gelukkig ging het allemaal net goed. Na mijn bezoek in de “Zuidoost” waar ik nog even het gras heb gemaaid ben ik weer huiswaarts gegaan, eerst meende ik dat het met een omweg nog wel leuker kon worden maar even later realiseerde ik mij dat ik dan pas rond half 7 of later zou binnenlopen en dat is nou ook weer niet nodig. Dus het pad redelijk snel weer terug gereden bijna alles langs dezelfde wegen, alleen voor Wognum moest ik even omrijden, ze zijn bezig met het kruispunt van de Oude Hoornseweg en de Nieuweweg, mogelijk komt er een rotonde, ik zie het t.z.t. wel. In dat omrij stukje kwam ik langs de kerk die wordt opgeknapt denk ik anders is hij niet zo ingepakt. Thuis gekomen alles uit de Quest en in de was waar nodig en de “koets”weer op stal gezet, morgen zien we wel weer.

Oponthoud bij DSB

Op een mooie zomerdag, zo klonk dat liedje, het was vandaag eigenlijk ook een mooie zomerdag. Er stond wel veel wind maar ik leer daar toch redelijk gemakkelijk mee om te gaan in de Quest. In het begin vond ik het over het algemeen vaak te link, vooral met zijwind, maar vandaag ging het allemaal super goed en snel. Vanmorgen kreeg ik een telefoontje dat klonk ongeveer zo : “Opa Pé alle banden van mijn fiets zijn lek en nu kan ik niet fietsen” dan blijft er maar één mogelijkheid over en dat is naar de “plaats des onheils” gaan en het probleem oplossen. Ik had het idee dat de banden vrijwel leeg zouden zijn en als er dan een autoventiel op de binnenband is gevulkaniseerd dan is het moeilijk pompen met een standaard fietspomp. In de Quest zit een hele simpele hogedrukpomp waarmee het probleem snel is op te lossen. Dus even een tripje maken om de banden weer in goede staat te brengen, op naar Zuidoostbeemster. Alles gaat snel en ik zit in een mum van tijd al in Lambertschaag en Abbekerk waarna ik bij Benningbroek de weg oversteek en richting Wognum ga. Daar is mijn eerste bijna noodstop voor een meneer die afremde en meteen linksom ging op het fietspad, alles ging goed en met een blij gebaar passeerden we elkaar. Bij de bocht in het fietspad stopte een meneer en verleende mij lachend voorrang maar enkele tientallen meters verder moest ik echt in de remmen. Allemaal mensen met camera’s en filmapparatuur, en figuranten, mijn eerste gedachte was, ze gaan een film maken van/voor of door Dirk Scheringa. Het laatste is wel ongeveer het juiste denk ik, DSB heeft zaken gedaan en mensen die denken dat ze daar zelf wijzer van worden hebben ooit ja gezegd en komen er nu achter dat ze gewoon stom zijn geweest. En omdat zo’n stommiteit lang doorwerkt nemen ze nu een dag vrij om hun ongenoegen kenbaar te maken en gaan daarbij de hulp inroepen van de media die daar grif op inspeelt. Even later zag ik een meneer op een verhoog staan die zijn mede lotgenoten begon toe te spreken, ik ben toen maar verder gegaan. Maar voor het zo ver was kwam de meneer, die eerder op het fietspad omkeerde, erbij staan en maakte zijn verontschuldiging over zijn “misstap”, al pratende vertelde hij, mijn zoon rijd ook in zo’n fiets, ik nieuwsgierig en vragen wie die zoon dan wel was, “Nou, Nico, Nico Steur”, inderdaad ik ken Nico van de Twiskerligfietsclub en zo kan ik nu oordelen dat Nico nog een jonge vader heeft. Eenmaal op de plaats van bestemming was het banden oppompen en niet helemaal meteen wegwezen, eerst nog even een heerlijke cappuccino en toen kon ik er weer tegen. Het was nog voor 12 uur en zodoende vond ik dat ik mijn rondje wel iets mocht vergroten door langs Oost en West-Graftdijk te gaan en dan via Alkmaar weer naar huis waar het tellertje op 97 km is blijven staan en het totaal op 47.911 km.

Een gewoon mens

De kans is heel groot dat ik vandaag niet van huis zal gaan met de Quest, het gevolg is dan dat je wat meer achter de pc zit en alles van de afgelopen maanden eens doorloopt. Waar heb ik allemaal gezeten en hoe was het weer en wie en wat zag ik onderweg, het is te veel om op te noemen. Eerst over het weer, de site www.hetregentbijnanooit.nl heeft de afgelopen dagen veel in de belangstelling gestaan en terecht, het regent ook bijna nooit en dan bedoel ik de momenten dat je op weg zal gaan. Er valt overal wel eens een buitje maar gemiddeld genomen valt het best mee, vandaag is het ook grote delen van de dag droog, de weersvoorspellingen geven echter ook aan dat het vrij hard kan gaan waaien en samen met de regen die dan mogelijk kan vallen heb ik voor mijzelf vastgesteld dat ik vandaag een “baaldag” vier. Dit is eigenlijk helemaal buiten mijn normale instelling om, nooit opgeven gewoon doorgaan en niet zo kinderachtig is meer mijn “lijfspreuk”, maar ja een mens moet ook eens iets anders doen dan fietsen. Waar kom je dan allemaal, voornamelijk kris kras door Noord-Holland waarbij de noordelijke helft van de provincie bij uitstek mijn voorkeur heeft. Als zuidelijkste regio is Durgerdam en alles wat daar boven ligt wel het uiterste zuidelijke deel van de provincie voor mij en dan zo ongeveer de lijn Oostzaan Heemskerk en dan het liefst ver om alle steden en stadjes heen rijden, bij voorkeur, gladde rechte asfaltwegen. Maar omdat ik verknocht ben aan rechte polderwegen en dan ook nog graag de Afsluitdijk in mijn parcours opneem ga ik ook met regelmaat de dijk over naar Friesland, Kees gaf al in zijn blog aan (www.keesvanhattem.blogspot.com) dat hij wist hoe het kwam dat mijn gemiddelde dan vaak wat hoger is, ik claxonneer al ver voor ik iemand passeer schijnt het, best mogelijk, maar het scheelt wel als mensen op tijd weten dat er iets aan zit te komen. Naar Den Helder fiets ik ook met een bepaalde regelmaat om dan via de Zeepromenade de kop te ronden en later via de duinen vaak tot aan Schoorl of Bergen de kust blijf volgen en dan meestal weer dwars over naar Middenmeer fiets. En wat kom je dan allemaal tegen onderweg, nou daar is wel een heel boek over te schrijven. Op de eerste plaats de goede maar ook een heel stel slechte automobilisten, van die figuren die niet tegen hun verlies kunnen, van die sikkeneurige beklagenswaardige autofanaten, zo is het wel genoeg, laat ik het hebben over de leuke dingen. Heel wat mensen die achter het stuur zitten zwaaien of geven je zelfs voorrang op oversteekplaatsen en lachen vriendelijk daarnaast heel veel mensen die opmerkingen maken, of in het algemeen, of persoonlijk gericht. Daarbij zijn ook leuke en minder leuke opmerkingen, echt het gemiddelde van de samenleving zal ik maar zeggen. En niet te vergeten de partij voor de dieren, af en toe zou je die grote honden ergens heen wensen, en die kleintjes, dan ben je bang dat je er overheen zal rijden en dan zijn er ook nog de paarden, maar zelden geeft het geen problemen maar als je dat eenmaal weet wacht je maar rustig af tot ze gepasseerd zijn. Alles op een rijtje zettend denk ik dat je als Quest-rijder overal bekijks hebt en dat het voor velen aanleiding geeft om ’s avonds op een verjaarsfeestje te vertellen dat ze vandaag iets geks hebben gezien, iets op wielen wat hard ging en er zat ook nog een gewoon mens in.

Toch weer een paard langs de weg.

Ik had niet verwacht dat ik vandaag nog een klein rondje zou maken, naar de tandarts om één en ander te reviseren wat met wat trek en paswerk mogelijk is gemaakt, zoiets geeft altijd wat meer problemen dan 100 km fietsen. Maar goed , ik ben er geweest en wat de toekomst zal brengen zien we later wel weer. Het was al 2 uur geweest voor ik op weg ging en dan is een Petit rondje bij huis meer op zijn plaats dan een grote ronde. Op het kaartje is duidelijk te zien langs welke wegen ik ben gereden alles “bijna” binnen de polder en via een toertje door Medemblik weer naar huis. Langs de Koggerandweg was het weer een keer zo laat, op grote afstand zag ik het al aankomen, een paard met amazone en een vriendin op de fiets meerijdend. Ik ben al vrij vroeg gestopt omdat het vaak mis gaat als je op het laatste moment in de remmen gaat dus stilstaand langs de weg heb ik het afgewacht en toch ging het mis, tenminste bijna mis. Het arme beest kreeg mij in de gaten of beter gezegd de Quest en begon meteen moeilijk te doen. Links, rechts, vooruit, achteruit alle danspasjes kwamen er aan te pas. Het meisje had hem echter goed in de hand en even later liep het beest, nog wel schrikachtig langs en kon ik ook weer verder. In Medemblik ben ik rond kasteel Radboud gereden en toen weer op Middenmeer aan omdat de lucht niet helemaal mijn lievelingskleuren begon te vertonen. Slechts 33 km, volgende keer, als het mogelijk is maar weer een paar meter meer proberen te fietsen.

Zandsculpturen op Texel

Vandaag eens een keer niet met de Quest op pad maar met de gewone “huistuinenkeukenfiets”. Afgelopen zondag waren er een paar familieleden die het wel leuk zouden vinden om een rondje Texel te doen met z’n vieren. En zo is het eigenlijk gekomen, als dag dat dit zou gaan gebeuren werd gekozen voor dinsdag 1 september, vandaag dus. Met de boot van half 10 werd de overtocht gemaakt nadat we eerst met de auto naar Den Helder waren gekomen. Op het eiland hebben we eerst de oostkant van het eiland genomen heerlijk met de wind mee en volop zonneschijn. Bij Oudeschild werd de eerste koffiestop ingelast en daar was het heel goed toeven met appelgebak en cappuccino, het vervolg traject ging grotendeels buitendijks net als het eerste stuk. Op een bepaald moment zijn we linksaf gegaan via de Stuifweg en Oorsprongweg, tegen een harde wind in die schuin linksvoor blies. Aan de andere kant van het eiland zijn we weer in een rustig tempo in zuidelijke richting gegaan waarbij we bij de Slufter even over de dijk gegaan om daar in alle rust weer een pauze in te lassen. Het was opvallend druk vonden wij, de scholen zijn weer begonnen maar nog niet in het buitenland, vooral Duitsland en zodoende was het vaak achter elkaar fietsen om de tegenliggers veilig te laten passeren. Er zouden ook nog zandsculpturen te zien zijn bij Paal 15 dus verder door De Koog waar eerst nog even “geschaft” moest worden en op naar Paal 15. Het was een kleine afslag ergens in het bos en die bracht ons naar de plaats waar de kunstwerken stonden. Het is al een hele tijd te bezichtigen wat ook wel bleek uit het onkruid wat op sommige plaatsen bij de sculpturen de kop opstaken. Hierna door naar de boot die ons weer veilig naar de overkant heeft gebracht en vanwaar we de laatste etappe naar huis hebben volbracht per auto. De thuisreis duurde extra lang door ongelukken op de A7 ter hoogte van Wognum, eerst op de baan in noordelijk richting en mogelijk door “kijkers”later ook een zeer ernstig ongeluk op de baan in zuidelijke richting. Thuis gekomen vlug iets eten omdat mijn vriendin naar bridge moest en ik ben weer naar mijn eigen optrekje gegaan om de ervaringen van vandaag aan het blog toe te vertrouwen.