Van Sinterklaaspaarden en windstilte tot Halloween

Windstilte, is dit het vooruitzicht m.b.t. een grote weersverandering, het moet haast wel want dit kan niet blijven duren. Ondanks dat ik vandaag weinig zon heb gezien was het toch uitzonderlijk mooi weer geen zucht wind en dat is voor fietsers ideaal of je nou in een Quest of een ander soort fiets langs de weg hebt gezeten vandaag het was overal ideaal.
Nadat ik een paar boodschappen had gedaan ben ik me gaan omkleden om een ritje te gaan maken, eerst maar even naar Zuidoostbeemster, iets afgeven. Tussen Benningbroek en de A.C.de Graafweg moest ik nog even heel voorzichtig doen omdat anders Sinterklaas straks geen paard meer zou hebben wat langs de weg durft. En na Zuidoostbeemster weer verder via Purmerend richting Purmerland en dan richting Den Ilp en daar via het fietspad door het Ilperveld waar ik even een foto heb gemaakt waar helaas geen stilte in/op zichtbaar is, en door naar Ilpendam, de enige mogelijkheid was oversteken met de pont over het Noordhollandskanaal en dan weer door naar Overleek en Monnickendam. Bij de oversteekplaats van de N247 een weg waar over het algemeen hard wordt gereden ging het bijna mis. Er stond een jongen van naar schatting een jaar of 14 tot 16 jaar die op het “knopje” had gedrukt en bleef daar rustig staan toen ik daar ook stopte stak hij plots over en op het laatste moment zag ik dat het licht nog op rood stond, (ik kon het niet eerder zien omdat hij er voor stond) dus ging ik meteen in de remmen, gelukkig, want er kwam een autobus aanrijden die nooit had kunnen remmen als ik wel achter die knaap aan was gegaan. Zo zie je maar, vertoon geen kudde gedrag en let zelf goed op, ik was bijna de klos. Nadat ik wel veilig over was gestoken ging de route via Katwoude naar Volendam en over “de dijk” waar het redelijk rustig was, wel af en toe op de claxon en niet harder als ruim stapvoets kwam ik weer vlug genoeg aan de andere kant van het “Palingdorp” en kon de snelheid weer wat worden opgevoerd richting Edam. Na Edam heb ik nog een stukje de dijk gevolgd en ben toen afgeslagen bij Warder en toen naar Oosthuizen waar ik het binnendoor fietspad heb opgezocht naar Beets, echt overal binnendoor en buitenom een heerlijke route. Langs “Les Deux Ponts” richting Avenhorn en Spierdijk, ik kom dan automatisch op “eigen terrein” beter gezegd op wegen waar ik al zo vaak heb gereden dat ze erg vertrouwd aanvoelen en bijna op de automatische piloot rij ik het laatste stukje naar huis. Toch nog even gestopt langs de Langereis waar Halloween niet ongemerkt voorbij zal gaan. De ritten van gister en vandaag waren samen goed voor 248 km.

"Doe normaal man"

Na de rit van gistermiddag met Kees las ik ’s avonds op zijn blog dat hij vandaag even naar Wim zou gaan om daar een kleinigheid op te lossen i.v.m. een ketting die volgens Wim niet op de normale manier door de buisjes van de fiets zou lopen. Omdat ik niet wijzer ben had ik het idee dat Kees wel ongeveer klaar zou zijn als ik daar mijn neus ook zou laten zien, niets bleek minder waar, Kees was nog in geen velden of wegen te zien. Of zou zijn fiets binnen staan bij Wim op De Woude, nee de garagedeur was op slot dus hij is er nog niet. Voorzichtig nam ik de deurkruk in mijn handen en op mijn groet van “Hallo” kwam de stem van Marian, Wim’s vrouw die bij tafel zat te lezen, “Kom verder, Wim is bij het kippenhok” inderdaad Wim speelde voor “Picasso” de verf die op het “kippendomein” was gespoten of gesmeerd bij aflevering, bleek van dermate slechte kwaliteit, dat het de hoogste tijd was om daar iets aan te doen. Marian had ondertussen al koffie ingeschonken en samen met Wim hebben we koffie gedronken tot op een bepaald moment de deur open en dicht ging en Kees binnen was gekomen. Marian had al gezegd dat Kees meestal zo rond half 12 kwam en daar bestond nu geen twijfel meer over, hij reed op tijd, het was half 12. Na wat kletsen en nog een bak koffie is Kees aan zijn klus begonnen en ben ik weer verder gegaan. Ik was heel serieus van plan om naar Oostzaan te fietsen maar toen ik op het fietspad kwam leek het me ook wel weer een keer leuk om eens de andere kant op te gaan, richting Noordzeekanaal, en zo werd het plan totaal omgezet i.p.v. linksom ging ik rechtsom. Het was jaren terug dat ik hier weer een keer fietste en alles leek nog als 10 jaar geleden, de oversteek van de autoweg dan 50 meter rechtsaf en dan links langs de Naernaschevaart over de Vaartweg. Het enige wat ik daar nog niet eerder had ervaren was een meneer die al fietsende zijn trouwe viervoeter uitliet. Nadat ik op de claxon had gedrukt opdat hij niet zou schrikken als ik daar met een gangetje zo tussen de 35 en 40 km zou passeren keek hij om en zijn reactie was “Doe normaal man” onnozel als ik dan ben vroeg ik hem hoe dat dan wel zou moeten, ik kon hem niet verstaan omdat de afstand tussen ons gelukkig snel groter werd maar het leek ’t meest op een verwensing, zielige man zullen we maar zeggen. Ik had al een keer de z.g. “Fortenroute” gereden in de periode dat ik nog met de racefiets ging en nu nam ik die weer, het viel me tegen, ik moest te veel afremmen voor mijn gevoel en bovendien waren er hier en daar wat boomwortels onder het wegdek die hun aanwezigheid kenbaar hadden gemaakt door het asfalt wat omhoog te drukken, nee het reed niet echt lekker hoewel de omgeving altijd leuk is vooral als je er al jaren niet bent geweest. Op een bepaald moment heb ik richting Uitgeest genomen en aan de onderkant van het meer richting Akersloot en zo op naar Alkmaar. Als je eenmaal weer zo ver bent is het weer bekender terrein en is het naar Middenmeer het bekende “fluitje” en zit je in no time weer thuis maar niet voordat ik nog een paar foto’s had gemaakt van de entree bij het dorp, best mooi als je het wilt zien.

Kleine kostbare molen

Het leek vandaag even mis te gaan met mijn plannen maar achteraf kwam het toch allemaal nog helemaal goed. Gisteravond kreeg ik van mijn zoon een seintje dat de fiets van Job eigenlijk wat onderhoud nodig had en op mijn advies moest hij hem dan maar een keer langs brengen dan kon ik hem nakijken. Inderdaad het heeft gewerkt, vanmorgen om 5 minuten over 8 stond hij al achter het huis met zijn fiets. Zo rond half 9 ben ik er aan begonnen, de ketting er af gehaald en in het kettingvet opgekookt (een oude maar doeltreffende behandeling) en overal smeren en wat bijstellen net toen ik klaar was ging de telefoon, de juffrouw van de lagere school kwam met het bericht dat Job bij de gymles was gevallen op zijn hoofd en dat hij niet zo lekker was en of opa hem op wilde halen. Omdat de fiets net klaar was ben ik op zijn fiets naar school gereden wat maar een paar minuten fietsen was en alle schakelingen werkten weer en het geheel kraakte en piepte niet meer dus dat was opgelost, maar nu de kleinzoon in kwestie, hoe erg zal het zijn ? Alles viel mee had ik al heel snel bekeken want toen ik thuis wat aan het opruimen was zoals olie en gereedschap vanwege zijn fiets liep hij al rond en voorzag één en ander van commentaar, dus hij leek me al weer aardig van de schrik bekomen. Zo rond 12 uur even wat eten wat er bij Job ook allemaal prima inging en daarna is hij rond 1 uur weer blij naar school gegaan. Net toen ik boven liep hoorde ik de mobiele telefoon gaan, bij controle bleek het dat Kees had gebeld en meteen heb ik terug gebeld en hoorde dat hij bij de molen aan de Kneeskade in AnnaPaulowna stond. Ik heb me snel omgekleed en ben die kant opgegaan via de Molenweg, omdat door Slootdorp altijd wat meer oponthoud geeft, na de Molenweg linksaf de Nieuwesluizerweg op tot in Wieringerwaard daar rechtsaf naar de molen die aan het einde van het dorp staat en dan richting Anna Paulowna om net voor ’t Oude Veer linksaf de Kneeskade in te gaan waar Kees stond te wachten bij de molen. Eerst even kletsen waarbij Kees me de lijst toonde waarop hij de 3e Molentocht had uitgezet dus vervolgens op van de ene naar de andere molen, er staan er onvoorstelbaar veel in Noord-Holland. Via de Ruigeweg en allerlei kleinere en grotere weggetjes hebben we een leuk rondje gemaakt waar we onderweg ook een vrij nieuwe molen tegen zijn gekomen, de eigenaar stond net buiten en vertelde enthousiast over zijn “kleinood” , alles is in detail en alles werkt ook nog bovendien is hij echt origineel rietgedekt, nergens kunststof. Hij wilde ook wel kwijt dat hij de molen had verzekerd voor € 20.000,- . Het bouwwerk zal het best waard zijn maar er zijn in mijn ogen goedkopere tuinaccessoires, maar goed ieder heeft zo zijn hobby. Het vervolg van de tocht ging langs de Grote Sloot waar aan het einde Kees nog even heeft geposeerd op de “Sluisbrug”. Kees wilde nog via Alkmaar maar toen ik zag dat het al bijna kwart over 3 was heb ik aangegeven dat ik via Schoorldam en de Langedijk weer op huis aan wilde. Bij de afslag die ik nam raakten we tamelijk onverwachts uit elkaar omdat er net een hele serie auto’s achter ons aan kwamen die ons gedeeltelijk passeerden en Kees rechtdoor ging maar al met al was het een mooi ritje van 75 km.

Even naar Harmsen Heftrucks

Het kon haast niet uitblijven, regen in overdadige hoeveelheden. Vanmorgen had ik niks bijzonders op het programma staan, even naar Wieringerwerf rijden en kijken of het aanhangertje/karretje van Bram, Boris en Thomas misschien gerepareerd zou zijn. Het was zo tegen een uur of 10 half 11 dat ik me omgekleed had en op weg ging naar Harmsen Heftrucks, zie je het al voor je, zo’n klein geel “banaantje” naast een 25 tonner met de naam heftruck. Nee ik kwam er niet voor een krachtmeting tussen het ene gele gevaar tegenover het andere, maar uit het verleden had ik al een prettige relatie met alle mannen die dit bedrijf groot hebben gemaakt, zowel vader Henk als de zonen Ton en Leo als ook de medewerker van het eerste uur Bert Klungel. En wanneer kom je er dan weer een keer terug, juist, als je een probleem hebt en dat had ik. Vorige week vertelde Bram heel ontdaan “Opa nou is mijn aanhanger helemaal stuk en kan ik nooit meer met Thomas in het “bakkie” rijden” . Toen ik het karretje zag was het duidelijk dat er een stukje vakwerk verricht zou moeten worden door het weer aan elkaar te lassen en dan is er voor mij maar één adres waar de kunst in dat opzicht heel groot is en dat is bij de firma Harmsen, voorheen hier op het dorp maar tegenwoordig in een nieuw onderkomen in Wieringerwerf en zodoende was mijn eerste ritje van vanmorgen even langs bij de mannen en horen of het al gelukt was. Ik zag het karretje al staan en of het nu door “de Meester” of door één van zijn zonen is gedaan weet ik niet maar het zag er weer keurig uit. Vanmiddag maar even ophalen met de auto. Toen ik daar weg reed zag de lucht er nog min of meer redelijk uit hoewel er toch iets werd klaar gemaakt daar in het Noord-Westen, het was mij te donker in die hoek. Maar zolang het droog is ga ik toch maar even verder van huis, zo gezegd zo gedaan , richting Wieringen had ik me voorgenomen en dan zo langs “Het Wad” richting Den Oever fietsen en dan zie ik wel verder. Zo halverwege ben ik even gestopt om een paar foto’s te maken, die lucht werd al donkerder en donkerder en het kon nooit droog blijven zoals ik dat bekeek. Inderdaad ik was nog niet bij Den Oever toen de hemelsluizen open gingen, vreselijk wat een water, het leek wel een wolkbreuk. Gelukkig had ik snel de “kap” erop en kon ik redelijk “droog” verder rijden. Tot aan Middenmeer is het niet meer droog geweest en is de Quest weer een keer goed schoon gespoeld in de wielkasten en aan de onderkant.

Alleen de Quest blijft helder

Helaas, wat ze beloofd hadden kwam uit, regen tot na de middag in het noordwesten van het land. De hele morgen zat ik me al te verkneukelen (niet zo’n alledaags woord) maar jullie snappen wel wat ik bedoel, ik zat gewoon niet lekker thuis, ik wilde er uit. Eindelijk zo rond een uur of één nog maar een keer op weeronline.nl gekeken en daar werd toen aangegeven dat het rond Middenmeer de eerste 2 uur niet zou regenen, had ik nou maar goed “geluisterd” naar dat bericht dan was het mogelijk ook droog gebleven maar ik bleef niet in de omgeving van Middenmeer en dan loop je het op zoals ik vanmiddag. Ik had meer rond mijn eigen woonplaats moeten blijven, maar ja, met zo’n Quest ben je zo een eind van huis. Van mijn zwager had ik het verzoek gekregen om het blad “Het Vierkant” als ik het eventueel uit had of weg zou doen, om het dan aan zijn dochter te geven en omdat het zo ver was heb ik het blaadje even naar Opperdoes gebracht, uiteraard met een flinke omweg en dan kom je wat verder van huis met alle gevolgen van dien. Even naar Opperdoes rijden en weer terug is hooguit 20 km maar bij thuiskomst stond er weer 62 km op de teller, het enige wat mij duidelijk is geworden vanmiddag, is dat in zulk druilerig weer alleen de Quest goed zichtbaar blijft. Op de foto is noch van Medemblik noch van Opperdoes iets te zien, alleen de Quest blijft helder. Het regende net niet en net wel, ja hoe kan dat nou, simpel, als brildrager wordt het zicht langzaam minder terwijl je geen spatten voelt en er komen druppels hier en daar aan, zoals aan de spiegeltjes en ook binnen in de Quest wordt het natter, een combinatie van de kap erop, een temperatuur van een graad of 10 en dan een beetje extra snelheid proberen te ontwikkelen, langzaam is alles meer als een beetje “klam” zeg maar gewoon “drijfnat”.

Mag het een ietsje meer zijn ?

Liep het vandaag iets uit de hand ? Nou eigenlijk niet, het rondje werd toevallig wat groter dan ik in eerste instantie van plan was, ik dacht vanmorgen nog , och, even heen en weer naar Kees in Heerhugowaard en dan misschien nog ietsje toe, maar ja ’t is eigenlijk toch een heel klein “tikkie” groter geworden. Eerst dus naar Kees in Heerhugowaard, ik had hem gisteravond terug gemaild dat ik langs zou komen voor de koffie waar hij me voor had uitgenodigd. Bij Kees aangekomen had hij het rijk nog alleen, Marian was aan het werk en Kees zorgde voor koffie. Hij had al diverse “Molentochten” op papier staan dus dat gaat wat worden volgend jaar, Noord-Holland zal de Velomobielen leren kennen tijdens verschillende molentochten. Misschien dat Kees vanmiddag nog gaat fietsen maar eerst kreeg hij zijn dochter met de kleine Vinny op visite en dan gaat opa Kees in een heel andere rol, hij is dan geen “Race Kees” maar gewoon een bezorgde opa. Bij Kees vandaan leek mij een ritje door naar Oostzaan, waar mijn vriendin oppas-oma was, wel redelijk te doen en via verschillende snelle verbindingen was ik rond half één in Oostzaan waar ook Patricia thuis was. Voor ik goed en wel binnen stond was de soep al op geschept en kon ik zo aan tafel, geweldig samen met de “mannen” aan tafel. Toen ik weer van start ging was het nog steeds mooi weer en besloot ik via ’t Twiske te gaan, een beetje bochtig waar de snelheid sterk beperkt wordt maar wel een mooie omgeving. En misschien omdat het gewoon lekker ging ben ik hier en daar wat afgeslagen om uiteindelijk toch weer langs de IJsselmeerdijk uit te komen waar ik bijna alles voor de wind heb gereden tot aan Middenmeer waar het geplande kleine ritje toch nog 140 km groot was geworden.

Hoelang mag een bouwval de naam molen dragen ?

Vandaag weer een keer een ritje zonder GPS dus dan is het achteraf even serieus op een rijtje zetten waar ik allemaal weer heb gezeten. Eerst even naar Zwaag stond er in mijn “logboek” een CD met foto’s weg brengen en ook een paar andere DVD’s die interessant zijn. Dus na het zoveelste bakkie koffie omkleden en richting de buitenkant van de polder, meestal ga ik als ik naar Zwaag ga over Wognum, ik kon er nu ook eigenlijk niet omheen en zo kwam ik weer langs het debacle van Westfriesland waar de TV, de radio en alle dagbladen tot in den treuren over hebben gesproken en geschreven, DSB. Het was er nu weer “normaal” en dat gaat dan om de verkeersdoorstroming, alle “persmuskieten” waren weer ergens anders en op het terrein van Scheringa stonden nog heel veel auto’s wat in de toekomst helaas ook over zal gaan. Dus even naar Zwaag, het adres waar ik iets af zou geven bleek op dat moment verlaten maar aan de overkant kon ik ook terecht en dat lukte prima. Na een glaasje “fris” en een tijdje kletsen ben ik weer verder gegaan richting het zuiden waar ik na verloop van tijd langs de IJsselmeerdijk reed richting Etersheim enz. bij Warder ben ik binnendoor gegaan en kwam tenslotte in Purmerend terecht en dan is afsteken naar Zuidoostbeemster uiteraard vrij simpel te doen. Daar een bakkie cappuccino met koek en weer verder, richting Middenbeemster en dan afslaan en vervolgens naar Avenhorn, maar er kwam weer een afslag waar ik een molen zag staan dus even een paar foto’s maken van dit gebouw wat eigenlijk de naam molen niet meer waardig is. Wat een vervallen troep en dan is daar ook nog een meubelmaker in of bij gevestigd, die meubelen kunnen volgens mij nooit geweldig zijn, maar je weet maar nooit. Kees aan welke weg staat deze bouwval ? Vanaf dat punt was het nog zo’n 35 km naar huis en dat bleek later aardig te kloppen want het totaal van vandaag bracht een totaal op de teller van 50.096 km, vandaag dus weer zo’n 105 km net als een dag eerder.

Korte reis op de Langereis

En weer is het maandag en weer heb ik er zin in, waar in , nou gewoon overal in, het leven is te mooi om er sikkeneurig over te doen. Een “druk” weekend achter de rug maar alles wat we gedaan hebben was leuk, op één “ding” na. Als ik het even opsom in het kort, zaterdagmorgen naar het oudste kleinkind van mijn vriendin die is 6 jaar geworden en daar moet je dan wel naar toe met een cadeautje, het was er gezellig en Bram was meteen in de ban van zijn nieuwe spelletjesmachine, hij heeft nu een eigen DS en net als alle andere kinderen gaan dan de oren dicht en wordt het contact met de buitenwereld op slag verbroken. Die zelfde dag moesten we ’s middags naar een feestje van vrienden van mij waar de ene helft 70 jaar wordt en de andere helft 65 jaar is geworden en zo gaat dan de eerste dag van het weekend als in een stroomversnelling voorbij. Zondagmorgen om 10 uur in de kerk zitten waar een dienst wordt gehouden i.v.m. het overlijden van een schoonzus van mij, die vorige week in Australië is overleden, dat is dan de minder leuke situatie. Maar we moesten daarna weer snel naar het volgende “gebeuren”, om 11.50 uur in de trein zitten met nog 2 “stellen” naar Utrecht om rond 2 uur aanwezig te zijn bij de voorstelling van “Joseph” in het “Beatrix theater”, geweldig wat een show, en vervolgens ergens op de Oude Gracht iets te drinken en daarna met ons zessen uit eten bij het etablissement van “Juffr.Jansen” meen ik dat het was, het was in ieder geval voortreffelijk. Vanmorgen begon dus de “werkweek” weer en na alles weer te hebben opgeruimd en dit en dat in de wasmachine te hebben gedaan kon ik weer aan een stukje fietsen denken. Mijn oudste zus is vandaag jarig en ik sta er voor, zal ik daar vanavond of nu heen gaan, het werd het laatste en zo zat ik rond kwart voor 12 aan de koffie met gebak in Wervershoof, een gezellige drukte. Na mijn bezoek ben ik via De Kibbel, een weg in de verkaveling, richting Zwaagdijk gegaan en daar begin je dan te denken waar zal ik afslaan, het werd pas aan het eind van Zwaagdijk en dan ben je wel 10 km verder, over het Keern naar Bobeldijk en Berkhout via de Slagterlaan en dan naar de Provincialeweg die aansluit op de Middenweg die in één stuk recht door gaat langs Avenhorn door de Beemster tot aan het Noordhollandskanaal. Alles ging min of meer tegen wind maar het reed gewoon lekker. Na Oost en West-Graftdijk over de Westdijk richting Alkmaar. Ik heb er nog even over gedacht om bij Wim aan te gaan maar dat moet een volgende keer maar even ingelast worden net als bij Kees in “De Waard”. Na het oversteken van de A.C.de Graafweg volg ik zoals gewoonlijk de Langereis. Op een bepaald moment kreeg ik er erg in dat het in de verte niet helemaal goed was gegaan, er stond een bollenplantmachine op de weg, maar de bollen, die met de bewuste machine hadden moeten worden geplant hadden een “Kortereis” gemaakt op de Langereis. Ik hoorde van de eigenaar dat ze vandaag zouden beginnen met planten maar dat er een pen was afgebroken van de aanhanger waardoor de hele “zooi” in de berm over de kant vloog en tot bij de bewoners voor de deur terecht was gekomen, een hele schade post en veel ellende. Gelukkig kwamen er op dat moment geen tegenliggers, je zal er maar net met je Quest rijden. En ze kwam er na iets van 105 km weer een einde aan dit ritje.

't Weeltje

Vandaag komt er niet te veel van een rondje wegtrappen, het weer lokt niet helemaal en je moet ook wel eens iets anders doen. Toch wil ik nog even een kort verhaaltje toevoegen over een ritje wat ik gisteren heb gemaakt. Zoals reeds heb geschreven in Wognum was het min of meer niet leuk bij het totale DSB gebeuren. Maar verder over Zwaagdijk was het des te ontspannender, eerst weer even een zak “Elstar” appels gekocht voor € 2,- langs de weg en verder richting Zwaagdijk-Oost mijn geboorte “stekkie” maar voordat ik daar zou komen passeer ik een in het oog springend kenmerk van Zwaagdijk, “’t Weeltje” ooit ontstaan door een dijkdoorbraak in de Zwaag(dijk) maar al sinds mijn prille jeugd het kenmerk van schaatsen in de winter. In die tijd leek het ’s winters altijd wel een aantal weken “schaatsweer” te zijn en dan was ’t Weeltje, een in mijn ogen, enorme waterplas, maar als ik het nu passeer denk ik wel eens, hoe kon je hier flink schaatsen, één keer een flinke haal en je zit op de kant of zijn dat maar jeugdherinneringen, nu is het een “knappe” vijver en dan is het op. Maar om er even stil te staan of even op het bankje te zitten geeft wel een enorm gevoel van totale rust, misschien ook wel omdat er op dat moment geen ander verkeer in de buurt was. ’t Weeltje heeft en had iets wat niet te omschrijven is.

Een molen, een fietspad en DSB

Half oktober en zulk weer, wie had dit durven dromen het is te mooi om waar te zijn een hele dag zon en weinig wind. Vanmorgen dus weer redelijk op tijd er uit en als eerste de krant door bladeren, is er nog ander nieuws als DSB perikelen, weinig, er zal vanmorgen een uitspraak volgen van de rechter over het totale bedrijf van Dirk Scheringa omdat hij het zelfde doet/deed als andere grote verzekeraars en banken, maar er kan beter een kleintje “hangen” i.p.v. ING of DNB want daar zit het hier en daar ook goed scheef als je de berichten op TV mag geloven. Ik stap desondanks weer blij in de Quest en ga een rondje maken, waar ik uit zal komen zie ik nog wel. Als ik goed 10 km van huis ben zie ik een molen staan en kan het niet laten om daar even heen te rijden, het is buiten de route en ook nog gevaarlijk om er te komen omdat ik een voorrangsweg over moet steken om dit doodlopende stukje weg in te gaan. Het is de molen aan de Kolkweg, een naam kan ik helaas niet vinden ook niet via Google dus blijft het gewoon de molen aan de Kolkweg die zeker niet in “De Molentocht” zal worden opgenomen. Op een bepaald moment kwam het ook nog in mijn brein op waarom of een Quest gebruik mag maken van de weg i.p.v. het fietspad, heel simpel omdat de fietspaden over het algemeen te smal zijn en als voorbeeld hier het fietspad langs de Westfriesedijk tussen Lambertschaag en Aartswoud, echt veel te smal, het is amper één Quest breed zoals op de foto is te zien. Bij Lambertschaag ben ik maar rechtsaf gegaan richting Benningbroek en Wognum, dat laatste is niet zo verstandig, ik kwam langs een enorm groot leger “aasgieren” “persmukieten” of hoe je zulke mensen met nette woorden kan beoordelen of veroordelen. Een heel leger stond te wachten op de uitspraak van de rechter en de mogelijke reacties vanuit het DSB onderkomen, wat de groten wel mogen en de kleinere niet, wordt hier wel heel duidelijk in de media gebracht, maar goed deze “jongens en meiden” doen ook hun werk. Het rondje werd langzaam groter en groter, na Wognum via Zwaagdijk, even langs Gerrit en Marian, en dan via de Tolweg naar Hoogkarspel. Om niet door “De Streek” te moeten fietsen ben ik achterlangs gegaan waar weinig of geen verkeer is en kwam zo uiteindelijk weer in Enkhuizen terecht waar ik even ben gestopt bij de visboer om een heerlijk lekkerbekje naar binnen te werken. Gesterkt door dit hapje ben ik weer verder gegaan door Enkhuizen en bovenop de dijk richting Andijk, vanaf de dijk had je een mooi uitzicht op het IJsselmeer waar het in mijn ogen vrij druk was met zeilboten/schepen. Het laatste stukje naar Middenmeer is alleen nog even onderbroken voor een kop koffie bij zus Ans in Wervershoof en zo was ik weer op tijd binnen en zag dat de totaalteller nog 114 km van de vijftigduizend af is.

Ik ben de "Coolste opa" volgens mijn kleinzoon

Wat ik vandaag allemaal heb meegemaakt, ongelofelijk en het had eigenlijk helemaal niets met fietsen te maken. Hoe het allemaal ging en hoe het zit, lees rustig verder. Vanmorgen , of eigenlijk gisteravond al bedacht ik dat ik vandaag wel weer eens een keertje naar Oudemirdum zou kunnen fietsen. De weersvooruitzichten zijn bijzonder goed en het is al een hele poos geleden dat ik de dijk over ben geweest met de Quest. Na het ontbijt nog een bakkie koffie toe en dan omkleden, fiets naar buiten en één en ander erin gestopt. De banden voel ik handmatig even zowel achter als rechts voor en dat is allemaal in orde. Had ik nou linksvoor ook maar even gevoeld maar toen ik van huis was en niet echt “op gang” kon komen begon ik te vermoeden dat het niet erg in orde was daar links voor. Net buiten het dorp eerst maar eens voelen, inderdaad nog niet leeg maar toch wel zo zacht dat ingrijpen noodzakelijk is, dus de fiets op zijn kant en de binnenband vervangen. Na een minuut of 7 a 8 reed ik weer en zag later bij Wieringerwerf dat het half 10 was en dat de buitentemperatuur op 5 graden stond, ik had de kap er dan ook thuis al op gedaan wat niet onverstandig leek. De rit naar Friesland gaat altijd als een speer, nergens vertraging, hoog uit een brug in de Afsluitdijk maar dat is dan ook het enige en zo was ik om iets voor half 12 in Oudemirdum. Bianca, mijn dochter zorgt meteen voor koffie en na even kletsen ging ze de kinderen ophalen, ondertussen mij achter latend met een pen en een briefje om alvast wat vragen te bedenken voor het verjaardagsfeestje van Fleur met haar vriendinnetjes. Al snel had ik een heel stel vragen op papier en toen ze terug was moest het briefje gelijk verstopt worden. Thimo kwam bijna juichend binnen, “Hoera opa is er want ik wil een foto van jou met de Quest maken, ik heb een verhaaltje geschreven en jij bent de “coolste opa” en er moet alleen nog een foto bij dan stuur ik het op naar “Jetix Magazine” en kan ik een prijs winnen”. Als je zijn verhaaltje leest krijg ik hele warme gevoelens, zo mooi als hij uitleg geeft aan zijn inschatting van “Cool” wat moet je dan allemaal wel niet in je mars hebben of bezitten, ik vond het geweldig en heb op de terugweg diverse keren aan dat moment terug gedacht en in mezelf zitten lachen, wat kunnen kinderen radicaal en eerlijk zijn, aan het einde schrijft hij “hij heeft ook een overleden vrouw” ik wist nooit dat zoiets ook “cool” was. Toen Thimo een foto had gemaakt van mij in de tuin heb ik meteen de in ere herstelde vijver maar even op een plaatje gezet want die mag er best zijn. De rit terug naar huis ging verder net als alle andere keren, “vol gas” en binnen de kortste keren was ik de Afsluitdijk weer over en kwam ik rond half 4 weer binnen na 160 km.

Zwanen met file problemen

Na een goede nachtrust kon ik er weer tegen, de vorige nacht bijzonder slecht geslapen maar afgelopen nacht alles weer ingehaald en meteen klaar voor een “wereldreis” nou ja zo erg is het nou ook weer niet maar ik voel me weer tot “alles” in staat. Tegen half 11 van start en nadat alles wat ik dacht mee te moeten nemen in de Quest ligt, zit, of staat, kan ik er ook net nog bij. Eerst maar even naar Wervershoof, je weet maar nooit of ze er toevallig zijn, niet dus bij Ben en Riet is niemand aanwezig vervolgens door naar Zwaagdijk. Bij Gerrit en Marian is ook alles verlaten dus weer geen “koffierondje” het vervolg gaat Zwaagdijk rechtuit en bij De Boekert linksaf om via de Oudijk naar Zwaag te gaan, maar een keer bij Kees en Lucy langs, je snapt het zeker wel, ook hier is het “nest” verlaten, alles is uitgevlogen. Die zwanen in een slootje waren ook uitgevlogen maar leken me toch wat file problemen te hebben. Dan maar op naar Zuidoostbeemster en deze keer via Bobeldijk en Berkhout naar Scharwoude en dan langs de IJsselmeerdijk tot aan Etersheim. Bij Etersheim rechtsaf door Oosthuizen en het leek me wel leuk om een beetje binnendoor te gaan via Hobrede en Kwadijk, het laatste stukje over de klinkers die over de breedte van de weg zo rond liggen dat het bijna griezelig is om netjes rechts te rijden, je bent af en toe bang dat de fiets op zijn kant zal gaan. Mijn vriendin was wel thuis, dat wist ik want ze zou vanmorgen een aantal mensen krijgen om te bridgen en ze waren nog volop bezig toen ik binnen kwam. Het was het laatste spel en daarna was het even tekst en uitleg geven bij de Quest, in de ogen van de bridgers een goed zichtbaar snel voertuig en dat kon ik volmondig beamen. Nadat we samen iets hadden gegeten heb ik het gras gemaaid, mogelijk de laatste keer dit jaar, en ben vervolgens weer op pad gegaan. De thuisreis ging via Middenbeemster en Graft/ De Rijp naar Noordeinde en Grootschermer. Het fiets altijd heerlijk over de dijken van de polders, nergens oponthoud en weinig verkeer, alleen de rust van de polder en of dat nou de Beemster de Schermer of Purmer is, of de Heerhugowaard of de Wieringermeer, het maakt allemaal geen donder uit het blijven mooie stukjes Nederland waar we zuinig op moeten zijn. Al fietsende ben ik wat afgedwaald en kwam zo weer via Spanbroek in Wognum uit waar ik linksaf de kortste route heb gepakt om weer in Middenmeer uit te komen waar ik na 112 km weer achter het huis stond.

Het volk wil "brood en spelen"

Het was me het dagje wel vandaag, een weekend waarin veel is gebeurd in de privé sfeer, zowel in positieve als helaas ook in negatieve vorm die bij het leven horen, maar vanmorgen had ik echt het idee dat het een mooie dag zou worden. Gedeeltelijk is dat allemaal waarheid geworden kijk maar naar het weer, mooi zonnig , lekker temperatuurtje en gelegenheid om een rondje te fietsen. Eerder heb ik al een keer “Molens in Noord-Holland 1” geschreven in eerste instantie zou ik dit “Molens in Noord-Holland 2” gaan noemen maar onderweg kwam ik meer tegen waardoor de “Kop” van het verhaal is aangepast. Mijn ritje van vandaag was heel kort slechts een ruime 50 km dus niet verontrustend, richting Obdam om langs een aantal wegen om wat foto’s te maken van diverse molens en voor ik dan 20 km heb afgelegd ben ik al 4 molens en ook een ruiter te paard gepasseerd maar zoals Kees al heeft aangegeven in zijn blog komen we als de “Molentocht” zal worden verreden langs minimaal 42 molens en daar staan deze misschien helemaal niet bij, maar dat is van later zorg. Bovendien tellen sommige molens niet mee omdat ze te hoog op de "poot" staan. Nu naar de realiteit van vandaag, “rustig peddelend” met, naar ik later zag, een gemiddelde van ruim boven de 35 km ging ik via de Zomerdijk naar de Grote Zomerdijk en aan het einde de Kleine Zomerdijk en passeerde ergens een molen, nou ja passeerde, ik moest wel even van de route af, die zeker niet in “de” route zal komen want als je met een heel stel velomobielen dit doodlopende weggetje in zou gaan en later moet iedereen weer uitstappen en zijn voertuig handmatig omkeren, dat werkt niet. Maar waar staat deze molen Kees ? Toen ik aan het einde van al dit zomerdijken geweld uitkwam voor de A7 heb ik de afslag naar links genomen omdat het “blokkeringsbord” weg was ging ik er van uit dat de doorgang weer vrij zou zijn en de rotonde afgewerkt, helaas ik moest via een stukje trottoir heel voorzichtig mijn weg zoeken maar ik kwam er wel door. De weg oversteken en richting het noorden om zo weer op huis af te gaan maar dat ging niet zo eenvoudig als ik me had voorgesteld. Heel vroeger was het al zo dat de keizers zorgden voor “brood en spelen” om het volk rustig te houden, tegenwoordig zorgt de media daarvoor, bij de DSB nederzetting was het een drukte van belang, de media was er om alles in geuren en kleuren te vermelden liefst met live beelden hoe een onderneming ten onder gaat, fotografen met enorme telelenzen om toch maar niets te missen en dat alles omdat een deel mensen er in is “getrapt” en wat is er dan mooier om te laten zien dat door toedoen van enkelen een heel bedrijf voor de leeuwen wordt geworpen want het volk wil “brood en spelen”

Hopen en bidden

Als het er zo uit ziet op de kamer tafel dan zijn er twee mogelijkheden, hopen en bidden. Wat nou het meeste op zal leveren weet ik ook niet maar dat het op dit moment somber is dat lijkt wel duidelijk. Vorige week kon ik op een bepaald moment geen CD’s meer branden noch lezen, de oorzaak is niet te achterhalen, voor mij als leek althans niet. Gelukkig is mijn zoon redelijk in de pc wereld van één en ander op de hoogte dus die hulp ingeschakeld. Gisteravond alles proberen om hem weer aan de praat te krijgen wat uiteindelijk niet is gelukt, toen alles er af en geformatteerd en als in afleveringsstaat zou hij nu toch weer gehoor moeten geven aan de “bevelen”, mooi niet. Vanmorgen internet afgezocht naar een oplossing maar niets van dat al en nu ten einde raad de DVD/CD speler er uit gehaald en naar de winkel voor een nieuwe in de hoop dat daarmee het euvel verholpen zal worden. Nu gaat dit verhaaltje met een omweg naar mijn blog maar als alles weer in orde is zal ik dat zeker melden en ondertussen maar “hopen en bidden” ’t komt vast wel weer goed.

Molens in Noord-Holland 1.

Het was vandaag in het begin een rit met wat kleine hindernissen, ik was van plan om een rondje door West-Friesland te rijden en dan eens onderzoeken hoeveel molens ik zou passeren. Allemaal in het kader van “De Molentocht” van 2010. Ik ging van start met de zon “schuin voor tegen” en dat kijkt niet plezierig als je geen zonnebril mee hebt genomen en ook een pet als zonneklep ontbreekt. Dus eerst maar even naar de fietsenzaak van Leo Smit in Medemblik om me daar van een petje te voorzien wat probleemloos onder de helm past. Maar eerst terug voor de zonnebril, deze lag alweer standaard in de auto, dus na wat heen en weer lopen had ik hem te pakken. In Medemblik aangekomen lukte het met een petje ook voortreffelijk en was ik meteen weer reisvaardig. Op naar de eerste molen, een goed plekje gezocht met de zon achter mij en uitgestapt om het object vast te leggen en toen was het duidelijk, geen camera bij me, stom, stom, stom. Terug naar huis om hem op te halen, toen ik thuis stond zag ik dat de teller al op 24 km stond en ik had nog geen molen voor de lens gehad. Maar goed, toen ik voormijn gevoel weer compleet was ging het allemaal volgens planning, eerst de molen in Medemblik dus genaamd “De Herder” vandaar door naar Wervershoof waar molen “De Hoop” voor mij van kinds af aan al bekend was. Het vervolg is weer wat verder van huis en moet gezocht worden in de richting van Bovenkarspel, bij de enclave Broekerhaven staat op de hoek het volgende monument genaamd “Ceres”. Ik meende nu op weg te moeten naar Blokker maar plots herinnerde ik mij dat er in Wijdenes ook nog een molen staat dus daar eerst op af, inderdaad daar stond hij “De Stofmolen”. Het volgende plaatsje waar ik weet dat daar een molen te vinden is, is Blokker waar “De Krijgsman” langs de Zuiderdracht staat. Daarnaast weet ik dat in Nibbixwoud op de plaats van de molen nu een zwembad is gebouwd en dat de molen van Benningbroek ook zijn standplaats heeft moeten inleveren. Ik was alweer aardig op weg naar huis, toen ik in de polder reed en er een auto van achter naderde die ik voor wilde laten omdat ik daar linksaf wilde slaan en hij misschien wel rechtdoor zou gaan, maar de chauffeur stopte en tot mijn verbazing stond Frans Vreman naast zijn voertuig, zo zie je hem maanden niet en begin je haast te denken dat het met zijn gezondheid niet in orde is en zo zie hem 2 dagen achter elkaar en kom je tot de conclusie dat hij gelukkig nog kerngezond is. We hebben even een paar woorden gewisseld en zijn toen weer verder gegaan maar niet voordat Frans lachend en wel op “kiek” is gegaan. T.z.t. volgen er meer "molen-foto-verslagen". Het molenrondje was bijna 80 km en het totaal voor vandaag 104 km.