Weekend toertje

Vrijdagmorgen en zo maar een rondje fietsen dat komt niet zo vaak voor. Meestal begint dan het weekend voor ons maar omdat Tiny een zus op visite heeft uit New-Zealand gaan ze samen wel eens hier en daar heen en dan ga ik ook weer even mijn eigen gang en in dit geval dan een klein rondje met de Quest. Deze keer weer via Medemblik waar overigens wel eens leuke zeilbootjes langs varen, naar Wervershoof waar ik naar één van mijn zussen en haar man ga die gisteren thuis zijn gekomen van bijna 6 weken vakantie. Aad zette net de caravan binnen die weer schoon was en Ans was in geen velden of wegen te bekennen, schijnbaar te druk met opruimen enz. van de vakantiespullen. Voor ik echter bij familie was aangekomen liep er nog een “oude” bekende langs de weg, Frans de Lange uit de Wieringermeer die met zijn Elly Wervershoof heeft gekozen als nieuwe woonlocatie, we hebben een heel tijdje staan kletsen en als ze er eenmaal wonen moet ik vast een keer langs komen. Vervolgens door naar Margriet op Zwaagdijk, bijkletsen, en net toen ik weer zou gaan moest ik binnen blijven vanwege de regen.Eenmaal weer onderweg heb ik het rondje wat opgerekt richting Zuidermeer en Obdam. In Obdam langs de Obdammerdijk waar niemand aanwezig is , mogelijk afwezig door verhuizing van Eline en Jord van Amsterdam naar Westwoud. Ongelukkig genoeg reed ik iets te ver door wat tot gevolg had dat ik in de eerste afgevallen peren terecht kwam die al onder de wespen zaten. En die “krengen” steken op het minste of geringste, het leek wel of er een aanval op de Quest werd ingezet, gelukkig had ik er geen last van maar je schrikt wel even. Thuis gekomen douchen en wat eten en vervolgens wat tekst aan mijn blog toevoegen na een ritje van 72 km.

Aardbeien en één PK

Vanmorgen na de wisseling van de banden moet je uiteraard ook weer een proefritje maken en omdat ik bij Fred aan de pomp eerst wat aardbeien ben gaan halen leek me dat het juiste moment om die even naar Tiny te brengen. Ze zou de kleinkinderen vanmorgen krijgen dus wat extra aardbeien is dan altijd lekker voor de jeugd. Toen ik het “spul” netjes in de Quest had geplaatst vroeg een meneer die net zijn tank had gevuld, “En wat tankt hij nou Fred, 2takt” Ik heb meteen maar geantwoord dat ik op 2 doosjes aardbeien al een heel eind kan komen, één PK vraagt niet zo heel erg veel. Dus op naar de “Zuidoost” deze keer binnendoor, een route die volgens mij niet langer zal zijn, toen ik er was scheelde het misschien 500 meter dus niet van belang. Zo rond half 2 ben ik weer vertrokken om deze keer de route langs de dijk maar weer een keer te nemen. Heerlijk met 2 nieuwe “voorpoten” en de wetenschap dat een lekke band niet direct aan de orde zal zijn ging alles als een trein, behalve dan dat stukje dijk in Volendam maar dat is altijd nog veiliger als door het dorp met alle verkeersdrukte te rijden. Een moment heb ik er nog aan gedacht om naar de “ijsboer”te gaan iets ten zuiden van Volendam maar er kwamen net een paar bussen aanrijden waardoor mijn aandacht niet helemaal bij de afslag naar rechts was en ik was er alweer voorbij voordat ik erg in had. Na het vissersdorp lekker doorkarren richting het noorden om na 102 km weer op de “stoep” te staan in Middenmeer.

Gelijkmatige slijtage van banden en puur geluk.

Wat is geluk, ik heb gisteren op mijn rondje IJsselmeer wel een behoorlijke portie geluk gehad blijkt achteraf. Gisteren heb ik op mijn blog vermeld dat ik een klapband heb gehad wat snel weer was opgelost, juist daardoor ging ik vanmorgen de reserveband weer vervangen door een nieuw exemplaar, de reserve buiten en binnenband staat standaard achter de stoel om snel wisselen mogelijk te maken. Eerst de lucht eruit en vervolgens de hele “zaak” naar buiten halen, de nieuwe combinatie naar binnen schuiven en na 5 minuten is alles geregeld. Het leek me verstandig, nou ja wat is verstandig, om de rechtervoorband ook aan een inspectie te onderwerpen. Wat heb ik een geluk gehad, deze band is ongeveer net zo ver heen als degene die de klapband heeft veroorzaakt, stel dat deze ook was gegaan dan zou ik met behulp van wat canvas inplakken en niet te veel spanning in de band op huis af moeten zijn gereden, gelukkig zag ik het thuis pas want het fietst niet prettig als er een klapband in de lucht hangt.

Oude bekenden en een klapband

Afgelopen zaterdag had ik al tegen Bianca gezegd, “Mogelijk kom ik woensdag even naar Oudemirdum met de fiets” en vandaag was het woensdag dus naar Friesland , de dijk over. Ik herinnerde mij ook dat ze eerst nog iets moest vanmorgen dus even een belletje en inderdaad ze moest om 11 uur bij de kapper zijn met Thimo, geen probleem dacht ik dan ga ik via Enkhuizen en Lelystad. En zo ging ik vanmorgen om kwart over 8 richting Medemblik om binnendoor naar Enkhuizen te gaan, weinig wind en helaas ook weinig zon maar het is allemaal prima fietsweer. Op de dijk vanaf Enkhuizen kon het “gas” er een hele tijd flink op en zo “vloog” ik de dijk over. Bijna aan het eind zag ik dat het licht voor de brug begon te knipperen, dat haal ik niet meer was mijn eerste gedachte, de fietsers die ik al ver voor me zag rijden zullen wel net door zijn dacht ik maar toen ik voor de ophaalbrug aankwam stonden ze daar ook nog voor en wat schetst mijn verbazing Dirk, Bets en Lonneke de Vries, vader en moeder met dochter op pad. Dirk heeft al honderden keren rondje IJsselmeer gedaan en had dan onderweg een vaste stopplaats aan de Visvijverweg en daar waren ze nu naar onderweg. Ze hadden helaas de vakantie af moeten breken vanwege de enorme hoeveelheden regen, de trip was gepland om per fiets naar Rome te gaan maar tot een stuk in het zuiden van Duitsland werd het allemaal te veel van het “goede” en hadden ze besloten terug te gaan. Toen de slagboom weer omhoog was ben ik verder gegaan langs de rand van de polder onder de Ketelbrug door en zo op naar de eerste dorpjes in de Noordoostpolder, Nagele, Emmeloord, Bant en zo in een rechte lijn op Lemmer aan. Ik had Bianca even gebeld en verteld dat ik zo rond 12 uur bij haar zou zijn maar net na Lemmer kreeg ik iets wat ik nog niet eerder had ervaren, een klapband. Stom want toen ik na de sluis in lemmer naar beneden reed voelde ik wel een licht hobbelen van mijn linker voorband, mijn eerste gedachte was,dat gaat wel weer over, inderdaad na de klpband was het over maar als ik na die eerste signalen was gestopt had ik kunnen zien dat er een bult op de band was ontstaan. Gelukkig was alle leed snel verholpen en kon ik weer verder, om iets over 12 stond ik in Oudemirdum op het erf en na de koffie volgde een stevige lunch zodat ik weer gesterkt op huis aan kon. Eerst nog even een foto maken van Fleur en dan weer op pad, rond half 2 ben ik vertrokken en om kwart voor 4 was ik weer thuis na 203 km die met een redelijk gemiddelde van 33,5 km p/u zijn afgelegd.

Waar bleef Kees

Het werd steeds later en Kees is er nog steeds niet, hij belde vanmorgen dat hij richting Petten reed en vroeg of ik ook al aan het fietsen was. Ik had me voorgenomen om vanmorgen eerst naar mijn oudste broer te gaan die in een verpleeghuis zit, ik ben er geweest en hoop dat ik er nooit zelf kom te “wonen”, diep en diep bedroevend. Toen ik terug was heb ik eerst Kees gebeld waar hij ongeveer reed, bij Groet vertelde hij, als je nu richting Middenmeer komt ga ik een stukje met je mee, “Oké, hoe kom ik bij jou ? ” richting Schoorl dan Schagen en langs Schagen kom je altijd via een mooi fietspad in Middenmeer maar het is nu al 12.30 uur en nog geen Kees, misschien is hij wel lek gereden ik hoor het straks wel. Om kwart voor 1 weer gebeld, Kees reed nu richting Kolhorn vanuit het centrum van Schagen, ik ben toen ook richting Kolhorn en Barsingerhorn gegaan en op de hoek aan het einde van het laatst genoemde dorp zag ik hem aankomen, een fiets vol met banden vertelde Kees. Waar gaat de reis naar toe was zijn eerste vraag, ik heb Tiny beloofd dat ik vanmiddag even langs zou komen dus of je zin hebt om nog mee te gaan hoor ik straks wel, Kees was ver genoeg omgereden vertelde hij, dus op richting Heerhugowaard. Met wat ruime afslagen door kleine dorpjes kwamen we uiteindelijk op de Westdijk vlak bij de afslag waar Kees huiswaarts zou gaan en ik rechtdoor naar de “Zuidoost”. Op een bepaald moment hoorde ik een claxon en zag ik een gele Quest naderen, het leek Wim wel, nee het is Wim, hij ging richting Den Oever om een racekap over te dragen aan weer een liefhebber van nog meer snelheid. Ik ben doorgereden op het punt waar kees linksaf ging en via Alkmaar langs het Noordhollandskanaal tot aan Purmerend gereden waar men druk doende is met de afslag bij de brug en de kruising met Zuidoostbeemster . Bij Tiny even een heerlijk kop cappuccino en na een kort verblijf en wat bijkletsen weer door naar Middenmeer waar ik na 103 km weer veilig ben aangekomen.

Lek bij een "zwaaipaal"

De nieuwe week is min of meer goed begonnen, het regende vanmorgen niet. Wel was het tegen half 11 weer nat buiten omdat de goede voornemens alweer werden doorkruist met hemelwater. Maar gelukkig, tegen half 12 was het droog en nadat ik de inwendige mens nog wat extra’s had toegestopt ben ik toch maar van start gegaan. Richting Medemblik en Wervershoof, in Wervershoof was mijn eerste adres Ben en Riet maar net als zo vaak was er niemand aanwezig dus meteen door naar Bovenkarspel. Ondertussen regende het licht maar niet zo dat de kap er op moest, om nou via de kortste weg te gaan is nooit mijn sterkste kant geweest dus met een kleine omweg via Andijk en Enkhuizen naar Dick en Greet. Deze waren wel thuis maar stonden op het punt om weg te gaan met de kleinkinderen die te logeren waren bij opa en oma. De regen werd er niet minder op maar toen ik op Zwaagdijk reed om bij zwager Gerrit mijn gezicht even te tonen stapte deze net in de auto om naar de fysiotherapeut te gaan, Gerrit heeft sinds kort een nieuwe knie maar Marian was wel thuis dus kletsen en ondertussen van de koffie genieten. Na een goed half uur ben ik weer opgestapt en via Wognum enz. weer richting Middenmeer gegaan. Het reed voor de wind en vanaf het viaduct bij Abbekerk met een gangetje van zo’n 47 km naar beneden de parallelweg op waar ik na enkele honderden meters toch wat stagnatie meende te voelen aan de linkervoorkant, inderdaad mijn gevoel is nog goed, linksvoor was aan het leeglopen. Bij de windmolens,sorry, “zwaaipalen”, ben ik gestopt en heb de lekke band verwisseld en meteen een paar “aparte” foto’s gemaakt, wat is een Quest toch een minuscuul klein dingetje als je hem onderaan de “zwaaipaal” zet en een beetje erbij vandaan loopt om een foto te maken. Na deze laatste verplichte pauze kon ik probleemloos naar huis rijden waar de dagteller toch nog op 75 km is uitgekomen.

Bijna "Tweeling"

Vanmorgen kwamen er een paar foto’s binnen van het ritje wat we gisteren hebben gemaakt. André heeft er voor gezorgd dat, van achteren gezien, een bijna “tweeling” op de gevoelige elektronica is vastgelegd. Dit was op de Oosterkwelweg in de Wieringermeer waar kees in gesprek was met Arie (Op rolletjes) die ’s middags langs zou komen.

Kort met Kees en André door de polder

Het weer is net als gisteren, mooi en zonnig met iets meer wind maar dat is geen probleem. Kees is straks onderweg met een paar 26”binnenbanden, verder is het afwachten wie er misschien nog meer verschijnen. Vanmorgen kreeg ik eerst een monteur om een klein euvel aan de CV installatie op te lossen en dat zou gebeuren tussen 8 en 11 urr, om 9 uur was de man er en een half uur later was het euvel verholpen. Dus rond half 10 zat ik aan de koffie, om iets over 10 werd er op het venster getikt, André uit Den Helder/Julianadorp stond als eerste op de “stoep”. Hij had Kees al via zijn mobiel gesproken en wist dat Kees onderweg was. Ik had Kees een mail gestuurd over de mogelijkheden van vanmorgen en dan zou ik een paar 26” binnenbanden bij hem ophalen, of mogelijk kom jij naar mij toe om samen te fietsen. Kees kwam dus naar Middenmeer en na de koffie zijn we gestart, gewoon een kort stukje door de polder en over Wieringen. André gaf al snel te kennen dat hij ons tempo niet kon volgen dus hij liet ons gaan maar onderweg bij een paar stops haalde hij toch nog weer een paar keer in. Op Wieringen hebben we het uiterste puntje van de Sluiskolkkade opgezocht om ons broodje naar binnen te werken, bovendien was het een plekje waar Kees nog niet eerder was geweest en dat is al een zeldzaamheid. Na wat foto’s te hebben gemaakt zijn we verder gegaan over de haven naar de noordkant van Wieringen, later via de onderkant van het Amstelmeer naar de Ulkeweg om vandaar weer op Middenmeer af te gaan. Kees ging meteen rechtdoor naar huis omdat er rond 3 uur wat onderdelen opgehaald zouden worden op de Smaragd.Het was slechts 57 km.

Heerlijk zonnig fietsweer

Vandaag noem ik voor het gemak maar een “inhaaldag” , door omstandigheden kon ik gisteren niet van huis en vandaag was die mogelijkheid er weer helemaal dus maak ik graag een rondje vooral omdat het weer ongekend is voor deze zomer. Geen wind en veel zon, waar zal ik de route heen plannen, na enkele minuten staat het voor mij wel vast, Medemblik, Enkhuizen Hoorn Edam, Volendam, Monnickendam, Overleek, Ilpendam, Purmerend, Zuidoostbeemster, Middenbeemster,De Rijp, Graft, Noordeinde, Schermerhorn, Ursem en dan via de Langereis naar Middenmeer. Het is wel snel geschreven maar de afstand was in dit geval toch nog 148 km en onderweg ben ik weinig bijzonders tegen gekomen. Eén van de foto’s is voor Kees bedoeld als “zoekplaatje” meestal weet hij precies waar de fotograaf zich bevind maar of hij ook kan zeggen waar deze appel is “begraven”, ik wacht zijn reactie wel af. Langs de hele rit leek alles wel te “vliegen” nergens problemen langs de weg dus overal door kunnen rijden en dat zonder zucht wind, gewoon een topdag om te fietsen. Afgelopen zondag zeiden we nog tegen elkaar “We zijn nog nooit zo snel over de dijk in Volendam gereden” er liep geen “kop” maar ik kan ongeveer zeggen dat ik vandaag één van mijn langzaamste passages heb gehad op diezelfde dijk, wat een drukte. Later door Overleek ervaar je weer hoe heerlijk het is om in een Quest te rijden, het zoeft over een prachtig “glad” wegdek, geen scheuren of hobbels of andere ongemakken en dan via Purmerend even naar Tiny in de “Zuidoost” Vandaag is haar zus aangekomen uit New Zealand en daar maak ik dus voor de eerste keer kennis mee. Als ik na verloop van tijd weer opstap ga ik via een kleine omweg naar huis en kom dan door De Rijp en Graft en daar moest ik nog serieus uit de fiets, een omleiding in Graft omdat er een nieuwe brug wordt gemaakt, de hekjes zijn echt geplaatst voor fietsers en niet voor velomobielen, uitstappen en de fiets tussen de hekjes omtillen. Eénmaal weer in de Wieringermeer zie ik dat de fietspaden weer smaller worden door overhangend bermgras enz. maar mooi rijden doet het wel.

Ondanks het slechte weer toch goed nieuws.

Afgelopen vrijdag was ik met het oog op de “Fortentocht” van zondag naar Zuidoostbeemster gegaan met de fiets om zodoende zondagmorgen alvast in de “buurt” te zijn. Omdat ik wist dat Tiny niet thuis zou zijn heb ik de route wat aangepast en heb het rondje wat opgerekt via Medemblik Enkhuizen en Hoorn, helaas niet overal via de IJsselmeerdijk maar dat is al beschreven waar de hindernissen zich bevinden. Het gedeelte langs de dijk vanaf Hoorn richting Edam is momenteel nog prima te doen en zo kwam het dat ik bij de T-splitsing naar de Laag-Schardammerweg rechtsaf ben gegaan om te kijken hoe het staat met de brug bij de Hoornsejaagweg tegenover “La Mere Anne” . Het is geweldig, er staan nog wel borden en wat ander markeringsmateriaal maar voor fietsers is de doorgang open en is de oude brug al weg gehaald, dus niet meer af en/of uitstappen of omrijden.

De Fortentocht met Velomobielen

Vandaag is het een beetje een bijzondere dag voor mij, zo maar een ritje op zondag. Kees heeft een hele tijd geleden het idee gelanceerd om een rondje met de “Vogezengangers” te rijden, misschien om aan elkaar te wennen, ik weet het niet, maar leuk is het wel. Het rondje dat hier voor is uitgekozen is “De Fortentocht” niet zo onwijs lang, maar toch, pittig qua lengte 180 km met start en finish op De Woude. Maar dan moet je eerst nog naar de start fietsen, voor mij iets ingekort, omdat ik vanaf Tiny in Zuidoostbeemster ben vertrokken. Maar als we “binnen” zijn moet ik nog wel even door naar Middenmeer en toen ik om kwart over 6 uit de fiets was gestapt stond de dagteller op 240 km en een beetje. Voor Cees Roozendaal is het nog verder want die kwam vanmorgen van “Hippo” en zal met zijn totaal wel eens dicht bij de 290 km zijn gekomen. Wim had de overtocht voor zijn visite al geregeld en er werd volop geserveerd met allerlei soorten koffie, onder de deelnemers een nieuw gezicht voor mij, Jupp Reichert uit Haarlem vervolgens allemaal bekenden Matthijs Leeghwater uit Twisk Jupp en matthijs zijn “gastrijders”, verder Jan Geel uit Oostwoud die maar een deel kon meerijden omdat hij vanmiddag bezoek kreeg in zijn museum, Kees Roozendaal uit Hippolytushoef, beter bekend als “Wicky de Viking”, Kees van Hattem uit Heerhugowaard, niet te vergeten Katinka Fransman uit Beverwijk, dan de gastheer Wim Schermer en tot slot de persoon die u deze “pennenvrucht” weer aan het voorschotelen is. We vertrekken om ongeveer 8.15 uur vanaf het pontje bij De Woude, de rit verloopt geweldig goed overal lekker door karren weinig of geen verkeer en via de Beemster komt het eerste fort in zicht ook onderweg moeten we even stoppen omdat er net voor de afslag van de Rijperweg een paard wat veel belangstelling had voor de Strada van Katinka, alles verloopt veilig en we kunnen weer door. Het volgende oponthoud is in Muiden waar de slagbomen voor de brug meestal omlaag zijn als er fietsers aankomen. De route gaat weer verder via leuke dorpjes en dijkjes en zo komen we in Abcoude waar de cappuccino en appelgebak, door Wim gesponsord, er altijd goed ingaan. Het is nog steeds droog met geregeld zon, maar dat er verandering aan zit te komen is even later wel duidelijk, gelukkig bieden de afdekschermpjes dan uitkomst om droog te blijven. Op een bepaald moment moeten we even wat langer stoppen omdat er signalen komen dat Jupp is lek gereden, de eerste en enige lekke band bleek later. Bij de laatste stop onderweg was een voorbijganger zo vriendelijk om even een groepsfoto te maken met verschillende toestellen. Jupp zet ons weer op de juiste route en slaat af richting woonplaats en na pont “Buitenhuis” is Katinka de volgende die koers zet naar Beverwijk waarna wij met de laatste 5 personen richting De Woude gaan, ik ga door naar Middenmeer en de “rest” gaat nogmaals naar Wim en Marian op De Woude om mogelijk deze tocht te evalueren op zijn plussen en minnen, voor mij waren er alleen maar plussen, een heerlijk gezellig ritje van 180 km met een “toegift” van “aan en afvoer” naar de start en finish.

Wat is dit voor weer ?

Het is mijn weer niet, ook vandaag is het net als gisteren slecht voor een mooi weer fietser. Gisteren kon ik nog wel iets vinden om me in huis mee te “vermaken” maar op een bepaald moment is dat ook over en dan volgt er weer zo’n “klote”dag. Als eerste maar wat plantjes halen voor de tuin enz. en vervolgens bedenken dat de Quest wel een poetsbeurt zou mogen krijgen. Ondertussen heb ik Tiny even gebeld en die brengt mij op het idee om vandaag even naar molen “De Krijgsman” in Blokker te gaan, net zo’n ritje en het regent op dit moment niet zo hard dus dat moet kunnen. Niks van dat alles, toen ik boven was om mij om te kleden zag ik op het dak van de garage weer belletje ontstaan van de harde regenbui die naar beneden kwam. Nee, dit is te gek nog even wachten en toen met de auto. Eenmaal in de richting van Blokker was de weg bijna droog, ben ik dan toch een “watje” ? Ik heb een zak glutenvrij meel meegenomen en zat goed en wel in de auto toen de hemelsluizen ook hier open gingen en ik blij was dat ik met de auto was gegaan. Eenmaal weer thuis alles regelen voor de broodbak afdeling en daarna de fiets poetsen, nou poetsen, schoonmaken en een beetje “Turtle Wax”over z’n body en dan uitpoetsen en hij glimt weer als nieuw. Als alles weer is opgeruimd bekijk ik de regenmeter en zie dat die ondertussen is over gelopen, en gisteravond laat had ik hem nog geleegd, het is echt nat, gewoon “kloteweer”

Tijdig signaleren is heel belangrijk

Vanmorgen om 7 uur was ik al bezig in de tuin maar aangezien ik geen liefhebber ben van dergelijk in mijn ogen wat zinloos gepruts met een klimop die overal groeit waar ik het niet wil, was ik al snel klaar. De klimop heeft nog niet gewonnen maar het is een taaie. Om kwart over 8 heb ik geconstateerd dat beide vuilniscontainers vol waren dus stoppen en weer verder gaan als er weer ruimte is in één of andere “bak”. Ik was op dat moment ook dik aan koffie toe dus die handeling volgt dan meestal vrij direct, rustig koffiedrinken en ondertussen bedenken dat ik straks eerst maar even naar de molen in Blokker zal rijden om wat glutenvrij mee op te halen om voor Tiny een brood te bakken al dan niet met rozijnen of diverse noten, pitten, enz. Omkleden en de fiets naar buiten, toen ik de straat uit reed hoorde ik een geluidje wat ik niet direct thuis kon brengen maar bij de eerste bocht naar het tunneltje onder de A7 door hoorde ik wat het euvel was, een piepende schokbreker. Onderweg op de Oosterwijzend in Nibbixwoud kwam mij een hardloper tegemoet die al van verre zijn hand opstak, kennelijk wilde hij iets vragen of vertellen, het ging om het laatste. “Onlangs reed er zo’n gele ligfiets daar en daar door het dorp”, vertelde de man, “Op zich helemaal niet verkeerd ik vind ze hartstikke mooi”, maar eerst hij en later zijn vrouw zijn zich rot geschrokken van die gele Quest omdat er in beide gevallen vlak achter hun werd geclaxonneerd en dan schiet er zo’n ding voorbij met een noodgang, zijn verzoek, in mijn ogen zeer terecht, bel of claxonneer ver van te voren en niet vlak achter fietsers, lopers of hardlopers, ik heb hem toegezegd dat ik me er zeker aan zal houden en hopelijk ook andere “snelheisduivels” die deze situatie herkennen.
Als ik straks in Blokker ben geweest ga ik met een omweg eerst even naar zus Gerda in Obdam, vervolgens naar Heerhugowaard bij Kees een plasticbusje ophalen om in de schokdemper te monteren dan door naar Tiny en vervolgens naar huis om de reparatie meteen aan te pakken. Alles ging anders, in Blokker werd mij duidelijk gemaakt via bepaalde teksten dat ik te vroeg was, pas op donderdag kan ik hier terecht, dan maar even naar Obdam met een omweg, via ’t Zittend naar de provincialeweg en via Hoorn naar Grosthuizen enz, ook daar sta ik voor een gesloten deur, niemand thuis. Zal ik nu door fietsen naar Kees of ga ik eerst naar de “Zuidoost”, Tiny is vanmorgen niet aanwezig dat weet ik en Kees was even naar Wim, ik ben Kees tegemoet gereden en toen hij binnen een paar minuten op het keerpunt was zijn we samen naar de Smaragd gereden waar ik me van het onderdeel heb voorzien om het thuis eventueel in te bouwen. Het rondje wordt steeds langer en er zit geen lijn in maar na 105 km was ik toch weer thuis en kon met de “operatie”beginnen. Het was heel snel klaar en met schoonmaken daarna wat nieuw vet was alles weer verholpen en het onderdeel ligt te wachten op een moment dat het echt nodig is nu was het nog lang niet nodig.

Zon overgoten rondrit

Kees had het al aangekondigd, maandag mooi weer en vanaf 10 uur melden op De Woude voor een rondrit. Dus vanmorgen eerst overwegen, ga ik naar Oudemirdum of ga ik via Heerhugowaard naar De Woude, het werd het laatste. Rond 9 uur even mobiel geprobeerd waar Kees ongeveer zou zijn, hij was nog thuis dus op naar “De Waard” toen ik er bijna was zag ik in mijn spiegeltjes dat Jan Geel achter mij reed dus ook op weg naar dezelfde bestemming. Aangekomen bij Kees en Marian zag ik dat Kees het nieuwste aangepaste windschermpje op tafel had liggen, dat zou worden opgehaald door de één of ander maar Kees had er nog één kant en klaar liggen dus daar heb ik maar in geïnvesteerd en zo reed ik vandaag voor het eerst met het uit toeval geboren schermpje wat na één dag gebruik tot de standaard uitrusting is gaan behoren want zoals Wim al uitgebreid in zijn blog aangaf, het verschil is duidelijk merkbaar. Kees reed “vroeger” meestal standaard 32,5 km p/u maar ook hij is losgeslagen, vandaag was rond de 40 km meer standaard dan uitzondering, en wij maar volgen. Maar zonder gekheid het is een hele verbetering, veel minder of helemaal geen windcurven in de Quest die de snelheid negatief beïnvloeden maar wel een positieve uitwerking hebben op een kilometer af wat meer snelheid met dezelfde inspanning. Vanaf Kees zijn we met ons drieën richting De Woude gereden en hebben daar bij Wim en Marian genoten van koffie met echte Limburgse vlaai. Vanaf De Woude ging het richting Starnmeer en zo langs het kanaal naar Purmerend en over de Oostdijk naar Oosthuizen en vervolgens via de bekende route naar Monnickendam en Marken. Daar koffiedrinken en de huismus van dichtbij leren kennen, die beestjes zijn best brutaal ze eten weliswaar uit je hand maar laat geen consumptie onbeheerd liggen want ze pikken het zo weg. Na Marken gaf Wim een hint om een ijsje te gaan halen bij Volendam en dat is dan niet tegen dovemansoren gezegd, in rap tempo op naar de ijsboer waar de “Wimmies” en “Keesies” en nog veel meer zich heel goed lieten smaken. Dan volgt automatisch de rit over de dijk wat altijd een slowmotion ritje is omdat de toeristen alleen maar oog hebben voor souvenirwinkeltjes en niet op het overige verkeer letten. Na Volendam ging het “gas” er weer flink op en bleef Kees met regelmaat ruim boven de 40 km rijden. In “no time” waren we bij de afslag naar Scharwoude waar, aan het eind van dit dorp, Kees en Wim rechtdoor zijn gegaan via Grosthuizen naar resp. Heerhugowaard en De Woude terwijl Jan en ik rechtsaf gingen via Berkhout en Wognum naar Abbekerk waar Jan na het viaduct rechts ging en ik links om na 155 km thuis uit de fiets te stappen met een heel voldaan gevoel.

"He is from an other Planet"

Weer een dag met wisselende omstandigheden, vanmorgen volop zon en enkele uren later zwarte luchten die niet veel goeds voorspellen. Maar het is onderweg op mijn ritje overal droog gebleven en ik heb de meeste tijd de zonnebril op gehad en dat doe ik niet zo gauw. De ronde van vandaag is nogal afwisselend, eerst ga ik via Agriport en constateer dat de verkeerslichten weer werken, schijnbaar een vrije dag gehad toen ze eergisteren niet werkten. Nadat ik langs de grasdrogerij ben gereden heb ik weer eens de weg naar links genomen en ben via het natuurgebied naar de Noorderweg gereden waarna de Zuiderweg volgde waardoor ik in Midwoud uit ben gekomen. Daar linksaf het fietspad op en toen kwam ik langs een aantal bloeiende velden met ranonkels en anemonen, zoiets blijft altijd mooi om er een foto van te maken. De rit ging verder via Nibbixwoud en Zwaag naar de Bobeldijk, het weerbeeld veranderde elke kilometer, tenminste daar leek het op, zo waren er weer onheilspellende wolken en zo was de lucht weer helemaal blauw. Het devies was,”gewoon doortrappen” en dat heb ik gedaan met wat omwegen kwam ik in de buurt van Heerhugowaard waar ik even bij de familie van Hattem ben langs gegaan, de poort was dicht en met een blik door het voorraam meende ik dat er niemand aanwezig was, toch wel, toen ik me omdraaide hoorde ik Marian zeggen “hier ben ik “ inderdaad zij was wel aanwezig. We hebben elkaar heel even gesproken en Marian vertelde dat Kees even naar Wim was en naar Avenhorn dus hij was al ergens onderweg. In Oude-Niedorp nog even bij Pé en Corry langs en hun kleinzoon Ben in de Quest laten poseren en daarna weer verder. Ik heb mijn rondje afgemaakt naar Middemeer en heb in de polder op de kruising bij de rotonde van de Alkmaarseweg/Oudelanderweg even staan kletsen met een echtpaar uit Engeland, toen ik stopte en de mevrouw mij zag was haar eerste reactie “He is from an other Planet” dat bleek dus niet het geval en ze stonden versteld van zo’n vreemd “toestel” wat ze nog nooit eerder hadden gezien. Na deze korte pauze was het nog slecht een kilometer of 8 naar huis waar ik precies de 90 km vol heb gemaakt voor vandaag en het totaal staat hiermee op 22.013 km.

Een dijk die geen dijk meer is.

Als je al een hele poos niet langs de dijk bent gegaan en het z.g. HEM-rondje al haast in je geheugen is vervaagd dan is het de hoogste tijd om weer eens een keer uit te zoeken hoe ver het is met de onderhoudswerkzaamheden. Stel je gerust voorlopig is er geen enkele kans om het rondje Hoorn-Enkhuizen-Medemblik via de IJsselmeerdijk af te leggen. Het is en blijft nog een weg, die echt weg is, het is een kale, half afgegraven dijk die nergens begaanbaar is en mogelijk ook nooit meer zal worden. Nergens is het aangegeven voor fietsers, vanaf Enkhuizen die de dijk volgen, dat er op een bepaald moment een hek dwars over de weg is geplaatst, ik heb het ervaren. En niet zo ver daar vandaan is een nieuw fietspad, maar helaas niet toegankelijk voor velomobielen, er gaat een trap naar beneden met een goot ernaast om je fiets door te sturen maar die is nogal erg steil en alleen bestemd voor krachtpatsers. Dus keren voor de wegblokkade en terug naar Venhuizen om via Hoogkarspel enz. richting Zwaagdijk te nemen. Ik ga naar Gerrit en Marian, Gerrit heeft een nieuwe knie dus dan maar even op “ziekenbezoek”, maar het gaat schijnbaar alweer redelijk goed met hem want er is niemand thuis. Weer in de fiets en op naar Middenmeer deze keer dus een korte etappe en slechts 76 km op de teller, volgende keer beter zal ik maar zeggen.