De frame-spanner was niet nodig in Oostzaan

Wat viel het allemaal weer mee vandaag, zon en (g)één wolkje te bekennen. Dan was dat gisteravond en vannacht wel anders, harde windvlagen en de regen die volop op de ramen kletterde. Ik kon dus probleemloos “los” vanmorgen, het lag in de bedoeling dat ik even naar Oostzaan zou fietsen om daar de band van Patricia’s fiets te vervangen. De rit erheen verliep overal probleemloos en zo rond kwart over 11 was ik op de plaatst van bestemming. Thomas kwam al juichend om de hoek “Hé opa Pé” en na een bakkie cappuccino ben ik de garage in gegaan met de bedoeling de band te verwisselen, ik had speciaal de frame-spreider meegenomen want alleen lukt het niet zonder gebruik te maken van dit simpele hulpstukje. Toen ik de binnenband eruit had gehaald leek het me wel mogelijk om hem nog te plakken, wel kort bij het ventiel maar het moet lukken. Thomas was mijn eerste assistent en zorgde geregeld voor extra zoeken naar de sleutels enz. die ik in mijn nabijheid had liggen. Maar na wat rommelen was de band geplakt en kon hij weer naar binnen worden gewerkt. Hierbij kwam ik nogal wat losse spaken tegen die ik in eerste instantie gewoon een paar slagen heb gegeven om later het wiel weer even echt rond te maken. Ondertussen had Tiny, Bram en Boris van school gehaald en konden we aan tafel. Nadat alles weer was opgeruimd heb ik ook mijn pad weer wat ingekort door via “Het Twiske” en Purmerend weer op huis af te gaan waar ik na 109 km aan de koffie kon.

Klein ritje

Na de “bewogen” dag van gisteren viel er vandaag weinig te beleven, geen politie en geen grote afstanden en toch een heel speciale dag voor mij. Iets waar ik voorlopig nog niet over kan uitweiden maar t.z.t. kom ik hier zeker op terug. Het ritje van vandaag ging vanaf Middenmeer richting Obdam omdat ik al een hele poos niet bij de familie Wester was geweest leek het me de hoogste tijd om daar weer even mijn neus te laten zien. Gerda was druk bezig met de stofzuiger en toen ik om de hoek kwam ging ze gelijk richting “koffiepot” , tegenwoordig heten die dingen allemaal anders maar er komt altijd een heerlijk bakkie uit. Zoals gewoonlijk kletst Gerda ongeveer 5 kwartier in een uur dus je komt zelf weinig aan vertellen toe. Omdat de vaste route afgesloten is door het vervangen van de brug nam ik de weg door het dorp richting de Zomerdijk om zo achter Wognum enz. langs naar Zwaag en Westwoud te rijden. Op een bepaald moment zag ik in mijn spiegeltjes dat er een witte Quest achter mij aan kwam dus remmen en afwachten wie dat zou kunnen zijn. Het blijkt dat het Henk Brekelmans is uit Zwaag, uiteraard moeten er dan wat foto’s worden gemaakt zodat Henk weer up to date en met een vrolijk gezicht op mijn blog kan verschijnen. We rijden samen op via de Zomerdijk om zo achter Wognum, langs de A7 uit te komen, waarna het nog enkele kilometers is naar Zwaag. In eerste instantie zou Henk meerijden tot aan Wervershoof maar voor de tweede verkeerslichten in Zwaag gaf hij aan dat hij door krampverschijnselen eerder af moest haken. Ik heb mijn weg vervolgd via Westwoud en Hoogkarspel naar Wervershoof vanwaar ik de laatste kilometers heb afgelegd naar Medemblik en Middenmeer maar eerst nog weer even langs de Tussenweg en bij Paul en Cuny om een bakkie. Eenmaal weer thuis aangekomen liet de teller een 7 en een 0 zien dus gewoon een simpel rondje van 70 km.

En weer was het "foute boel"

En weer ging het mis, deze keer was het op de Terpweg in Wieringerwerf, een stukje weg van ongeveer 1 km waarlangs links en rechts een fietspad ligt en toch reed ik daar, nu, en ook alle andere keren, op de weg, rede, als ik het fietspad neem passeer ik als het goed gaat alle scholieren die naar “Wieingherlant”gaan, ze rijden daar zowel op het linker als rechterfietspad en afwisselend met 2 tot zelfs 4 personen naast elkaar en dan is mijn Quest me gewoon te “lief” om het uit te proberen wie wel of niet opzij gaat. En dan kom je het weer tegen, de politie, bij de afslag naar de sporthal kwam een agent de weg oplopen en stak zijn hand op “Waarvoor denk je dat ze dat fietspad hebben aangelegd” ik heb netjes geantwoord, “Voor de fietsers” “En wat denk jij dat je bent ? “ “Een fietser met uitzondering” en toen volgde uiteraard weer het hele verhaal van het breder zijn als 75 cm. en dat ik dan gebruik mag maken van de weg enz. enz. hij was nog niet overtuigd maar nadat hij het wetsartikel hierover had gelezen wat ik standaard gelukkig altijd bij me heb en nadat ik hem voorzichtig heb verteld dat 99% van de politieagenten dit niet weten was het klaar en kon ik weer verder. Dit was dus de 4e keer in een week of 4 denk ik, in Friesland net na Bolsward, in de Heerhugowaard richting de ringdijk, bij Medemblik bij het gemaal “De Vier Noorderkoggen”en nu bij Wieringerwerf, het kan voorlopig wel weer een tijdje toe. Dus toen kon het weer vol “gas” naar Oudemirdum, de zon was er heerlijk bij hoewel thuis de thermometer bij vertrek maar 3,2 graden aangaf leek het m.b.t. de temperatuur toch een “zomers” ritje te worden. Het ging allemaal geweldig, de zon nog laag boven het IJsselmeer en de wind schuin achter. Aan het eind van de Afsluitdijk rechtsom langs de dijk in zuidelijke richting, dat ging allemaal goed tot ik bij een wegafsluiting kwam en dan ben je eerst nog zo eigenwijs om te denken dat je er als fietser wel door kan, helaas weer een stukje terug en de wegomlegging volgen wat heen en terug samen 10 km extra werd. In Oudemirdum is het weer als vanouds koffie die samen gaat met gezelligheid, en kletsen over wat we zoal gedaan hebben afgelopen weekend. Zaterdag naar de musical “Soldaat van Oranje” geweldig in één woord en dan is die lofuiting nog veel te kort en zondag naar een 45 jarige bruiloft van Ber en Gerry Jonk, ons weekend was weer bijna te kort. Nadat ik wat tekst en uitleg had gegeven over de GPS ben ik weer richting N.H. gegaan en kwam weer thuis met een zeer voldaan gevoel en 170 km achter de wielen.

"Wat is het leven toch weer mooi"

Sinds een aantal jaren heb ik voor mezelf een soort lijfspreuk, “Wat is het leven toch weer mooi”, vandaag kwam dat weer helemaal tot zijn recht. Hoe kan zoiets zou je zeggen, gewoon genieten van de momenten en dat duurde vandaag ongeveer de hele dag. Stel je voor, je wordt wakker zo rond half 7 en je weet je in te houden om niet eerder dan 7 uur op te staan, vervolgens de standaard procedures afwerken en nadat ik alles op een rijtje heb een bak koffie en rond 10 uur omkleden en in de Quest stappen voor een rondje fietsen. Na de lekke banden van gisteren kwam ik tot de ontdekking dat ik bijna door de plakkers heen was dus langs de fietsenzaak van “Leo Smit” in Medemblik en dan gewoon nog een stukje verder doorrijden. Zo kwam ik rond 12 uur in de Zuidoostbeemster bij Tiny, allemaal heel toevallig maar ik was er wel. Een bakkie cappuccino, een broodje enz. en daarna weer op huis af. Het lukt me nog steeds niet om de kortste weg dan te pakken, een omweg is altijd een vast onderdeel van zo’n ritje vanaf de “Zuidoost” en zo kwam ik langs Oost en West-Graftdijk. Bij “Oost” staat een stoplicht wat maar niet op groen ging waardoor ik toch maar door rood ben gegaan, aan de andere kant was een monteur bezig en die wist dat er maar één kleur werkte en dat was rood. In “West” heb ik het kerkje maar een keer vast gelegd, deze keer maar geen zoekplaatje voor Kees want deze weet hij veel te gemakkelijk te traceren. Onderweg heb ik echt weer genoten, af en toe wat zon, weinig wind en heerlijk fietsend door de “wijde” wereld, en toen dacht ik het weer, “Wat is het leven toch weer mooi” ook na 109 km.

Politie op je hielen

Heel even maar, de zon kwam er zelfs bij en dan ga je meteen weer op pad. Deze keer via Medemblik naar Wervershoof en Zwaag en dan gaat het gelijk weer een klein beetje “mis”. Door Medemblik ga ik meestal om kasteel Radboud heen naar de dijk langs het IJsselmeer. Zo ook vanmiddag, ik kom dan op een paar honderd meter vanaf het begin van het fietspad weer op de dijk en volg dan dat stukje de gewone weg waar de auto’s enz. rijden. Eén van die auto’s was vanmiddag een politiebus en je snapt het al, weer een extra stop i.v.m. een onterechte terecht wijzing. Het viel allemaal best mee hoor, politieagenten zijn ook gewone mensen die best begrip hebben voor Questrijders, we hebben uiteraard weer even gezellig staan kletsen over de Quest en al zijn mogelijk en onmogelijkheden waarna ik mijn weg weer heb vervolgd richting Wervershoof. In Wervershoof werd ik geconfronteerd bij familie met het “jaarboek” van het historisch gebeuren van het dorp en daar staat een heel verhaal in over broer Ben wat ik ooit een keer geschreven heb. Het ging over de Elfstedentocht die hij in militairendienst onder barre omstandigheden bijna had volbracht maar helaas, hij werd toen van het ijs “geplukt” door een politieagent, hij moest stoppen. Later ben ik even doorgegaan naar Zwaag om door te geven hoe laat we zaterdagmiddag ongeveer in een restaurant kunnen zijn, zo zie je maar elk ritje heeft een doel en na 2 lekke achterbanden op de laatste 5 km kwam ik thuis na 43 km.

Planning loopt verkeerd

Het zit (nog) niet mee vanmorgen, toen ik wakker werd was alles in de omgeving, ondanks het vroege uur, prima te zien en te overzien de mist was weg. Na de normale ochtendrituelen zat ik te kranten en zag, toen het wat lichter werd, dat het een mooie dag zou worden. Later een broodje en nogmaals alles op een rijtje zetten,een ritje bedenken voor vandaag, laat ik maar weer een keertje naar Oostzaan gaan. Tiny heeft oppasdag dus dat is wel leuk om even langs te gaan. De krant naar de buren brengen en dan buiten constateren dat er ietsje mist komt opzetten, binnen 5 minuten zit alles potdicht en vallen al mijn plannen in duigen. Het is nu afwachten of het straks beter zal worden, het zal wel meevallen, maar toch ……. geduld, en dat is bij mij nog steeds een zwak punt. Aanpakken en verder gaan, niet treuzelen.

Quest met goede verlichting

Heerlijk wat weer een “opfrisser” een klein rondje fietsen. Zoals ik gisteren al aangaf zou ik vandaag proberen naar Kees te gaan om een paar onderdeeltjes en dat is inderdaad gelukt. Het is nog steeds niet geweldig langs de weg maar met beleid en voorzichtigheid kom je heel ver. De route gaat vanaf Middenmeer meteen over het fietspad langs de Alkmaarseweg, nadat er een nieuwe asfaltlaag is aangebracht, prima te berijden hoewel nog steeds smal. Aan het einde is men bezig met de laatste handelingen om ook bij de rotonde alles op te knappen. Ik moest er nog wel uit de fiets omdat er een te groot, hoogteverschil was tussen het fietspad en de uitgefraisde rijbaan maar toen ik later terug ging was het verschil al bijna weggewerkt. Door het fietspad te blijven volgen kon ik tot de afslag naar Oude-Niedorp op deze veilige manier mijn route maken richting Heerhugowaard. Het was vanaf dat punt ongeveer 3 km op de weg rijden en dan weer over het fietspad tot aan de Smaragd waar Kees en Marian wonen. Bij Kees was er meteen koffie en koek wat er altijd ingaat, wat bijkletsen, mijn boodschap doen en dan weer op huis af via dezelfde weg. Ik ben in Oude-Niedorp nog wel even gestopt om te controleren hoe de verlichting, de Quest zichtbaar maakt in deze weersomstandigheden, ik moet eerlijk toegeven, een normale weggebruiker ziet zo’n fiets al op grote afstand en ze moeten bij mij niet aankomen met de smoes ik zag hem niet, zowel de voor als achter verlichting vallen genoeg op. Thuis gekomen stond de teller op 52 km en dat geeft weer een voldaan gevoel ondanks dat het maar erg kort was dit ritje.

Voorzichtig, nog steeds mist.

De verleiding is groot maar ik “durf” toch niet, mijn veiligheid vind ik belangrijker. Oorzaak heel simpel, de mist is hardnekkig aanwezig waardoor ik niet van huis ga met de Quest. Ik had al wel een kort ritje bedacht waar ik bijna het hele traject op fietspaden kan rijden maar zie er toch maar vanaf, misschien morgen ? En dan hoop ik dat hij thuis zal zijn, even naar Kees van Hattem in “De Waard” op en neer voor een paar reserve onderdeeltjes, o-ringen. Het lijkt nu toch duidelijk dat de slijtage aan het kettingwiel, door heel kort zonder o-ringen te rijden, dusdanig van invloed is dat, als je na die lichte slijtage nieuwe ringen plaatst, deze binnen de kortste keren zijn weggevreten zoals ik heb ervaren maar na plaatsing van een nieuw kettingwiel is het weer allemaal in orde. Een week geleden was het m.b.t. het weer nog prima te doen allemaal we zijn toen naar een bruiloft geweest, een nichtje van mij ging trouwen, een bruiloft zoals wij “westerlingen” niet kenden, op z’n Marokkaans, en zeg nou zelf als je de foto ziet past ze er goed bij.

Wie schrijft zich in ?

Niet alleen de mist is oorzaak van het “verwaarlozen” van mijn blog. Mogelijk heet zoiets een “griepje” dinsdagmiddag kwam ik thuis en was al de hele dag wat rillerig en voelde me niet echt zo als ik mij gewoonlijk voel. Om 12 uur nog wel iets gegeten maar daarna was dat over tot vanmorgen, ik voel me weer redelijk, nog niet helemaal topfit maar het komt weer in de buurt zullen we maar zeggen. Nog een paar dagen mijn gemak houden en dan moet het weer goed gaan. Als laatste ‘nieuws” kan ik melden dat het nu toch werkelijkheid is geworden, slechts één zin uit het laatste mailcontact zegt genoeg.

Wij van KoffieMAX zouden het erg leuk vinden u een dag te volgen tijdens de oliebollentocht/recordpoging van velomobielen op 28 december.

Wat let jullie om niet aanwezig te zijn op 28 december bij de oliebollentocht in Schermerhorn, inschrijven dus op http://www.ligfiets.net/ dan zien we heel veel liefhebbers bij elkaar voor de recordpoging.

Omroep Max en de oliebollentocht , zorg dat je erbij bent.

Het is vandaag (nog) niet mijn weer, om deze tijd is het één van de mogelijkheden om mensen wat somberder te stemmen maar laten we niet bij de pakken neer zitten, het komt vast wel weer goed. Ik heb mooi gelegenheid om, in en om huis, weer wat op te ruimen, niet dat het een “bende” is nee alles blijft netjes, daar zorg ik wel voor. Maar de tuinmeubelen mochten nu wel naar binnen en wat extra zorg aan het interieur besteden kan nooit kwaad. Bij de zoveelste blik op de “huiselijke weerprofeet” zag ik dat de temperatuur op 1,7 graden stond en onder het wolkje staan wat streepjes wat wil zeggen dat er mist hangt, nee het kon wel eens een fietsloze dag worden. Er is dan niets te melden, ja zeker, en of er nieuws is. Het is allemaal wat “wazig” maar een kleine toelichting is wel op zijn plaats. Aan het einde van het jaar wordt er normaal gesproken een z.g. oliebollentocht verreden met velomobielen. Dit evenement is dit jaar in Noord-Holland en wel in Schermerhorn op 28 december dus zorg dat je erbij bent. De organisatie is in handen van Kees van Hattem met zijn secondanten, Cees, Jan, Matthijs, Sebastiaan en Rob, bij de laatste wil ik het even houden, de pr-man van de “club”. Vorige week zaten we met een stel “fietsfanaten” te koffiedrinken en kreeg Rob een berichtje dat het jeugdjournaal wel was geïnteresseerd in de oliebollentocht vooral met betrekking tot de jongste deelnemer in een Quest, in dit geval mogelijk een mini-Quest, leuk waren de reacties die hierop volgden. En vervolgde Rob, “Pé, ben jij geen 71 jaar en de oudste Questrijder in Noord-Holland” ik kon dit beamen, de kalender is onverbiddelijk en ik hoop zelf, nog steeds, dat ik nog 29 jaar “te goed” heb in deze conditie. Maar Rob vervolgde zijn betoog weer, “Dan kunnen we ook “omroep Max” wel inlichten dat er wat speciaals staat te gebeuren” En zo gingen we na verloop van tijd uit elkaar, maar afgelopen weekend werd ik min of meer wakker geschud, zondagavond kwam ik thuis en opende de mail nog even en toen las ik een berichtje van Rob met als onderwerp Ssst. Stil houden was zijn advies, nou zondagavond rond 11 uur maak je niet zoveel kabaal meer, ik niet tenminste, maar gister in de namiddag volgde er weer een mail en het lijkt nu toch wat meer concreet te worden dat “Omroep Max” van de partij zal zijn bij de oliebollentocht van 28 december 2011. De tijd zal het leren, ik ben in elk geval op alles voorbereid, mochten er vragen komen dan kan ik alleen maar positief zijn over fietsen met een Quest in de buitenlucht en dan liefst een beetje minder mist. Mocht ik vandaag nog een klein rondje maken dan zal ik zeker verslag doen.

Fris maar later heel veel zon

Maandagmorgen 7 uur, het is nog donker maar ik zie al wel dat het mistig is dus niet naar Friesland en misschien wel helemaal niet met de fiets weg, ik krijg wel meer duidelijkheid als het rond een uur of 9 is. Inderdaad als de klok wat verder is lijkt het mee te vallen maar met mist en al 2 graden boven nul is het niet meteen weer om er uit te vliegen. Als het zo rond 10 uur weer wat beter lijkt ga ik me toch maar omkleden, gewoon even proberen hoe het buiten het dorp is. Het valt allemaal erg mee, langs de Alkmaarseweg is het totaal vernieuwde fietspad heerlijk om te berijden, jammer dat het meteen niet wat breder is gemaakt, met 2 Questen naast elkaar is nogal “link” om elkaar niet van de baan te rijden. Daarbij komt nog dat de berm naast het fietspad naar de wegkant wel is opgehoogd maar de andere kant laat een gevaarlijk diep verval zien waar je beter niet in terecht kan komen want dan zou de schade, afgezien van omgaan, wel eens behoorlijk kunnen zijn. Ik wist dat Kees even naar Wim zou gaan op De Woude dus ik ben in alle rust ook die kant op gereden. Hier en daar een andere weg genomen als wat ik standaard meestal doe en zo kwam ik in de Schermer de echte herfstactiviteiten tegen op het land, ploegen, frezen en zaaien. Op de achtergrond werd met een 4-schaar geploegd en vlak langs het fietspad werd het land verder bewerkt en ingezaaid. Het was nog wel nevelig maar leverde toch een geschikt beeld op om hierbij te plaatsen. Op een bepaald moment zat ik al aardig dicht bij De Woude, eerst Kees maar eens bellen, misschien is hij allang terug en anders zit hij mogelijk nog bij Wim. Geen van beide, hij was niet thuis en ook niet meer bij Wim, ik stond 50 meter voor de kruising en Kees reed 50 meter aan de andere kant van de kruising voor de brug dus 1 minuut later stonden we naast elkaar. Even kletsen en overleggen waar we heen zouden gaan, het maakte mij niet uit dus gaat Kees voorop en we rijden via wat dijken en dorpjes richting Heerhugowaard, ik geef aan dat ik bij Tom en Gerda langs wil gaan en Kees gaat op de dijk linksaf om het laatste stukje naar huis “af te raffelen”. Na de koffie bij Tom, Gerda moest invallen op school, ben ik weer naar huis gereden waar de teller 91 km aangaf, een leuk ritje voor het begin van de week.

Mist in de polder

Het zat er vandaag helaas niet in, ik was van plan om even richting Zuidoostbeemster te gaan maar de mist hield me tegen, tot de middag in elk geval wel. Zo rond 12 uur leek het wel ietsje lichter te worden dus wat eten en vervolgens omkleden en op pad. Het viel nog niet helemaal mee, toen ik buiten het dorp kwam leek het zicht toch wel erg belabberd en als brildrager zijn de glazen ook wat extra gauw wat wazig, niet naar “De Zuidoost” misschien is het beter richting Medemblik dus via de Westermiddenmeerweg naar het oosten, maar het werd alleen maar minder dus aan het einde rechtsom en langs de Medemblikkerweg tot aan de Medemblikkersluisweg en daar langs weer naar Middenmeer. Wat mij is opgevallen dit korte ritje, de Medemblikkersluisweg is “versierd” met wat verkeersborden, o.a. een rond wit bord met een rode rand met daaronder de tekst “behalve aanwonende” en tevens staat er een nu een blauwbord waarop een fiets staat als zijnde dat het nu een fietspad is, vreemd, de weg is niet best maar dat het nu een fietspad is, de tijd zal het leren ik kwam overigens wel 2 keer een auto tegen.

Ervaring van eigen makelei

Het was geen succes de geknipte ringen van een 20”fietsband om deze te plaatsen om het kettingwiel. Het proefritje van 8 km was net lang genoeg want ’s morgens bij controle zag ik dat aan één kant al niets meer was te zien van het geplaatste elastische stukje binnenband. Ik heb meteen weer een paar o-ringen geplaatst, nu een ietsje dikker dan normaal, helaas de ruimte er onder is te beperkt want de ketting liep toen over de “bodem” van de tunnel. Weer er uit en vervolgens de standaard ringen geplaatst en toen naar kees in Heerhugowaard. Zoals ik gister al heb aangegeven zaten Jan en Wim daar al aan de koffie, uiteraard werd het probleem besproken en de eindconclusie was dat mogelijk het kettingwiel toch wat te diep was ingesleten door de kilometers die ik heb gereden zonder o-ringen omdat ik ze niet tijdig genoeg heb vervangen. Thuis gekomen gistermiddag na 116 km waren beide o-ringen al helemaal aan flarden gereden maar gelukkig had ik bij Kees een nieuw kettingwiel meegenomen wat bij nauwkeurige vergelijking liet zien dat er ongeveer 1,5 mm meer “hoogte” verschil zat tussen de tanden in het oude en het nieuwe kettingwiel waardoor de ketting volledig op de rubberringen drukte en zodoende voor veel te snelle slijtage zorgde. Dus geen eigen kunstjes meer bedenken maar op tijd de o-ringen vervangen.

Het 4-3-4 systeem zonder voetbal

Het is echt zo geweest, we reden vandaag met het overbekende 4-3-4 systeem, je weet wel van voetbal waar zo veel mensen een beetje gek van zijn, nee wij maakten dit mee tijdens een rondje fietsen. Kees had geopperd om woensdag een z.g. “wilde rit” te maken en wie komt is welkom, nou we waren lang niet met zijn elven, slechts het vaste koppel. Jan, Wim, Kees en ik dus gewoon 4 gele Questrijders, eerst bij Kees koffie en dan gaan we een rondje maken via de noordkop door de duinen enz. Tegen half 11 reden we weg met z’n vieren, na ongeveer één kilometer bij de oversteek van de N242 naar Broek op Langedijk liet Kees het afweten, althans zijn fiets, hij trapte door en na wat sleutelen was dit nog precies hetzelfde dus omkeren en naar huis en toen waren er nog drie Questen met berijders over. Via “ Broek” naar Schoorldam met een omweg vanwege knutselwerk aan de weg langs het kanaal en dan door Schoorl naar de Schoorlsezeeweg, dwars door de bossen en duinen naar Hargen waar even werd gestopt om een foto te maken. Vervolgens langs de Hondsbosschezeewering aan de buitenkant naar het eindpunt bij Petten. Het gaat allemaal heel voorspoedig en we rijden af en toe via de duinen en dan weer op het fietspad langs de doorgaande weg. Op een bepaald moment zijn Jan en Ik even gestopt omdat Wim al een tijdje niet meer in de spiegeltjes voorkwam, juist toen we achteruit “geflintstoned” waren kwam hij er weer aan, “Alles oké” was mijn vraag en toen vertelde Wim dat hij tijdens het fotograferen een bocht had gemist, gelukkig zonder gevolgen. Bij Den Helder nog even langs het Marsdiep tot aan de “Texelse boot” en dan door Den Helder richting de polder. Iets voor vliegveld “De Kooy” kwam ons een gele Quest tegemoet, zou dat Kees alweer zijn ? Nee het was Wil Jansen die onderweg was naar Texel en na enkele woorden gewisseld te hebben vervolgde een ieder zijn eigen weg, wij door naar Middenmeer voor de koffie en hij verder richting Den Helder. Op de “korte afsluitdijk” ging mijn mobiel en was Kees aan de “lijn” “Waar zitten jullie” toen ik hem dat had verteld gaf hij door dat hij ook naar Middenmeer zou gaan en op 100 meter voor mijn huis kwam Kees ook aan rijden en zo werd het weer een viertal dus een ritje met een 4-3-4 systeem zonder voetbal. Voor mij was het vandaag 116 km in “gestrekte draf” door de Noordkop.

Proef met oude 20"binnenband

Wat ik nu heb geprobeerd is iets wat nooit eerder in mijn brein is opgekomen, laat staan dat al iets in zit. Vandaag heb ik een leuk rondje gemaakt zoals is te lezen in het voorgaande stukje. Tijdens dat ritje heb ik onderweg de o-ringen weer geplaatst die gezien het geluid niet meer daar zaten waar ze behoren te zitten. Stoppen een minuut of 10 knutselen en rijden weer. Ik had toen besloten om bij Kees meteen weer een reserve stel op te halen wat ook is gebeurd. Bij Kees heb ik meteen mijn “snode” plannen kenbaar gemaakt omdat ik op dat moment, na de afstand Enkhuizen – Heerhugowaard, weer meer geluid onder de stoel meende te horen dan wenselijk is. “Als ik thuis ben ga ik proberen van een oude 20”binnenband elastiekjes te knippen en die leg ik om het kettingwiel en ik zie wel of het gaat”. Vanavond na het eten heb ik met een looplamp in het onderste deel van de fiets een blik geworpen, inderdaad één o-ring lag er naast en de andere lag in 3 stukken in de tunnel, oorzaak ???????????????? geen idee. Normaal gaan ze toch al gauw een 1500 tot 2500 km mee maar wat er loos is, ik weet het niet. Dus uit de grijze container de binnenband, die ik net had afgedankt, opgevist en wat elastiekjes geknipt, die erom gelegd en een proefritje gemaakt van een kilometer of 8, het zit allemaal nog en het geluid, wat ik niet wilde horen, is er (nog) niet, dus ik blijf hopen en zal melden als het over is met dit geknutsel en ik weer terug ga naar de standaard o-ringen.

Poging mislukt

Poging mislukt, zo zou het verslag van vandaag het best kunnen worden genoemd. Niets ernstigs maar gewoon afgegaan op de reactie via Jan Reus op Kees zijn blog, de Zuiderdijk is weer gedeeltelijk open, vergeet het maar, ja een paar kilometer maar overal staan nog borden en hekken en is een “asfaltrondje” niet mogelijk en moet een ieder die een ritje wil maken op de dijk van Enkhuizen naar Hoorn of andersom, bijna overal binnendoor en niet langs de dijk. Ik ben vanaf Middenmeer richting Medemblik gegaan, net voor de Tussenweg zag ik ze bezig met de kooloogst een beeld wat meer past in de omgeving van Broek op Langedijk. Ik ben via een klein stukje Zuiderdijkweg gereden om te kijken of de “Ambtenaar” al enigszins omhoog komt, maar er is nog niet te zien, behalve een paar hijskranen en wat ander materiaal. De afsluiting van dit dijkgedeelte is voorlopig opgeschort tot tenminste begin december, dan komt er een dusdanig grote hijskraan die volgens de “geleerden” afsluiting noodzakelijk maakt tot en met maart 2012, het is maar dat je het weet. Door Medemblik alles langs de dijk naar Wervershoof, daar even langs zwager Piet en vervolgens weer naar de dijk richting Enkhuizen. Iets voorbij station Enkhuizen heb ik de fiets op een luw plekje geparkeerd en heb de rubberringen van het kettingwieltje, die waren verdwenen, weer geplaatst en meteen was de fiets weer helemaal geruisloos. Het leek me verstandig om weer een stel reserve o-ringen bij me te hebben dus dan even doorrijden naar Kees in Heerhugowaard, nou ja even, ik sta nog bij Enkhuizen en moet de kruising met de weg naar Lelystad nog passeren. Eerst maar richting Hoorn waar de situatie nog het zelfde is als enkele jaren geleden, ze werken hard aan de dijk maar een fietspad er langs is iets anders, ook in Hoorn. Toen ik Hoorn uit reed langs schouwburg “Het Park” leek even de zon door te komen maar voor ik besefte dat het zou komen was hij alweer verdwenen en heb ik tot aan huis toe geen enkele aanwijzing meer gehad dat er een zon zou bestaan. Na Hoorn dus verder langs de dijk en bij de T-splitsing rechtsaf naar Beets en verder via diverse wegen naar Schermerhorn, niet direct de kortste weg maar als je eenmaal fietst is een kilometer meer of minder geen bezwaar. Na Schermerhorn langs Stompetoren en net voor Alkmaar afbuigen naar de Smargd in “De Waard” waar Kees mij al had gesignaleerd. “Wat heb je nu weer nodig” , leuke ontvangst hoor, “Graag een paar o-ringen”en zo ben ik weer voorzien van de nieuwste onderdelen mocht het weer te luidruchtig worden onderin de fiets. Het laatste stukje naar Middenmeer ging net als de hele rit, heerlijk en zeer veel erg frisse lucht, volgende keer maar eens overwegen om de kap of deksel erop te zetten zodat ik 120 km warmer kan zitten.

Quest veerpoot onderhoud in beeld

Het is weer in en uit elkaar geweest, de rechter veerpoot, vanmorgen naar “De Waard” piepte hij later toch weer dus er zit dan niets anders op dan in en uit elkaar nemen en schoonmaken smeren en hopen dat het leed, eigenlijk meer ergernis, geleden is. Marc van Waardenburg krijgt op zo’n manier snel antwoord en beeld op zijn vragen. Wat mij ook op is gevallen buiten de Quest, de Brugmantia bij mij in de tuin staat weer volop in bloei en dat op 7 november, de natuur is echt van slag. Vanmiddag ook nog een blik geworpen op de blog van Huib Kerckhoffs uit New Zealand, zelfs daar is de Quest niet onbekend, lees zelf maar
http://huubjetpiencoco.blogspot.com/