Zal ik gaan of zal ik thuis blijven, twee mogelijkheden, de berichten zijn voor vandaag somber maar om zonder meer af te wachten tot het echt niet meer kan is ook niet goed. Toen ik buiten kwam voelde het helemaal niet verkeerd, dus naar binnen omkleden en gaan. Ik had in mijn hoofd om bij Kees een paar reserve 20” binnenbanden op te halen en zo lang zal het volgens de buienradar nog wel droog blijven, niet langer treuzelen maar op pad. Het reed prima over het nieuwe fietspad in de polder langs de Alkmaarseweg maar het windje voelde toch erg “dun” , waterkoud zei men vroeger en dan is tegenwoordig nog steeds zo. Toen de zon een beetje zichtbaar werd kreeg ik echt het idee zoals ik als kleine jongen wel hoorde, “De zon verzuipt in het water”, gelukkig viel het tot op dat moment allemaal erg mee. Bijna alles via een fietspad kwam ik bij de verkeerslichten bij de afslag naar “De Waard” aangekomen op Smaragd nr.25 was er niemand thuis hoewel de poort open stond, Kees kan niet ver zijn want hij zou vandaag in het “hout” zijn, dus zagen en kloven voor de kachel. Eén belletje en inderdaad binnen 2 minuten kwam hij aan met een kar vol stammetjes. Ik verdenk hem er van dat hij zo stilletje in training is voor weer hogere snelheden met de Quest, was het voorheen 32 km en nu geregeld 36 km p/u, wat ons t.z.t. te wachten staat zal wel blijken, hij traint wel serieus met zo’n zware kar achter de mountainbike. Zo zie je Kees ook eens van de andere kant, “houtvester” in de dop. Hij had de binnenbanden al klaar liggen en zo was ik weer vlug op weg naar huis, uiteraard ietsje om, waardoor ik na precies 55 km weer in de garage stond en nog geen spatje regen heb gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten