Een leuk nuttig ritje

Het was weer een nuttige dag vandaag, eerst thuis de frituurpan met een paar blokjes bestemd voor de afwasmachine gereinigd en ik moet zeggen hij is weer als nieuw en dat zal hij voorlopig ook wel blijven, frituren is niet mijn grootste hobby en het schijnt ook nog ongezond te zijn. Maar met al die schoonmaak fratsen liep de klok toch al aardig door en ging ik pas tegen half 11 van start. Uit voorzorg had ik een paar mueslibollen meegenomen want als het vandaag knap weer wordt wil ik nog wel een redelijk rondje afleggen. Als ik vertrek is het nog zwaar bewolkt en nog voor ik het dorp uit ben moet ik al een tissue pakken om mijn bril weer doorzichtig te maken, de eerste regendruppels zijn gevallen, achteraf ook de laatste want verder bleef het droog en kwam de zon er steeds meer en meer bij. Ik was van plan om achter Alkmaar langs te gaan en dan richting Beverwijk enz. maar bij nader inzien leek het me veiliger om met minder kruisingen in dorpen enz. de koers enigszins aan te passen en ben ik via de Westdijk gegaan, bij de afslag naar Zaanstad, langs De Woude, naar de weg langs de Nauernasche Vaart om uit te komen bij Westzaan. Op een bepaald moment ging mijn mobieltje en vroeg Tiny of ik nog langs kwam, ze was in Oostzaan en er stond een fiets met een lekke band waarbij later bleek dat de binnen en buitenband vervangen moesten worden, nog een hele klus omdat het de achterband was maar het is allemaal goed gekomen. Op weg dus naar Oostzaan, omdat ik deze keer niet langs de molens zou gaan ben ik op de brug gestopt om even een foto uit deze richting te maken. Toen ik weer verder zou gaan kwam er een meneer op de fiets recht op mij af en stelde de vraag, “Kom jij uit Middenmeer” hierop kon ik bevestigend antwoorden, “En ben jij Koomen” inderdaad hoe is het mogelijk en dat “ver” van huis vlakbij “De Zaanse Schans” De man stelde zich voor als Cristianie en had mij in het verleden ooit al eens een keer gebeld over de grenspaal bij de afslag naar Winkel op de Westfriese omringdijk. Hij las geregeld mijn verhaaltjes op mijn blog, zodoende, daarnaast heeft hij ook nog familie in Middenmeer, Gerrit van Dok, mij niet onbekend, zo zie je maar weer dat de wereld klein is. Met wat afslagen links en rechts kwam ik in Oostzaan waar ik de fiets weer in orde heb gemaakt en ben daarna weer richting huis gegaan door “Het Twiske” en zo kwam ik weer binnen na precies 122 km in de volle zon en de wetenschap dat de dag nuttig en plezierig is geweest.

Bijna overal schone wegen ook in "koolland"

Dinsdag 30 oktober, het is alweer bijna de laatste dag van de maand en het herfstweer heeft nu echt zijn intrede gedaan, tenminste, het is de laatste dagen regenachtig en koud. De dagen dat we kunnen zeggen, “het was mooi weer vandaag”, zijn erg schaars, maar het is niet anders en we moeten het ermee doen. Eerst had ik nog twijfels, zal ik gaan of zal ik blijven, het is het eerste geworden, ik ben gegaan. Zo maar een rondje op de “bonna fooi” wel bewust weer wegen met fietspaden er naast opgezocht want de wegen zijn hier en daar erbarmelijk smerig en glad door oogstwerkzaamheden. Het ritje ging wel voor een groot deel door het koolgebied maar juist daar waren de wegen waar ik heb gereden helemaal schoon, door de Langedijk, het koolland bij uitstek vandaar naar St.Maarten maar overal schone wegen. Bij St. Maarten ben ik de Westfriese omringdijk opgegaan en daar kreeg ik de eerste grote doop, met bakken kwam het naar beneden en net op dat stukje was de weg besmeurd met klei dus voorzichtig mijn weg zoeken en weer verder. Aan het einde tegen Krabbendam aan staan de overblijfselen van slot Nuwendoorn wat de laatste tijd weer wat extra aandacht heeft gekregen omdat de weg er naar toe met een dikke slagboom wordt afgesloten en zodoende niet toegankelijk is voor ouderen met scootmobielen en rollators maar de overheid heeft toegezegd dat dit veranderen zal. Via broek op Langedijk naar de Obdammerdijk en zo naar huis. De zon kwam er af en toe zelfs even bij en zodoende werd het nog een schappelijk ritje wat na 85 km weer ten einde was.

Wiellagertjes simpel vervangen

Het is weer helemaal in orde, de uitgestelde reparatie is uitgevoerd en verliep bijzonder gemakkelijk. In een eerder berichtje had ik aangekondigd dat ik de voorwiellagers rechts wilde vervangen maar dat ik na controle niet in het bezit was van de passende lagers. Deze telefonisch besteld bij Velomobiel en die lagen zaterdag op de mat. Het enige waar ik nog bang voor was, was de vraag of ik de oude lagers er een beetje gemakkelijk uit zou kunnen krijgen. Maar dat zou ik vanmorgen dus verder onderzoeken en uit proberen om simpel op te lossen. Het ging allemaal alsof ik het als dagelijks werk al jaren achtereen had gedaan, eerst de auto naar buiten toen het “bedje” gespreid en de fiets, na het losmaken van de twee moeren bovenop de schokdemper, op zijn kant gelegd om de drie boutjes los te maken van de besturing enz. waarna het wiel naar buiten kon worden genomen. Stofdop er af en de “borgbout” van het wiel losdraaien. Vervolgens kon ik het wiel van de remtrommel afnemen en toen kwam het. Een kleine gasbrander gepakt en de buitenkant van het “huis” waar de lagertjes in vastzitten rondom verwarmd en met een klein tikje vielen de lagers eruit. Alles even schoonmaken en vervolgens weer voorverwarmen, de nieuwe lagertjes zakten er in één keer bijna tot in de juiste positie in, laten afkoelen en vervolgens alles weer terug plaatsen en tijdens het aandraaien van de “borgbout”werd het laatste stukje voor de juiste plaats van de lagertjes gerealiseerd. Al met al een klusje wat erg meeviel en geen problemen heeft gegeven en dat alles tijdens niet aflatende regenbuien die me voorlopig thuis houden.

Zondagmorgen visite

Zondagmorgen, nieuwe tijd of is het oude tijd, maakt niet uit het is zondagmorgen mooi weer en een betrekkelijk lage temperatuur. Het komt maar heel weinig voor dat ik in het weekend met de Quest op pad ben en ook vandaag gun ik hem of is het haar, en mezelf rust. Ik zit wat te “rommelen” met de hedendaagse elektronica en zie dat er een aantal mailsl zijn binnengekomen. Het meeste is onbelangrijk en gaat linearecta naar de prullenbak en net als dat is opgeruimd wordt er bezoek aangekondigd, “Hallo volk in” en daar is hij, Kees uit Heerhugowaard komt om een bakkie, hij heeft een bloemetje meegebracht voor Tiny en er wordt al snel over en weer gekletst over van alles en nog wat. Na de koffie vervolgt Kees zijn ritje  weer en gaat richting Oostdijk om zo langzaam weer op huis af te “stomen” want dat is snel aan de orde als je uit de heerlijk warme Quest stapt bij zulke lage omgevingstemperaturen.

Uitstel van reparatie

Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Gister schreef ik nog dat ik nog wat onderhoud zou doen aan de Quest maar dat ging niet, ik was in de veronderstelling dat ik nog een stel lagertjes had voor de voorwielen maar ik kon niets vinden dus mogelijk al een keer eerder gebruikt. En dan moet het maar zoals het gaat, op de vlakke wegen schuift de Quest geruisloos over het asfalt maar zodra er tegels of een klinkerweg onder de gele body verschijnen begint er een bedenkelijk gerammel als extra geluid mee te rijden en daar ben ik geen liefhebber van. Als oplossing zouden er een paar nieuwe lagertjes in het rechterwiel moeten worden geplaatst en ik neem aan dat hij dan weer helemaal geruisloos zal zijn. Misschien kan Kees me helpen, dus richting Heerhugowaard zonder van te voren te bellen maar dan loop je hetrisico dat er niemand thuis is en dat was nu dus ook zo. Een slot op de poort en geen teken van leven en als ik Kees op zijn mobiel probeer geeft de “automatische juffrouw” aan, dat ik bel met de mailbox van 06 enz. Dan is er nog maar één oplossing een telefoontje naar Ymte van Velomobiel en morgen heb ik ze in de bus. (Als de post zijn werk goed zal doen). Om het rondje toch nog aantrekkelijk te maken ben ik door gereden naar het z.g. “Park van Luna” en verder richting Ursem enz. vervolgens via Avenhorn richting Hoorn en zo weer naar Middenmeer waar ik na 75 km de dagtrip heb afgesloten en nu maar hopen dat de lagertjes morgen op de mat liggen dan heb ik weer wat te sleutelen. Vlak voor het viaduct bij Abbekerk moest ik nog even heel voorzichtig doen om de amazones en vooral de paarden niet te laten schrikken en meestal volgt er dan een bedeesd, "Bedankt meneer" wat ik wel kan waarderen.

Bandenplakken langs de weg

Het werd vandaag toch nog weer een geslaagde dag, het ritje was niet ver maar wel ontspannen en met ervaring. Wat voor ervaring mag het deze keer zijn, heel simpel twee keer lek en twee keer de band in alle rust onderweg geplakt. Nou ja onderweg, de eerste was in Zuidoostbeemster, ik was daar “zomaar” even naar toe gereden en bij het weggaan liep het wat zwaar naar mijn gevoel en dat klopte, rechtsvoor was helemaal plat. Je kan dan meteen wel vervangen door de reserve maar hier had ik nog alle gelegenheid om rustig de band te plakken bij Tiny in de bijkeuken. Het is nooit een probleem om het lek te vinden en na reparatie kon hij er weer in. Oppompen en gaan met die”banaan”, dat ging ik ook, heerlijk over de Oostdijk maar bij Oosthuizen zag ik te laat dat er iemand mogelijk te diep in het glas had gekeken en de rest in onderdelen op het wegdek had geparkeerd en jawel hoor een paar honderd meter verder was de gang er weer helemaal uit. Ik zag een plekje langs de kant waar ik veilig kon staan en meteen weer repareren, er wacht niemand op mij dus alle tijd. Nu serieus zoeken naar het mogelijke glas en al snel had ik het stukje te pakken, een foto gemaakt van de glassplinter toen hij op mijn tas lag en ook één met dit stukje op mijn vinger om te laten zien hoe klein zo’n stukje “ellende” kan zijn. Even later kon ik weer verder en had meteen besloten om thuis straks nog wat onderhoud te plegen. Hoe en wat daar schrijf ik misschien een volgende keer weer over voor vandaag is het weer mooi geweest met z’n 81 km.

Ontspannen toertje

Weer even heerlijk ontspannen, het weer werkt niet helemaal mee want ik ben nog steeds een beetje beducht voor mist, het lijkt mee te vallen maar het is wel aanleiding om een route te kiezen waarbij ik voornamelijk fietspaden kan volgen. Ik ben al een hele poos niet op De Woude geweest bij Wim en Marian dus laat ik daar maar eens heen karren en dan zie ik vanzelf wel of ze thuis zijn. Ik ben het dorp nog niet helemaal uit als ik een goeie kennis ontmoet, Wim Allaart. Wim is met zijn voertuig onderweg voor een rondje en ik met het mijne, ik noem de Quest wel eens spottend de voorloper van mijn rollator, wie weet hoe ik er t.z.t. mee om moet gaan. We staan een tijdje te kletsen over dit en dat en na een korte pauze ga ik weer echt op pad, de mist valt mee maar helder is het zeker niet. Ik kan bijna overal via fietspaden, een klein stukje door Oude-Niedorp en De Noord in Heerhugowaard is het op de rijbaan maar verder tot aan De Woude fietspaden of een weg die slechts door aanwonende wordt gebruikt maar verder kom je daar alleen fietsers en wandelaars tegen. Wim is net telefonisch in gesprek met de mede-ontwikkelaar van de Velo Tilt de toekomstige super snelle fiets die start op 4 wielen maar eenmaal op snelheid verandert in een tweewieler waar supersnelheden mee gehaald gaan worden. Na de koffie met heerlijke koek en een tijdje gezellig kletsen vervolg ik mijn weg weer en ga via de Starnmeer richting Spijkerboor en Purmerend. Het is de dinsdagse marktdag dus extra druk maar langs de buitenkant ben ik Purmerend zo weer uit en vervolg mijn weg via Zuidoostbeemster naar Oosthuizen waar ik rechtsom ga naar de dijk, Etersheim en Schardam zijn de eerst volgende gehuchten die ik passeer om zo in Hoorn aan te komen waar ik door wat omleidingen uiteindelijk richting Blokker en Westwoud ga. Later langs Hoogkarspel naar Wervershoof en Medemblik en de laatste etappe door de polder waar “De Ambtenaar” maar eens schimmige gestalte is doordat het nog steeds nevelachtig is. Eenmaal thuis gaat hij weer op “stal” na 114 km die weer een positieve uitwerking hebben gehad op lichaam en geest, tenminste zo voel ik dat.

Deel 2 van vandaag

Het is allemaal goed gekomen, vanmiddag knapte het weer op en ben ik alsnog een rondje gaan “hobbelen”, punt is dan af en toe, “waar zal ik heen gaan” nee, niet van dat liedje van Pluto en de maan, gewoon een aardse bestemming. Laat ik voor de verandering maar even naar de “Zuidoost” rijden, net zo’n ritje. Als ik niet om zal rijden blijft het bij 80 km, maar ja, ik kan beter geen planning maken en ga voortaan maar gewoon van huis en zie dan wel waar ik uit komt. Zo ging het vanmiddag ook ongeveer, onderweg haalde ik een echtpaar in op een tandem, ik was ze al zo vaak tegen gekomen dus nu even inhouden en een praatje maken. Ze komen uit Sijbekarspel en fietsen alle dagen wel een stuk of stukje, ’t hele jaar rond, en over een heel jaar rijden ze toch zo’n 30.000 km. Zij is “stuurvrouw” omdat hij een olifant voor een mug aanzag en uit veiligheid leek het zodoende beter dat zijn vrouw letterlijk en figuurlijk het stuur in handen heeft. Na een aantal kilometers scheiden onze wegen en ben ik verder gegaan naar waar ik heen wilde. Tiny was naar de tennisbaan en zodoende was ik weer meteen op thuisreis, maar dan komt de eerste afslag en gelijk ben ik niet meer te houden, even een stukje om en toen reed ik richting Middenbeemster om later via De Rijp, Graft en Noordeinde in Grootschermer te komen en vandaar richting Ursem en de Obdammerdijk. Tom was druk bezig met de markiezen, schoonmaken en binnenhalen en Gerda was ergens aan de wandel volgens Tom met de kleinkinderen. Omdat mijn horloge aan een nieuwe krachtbron toe was wist Tom mij te vertellen dat er in Obdam een horlogemaker zat die dat wel kon “fixen”. Onderweg er naar toe kwam ik zus Gerda tegen met de kleinkinderen dus even stoppen enz. Aangekomen bij de bedoelde winkel bleek die op maandag dicht te zijn, door naar Opmeer waar ik ook nog zoiets wist, ook op maandag gesloten. Mijn besluit stond vast, door naar Medemblik, bij Betlehem de juwelier zijn ze vandaag wel open dat had ik gelezen op internet en inderdaad daar was ik met 5 minuten weer in het bezit van nieuwe energie voor het horloge en kon ik het laatste stukje naar huis vol maken waar de teller toch nog weer ruim 104 km aangaf.

En als de mist weer optrekt dan .......

De start is belabberd van de nieuwe week. Vanmorgen op tijd opgestaan omdat ik het goede voornemen had om even naar Oudemirdum te fietsen maar de mist bederft alles, het zicht is bij plaatsen heel slecht en als ik dan de weg op zou gaan loop ik meer risico om met wat te harde voorwerpen in aanraking te komen. Ik denk hierbij vooral aan chauffeurs die met de pest in, en het maandagmorgengevoel van een zwaar weekend niet zo wakker zijn en aan een nieuwe werkweek beginnen, maar ook goedwillende automobilisten kunnen schrikken van zo’n geel geval wat in de mist op zou doemen, nee , liever afwachten of het vandaag nog helder zal worden. Ook na het nakijken van allerlei weersvoorspellers lijkt het me beter om voorlopig thuis te blijven en mocht het wel helderder worden dan kan ik altijd nog een klein rondje maken. Maar zo lang als er nog zoveel kunstlicht in de kassen wordt gebruikt blijf ik binnen hoewel deze verlichting ook bij bewolkt weer een “verhelderend” beeld geeft in de hedendaagse Wieringermeer. De weidse beelden van een polder met wuivend graan en de rode daken van de boerderijen is echt nostalgie aan het worden.

Regenachtig

Er bleef vandaag weinig tijd over waarin het droog was en zodoende werd mijn ritje voor vandaag ook extra kort, slechts 42 km. Vanmorgen van alles en nog wat doen zonder een steek op te schieten, van het kastje naar de muur en weer terug, je kent dat wel als het niet wil vlotten. De buienradar en daarmee samenhangende programma’s wel “duizend” keer gecontroleerd of het al bijna droog zal worden en elke keer was het valse hoop. Eindelijk zo tegen half 1 zag ik een optimistisch beeld en meteen omkleden en gaan. Ik was al een hele poos niet bij Jan Geel geweest dus daar ga ik even langs in de hoop dat Jan thuis is. Ik ben nog maar amper de polder uit en dan krijg ik de eerste regendruppels al, niet erg maar gewoon hinderlijk. Via wat kleine afwijkingen in de kortste route kom ik in Oostwoud waar ik meteen met een luid en duidelijk “Welkom” wordt ontvangen terwijl ik Jan nog niet zie. Als ik uit de Quest ben gestapt komt Jan al aangelopen beladen met de stofzuiger, hij krijgt morgen bezoek in het museum dus nog even de stofzuiger erdoor gehaald. Annie kwam meteen vragen of ik thee of koffie wilde, helaas, ik heb bedankt, het is pas half 2 en voor mij nog te vroeg. Jan vertelde dat hij zijn Quest net weer in elkaar had gezet, hij heeft een nieuw dradenpak gelegd en heeft de verlichting enz. duidelijk positief aangepast. Een verblindend remlicht, beter zichtbare richtingaanwijzers en ook in de “omgebouwde” spiegels zit naast richtingaanwijzers ook dag-rijverlichting verstopt en inwerking is het haast verblindend zo scherp is het zichtbaar, petje af voor zo’n vakkundig knutselaar. We hebben maar heel kort staan praten omdat ik een ietsje bezweten was en om niet al te veel af te koelen ben ik snel verder gegaan richting Onderdijk. Iets voor Onderdijk bij de pompoenenboerderij lagen weer enorm veel pompoenen inclusief bouwwerken m.b.t. Halloween. Met lichte regen heb ik Middenmeer weer gehaald en hoop volgende keer gewoon op beter weer.

Herfstkleuren

Een waterig zonnetje kon mij niet tegenhouden om toch nog een klein rondje te maken. Ik was het dorp nog niet uit toen mijn oog op de opvallende herfstkleuren vielen van een boom langs de weg. We zijn echt aan een volgend seizoen begonnen, als het de regen en de temperaturen niet zijn dan zien we het zeker aan de veranderende kleuren van de bladeren. Van morgen kwam het er niet van, maar zo rond een uur of 1 ben ik opgewekt van start gegaan en later nog veel opgewekter weer thuis gekomen, wat is het leven toch mooi als je zo kunt fietsen en het een beetje mee zit. Dat is ook wel eens anders maar daar moet je maar niet te veel bij stil staan dat lost toch niets op. De banden voor heb ik allebei verwisseld voor een paar nieuwe en achter leek het nog wel even mee te kunnen, die zal t.z.t. ook wel vervangen moeten worden. Wel heb ik er een “oude” reserve omgelegd die me wat solider leek als wat er om zat, alles weer op de, in mijn ogen, juiste spanning, voor 7 en achter 5 bar. Het fietst weer heerlijk en de wegen zijn redelijk goed berijdbaar, slechts hier en daar is een agrariër bezig met trekker en wagen om ook de weg flink met bagger te kleuren, het gaat ze goed af dat mag gezegd worden. Als ik weer bijna thuis ben ga ik deze keer bijna langs de Cultuurweg en zie dat ze in de bocht over de “Westfriese Vaart”een nieuw “gebouw” hebben neer gezet, een mast ter ondersteuning van het mobiele gebeuren. Als ik de bocht ben uitgedraaid ben ik de afslag naar de Cultuurweg voorbij en besluit daarom om de oude route maar te nemen langs de A7 naar Middenmeer waar het na 63 km weer einde oefening is.

Drie is te veel.

Drie maal is scheepsrecht zegt het spreekwoord, gelukkig is mij die derde keer bespaard gebleven, niet dat het allemaal zo dramatisch is maar 2 lekke banden op 75 km is meer dan genoeg, eerst rechts en later links. Het weer was vanmorgen nou niet direct erg aantrekkelijk, buien en wind, gewoon je gemak houden was het devies. Dat duurde zo’n beetje tot 12 uur, het was weer droog en met wat extra wind is het goed te doen. Van start naar Wervershoof maar voor het zo ver was raakte de snelheid er helemaal uit, 30 werd haast een opgave, zou er een band lek zijn. Inderdaad rechtsvoor was leeg net bij de kruising van het Wagenpad in de polder. Op die hoek staat ook een PEN-huisje met het opschrift “Wagendorp”dus mooi uit de wind de band vervangen en meteen de lekke maar plakken, je weet maar nooit en hier sta ik goed. In Wervershoof bij Ben en Riet aan even een bakkie doen en weer verder, bij zus Margriet nog iets ophalen en weer gaat het op volle snelheid tegen een redelijk strakke wind in naar het eind van Zwaagdijk, 8 km lengte en dan het Keern richting Hoorn. Maar weer zakte de snelheidsmeter onder het gewaardeerde niveau van zo rond de 35 km, inspectie leerde dat en nu links geen lucht meer in de band zat, dat is de vierde lekke band in 2 weken. Telkens op een andere plaats, ik zal straks de buitenbanden vernieuwen mogelijk zijn deze loopvlakken toch wat ver versleten. Toen ik de band had vervangen in het zonnetje naast een boerderij op het Keern kwam er iemand naar mij toe juist toen ik de lekke band weer had geplakt en dan volgt er al snel een gesprek. De man was zeer geïnteresseerd in de “velomobielwereld” in het algemeen, maar de Quest had toch wel wat meer zijn interesse. Al pratende kwam er steeds meer boven, en toen kwam ook ter sprake dat ik geboren was op de Zwaagdijk maar wel helemaal aan de andere kant, op Zwaagdijk-Oost. “Laat ik daar nou ook vandaan komen, ook van Zwaagdijk-Oost”vertelde de man. Het bleek een zoon van Klaas Verdonk te zijn, 51 jaar en misschien t.z.t. ook een “velomobielberijder”, wie weet. Al met al schiet je dan niet erg op als je een stukje wil fietsen en zodoende werd het een kleiner rondje dan ik in de planning had, via Bobeldijk en nog wat afslagen links en rechts kwam ik weer richting Middenmeer waar het nog steeds droog was, ook na 75 km.

Wim vroeg welke banden gebruik je en waarom, gewoon omdat ze er standaard om zaten en mij prima bevallen. De laatste 2 weken heb ik 4 keer lek gereden, daarvoor misschien wel 10.000 km geen enkele lekke band gehad. Vorig jaar naar de Vogezen in groepsverband was ik de enige die over de 1600 km die afgelegd zijn niet lek is gereden en reed toen ook op deze Schwalbe Marathon zowel voor 20"als achter 26" geen problemen.

De laatste foto geeft aan hoe en wat, suk6 er mee.

Zon in plaats van regen, maar het is wel nat

De eerste planning voor vandaag was even naar Friesland op en neer maar de zin ontbrak op dat moment vooral omdat de weermannen en vrouwen gisteren een slechte week in het hoofd hadden maar vanmorgen was dat allemaal al weer behoorlijk bijgesteld. Het was eigenlijk prachtig weer, veel zon met een niet onredelijk windje. Eerst maar naar Westwoud via Medemblik, Onderdijk en Wervershoof, bij Onderdijk aan het begin van het recreatiegebied is de gelegenheid om een leuke foto te maken. Verder naar zwager Arie en schoonzus Githa, de laatste is gevallen tijdens de wekelijkse gymoefening en viel daarbij met het hoofd tegen een verwarmingselement wat nogal wat beschadigingen opleverde, een flinke hoofdwond, een paar gekneusde ribben en een gebroken pols en dan ben je echt onthand. Ik ben na de gebruikelijk koffie verder gegaan naar de Obdammerdijk waar ik bij het opdraaien van deze dijk bij de eerste woning een opmerkelijke paddenstoel zag staan naar Noordhollandse, (lees Westfriese) begrippen, onder bij de voet van een boom, alleen de witte stippen ontbraken. Bij zus Gerda trof ik ook zus Ria aan en zo heb je een heel klein gedeelte van de familie weer eens bij elkaar, gezellig “bomen” over van alles en nog wat en daarna verder. Toen ik bij de fiets kwam bedacht ik dat ik de lekke band wel even hier had kunnen plakken dus alsnog de plakmaterialen te voorschijn gehaald en de band geplakt die ik even eerder had vervangen. Naar Middenmeer is dan nog maar amper 20 km en bij de 50 die al op de teller stonden werden het er in totaal net 70 km’s langs mooie wegen en paden.

Gelukkig geen knie problemen

Als we de weerprofeten moeten geloven is het echt de laatste mooie dag, morgen gaat het regenen. Maar de week is al weer bijna om en dan komt er weer een nieuwe week met mogelijk weer “zomers” weer, de tijd zal het leren. Voor het eerst heb/had ik wat last van mijn linkerknie, zou het nu toch echt minder worden met mij, het past me voorlopig nog niet. Na wat voorzichtig alles op een rijtje te hebben gezet en in huis wat klusjes te hebben gedaan leek het mij niet onverstandig om het toch maar even te proberen, al is het maar om te weten dat ik m’n gemak moet houden. Maar ja als je eenmaal weer op weg bent dan gaat het helemaal weer “fout”. Mijn voornemen was om even heen en terug te gaan naar mijn zus die vandaag jarig is maar al heel snel voelde ik dat het goed ging en dat er geen “losse onderdelen” in mijn knie zaten. Prompt werd de route weer aangepast en kwam ik in de “Zuidoost” terecht, even kletsen een bakkie doen en weer naar huis met een omweg. Via weer eens een andere route kwam ik langs de Berkmeerdijk en zo in Opmeer enz. een eenzame boom en de ophaalbrug staan nog steeds op dezelfde plaats maar met zo’n helder blauwe lucht is het aantrekkelijk om er een plaatje van te maken, vooral omdat het na vandaag over schijnt te zijn met het mooie heldere weer. Na 90 km en een voldaan gevoel kon ik vaststellen dat alles nog perfect werkt en dat ik volgende week best wel weer een ritje naar Oudemirdum kan maken.

Klein rondje werd ruim 140 km

Wat kan een mens veel doen op één dag, maar dat heeft dan wel tot gevolg dat ik overal en nergens geweest ben. Eerst naar Wervershoof een cadeautje wegbrengen en via Medemblik om zelf eerst nog een boodschap te doen. Koffiedrinken bij Aad en Ans en vervolgens weer verder, even naar Oostzaan waar Tiny vandaag oppasdag heeft, het is al half 11 als ik een beetje doortrap kan ik daar net om 12 uur zijn. Het gaat weer als een raket, nergens vervelende obstakels die de snelheid er uit halen, via Oosthuizen langs de Oostdijk naar Purmerend en dan naar het fietspad langs de “Ringvaart van de Wijdewormer” om met een paar bochten uit te komen voor het Twiske, de keus is dan in dit geval rechtsaf meteen naar Oostzaan. Klokslag 12 uur stond ik voor de deur, wel wat nat van de inspanning maar toch heerlijk met zulk weer. Omkleden en een paar kleinigheidjes oplossen, vervolgens de lunch met een heel koppel en zo rond kwart over 1 weer richting “huis”. In de tuin was goed te zien dat de herfst mooie kleuren kan laten zien. Dat naar huis is in mijn geval meestal met wat afwijkingen van de kortste route. Het ging deze keer via Oostzaan naar  ’t Twiske waar het echt stil was hier en daar een wandelaar en dan passeer je op een bepaald moment de “onmogelijke” brug voor wandelaars en fietsers maar niet voor een op toeren draaiende Quest, omhoog, omlaag verspringen naar de andere helft en weer op en neer, nee, rij maar gewoon rechtdoor dat gaat minstens zo prettig. Vervolgens via Purmerland naar Ilpendam en met de pont over het N.H.kanaal dan het gladde asfalt van Overleek onder de wielen door laten schuiven en bij Monnickendam onder de voorrangsweg door. Nog nooit eerder was de ophaalbrug omhoog maar deze keer dus wel even stoppen en een foto maken en dan door naar Katwoude en Volendam. Vanaf de dijk in het vissersdorp naar Edam waar ik in de bocht naar de ophaalbrug even moest inhouden omdat er iemand in deze bocht stond met grote kaarten over zijn fiets die zwaar beladen leek en er ook nog een paar auto’s aankwamen. Ik vroeg of ik de man kon helpen, hij was even de weg kwijt vertelde hij. Na overleg heb ik hem de rustigste route gewezen naar Monnickendam waar hij heen wilde fietsen. Uiteraard volgen er dan vragen over en weer, of ik uit Holland kwam met zo’n voertuig, hij had zoiets nog niet eerder gezien, enz. enz. Op de vraag waar hij vandaan kwam vertelde hij dat Israel zijn thuisland was en hij reed nu een rondje door de noordelijke provincies. Ik moest de ANWB-kaart van Noord-Holland-Noord van hem aannemen dat was nu maar ballast en die had hij toch niet meer nodig. Na een paar foto’s over en weer ben ik weer verder geaan, het laatste “rukkie” naar Middenmeer. In no-time stond ik weer binnen na 142 km en een totaalscore van 40.900 km exact.