Bijna chirurgen werk

Vandaag moet het dus gebeuren, de klerenhanger vervangen, een operatie die niet gemakkelijk zal zijn volgens de eerste berichten die ik hierover heb ontvangen via de reacties op mijn blog. Het was inderdaad een pittige klus voor een amateur maar de operatie is geslaagd. Om iets over 8 uur vanmorgen ging ik de garage in om de auto naar buiten te rijden en de Quest onderhanden te nemen en om 11 uur maakte ik de eerste proefrit en onder de klus door had ik ook nog tijd voor koffie, dus zeg maar twee en een half uur knutselen en bedenken hoe ik het aan zal pakken. Van alle kanten had ik al te horen gekregen, zorg maar voor een paar extra handen, maar alles is zonder assistentie van derden prima gelukt. Hoe los je één en ander dan op, ik ben als volgt te werk gegaan. De achterband verwijderen op advies van Ymte om wat ruimte te krijgen, het wiel kon hierdoor blijven zitten, en verder eerst de boutjes links en rechts op de uiteinden van het te vervangen onderdeel los geschroefd en vervolgens de schokdemper los gemaakt waarna ik de moertjes links en rechts kon los draaien en ook de grotere moer van de bovenste schroef waar de schokdemper op zat bevestigd. Nu moeten de boutjes en de dikkere bout vanuit de wielkast worden los gemaakt, eerst wat zoeken naar de juiste inbussleutel en vervolgens de boutjes schoonmaken om de inbussleutel goed te kunnen plaatsen, dit lukte met een klein draadje wat ik in de inbus heb rondgedraaid. Omdat deze boutjes vast zitten door de gebruikte “afdichtingskit” was dit eerst een tijdje “wroeten” voordat het lukte maar het kwam goed zonder iets te forceren. De schroef in de top van de klerenhanger heb ik als laatste verwijderd en toen kon ik het oude onderdeel weg nemen waarna ik het nieuwe op zijn plaatst kon zetten nadat ik eerst nog de stoel-hoogtesteun had verwijderd. Nu is het zoeken naar de juiste plaats van de gaten, met wat passen en meten en een kleine priem was dit snel opgelost. Vervolgens de bouten vanuit de wielkast doorsteken nadat ik er eerst een flinke hoeveelheid siliconenkit op heb gedaan voor de afdichting tegen regenwater via de wielkast. Het gaat allemaal redelijk maar vraagt wel geduld en dat heb ik vaak tekort maar nu ging het goed. Telkens als ik één boutje had geplaatst ging ik naar de andere kant om het moertje er een klein stukje op te draaien, toen de drie bevestigingen op de wielkast “handvast” waren gedraaid heb ik binnen in de wielkast een passende inbussleutel in het boutje gezet en vervolgens een dikke poetslap achter de inbussleutel gedrukt die, als ik van binnenuit de moer aan zal gaan draaien deze bout goed vast zal houden, het is heel simpel en het heeft voor 100% gewerkt alles kwam goed vast te zitten zonder hulp van anderen, ze zeggen weleens wie niet sterk is moet slim zijn, ik voelde me wel een beetje in de sfeer. Nu blijven alleen nog de beide zijboutjes over die gemakkelijk konden worden geplaatst en als laatste een gaatje boren door de lip bovenin de klerenhanger. Tussen de body en de lip zat nogal wat ruimte die ik heb opgevuld met een overmaatse moer waardoor er niets moet worden geforceerd en alles weer goed vast zit. De schokdemper bevestigen en de achterband er weer om en de klus is geklaard. Toen ik het wiel ronddraaide liep dat niet zoals dat hoorde en bij controle bleek, net als bij echte operaties weleens gebeurd, dat de poetslap die de inbussleutel blokkeerde nog bovenin zat. Elke chirurg vergeet wel eens materiaal bij een operatie hoor je weleens zeggen.