Je maakt van alles mee onderweg, maar de mooiste uitdrukking
ving ik gisteren op toen ik voor de sluis in Makkum stond te wachten, gisteren
schreef ik al dat alle sluizen enz. waar slagbomen waren naar beneden gingen
als ik er aan kwam maar dan hoor je wel weer de laatste nieuwtjes van mensen
die daar dan soms ook staan. Dit lijkt me wel een primeur, een dame van naar
schatting een ruime 50er, die achter mij stond zoals ik dat in de spiegeltjes
kon waarnemen, gaf de volgende opgedane kennis door aan haar mede reisgenoten, “Laatst
werd ik door zo’n gele invalidefiets ingehaald, net zo’n ding als deze hier
voor ons” het was dat het verkeer weer in beweging kwam anders had ik haar wel
wat kunnen bijspijkeren in haar geestelijke beperking. Maar goed dat was
gisteren vandaag had ik een kort ritje in mijn hoofd, even op en neer naar de
Zuidoost. Ik had gisteravond nog een glutenvrij brood gebakken voor Tiny dus
dat breng ik vanmorgen even langs, echt een super rozijnenbrood . De zon scheen
en alles leek in orde tot ik het hoorde kletteren, heel even maar en toen was
het alweer over ook maar dat betekende wel dat ik wat voorzichtiger werd om zo
weg te rijden. Eerst de buienradar raadplegen en inderdaad allemaal
neerslagflarden die in brokjes over land kwamen vanaf de Noordzee. Toen ik
onderweg was viel het allemaal weer mee en was mijn boodschap snel gedaan.
Samen een broodje eten en daarna weer op huis aan. Deze keer via een andere
route richting Middenbeemster en De Rijp, langs de Rijperweg loopt een mooi fietspad
waar veelvuldig op werd geparkeerd door auto’s, een ergernis maar je doet er
niets aan, soms uitstappen en door het gras er omheen en een andere keer lukt
het door voorzichtig met één wiel door het gras te rijden. Het weer was erg
veranderlijk zo scheen de zon en een ander moment kletterde het naar beneden en
ik heb zelfs de kap er een tijdje op gehad. De ander kant van dit weer is dat
het zeer afwisselende wolkenluchten laat zien en daar kan ik ook van genieten.
Het korte ritje van vandaag bleef beperkt tot 94 km en hopelijk is de volgende
weer wat langer.
Hoi Pé,
BeantwoordenVerwijderenOok ik heb die vraag al een keer gehad, eerst werd er gevraagd of er een foto van m'n autootje gemaakt mocht worden, en daarna of ik misschien invalide was! Deze meneer heeft netjes voorlichting gekregen over velomobielen, en ik zei hem als hij 1 keer iemand in en uit een velomobiel heeft zien stappen, hij dan echt niet meer denkt dat de rijder daarvan invalide is.
We maken toch veel los met deze vervoermiddelen.
Groeten, Adri.