Het risico van niet bellen.

Op het stukje wat ik hiervoor heb geschreven kwamen nogal wat reacties, zowel positief als negatief t.a.v. het dragen van een helm, laten we het er op houden dat iedereen op een bepaald moment geacht wordt zijn verstand te gebruiken en dat doen we gelukkig allemaal op onze eigen manier. Ik was benieuwd hoe het Bianca is vergaan de laatste dagen met haar onverwachte handicap dus op naar Oudemirdum, een paar broodjes in de tas, wat drinken aan boord en klaar voor de start. Onderweg bedacht ik dat het weer wel eens zou kunnen veranderen want toen ik uit bed kwam was alles helder en scheen de zon maar nu ik onderweg ben verdwijnt hij steeds langer achter de wolken en de wind neemt ook meer toe. We zullen wel zien, de heenreis verloopt zeer voorspoedig op alle bruggen enz. na, het begon bij Den Oever op minder dan 50 meter gaat de slagboom naar beneden als ik er aan kom, slechts één vissersboot veroorzaakt dit oponthoud en nog wel uit Bruinisse. De volgende gedwongen stop is aan de andere kant bij de Lorentz sluizen, hier een paar plezierjachten die voorrang krijgen. Ik zal het nu wel hebben gehad maar nee hoor het einde is nog lang niet in zicht, in Makkum is de zaak ook even geblokkeerd en Workum al idem dito om als laatste hindernis ook nog mee te maken dat het treintje naar Stavoren net op het zelfde moment langs komt als ik door wil, dus weer stoppen. Mijn berekening voor zover ik die gemaakt zou kunnen hebben klopt nooit als je zoveel verkeersobstakels tegen komt maar al met al kwam ik wel op de plaats van bestemming. Uit gewoonte bel ik nooit dat ik eraan zit te komen, ik zie wel voor mij hoeven ze niet thuis te blijven en zodoende liep ik het vandaag toch op. Bianca, waarmee het gelukkig wat beter gaat, moest met de kinderen naar de kapper, dus vlug even een bakkie doen en toen moesten ze weg en ging ik weer richting Middenmeer geen probleem, alleen al het gevoel dat het wat beter gaat met haar maakt alles goed. Eerst dacht ik er nog over om over Lelystad te gaan maar die lucht heeft toch invloed gehad op mijn besluit om maar niet te ver van huis te gaan en weer via de kortste weg naar Middenmeer te fietsen. Weer hier en daar bruggen dicht of open, in elk geval waren de slagbomen naar beneden en dan weet je dat het wat langer gaat duren. Op de Afsluitdijk zal ik de wind vol op “kop” hebben, dat was ook zo maar het viel alles mee en met een gangetje van zo’n 32 tot 34 km ging het toch nog lekker vlot. Bij Breezanddijk zag ik een meneer lopen met een kar achter de fiets, ja echt een kar dus geen karretje maar hij moest toch lopen toen de weg wat omhoog ging. Bij de laatste ophoging ter hoogte van het monument zag ik nog een nostalgische boot varen, echt nog met de schipper aan het roer zoals dat door kinderen nog wordt getekend. Bij de visboer op de kop van de dijk heb ik nog even van de kibbeling genoten en heb de laatste 15 km naar Middenmeer afgelegd om de 160 km vol te maken.