Een "heel" stuk fietsen voor een achterlicht

Nou moeten jullie niet lachen maar wie gaat er tegenwoordig 89 km fietsen voor een achterlichtje voor z’n gewone “huistuinenkeukenfiets” ik dus. Gisteren zo rond het eerste schemerlicht moest ik nog even een paar boodschappen doen en pakte de fiets, het achterlicht was ongeveer aan nieuwe batterijtjes toe, dat wist ik, maar toen ik het knopje indrukte bleef het rode licht achterwege.  Bij thuiskomst eerst de nieuwe batterijen plaatsen, echter zonder resultaat toen even sleutelen wat ook niets opleverde dus vanmorgen eerst maar een nieuw setje aanschaffen, twee schroefjes losdraaien en het oude geval meenemen voor de juiste afstand van de schroefgaten op de nieuwe. Op mijn eerste adres hier ter plaatse was er niets te krijgen dus dan maar even naar Medemblik en daar was het zo gepiept en als je dan toch onderweg bent ga je even verder en zo kwam ik van Medemblik in Bovenkarspel en heb nog een foto gemaakt van het monument, op een plek, waar geen enkele fietser het zou vinden, ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de z.g. veteranenziekte opgelopen tijdens de Westfriese Flora al weer jaren geleden. Ik ben via wat kleine weggetjes langs “de kolk” naar de dijk gegaan om het rondje  zoals ik dat al zo vaak heb gereden te maken, maar nu in omgekeerde volgorde, Medemblik Enkhuizen en Hoorn. Op de dijk is het nog zwaar bewolkt maar de blauwe lucht komt eraan en straks heb ik volop zon. Inderdaad het gaat allemaal zoals ik had verwacht, het is weer prachtig weer. Als ik door Hoorn ben gereden besluit ik om via Scharwoude te gaan en dan naar Grosthuizen enz.. Ik volg eerst nog een stukje de dijk en zie een paar fietsers aankomen maar op dat moment vliegen er ook een heel stel ganzen op waar ik meer aandacht voor had en pas op het laatste moment zag ik dat het familie was, Frans en Carin onderweg naar huis. Dus even achteruit en heel kort bijkletsen. Er komt op dat moment nog iemand aan in een velomobiel, een witte Strada, ik ken hem niet maar hij kent mij wel tenminste zo’n reactie komt er als Frans vraagt en meteen bevestigd, “Jij kent hem wel, zo bekend als de bonte hond zeker?” Maar goed ik begreep dat hij naar Jan Reus op weg was en die weet mijn naam wel, ik ben Joep. Ik heb mijn rondje afgemaakt en kwam dus thuis na 89 km, toen Jan Reus gebeld en die wist mij te vertellen dat hij inderdaad net was geweest en volgens Jan is hij Oostenrijker en zijn naam is niet zoals wij dat schrijven maar op z’n Oostenrijks of Duits gewoon Jüpp. Naderhand dacht ik nog dat het van Frans toch wel stoer is, op de racefiets naar Purmerend als het nog aardedonker is en dan Carin die hem liefdevol tegemoet fiets om samen naar huis te gaan, geweldig stoer en sportief van allebei.