Halsbandparkieten en eenden onderweg

Als je eenmaal van huis bent en het gaat regenen dan is dat jammer en daarmee is de zaak bekeken, niet kniezen niet zeuren zeggen ze dan. En zo was het met mij ook vanmorgen, ik had niet naar de weersberichten geluisterd of op internet gekeken dus gewoon “gaan met die banaan”. Het was de bedoeling om even naar Oostzaan te fietsen en bij Tiny kijken die vandaag oppas-oma speelt. Ik was onderweg richting het zuiden en vond dat de lucht wel erg donker was bij plaatsen, maar het zal wel meevallen dacht ik, niet dus. Ergens in de buurt van Avenhorn kwamen de eerste spatjes op het windschermpje en omdat ik nog steeds zonder schuimdeksel rijd heb ik er wel over gedacht om te stoppen en de “kap” er maar op te leggen.[PK1]  Maar dan is het weer zo warm en koud heb ik het niet dus gewoon doorrijden. Toen ik over de Middenweg reed en Middenbeemster naderde werd het wel wat ernstiger, zal ik toch stoppen of doorgaan, de lucht werd alweer wat helderder dus doorrijden. Zo rond half 12 was ik in Oostzaan, na omkleden (nat voor droog) vanwege transpiratie vocht, en toen was er koffie. Om kwart over 12 komen de kinderen uit school en is het weer even wat drukker maar als de magen weer zijn gevuld trekt ieder weer zijn eigen richting naar vriendjes of met de ipad enz. Als ik weer van plan ben op te stappen zie ik achter het huis in de grote treurwillig een stuk of 7 halsband parkieten zitten dus proberen daar een foto van te maken. Op de terugweg ga ik een stukje via Het Twiske en door Landsmeer en Den Ilp om zo bij Purmerland rechtsaf naar het Noordhollands kanaal te rijden. Het is opnieuw geasfalteerd en voor de wind vliegt het er over tot aan Purmerend waar ik voor het eerst mensen, in dit geval jeugd, zie lopen op het bovenste deel van het “prestige object” de hoge brug. Dat er beneden een verbinding is voor fietsers en voetgangers is ideaal voor de mensen uit deze grote nieuwbouw wijk van Purmerend maar dat hoge gedeelte is echt weggegooid geld. Na Purmerend neem ik de Oostdijk en bij Hobrede ga ik over de brug aan de andere kant van het kanaal richting Oosthuizen. In een stuk weiland stikt het werkelijk van de eenden, je zou haast denken “als er één eend over de dam is volgt de rest vanzelf” want dammen en eenden zijn er genoeg. Via de vaste route kom ik  vanzelf weer in Middenmeer na 111 km, waar ik heen regen had kreeg ik terug zelfs zon, het was weer een heerlijk ritje door Noord-Holland boven het IJ.

---

 [PK1]