Dat waren nog eens tijden

En als je dan een dag niet in de Quest zit vanwege wat minder goede weersvooruitzichten, zeg maar gewoon een klote dag met veel regen en soms stortbuien, dan ga je wat “rommelen” in het verleden en wat voor verleden. Omdat ik de laatste dagen af en toe contact had met mijn neef Johan Koomen die met een stel vrienden La Marmotte heeft gereden in de Franse Alpen, dan komen er weer beelden boven van die keren dat ik het zelfde heb gedaan. Eerst rondrijden in de omgeving, allerlei weggetjes verkennen en na zeker 20 of 30 vakanties in de omgeving van Bourg d’Oisans te hebben gebivakkeerd weet je de meeste uithoeken blindelings te vinden. Ik denk dan aan La Berarde, Col de Sarenne enz. allemaal schitterende ritjes op de racefiets. Eén van die ritten was de 174 km van La Marmotte rijden, een heel speciale. Ik meen dat er zo’n 3500 deelnemers van start gingen dat jaar, vergelijk je dat met tegenwoordig dan stelt het niet zoveel voor, maar de omstandigheden waren bijzonder slecht. Bij de start volop regen en boven op de Croix de Fer werden de eersten al in folie gewikkeld en afgevoerd, afdalen over een gedeeltelijk opgebroken wegdek en maar regenen. Op de Galibier in de sneeuwbuien en ga zo maar door, de winnaar werd toen de per augustus dat jaar prof wielrenner Laurent Brochard. Er kwamen iets meer dan 1000 deelnemers binnen, de rest was “gesneuveld” in de strijd. Ik werd uiteindelijk 437^e voor mijn gevoel niet best maar later begreep ik dat het niet zo slecht was geweest en dit alles is dan ook al weer 22 jaar geleden en misschien ben ik na deze rit pas gaan beseffen dat ik meer een mooi weer fietser ben.