En als je dan een dag niet in de Quest zit vanwege wat minder
goede weersvooruitzichten, zeg maar gewoon een klote dag met veel regen en soms
stortbuien, dan ga je wat “rommelen” in het verleden en wat voor verleden.
Omdat ik de laatste dagen af en toe contact had met mijn neef Johan Koomen die
met een stel vrienden La Marmotte heeft gereden in de Franse Alpen, dan komen
er weer beelden boven van die keren dat ik het zelfde heb gedaan. Eerst rondrijden
in de omgeving, allerlei weggetjes verkennen en na zeker 20 of 30 vakanties in
de omgeving van Bourg d’Oisans te hebben gebivakkeerd weet je de meeste
uithoeken blindelings te vinden. Ik denk dan aan La Berarde, Col de Sarenne
enz. allemaal schitterende ritjes op de racefiets. Eén van die ritten was de
174 km van La Marmotte rijden, een heel speciale. Ik meen dat er zo’n 3500
deelnemers van start gingen dat jaar, vergelijk je dat met tegenwoordig dan
stelt het niet zoveel voor, maar de omstandigheden waren bijzonder slecht. Bij
de start volop regen en boven op de Croix de Fer werden de eersten al in folie
gewikkeld en afgevoerd, afdalen over een gedeeltelijk opgebroken wegdek en maar
regenen. Op de Galibier in de sneeuwbuien en ga zo maar door, de winnaar werd
toen de per augustus dat jaar prof wielrenner Laurent Brochard. Er kwamen iets
meer dan 1000 deelnemers binnen, de rest was “gesneuveld” in de strijd. Ik werd
uiteindelijk 437e voor mijn gevoel niet best maar later begreep ik
dat het niet zo slecht was geweest en dit alles is dan ook al weer 22 jaar
geleden en misschien ben ik na deze rit pas gaan beseffen dat ik meer een mooi
weer fietser ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten