De kop is er weer af.

De kop is er af, inderdaad zo kun je het wel stellen. Als je ruim 3 weken niet meer in de Quest hebt gefietst is het weer een hele ervaring dat het zo gemakkelijk gaat, op de Flevoweg vanaf Middenmeer stond de teller probleemloos op 40 km en wat meer waarbij 46 ook zomaar tevoorschijn kwam en ik deed nog helemaal geen moeite om wat gang te maken, de vakantie heeft veel energie opgehoopt denk ik en dat moest er toch weer een keer uit. De rit zal vandaag richting Blokker gaan om bij molen “De Krijgsman” glutenvrij meel te halen en daarna voor Tiny weer even een brood bakken. Het eerste wat opvalt is de stalen “bunker” van Microsoft die aangekleed gaat worden, er komt een buitenkant om de staalconstructie. En later als ik bij de molen arriveer kom ik tot de conclusie dat hij dicht is en a.s. donderdag pas weer de gelegenheid geeft om inkopen te doen, jammer. Dan ga ik maar rechtsom over het Wijzenddijkje richting Westwoud om even bij familie op het Zittend mijn neus te laten zien. Net voor ik daar aankom merk ik dat rechtsvoor begint te “trekken” waarschijnlijk lek, inderdaad toen ik uit was gestapt was het een juiste constatering, vervangen en later meteen maar even plakken, je weet maar nooit. Na wat bijkletsen en een bakkie koffie ben ik weer verder gegaan richting Venhuizen waar ik de schuit die nog is overgebleven van de “Overhaal” nog maar weer een keer op de foto heb gezet, ’t blijft apart. Aan het eind een stukje dijk langs het IJsselmeer vlak voor Broekerhaven even stoppen voor een zeilboot heel ver op het water en dan door Enkhuizen waar de voetbal gekte in alle hevigheid heeft toegeslagen richting Andijk. Ik kijk er van op dat het zo helder is over het water, de zeilboot met daar achter de andere kant van het IJsselmeer is duidelijk te zien. En dan, als ik door Medemblik heen ben en de polder weer voor me zie, ja dan waardeer ik de ruimte weer, al is de lucht ook bont en kan er van alles naar beneden komen, dit beeld is prachtig ook vandaag na 75 km.

Slechts 18 km .......... en mooi.

Kort maar hevig zo zou je het kunnen noemen, een heel klein rondje fietsen in de Ardeche het was maar 18 km op de “huistuinenkeukenfiets”. En toch was het adembenemend, zowel lichamelijk als door de natuur, omhoog en omlaag en dan door bepaalde stukken waar de natuur misschien wel miljoenen jaren geleden zijn eigen weg heeft gebaand met het water van de rivier. Ik zou hier niet graag met de Quest rondrijden, omhoog nou ja wat langzamer maar downhill, ik moet er niet aandenken.

Even in het geel zitten

Even een heel kort berichtje, ik leef nog ben gezond en geniet alle dagen, één ding moet ik wel toegeven, ik mis "het" geel. Maar vandaag kwam daar een compensatie voor ik kon weer even in het geel zitten. In een schitterende omgeving waar volop bloeiende brem stond kon ik even denkbeeldig aan de Quest denken, ’t was in elk geval geel.

Het zijn maar getallen, maar toch ......

Voor mij zijn ze "belangrijk" die getallen.

Gisteren, met mooi weer, een leuk rondje gereden maar vandaag had ik andere bezigheden en kom niet aan fietsen toe. En bovendien, ik ben en blijf een mooi weer fietser en als het dan regent, zoals nu het geval is, dan is het voor mij al heel snel over en uit. Ik hoop gewoon dat ik, als alles goed gaat, straks weer flink “meters” kan maken. Want er is bijna geen leuker tijdverdrijf als af en toe een rondje Questen en dat heb ik met de vorige (ruim 54.000 km) en deze, samen al bijna 119.000 km gedaan. Begonnen op 26 november 2005 met een schone lei en nu 8 ½ jaar later richting 120.000 km en dan te bedenken dat ik hoop na 28 augustus nog 26 jaar tegoed te hebben. Mensen wat is het leven toch mooi als je geluk hebt met een redelijk  goede gezondheid. Tot later ……………………… even geduld hebben.

O, je komt onderlangs.

Ja zo heet dat dus als ik via Enkhuizen naar Oudemirdum fiets, “Onderlangs”. Dat was het eerste wat ik vanmorgen hoorde van Bianca, ze belde toen ik in de buurt van Lelystad reed, nog een paar kilometer dijk te gaan, “Pap kom je nog“,  “Ja , ik kom en rijd nu tegen het einde van de dijk vanaf Enkhuizen”. “O, dus je komt onderlangs”. Gister kwam het allemaal niet zo goed uit en  vandaag kan ik de hele dag op visite komen dus op naar Friesland. Het weer is goed en de zon schijnt dus laat ik maar over Enkhuizen en Lelystad gaan, zo gezegd zo gedaan. De toren staat er maar nevelig bij vooral op grote afstand. Later als ik er bijna ben stop ik om een foto te maken van het kunstwerk, in de volksmond “De poepende man” genoemd. Ik had me al voorgenomen om deze keer via de Emmeloord te gaan, langs Urk viel vorige week enorm tegen en nu dus maar hopen dat de bermen redelijk kort zijn, het is wonderlijk maar de bermen en alles langs het fietspad is veilig, top klasse.  Als ik bij Bianca aankom zit ze buiten en heeft koffie, ook voor mij en daarbij heerlijke koek. Laatst had er één van de Boeroendoeks jongen die nu volop door de kooi heen renden, een prachtig gezicht maar stil zitten voor een foto kun je wel vergeten. In de tuin daar in Friesland bloeit het Vingerhoedt kruit Als Fleur later uit school komt gaan we eten en besluit ik om weer op tijd op te stappen. Tegen 13.00 uur ben ik onderweg en het eerste obstakel is een fietser die na lang bellen en claxoneren toch links bleef rijden maar achteraf viel het wel mee met de “dwarsliggers”. Eenmaal onderweg vliegt het er over en kom ik binnen de kortste keren op de Afsluitdijk. Het blijft indrukwekkend die dijk, heen en terug geen enkele vlieg gevangen, niet op de Afsluitdijk en niet op de Houtribdijk. De weersvoorspelling gaf aan dat het vanmiddag wat meer regen zou vallen, inderdaad het wordt steeds donkerder en zo halverwege plenst het me om de oren, het beviel eigenlijk best wat “frissigheid” aan boord. Net voor Wieringerwerf moest ik nog een achterband vervangen, ik begon te dweilen en dan is het duidelijk, 5 minuten oponthoud en dan weer door voor de laatste klusjes. Thuis eerst grasmaaien want de regen kon je grijpen en dan onder de douche na 204 km waarbij het gemiddelde op 33,1 km p/u is blijven hangen.

Dierenleed, helaas.

Het lag in de bedoeling om even naar Oudemirdum te rijden maar na overleg bleek dat wel te kunnen maar Bianca moest na de middag meteen weg naar haar werk dus dan zou het allemaal  in ijl tempo moeten en dat is niet de bedoeling. Misschien morgen dan maar, we zullen wel zien hoe het “balletje” rolt. Voor vandaag dus een andere rit in mijn “geest” programmeren, laat ik maar even naar Tiny gaan dan kan ik misschien Remco, haar zoon,   even helpen met diverse snoei klusjes in de tuin. De Quest naar buiten gereden en de banden bijpompen, toen ik rechtsvoor als laatste op druk had voelde ik toevallig aan het wiel en merkte dat er wat speling in zat, vreemd, wat is er loos ? Na een globale inspectie kon ik weinig anders bedenken als dat het in de “veerpoot” moest zitten dus eerst verder onderzoeken en uit elkaar halen. Ik kon eerst weinig bijzonders vinden maar binnen in de bus van de “veerpoot” bleek er iets te zitten wat mogelijk door verkeerde montage van heel lang geleden, nu het euvel veroorzaakte. De plastic dop die onderin zit, heeft scheef gezeten en is daardoor op den duur gebroken en hield de onderste veer vast. Na wat stoten kwam alles naar buiten en door toeval had ik nog zo’n plastic dop dus die erin en alles weer op zijn plaats waardoor ik weer probleemloos verder kon, ik vraag me af hoelang ik hier al mee heb gereden volgens mij zou het nooit problemen hebben gegeven met het veilig rijden op zich. Dan eindelijk op weg en rond haf 11 was ik waar ik heen wilde hoewel ik onderweg nog een vervelend incidentje had. Langs de Alkmaarseweg reed ik op het fietspad waar op een bepaald moment een eenden paartje met 3 kuikens liepen. Afremmen en afwachten wat ze zouden gaan doen, de “ouders” vlogen allebei op en daarbij vloog er één tegen een juist passerende vrachtwagen waardoor hij helaas het leven liet. Toen de kuikens uiteindelijk in het gras naar de andere kant waren verdwenen ben ik verder gegaan in de hoop dat de ander helft van het gezag weer terug zal keren naar de “jeugd”. Samen met Remco was het snoeiwerk snel geklaard en na het opruimen hebben we gezamenlijk een broodje gegeten waarna ik weer richting Middenmeer ben gegaan. De rit gaat voorspoedig en in de polder aangekomen zie ik dat er nu een naam is verschenen bij de bouw van het Microsoft datacentrum, “Mace” het zegt mij verder niets. Het stalen geraamte wordt steeds dichter en dichter, er zal mogelijk straks ook plaats genoeg zijn voor de werkelijke apparatuur. Het fietspad langs de Flevoweg lijkt me voor vandaag wel een redelijk veilige baan om de laatste 5 km naar huis af te zoeven wat inderdaad resulteerde in 82 km die weer in ijltempo zijn afgelegd met een gemiddelde van 32,8 km p/u niet slecht al zeg ik het zelf.