Koud en even verder een grote brand

“Koud hè” dat stond jaren geleden op de reclame schaatsmuts van Yvonne van Gennip inmiddels hebben we andere favorieten maar het gezegde is nog steeds van kracht vooral vandaag. Het was echt zo dat ik er bijna meer voor voelde om thuis te blijven dan om op pad te gaan. Zo rond 11 uur won m’n verslaving het van m’n verstand en ben ik me gaan omkleden en dat is een juiste beslissing geweest. Een klein rondje kon nog vandaag zonder te ver van huis te gaan, schaatsen komt er toch niet van want bijna alle sloten liggen nog open en wat er ’s nachts bijkomt gaat er overdag weer af, levensgevaarlijk.

Ik ga eerst richting Medemblik en zie dat er langs het IJsselmeer heel wat foto’s zijn te maken die je normaal gesproken niet vaak zal kunnen maken. Golven door de wind en dan vriezend weer geven altijd mooie ijsfoto’s, en wind was er genoeg. Even naar zus Margriet een heerlijke bak soep gehad en dan weer richting Middenmeer. Ik ga via het Egboetswater richting Hauwert, Nibbixwoud en Wognum om zo langs de A7 weer thuis te komen.

Als ik op de kruising kom zie ik dat er ergens richting Wognum iets te hard wordt gestookt, dit klopt niet en inderdaad als ik in die richting kom is het flink raak. Ik lees net dat er door een explosie in een verbouwde boerderij brand is ontstaan waarbij één persoon gewond is geraakt en dat het bedrijf wat hier nu in is gevestigd juist afgelopen zaterdag officieel is geopend.

En even later wordt er op nog geen 10 meter voor me net door de politie een wit-rood lint uitgerold en mij wordt meteen verteld “Meneer U mag hier niet meer langs” nou omkeren en met een omweg terug. Ik hoor nog wel een mevrouw zeggen, die vanaf de brand kwam fietsen, “D’r bloift niks van over, alles gaar ‘r an” voor mij als geboren “Westfries” duidelijk taal. Op het laatste stuk krijg ik nog een paar sneeuwvlokken om de oren maar dat viel gelukkig mee en zo kwam ik na 62 km weer thuis.

Op naar Enkhuizen

Gaan we straks nog schaatsen, ik geloof het niet, overdag is het redelijk dooiweer en ’s nachts vriest het weer een beetje, samen krijg je net geen goeie ijslaag om veilig op te kunnen schaatsen. De waaghalzen zullen het toch wel proberen ben ik bang voor maar een rondje fietsen is minstens zo ontspannen en heerlijk om te doen. Vanmorgen ging ik bewust richting Enkhuizen om bij Peeters Bedrijfswagens langs te gaan, Mieke had al meerdere keren gezegd “Je komt toch wel een keertje even langs” en nu was het dan zo ver, dus op naar De Star 44 in Enkhuizen.

Op de heenweg dwars door de stad en maar afwachten waar ik weer op “eigen terrein” kom, ik draai de hoek om bij het “Flessenscheepjes museum” en dan op de “vaste route” naar mijn geplande bestemming. Ik keek er van op dat er zo’n groot aantal goed uitziende wagens stonden, even een foto maken als bewijs dat ik er was geweest en dan omkeren en juist op dat moment kwam Mieke aanlopen en hebben we nog even gekletst. Ik ga verder door “De Streek” en later via de Boekert in noordelijk richting.

Meerkoeten

Ganzen met de CanonPowerShot SX50 HS "geknipt"

Ganzen met de Sony HDR-AS30V gefilmd

Als ik langs het natuurgebiedje achter Twisk fiets zie ik een enorm aantal meerkoeten met op de achtergrond duizenden ganzen die een minuut later opvliegen en waarbij ik niet snel genoeg een foto kan maken gelukkig had ik nog snel de Sony aangezet en van de halve minuut heb ik toch nog een vollere ganzen foto. Alles met elkaar werd het 74 km en weer was het genieten met zoveel zon en geen regen of bewolking.

Genieten van alles wat ik zag onderweg

Het verhaal mag niet lang worden daarvoor heb ik te veel foto’s gemaakt, op het kaartje is te zien hoe mijn route vandaag is “opgetekend” in ’t kort Wieringerwerf, Den Oever, Oosterland, Stroe, Hippolytushoef, Westerland, Den Helder, Petten, Callantsoog, Schoorl, Schoorldam, Noord-Scharwoude, Oude Niedorp en toen ongeveer Middenmeer.

De Coupure bij Den Oever wordt gesloopt en vervangen

Drukte in de haven bij het kade herstel.

De kerk van Oosterland

De kerk van Westerland

De KNMR als sleper

Moedig met de kano op zee

Uitstappen in het water

En met de kano als "handtas" bij de dijk omhoog

Ja, een rit in en met de zon wat is dat toch genieten en daarbij alles wat je onderweg ziet waarbij de laatste foto’s wel het meest uniek zijn. Een stel Nijlganzen met kuikens en dat zo vroeg in het voorjaar. Dan ook nog een paar “stoere mannen” die met de kano vanaf het Marsdiep naar de vuurtoren gingen en daar aan land stapten waarbij de beide kano’s als bagage mee werden genomen bij de dijk op.

Gewoon door de duinen vanaf Den Helder

Beetje bijvoeren dan komt het goed

De storm heeft veel zand weggespoeld

Het loze vissertje

Hij ziet het nevelig in

Nieuw asfalt in de duinen

Bijna in Schoorl

De molen van Schoorl

Nijlgans met "gevolg"

Ook "pa" Nijlgans volgt de kroost

Ik zou het kort houden en wel tekst onder de foto’s “plakken” dan wordt alles nog duidelijker van dit toertje van precies 120 km.

Naar huis op een"thuiskomer"

103 km

Ik kwam thuis op een “thuiskomer” hoe gek het ook lijkt het was wel zo. Sinds 1 februari heb ik voor twee Gocycle banden gemonteerd die, als je het vanmorgen had gevraagd, prima bevallen, zijn sneller wat ik voor lief neem, zijn geruisloos wat ik als heel prettig ervaar, gaan bijna nooit lek en daar zit nou net dat ene minpuntje voor vandaag. Vanaf 1 februari, ik denk na zo’n 540 km zat ik in de “prijzen”, de snelheid ging er uit, hij begon naar rechts uit te wijken, het was het einde van bijna niet lek dus band wisselen en thuis de zaak weer verder herstellen en toch maar weer de geruisloze band plaatsen.

Ook een Gocycle is hier niet tegen bestand

Kojak band

Gocycle band

Ik had echt het gevoel dat ik op een “smalle reserve thuiskomer” was binnengelopen net als bij sommige auto’s. Het ritje viel mee en tegen, gister gaf ik nog aan dat het vandaag wel zonnig zou zijn maar ik heb hem niet gezien en dat had gemakkelijk gekund, ruim honderd kilometer doe ik ook niet in een paar uur vooral als je, zoals ik deed, langs familie gaat. Eerst even bij Leo aan die als een medisch wonder naam begint te maken, 25 jaar terug een aantal omleidingen, een goed jaar terug darmkanker wat zonder bestralen weer allemaal goed is afgelopen en amper 10 dagen geleden een hartinfarct, hals over kop naar het AMC in de hoofdstad meteen een sten geplaatst en hij “doet” ’t weer. De tijd zal leren hoe het verder gaat maar hij is alweer bezig met plannen van een bezoek aan zijn familie in Afrika, echt een familie gezegde “Wie heb ‘t”, Leo dus. Dan nog even langs zus Margriet nu wel aanwezig maar verre van goed om het kort te houden. Vanmiddag moest ze alweer naar de heren doctoren voor van alles en nog wat.

Het eerste lammetje

Het stukje fietspad richting de dijk naar Lelystad

Om het rondje toch compleet te maken ben ik richting Enkhuizen gegaan en zo over de dijk naar Hoorn en binnendoor naar huis in Middenmeer.  En zoals ik al aangaf dat laatste stuk werd 7 km voor de basis onderbroken door een lekke band en eindigde later op 103 km, maar wel weer heerlijk gefietst.

Morgen is het beter

Vandaag telt eigenlijk niet mee in de trant van “het wordt voorjaar” bewolkt, af en toe een heel klein beetje neerslag wat eigenlijk geen naam mag hebben, maar het wordt beter. Ik ga er vanuit dat het morgen mooi zonnig weer zal zijn en dat ik dan een leuker rondje bij elkaar kan trappen dan vandaag. Ik ben nu alleen maar op en neer geweest naar mijn geboortedorp om bij één van mijn zussen langs te gaan die af en toe te veel in het ziekenhuis komt, een enkele keer, nou ja dat moet weleens maar zij komt er te veel en dat is niet goed. Als ik op Zwaagdijk op de plaats van bestemming ben is de deur vast en zijn de gordijnen van de slaapkamer dicht, niet in orde is mijn conclusie dus keren en terug en dan langs broer Ben en later nog naar zus Ans en zwager Aad, ja het is weer een familierondje geworden.

 Vanaf Wervershoof ga ik via het “Egboetswater” en passeer de brug waar ik al verschillende keren overheen ben gegaan, ’t kan net hoewel hij wel stevig is om te nemen.

Net voor de brug ga ik nu linksaf en via wat bochten en mooie stukjes kom ik langs de bankjes, het is onvoorstelbaar dat er zoveel molshopen bij elkaar liggen, dit is geen werk van een eenling dat is duidelijk.

Iets verder staan ze me op te wachten, het ziet er schaapachtig uit maar die beesten weten ook niet beter, het was maar heel kort vandaag, ik heb slechts 48 km in  goede gezondheid achter me gelaten.

En ik heb het gevoel dat deze Quest net "ingelopen" is, hij wordt voor mijn gevoel steeds geruislozer en dat na 114.015 km, een super voertuig.

Op naar de manege.

Wat is planning, eigenlijk is zoiets het bedenken wat je volgende “klus” gaat worden om bezig te zijn. Ik had voor vandaag ook zoiets, van te voren had ik bedacht dat ik wel weer eens een keer langs een nicht van me kon gaan, die vaak bezig is in de manege. Net zo’n ritje voor vandaag , niet ver maar gewoon in de buurt blijven.

Uiteraard ga ik met kleine omweg en zo kom ik na Schagen bij de nieuwe brug die wel een heel apart “uiterlijk” heeft en niet veel later ben ik bij de manege in St.Maarten/Stroet. Ik loop naar binnen waar net iemand les krijgt en vraag of Emmy er ook is, één telefoontje en ze komt eraan lopen. Er wordt meteen koffie gezet in de kantine en dan is het tijd om wat bij te kletsen ook haar dochter komt even later binnen.

Ook de hobby van mijn kleindochter Fleur, komt ter sprake, ’t zit een beetje in de familie zou je haast zeggen.

Als ik weer onderweg ben naar Middenmeer stop ik bij de eerste afslag even om een foto te maken van een hele mooie vis op het droge, zo zie je onderweg alle keren wel weer iets wat je aandacht trek.

En bij Middenmeer staan de gele krokussen nu volop in bloei langs de Hoornseweg, gezien het weer en de bloeiende bloemen zal het voorjaar niet lang meer op zich laten wachten denk ik, het was maar kort, maar koud en gezond, ook na deze 58 km.