Ik had iets uit te leggen.

Eenmaal kaal ben je zo Senior

Achter de rietschoot

Historisch Barsingerhorn

Wat ooit het Scheringa museum moest worden

Ik heb even iets uit te leggen, ’t is niet ernstig maar wel grappig vind ik zelf. De rit voor vandaag zal niet te lang worden, naar Oudemirdum is me te ver Tiny is niet thuis en naar de Hondsbossche wil ik niet er blijft nog genoeg over en ik kies voor een rondje door Westfrieland waarbij ik in de straal naar mijn woonplaats niet te ver van huis zal zijn. Een rit met weinig of geen stoplichten dus overal lekker doorrijden, ja dat dacht ik, bij de eerste de beste oversteek van een voorrangsweg stond ik even stil samen met een paar wandelaars en dan begint het, “Meneer is dat een auto” “Als U bedoelt waar ik in zit, nee dit is een fiets” en zo komt van het één het ander, “Ja maar hoe zit dat dan”, “Wel lekker hoor uit de wind en altijd droog” Ja wat moet je daar nou mee. “Ik zal het uitleggen mevrouw” en zo vertelde ik wat dit gele ding nou precies was, “Prachtig meneer” en dat “Senior” is dat het merk” En weer volgt dan de uitleg hoe ik aan die naam kom. In de tijd dat ik nog vaak met Kees van Hattem fietste is dit ontstaan, als we ergens waren gestopt om welke reden dan ook, was het bijna standaard dat Kees dan vlak voor vertrek zei “Senior gaan we weer”, ja dat krijg je als je niet meer bij de jongsten hoort. Later bij de aanschaf van mijn nieuwe  fiets bedacht ik dat het weleens moeilijk zou kunnen worden als er een hele hoop van die gele bij elkaar staan en besloot toen om hem maar te “onderscheiden” met de titel “Senior” dan weet ik altijd welke de mijne is. “Noh wat goed” was haar reactie en gelukkig bleef het daarbij en kon ik weer verder voor een klein rondje wat net de 66 km heeft gehaald.

Jubileum met 9 jaar Questrijder

Vandaag bloeiend bij mij in de tuin

Het is vandaag een soort jubileum, 9 jaar geleden op 26 november 2005 haalde ik mijn eerste Quest op in Dronten, dus al 9 jaar “gek” van zo’n luxe “trapmachine”, “banaan” enz. enz. hoe ze zo’n super fiets ook noemen, ik ben er nog steeds blij mee. Deze dag had ik een heel kort ritje op de planning, dood eenvoudig omdat ik het “hufterig” waterkoud heb ervaren toen ik buiten kwam om de was op te hangen. Noem het voor mijn part een wekelijks rondje “ziekenbezoek” eerst naar Ben en Riet in Wervershoof waar het naar omstandigheden “goed” gaat, twee blije optimistische mensen, wat wil je nog meer. Een tijdje gezellig zitten kletsen en net als altijd met koffie. Daarna even door naar zus Margriet die een ruime week geleden de 6^e chemokuur  heeft verwerkt en nu toch aan de beterende hand lijkt. Omdat ik de temperatuur echt niet aantrekkelijk vind ga ik weer richting Middenmeer via het natuurgebiedje achter “De Vliet” langs naar Medemblik en zo weer de polder in en als ik thuis in de garage sta zie ik dat het net 44 km is geworden en dan begint het grote tellen, het blijkt achteraf heel simpel te onthouden wat ik in die 9 jaar als fietser heb afgelegd in een Quest, de volgende cijfers 123456 komen er allemaal in voor, alleen de volgorde is iets anders n.l. 125.634 km . Met mijn eerste Quest reed ik 54.206 km en de teller van de huidige staat op 71.428 km. Per jaar is dat, ik heb het alvast voor je uitgerekend, 13.959 km, je zal het moeten lopen. Ik kan nu wel een hele hoop memorabele voorvallen uit die jaren bij elkaar halen maar blader zelf maar terug in alle verhalen waarbij dit het 1434ste "schrijfseltje" is.

Een ritje CRAMO montage polyester

De koers voor vandaag is richting Enkhuizen waar ik op zoek zal gaan naar het bedrijf van de Gebr. Cramer, de mannen die in polyester doen en hoe. Van start richting Medemblik in een betrekkelijk klein wereldje het is niet helder maar ook niet zodanig mistig dat ik het veilig zou vinden om thuis te blijven. Het “totale” complex van Microsoft steekt mooi af tegen de nevelige achtergrond en alle condensors op het platte dak die straks onderdeel vormen van de koeling in het gebouw. Op de dijk naar Onderdijk bedenk ik dat ik maar beneden blijf rijden en niet op het fietspad bovenop de dijk zal gaan. Heel vaak lopen er mensen die het hondje of de honden uitlaten en dan proberen met bevelen de viervoeters te laten zitten en mij dan als proefkonijn gebruiken om te zien of het lukt. Soms lukt dat ook maar in vele gevallen schiet zo’n beest nog richting de Quest en al meerder keren wist ik te nauwer nood een botsing te voorkomen. Maar dit bleek ook weer niet zo’n verstandige verandering van de route, onderlangs door het dorp kwam er op een bepaald moment een mevrouw met de auto pardoes vanaf haar erf de weg op en doordat ik volop in de remmen ging bleef alles heel aan beide kanten. Dan denk je wel eens waar ben ik veilig dus maar weer omhoog over het fietspad op de dijk waar na enkele kilometers het volgende obstakel zich aandiende, paarden op het fietspad. Van verre werd ik al gemaand om te stoppen dus uit veiligheid stond ik meteen stil en wachtte af wat komen ging, het was mij te link en ik ben maar uit de fiets gegaan, zo’n stom beest zal wel een noodsprong maken en met zijn of haar achterpoten, of heet zoiets benen, mij een oplawaai verkopen. Door Enkhuizen naar Cramo was vrij gemakkelijk en binnen ging de wereld voor mij open, de ene boot karkas was nog groter dan de ander en Willem was druk bezig met een extra hulp en zijn broer om verschillende bestellingen op tijd de deur uit te krijgen. Na een paar foto’s ben ik weer verder gegaan om in Venhuizen wat bloembollen in te slaan maar daar kwam ik net 2 minuten over 12 en wachten tot 1 uur duurde me te lang. Verder over de dijk  en links en rechtsom  met hier en daar een plaatje weer op huis aan waar de ruim 94 km  voor vandaag de afstand hebben bepaald.

Boven langs en weer terug

’t Is weer voorbij die mooie zomer, dat melodietje had ik vandaag zomaar in mijn hoofd en het bleef terug komen bij elke trap op de pedalen. Wat weer een topdag  en we kunnen niet zeggen dat de zomer voorbij is, elke week zijn er wel weer een paar dagen dat je het zomer gevoel weer helemaal terug krijgt. Ik had in mijn hoofd om vandaag maar weer een keertje op en neer te gaan naar Oudemirdum. Maar door onregelmatig werken van Bianca leek het me verstandig om eerst even te bellen. Zo gezegd zo gedaan, “Met Thimo de Zwart” “Hoi Thimo met opa” en zo volgt er een gesprek waarbij ik informeerde op zijn moeder er ook was, “Nee, die is er niet ze is zoals gewoonlijk aan het hardlopen of fietsen of zoiets in het bos” Ik helemaal blij, zou ik dan toch nog één van de kinderen hebben aangestoken om wat extra beweging hoog in het vaandel te houden. Bianca even mobiel gebeld en gevraagd of ze de hele dag in het bos bleef, “Hoe weet jij dat Pa” dus ik was uitleg verschuldigd ze vond het prachtig zoals Thimo het had uitgelegd, zo erg is het echt niet hoor maar af en toe is het wel lekker. Ze moest wel om half twaalf weg en op het moment dat ik haar aan de telefoon had was het half 9 dus mijn tijd was beperkt, geen bezwaar een trap extra en alles komt goed. Het is heerlijk zonnig en op de Afsluitdijk kom ik echt geen fietser, brommer of wandelaar tegen, alle ruimte om door te karren. Hier en daar tegen de zon in maar het gaat overal super snel. Bij Bianca omkleden een tijdje kletsen en dan koffie, nog meer koffie met heerlijke gevulde speculaas. Zo rond half 12 zijn we ieder onze eigen weg gegaan en was ik alweer vrij snel richting N.H. In Oudemirdum kon ik de verleiding niet weerstaan om even de Beukenlaan in te rijden, een glooiende weg met prachtige bomen naar de bosrand. Later net voor Workum de molen even meegepakt en dan door naar de Afsluitdijk. Ik verwonderde mij erover dat er zoveel vogels ver in het water stonden op het stuk waar vaak veel surfers zijn, begrijpelijk er staat daar weinig water en de vogels hebben daar een “eilandje”. Als ik bijna bij Den Oever ben komt er iemand hardlopend in mijn richting, mijn eerste gedachte was, die zal toch niet de dijk over gaan dan is hij nog niet klaar. Het viel allemaal mee het is een bekende die meteen al druk arm gebaren makend min of meer een verzoek deed zo van stop even, het was Jan Bouwman uit Middenmeer Jan wilde wel eens een stukje in een andere omgeving hardlopen dus een stukje dijk leek hem wel wat. Vanaf Den Oever wijk ik iets van het normale pad af en ga over Slootdorp, allemaal wegen waar ik goed door kan rijden en geen schooljeugd tegen zal komen. Het heeft resultaat gehad, het was zo’n 600 meter korter en het gemiddelde bleef hangen, na 159,39 km op precies 33 km per uur, ja ja opa doet het nog redelijk, al zeg ik het zelf.

Je bent nooit te oud om te leren.

Er kwam een reactie op het vorige schrijven, Wilco vroeg zich af of ik niet geheel of gedeeltelijk uit elkaar rammel met zulke harde banden. Nog geen last van gehad hoewel ik al zo’n 50 jaar rug patiënt ben maar ik moet er dan wel bij vermelden dat ik bijna altijd op glad asfalt probeer te rijden. Maar naar aanleiding van jouw opmerking ben ik wel even gaan kijken wat er op de banden vermeld staat, je hebt volkomen gelijk . Ik fiets al 9 jaar met deze uitvoering, de  “ Schwalbe Kojak” en heb ze “altijd” opgepompt tot 7 Bar. Ik zal me wat inhouden met pompen de volgende keer en proberen tot maximaal 6,5 te gaan zoals aangegeven op de banden.  Je bent nooit te oud om te leren.

Kort maar krachtig

Even op een heen en weertje naar de “Zuidoost” gefietst, het was een andere starttijd als gewoonlijk want vanmorgen had ik iets anders te doen. Ik ging zodoende pas rond half 1 van start nadat ik eerst de banden weer een keer op de “juiste” spanning had gebracht, voor 7 Ber en achter 5 Bar en altijd op de Schwalbe marathon wat goed bevalt. Tiny kreeg vanmiddag visite en voor die tijd kon ik net nog even langs gaan. Het weer doet een beetje somber een maar het is toch heerlijk om te fietsen. Het fietspad langs de Provincialeweg  naar Oosthuizen blijft een heerlijk stukje onder de wind door racen en voor je het beseft ben je alweer aan het eind. Langs de Purmerenderweg  staat een woning dichtbij de N244 en laat de overheid nou hebben bedacht dat daar ook wel een op en afrit gemaakt kan worden dus moet dat huisje maar weg, wanneer en hoe is allemaal nog onzeker maar het heeft wel tot gevolg dat de bijbehorende gebouwen , o.a. een broeikas niet dat onderhoud meer krijgen wat eigenlijk nodig zou zijn, ’t vervalt een “beetje”. Even mijn hoofd bij Tiny om de hoek gestoken en dan weer verder deze keer via Middenbeemster  en Avenhorn om in Hoogwoud nog even een bezoek te brengen aan “Kippen-Dam” met als resultaat een beetje “snoepen” maar na 80 km mag dat ook wel.

De politie is je beste vriend.

De politie is je beste vriend, dat zal de eigenaresse/berijdster van die pony zeker hebben gedacht. Ik ben van huis gegaan met het voornemen om het vandaag niet te lang te maken en dat heb ik ook niet gedaan. Een klein rondje via Wervershoof enz. dus eerst richting Medemblik. De bouwwerkzaamheden  rondom kasteel Radboud zijn klaar en het ziet er zonder al die bouw benodigdheden weer een stuk netter uit aan alle kanten. Even een paar foto’s maken en dan weer verder. Bij het gemaal “De Vier Noorderkoggen” staat een mevrouw op de brug en doet enorm haar best om het mooiste plaatje te maken alles met de apparatuur op statief, volgens mij is het vast wel gelukt. In Wervershoof even bij Aad en Ans aan waar op dat moment ook broer Ben zit dus het wordt een gezellig samen zijn met heel veel kletsen wat nergens op slaat. Ik vervolg mijn weg weer richting Zwaagdijk waar ik bij Ton Langedijk mijn boekwerkje weer ophaal over de familie relaties enz. voor het historisch genootschap en daar is de eerste die ik tegen het lijf “loop” neef Kees Verlaat die het beroep van zijn opa, (mijn schoonvader) en van zijn vader trouw is gebleven, n.l. schilder in hart en nieren. Na deze boodschap vervolg ik mijn route weer om aan het eind van Zwaagdijk weer tot stilstand te komen omdat er een politiebus op en naast het fietspad staat vlak bij de doorgang voor fietsers richting Hoorn. Een gezadeld en loslopende pony is tijdelijk aan hun zorgen toevertrouwd, het beestje mist zijn eigenaar of berijdster en kan een gevaar vormen voor fietsers en zou ook zo de autoweg op kunnen lopen. Er wordt op een bepaald moment telefonisch doorgegeven dat de pony thuis hoort op de Hoornseweg waar de ene agent heen gaat met de bus om de mensen op te halen die het beest weer in veilige haven kunnen brengen. Ik sta een tijdje met de mannen te praten en uiteraard gaat het over de Quest die ik na ruim 50 km weer in de garage heb gereden.