De bananen vliegen je om de oren

Ik moest er even op uit, gewoon om te proberen of het nog ging met dit koude weer. Het viel weer allemaal erg mee, het ging voortreffelijk, niet dat ik ver van huis ben geweest of dat ik een lange rit heb gemaakt, nee gewoon even uitwaaien en ervaren wat die bikkels voelen die alle dagen naar hun werk moeten en  in een velomobiel die afstand overbruggen. Ik ben even op verjaarsvisite geweest bij een schoonzus die het eigenlijk niet zou vieren, ze werd 70 en stond er alleen voor m.b.t. het verzorgen van de eventuele visite, Ben staat, beter gezegd zit nog steeds, buitenspel. Hij praat wel stoer maar alleen met zijn “vierpoot” kan hij uit de voeten en als hij dan iets in zou moeten tappen heeft hij geen hand over. Dus op en neer naar Wervershoof een retourtje van 37 km uit en thuis, maar toch hoor je dan weer dingen die bijna als vanzelf sprekend klinken uit de mond van kinderen. “Hé banaan” is iets wat het meest wordt gelanceerd en alle keren als je langs een schoolplein gaat waar het net speelkwartier is, dan is het gejuich niet van de lucht en vliegen de bananen je om de oren. Zo ook vandaag in Medemblik en dan let je bijna niet goed op om rechtdoor langs de kop van de haven te rijden omdat de brug afgesloten is. Aanleiding om thuis gekomen de banaan die Teun ooit heeft gemaakt weer eens voor het daglicht te halen en proberen een vergelijking te maken met de Quest en de banaan, het verschil is mij te groot, de vorm haalt het lang niet, alleen de kleur en het enthousiasme waarmee beiden zijn gemaakt doen niet voor elkaar onder denk ik. Toen ik die foto maakte zag ik ook dat er bij mij in de tuin bloeiende heide stond die de zaak weer een voorjaarskarakter geeft, nog even en we praten over het echte voorjaar wat voor mij niet snel genoeg kan beginnen.

Hoe koud was het ?

En weer is het een dag zonder sneeuw ijzel of andere winterse ellende, zo mag ik het toch wel noemen, niet in de ogen van de mensen die zweren bij sneeuw en ijs. IJs vind ik prima met droog en zonnig weer maar sneeuw daar heb je drie keer ongemak van, als het valt, als het ligt en als het weg gaat. Ondanks de in mijn ogen positieve weersomstandigheden was het vandaag toch behoorlijk fris, de gevoelstemperatuur geeft voor Middenmeer zelfs – 2 C. aan maar het ritje was er niet minder om. Even de benen strekken en dan is het snel beslist dat een rondje naar de “Zuidoost” (ja Jan A. weer de “Zuidoost”) tot de mogelijkheden behoort. Heen ga ik via de Alkmaarseweg en dan naar Aartswoud , Hoogwoud enz. om via Spierdijk en Avenhorn de Beemster in te gaan. Op dit punt ben ik even gestopt om een foto te maken van “De Vlinder” die onaantastbaar op een meerpaal zit en door de baldadige jeugd tot nog toe met rust wordt gelaten. Ik had hem al diverse keren gezien en had me voorgenomen om er een keer een foto van te maken en kwam het er dus nu een keertje van. Verder door de polder richting Westbeemster en Middenbeemster om daar linksaf te slaan naar Zuidoostbeemster waar ik de Quest achter het huis even rust gun. Vervolgens even omkleden want ik heb het altijd te warm in de fiets en natte kleding kan je dan maar beter verwisselen. Later hebben we samen een broodje gegeten en na een bak koffie ben ik weer richting Middenmeer gegaan. Als ik via wat omwegen toch weer langs de IJsselmeerdijk kom zie ik bij Schardam dat de lucht iets begint te breken in het oosten, misschien krijg ik nog zon voor ik thuis ben. Het zat er niet in dus ben ik met bewolking thuis gekomen na iets van 84 km meen ik. Het totaal staat nu op 58.666km en dat allemaal op de eerste ketting die regelmatig wordt gesmeerd, dit speciaal voor Marcel die bij 50.000 km de “zaak” vervangen heeft en vele anderen die nog veel eerder hebben vernieuwd.

Weer een fietstunnel "klaar"

Het viel alles mee vandaag, mijn beeld voor vandaag was gevormd door matige berichten met kans op regen en zelfs een kleine kans op wat natte sneeuw, maar alles bleef weg, nou  ja een beetje regen maar niet hinderlijk. Ik had me voorgenomen om weer eens een keer bij Kees van Hattem langs te gaan dus op naar “De Waard”. Ik was nog maar amper het dorp uit toen ik al voor stoplichten moest wachten, de weinige stoplichten in de polder knipperden voor de ”Alkmaarsebrug”, vrij lang wachten voor mijn gevoel maar eindelijk kwam daar een binnenvaart schuit langs geladen met, wie zal het zeggen, het zou kunstmest kunnen zijn maar dat was verder niet belangrijk, ik kon weer verder en zelfs met af en toe een zonnetje maakte het toch weer een  ideaal ritje. Na Noord-Scharwoude het fietspad op de dijk volgen naar Heerhugowaard, ik dacht er een bepaald moment nog aan om eerder binnendoor te gaan via het industrieterrein om zo de omleiding en wegwerkzaamheden te ontlopen maar op het laatst ben ik toch maar gewoon via de vaste route gegaan. En gelukkig want tot mijn stomme verbazing was de tunnel klaar en kon ik zonder stoplichten en omleidingen via de nieuwe route naar mijn bestemming, wat een enorme verbetering, onder de tunnel aan de andere kant is het nu nog linksaf naar “De Waard” en rechtsaf naar Broek op Langedijk. Volgens de laatste berichten, zoals Kees later vertelde kan men straks gewoon rechtdoor rijden en ligt de weg open richting Alkmaar, we zullen zien hoe dat t.z.t. is geworden. Bij Kees en Marian een poosje zitten kletsen onder het genot van een bakkie koffie met koek, heerlijk weer even bijpraten. Bij mijn vertrek besloot ik om ook even via Obdam te gaan dus een klein beetje de buitenkant volgen en zo kom je op de Obdammerdijk. Tom stond net op het punt om een klusje buitenshuis te doen en Gerda was niet aanwezig dus een korte stop. Vervolgens via Opmeer en Hoogwoud naar Aartswoud waar het monumentje met een paar vliegwielen uit het oude gemaal opvallend zijn opgesteld. In Broek op Langedijk staat ook een soort gelijke opstelling van een paar vliegwielen, als het zo uitkomt maak ik daar ook wel een keer een paar foto’s van. In Aartswoud een paar foto’s maken en dan verder richting Middenmeer   waar de teller op 63 km is gestopt voor vandaag. 

Afsluiting en omleiding

Soms wil je met eigen ogen zien wat er gaande is, in dit geval een omleiding of noem het afsluiting van een doorgaande weg. Het probleem in de Wieringermeer met de bruggen is onderhand wel bekend, scheuren in het beton doorgeroest betonijzer enz. enz. de kosten voor vervanging liegen er niet om maar af en toe wordt er een brug onderhanden genomen en nu is het de brug aan het eind van de Flevoweg. Via de “Westermiddenmeerweg” ben ik naar de “Medemblikkerweg” gereden om vanaf die kant wat foto’s te maken, de namen van de wegen zijn soms bijna net zo lang als de weg zelf. Er wordt hard gewerkt aan het verwijderen van de bestaande overspanning maar dat het nog heel lang zal duren dat is een ding dat zeker is. Het zal mij benieuwen welke brug er eerder klaar is, die in Medemblik waar ik een paardagen geleden voor stond of deze brug. De fietsers en uiteraard ook de automobilisten worden netjes gewezen op de veranderde situatie en er zijn wegen genoeg om je bestemming toch te bereiken. Dus het ritje van vanmiddag is wel erg kort, omdat ik vanmorgen naar een verjaardag was, en houden we het maar weer op een volgende rit, die mogelijk wat meer oplevert dan wat omleidingsborden. Toen ik in Middenmeer reed zag ik dat de eens zo trotse treurwilg na de opgelopen stormschade netjes is gesnoeid zodat hij straks weer in het echt als de trots van de buurt kan dienst doen.

Een heen en weertje van 160 km

Het heeft  even geduurd maar vandaag is het er toch weer van gekomen, een heen en weertje Oudemirdum. Ik was het al een aantal keren van plan maar elke keer leek er wel iets tussen te komen of bedacht ik op het laatste moment dat ik een andere kant op wilde fietsen. Toen ik vanmorgen van start ging was het droog maar nog wel behoorlijk schemerachtig bijna donker, het was toen al half 9 dus redelijk op tijd van start. Meteen het grote licht maar op en dan sta ik er elke keer versteld van dat er zoveel licht uit zo’n klein koplampje komt. Op het fietspad langs de Afsluitdijk heb ik weer omgeschakeld naar de z.g. dag rijverlichting, twee kleine “ledjes” helderwit voor en één kleine rood achter, ik voel me er redelijk veilig bij. Het gaat allemaal voorspoedig en doordat er weinig of geen wind staat blijf ik lekker doortrappen en zit ik op tijd in Oudemirdum aan de koffie. Ik meende een paar foto’s te maken van de vorderingen m.b.t. het nieuw te bouwen zomerhuisje maar alles zit ingepakt voor de regen en ’s avonds komt er zodoende ook niet veel meer van terecht, Siebo en z’n vader moeten het echt van de weekenden hebben en dat moet het ook nog droog zijn. In “Aldemardum” regent het vandaag nog niet maar met 3,2 graden Celsius is het niet warm te noemen, ook in het bos aan de overkant van de weg ziet alles koud en somber, het mag voor mij wel weer wat zonniger worden.  Voor Fleur had ik een paar Unox wintermutsen mee genomen die ze meteen, als ze thuiskomt uit school, gaat passen, het valt niet helemaal tegen. “En als er onverwacht toch nog een Elfstedentocht komt hebben we alvast Unox petten”, zegt Fleur. Bianca heeft een heerlijk bordje soep en na een broodje ben ik weer klaar voor de thuisreis. Ik besluit om nu de schuimkap er maar op te doen het is er fris genoeg voor. De rit naar huis gaat ook weer zonder noemenswaardig oponthoud en zo kom ik weer vlot thuis. Totaal met deze fiets gereden 58.503 km is wat de teller aangeeft en het gemiddelde staat toch nog op 31,6 km p/u en dat over de laatste 160 km. van vandaag.

Ik heb nog een broodje voor je van 200 km

Abdij Rolduc

Eindelijk weer even de benen strekken in de goede zin van het woord, dus gewoon een stukje fietsen in de Quest. Het weer zit eigenlijk niet helemaal mee, het regent heel licht in de kop van Noord-Holland en aangezien ik nog altijd een “mooi weer” fietser ben is dat een beetje bezwaarlijk om van huis te gaan. Maar toch, na enige aarzeling, ben ik om gegaan. Bakkie koffie omkleden nogmaals op de buienradar kijken en dan toch de fiets uit de garage gereden. Ik ga maar niet te ver van huis en voor alle zekerheid kies ik een route die volgens de bewegende beelden van die zelfde buienradar ongeveer droog zal blijven. Ik heb goed gegokt of de buienradar was voor vandaag uiterst precies want het bleef overal droog. Via de Medemblikkkerweg ga ik eerst maar naar Medemblik om zo het rondje via de rand van het IJsselmeer rond te maken, dus straks naar Enkhuizen en vervolgens naar Hoorn. Als ik via de vaste route door Medemblik ga en voor de ophaalbrug kom is het enigszins verrassend dat alles is afgesloten en niet voor een paar dagen, het bord geeft duidelijk aan dat er t/m 28 maart geen doorgang mogelijk is, dus Wim geen koffie op het hoekje over de brug, wel als je eerst even om zou rijden. Ik ga dus ook even rond en maak ook een foto vanaf de andere kant en net als ik de camera weer heb opgeborgen passeert mij iemand op de fiets, een halve schuine blik omhoog en ik zie kennis “Hoi Piet” meteen stopt deze meneer en schudden wij elkaar de hand sinds, nou pakweg 15 jaar misschien nog wel langer. Even een kleine geheugens opfrisser, ooit woonde Piet Goverse ook in Middenmeer en was o.a. voorzitter van de fiets toer club toen nog “Toerclub Zuiderzee” en ik was toen secretaris waardoor wij elkaar vaak ontmoeten. Eén voorval uit die periode wat ik nooit vergeten zal was het volgende, samen reden we toen een toertocht in het zuiden van het land, start in Roozendaal, via Brabant en af en toe door Belgie naar Abdij Rolduc bij kerkrade in Limburg, daar overnachten en de volgende dag weer via een andere route terug. Omdat het af en toe wat op en neer ging en Piet die dag niet in zijn allerbeste doen was miste ik hem op een bepaald moment en toen ik terug reed lag Piet om zijn rug in het gras, “Pé ik ben uitgeteld laat mij maar liggen, ik heb nog wel een broodje voor je van 200 km” Achteraf hebben we er wel om kunnen lachen maar op dat moment leek het even zorgelijk. Piet moest verder voor een afspraak dus gingen we uit elkaar maar uitgepraat waren we nog lang niet want er is en was nog heel veel om over te kletsen, mogelijk komt er nog een keer een vervolg van onze ervaringen en niet alleen over de fiets. Ik heb mijn rondje vervolgd naar Enkhuizen en heb overal de dijk aangehouden en een laatste foto gemaakt van DE vuurtoren op de dijk bij het oma Mia bankje, het blijft met dit weer een grijze sombere vertoning. Na Hoorn binnendoor over de fietspaden en wegen naar Wognum enz. op naar huis in Middenmeer waar de teller voor vandaag  82,6 km aangaf, die ondanks de donkere “Blue Monday” weer een positief karakter had.

Geen kilometer gereden

Jammer, ik bleef thuis omdat er regen werd aangegeven op de verschillende weerstations en andere media voorzieningen en dan “moet” je toch bezig zijn. Eerst maar een bezoekje brengen aan mijn zoon, vlakbij, maar door zijn onregelmatige diensten treffen we elkaar niet elk moment.  Het deed me goed gewoon even langs gaan en de tijd hebben, eerlijk, een minder goede eigenschap van me, ik meen altijd dat ik weer verder moet, een gejaagd leven wat echt niet nodig is. We hebben een tijdje gezellig zitten kletsen onder het genot van het zoveelste bakkie koffie met koek. Tegen de tijd dat hij zich om ging kleden voor zijn werk ben ik weer opgestapt en thuis gekomen had ik een volgend klusje bedacht. De auto begon onherkenbaar te worden door het vele vuil langs de polderwegen dus de slang uitrollen en de borstel met water er overheen, hij is opgeknapt.  En als je dan toch met water aan het kliederen bent moet ook de Quest er aan geloven, alleen de bovenkant , onderaan is het na 100 meter weer niet om aan te zien dus dat laat ik maar achterwege. Ik bedenk dat er best een beetje “glimpaste” over beide voertuigen kan en begin met de Quest, maar als ik de eerste streken over de gele body haal komen ook de eerste regendruppels al dus naar binnen en daar het klusje vlug afmaken. De auto moet maar wachten tot het droog is en dat zal vandaag niet meer worden, maar wie weet misschien valt het straks toch nog mee. Ik neem, nadat ik bij Gerard weg ben gereden, een omweg van pakweg 100 meter en stop bij de visboer en trakteer mezelf op een gezinszak kibbeling, mensen wat is dat lekker, vers gebakken in heldere olie, ik ben bijna exclusief uit eten bij mij thuis. De volgende keer hoop ik weer over andere foto’s te beschikken want geel is maar geel.Geen kilometer gereden

Gelijk hebben en krijgen zijn twee verschillende dingen

Het zat vandaag niet mee, niet alleen het weer viel wat tegen ook onderweg ging het anders dan ik gewoonlijk ervaar. Er moesten een paar uitnodigingen de deur uit en als je dan Purmerend als niet te ver van huis in je geheugen hebt dan fiets je er even heen. Het is droog en volgens de “geleerden” zal het ook droog blijven, maar ik heb weer ervaren dat ze niet altijd gelijk hebben, later werd het regen. Alles gaat voorspoedig en ik denk dat ik zo rond 11 uur wel in Purmerend zal zijn, helaas het ging fout bij Wognum, een dubbele bocht in het fietspad bij het benzinestation neem ik zoals ik dat al tientallen keren heb gedaan, iets afremmen en normaal doorrijden, er loopt een mevrouw met een hond dus ik druk een keer kort op de claxon, geen reactie dus druk ik nog een keer waarop de hond wel reageerde en achter het baasje om naar de Quest schoot, knal het was raak. Ik stapte uit onder het uiten van “Verdomme hou die hond korter aangelijnd” en dat was net verkeerd in de ogen van mevrouw. Ik had eerder moeten claxonneren dan had ze wel omgekeken, terwijl ze eerst al volmondig beweerde dat ze, als ze een claxon hoorde naar de weg zou kijken omdat er dan een auto langs kwam. Ik kan hier nog wel een half uur tekst neerschrijven van alle welles en nietes uitlatingen maar het komt er op neer dat, als je gelijk hebt krijg je dat niet zomaar en dan komt er nog bij dat tijdens onze woordenwisseling een mevrouw, die juist stond te tanken, ook nog een duit in het bekende zakje deed met de volgende opmerking, “Ik zag alles, je remde niet af en minderde geen vaart en jullie denken dat je alles mag met die dingen” . Wel wonderlijk als je op afstand de remlichten van een naderend voertuig kan zien, remlichten zitten bij mij achterop en ze werkten toen en nu ook nog. Ik heb eerder het vermoeden dat deze tankende-mevrouw wel eens achter een velomobiel heeft gereden en niet kon passeren en daar nu nog steeds frustraties van heeft. Het begon ondertussen lichtjes te motregenen en het leek mij het verstandigst om mijn pad maar te vervolgen anders kom ik nooit meer weg dus door naar Purmerend. Onderweg zag ik een enorm koppel ganzen die echt liepen te grazen, alle koppen naar beneden dus stoppen en een foto maken maar voordat ik zo ver was liepen ze allemaal de andere kant op en was het unieke van de foto weg. Bij zwager Co in Purmerend de uitnodiging afgegeven en dan terug naar Tiny, die overigens niet thuis was, om daar ook een zelfde brief achter te laten en dan meteen op naar huis, het is ondertussen volop nat en ik besluit om maar meteen via de zelfde weg terug te rijden en kom na 85 km weer thuis waarbij ik volgens de GPS nergens te hard heb gereden, voor fietsen bestaat toch geen maximum snelheid, dat weten maar weinig mensen. Net voor Middenmeer zie ik nog een bekende lopen, andere keren meestal met de fietsonderweg en nu liep Cock een rondje buiten het dorp.  

Weer 105 km plezier

Het viel vandaag mee en tegen, het klinkt wat vreemd maar toch is het wel zo. Ik ging van huis met de zonnebril op want de zon was scherp en staat in dit jaargetijde erg laag, niks mis mee maar nog maar amper 25 km van huis kon de bril weer terug in het doosje, het was bewolkt geworden en ik hoop dat het droog blijft. Ik was op weg naar Zuidoostbeemster even iets bij Tiny proberen te herstellen aan de telefoon. Ik neem de standaard route als ik net Wognum voorbij ben merk ik dat de snelheid steeds lager wordt, zou het toch de leeftijd zijn en niet alleen de zijwind die het trappen wat zwaarder maakt. Even een tandje bijschakelen, het hielp niet dan is er maar één mogelijkheid, er moet een band lek zijn. Stoppen en zittend in de fiets was mijn eerste greep al raak, rechtsvoor stond zo goed als leeg, uit de fiets een geschikt stukje opzoeken en even wisselen, de lekke band repareer ik straks bij Tiny wel even dan zit ik binnen en op droog. Als ik de band zal oppompen schrik ik wel even, de pomp geeft geen lucht, bij controle zie ik dat de zuiger onderin de buis zit en dat er schroefdraad op de pomparm zit, voorzichtig ga ik proberen of ik de “zaak” met voorzichtig draaien weer in elkaar kan schroeven, gelukkig hij pakt en 1 minuut later geeft de pomp weer lucht. Ik ben snel klaar en ga weer verder en als ik in de Zuidoost ben is het koffiedrinken, omkleden en de band even plakken, ik vind een klein scherp stukje steen wat rechtop in de band staat en peuter dat eruit, ziezo ik kan weer veilig wisselen als het nodig is. Wat ik dacht te moeten herstellen was met één druk op de knop geregeld en zo waren die zorgen gelijk verdwenen. Nadat ik een broodje mee heb gegeten gaat Tiny zich omkleden om te gaan tennissen en ik maak aanstalten om weer richting Middenmeer te gaan. Eerst weer de Oostdijk op maar dan bedenk ik dat ik net zo goed via Middenbeemster en De Rijp kan gaan, zo gezegd zo gedaan. Als ik in De Rijp ben moet ik tot het einde achter een trekker blijven die nogal breeduit rijdt over de hoofdstraat en Later bij Heerhugowaard komt de zon er weer bij. In Obdam ga ik nog even aan bij Tom en Gerda, het is daar altijd gezellig, Naar huis is nog maar een peulenschil temeer omdat af en toe de zon erbij is wat zeker prettig aan doet. Het was vandaag een rommelige rit, maar iedereen is weer opgefrist en met 105 km was het ook nog een klein beetje de moeite.

Super "Kale Takken Loop" in de Wieringermeer

Een dag als vandaag beleef je maar eenmaal, er komt nooit meer een 12 januari 2014 maar ook mag je jezelf de vraag stellen ,”Zal het ooit nog een dag in januari zo mooi zijn voor wat betreft het weer”. Gisteravond lazen we in een plaatselijk krantje dat er vandaag een wandeltocht in de Wieringermeer zou worden georganiseerd, de “Kale Takken Loop”, nooit van gehoord maar de organisator die er achter zit geeft zonder meer al veel vertrouwen, Ben Tops van de “Poldertoerinkar”. Dus vanmorgen rond 10.15 uur richting start voor de inschrijving, de voorinschrijving was gesloten, en omdat het om 10 uur begint hoopten we dat er zo tegen half 11 al wat deelnemers zouden zijn want om daar als eenling rond te lopen leek ons niks. Alles was anders, bij aankomst was het parkeer terrein al ruim vol en stonden er al tientallen auto’s in de berm geparkeerd onder aanwijzing van verkeersregelaars. De eerste die mij aansprak, als verkeersregelaar, was Frans Smit, een heel goeie bekende van de tijd dat ik deel heb uitgemaakt van de Raad van 11. Op naar de inschrijving vervolgens weer de ene na de andere bekende voor mij, o.a. Dick Kramer, Jan van Oers met Trees enz. enz. Je zou een reünie moeten organiseren het werd een gezellige ontmoetingstocht. En dan lopen en niet fietsen deze keer ongeveer 15 km zal het zijn geweest door het Sluitgatbos de weg over naar de dijk langs het IJsselmeer, hele groepen wandelaars bovenop de dijk, een prachtig gezicht, onderweg hier en daar een vraag invullen en geregeld bekenden ontmoeten. De bestrijding van muskusratten werd toegelicht door een paar vangers in overheidsdienst bij de haven van Oude Zeug en bij een boerderij werd toelichting gegeven over houtpallets stoken als goedkope energiebron. De volgende pleisterplaats met koffie, thee, of warme chocomel was bij de familie Smit aan de Oosterkwelweg. En na de laatste etappe, waarbij we een stuk samen opliepen met mensen die zelfs uit Abcoude waren gekomen, konden we aan de erwtensoep en roggebrood met spek. Het was geweldig en als je dan in de “wandelgangen” hoort dat er zo’n 500 deelnemers waren dan is de organisatie zeer goed geweest met mogelijk een heel groot deel van de geslaagde tocht voor rekening van het weer.

Niet naar Oudemirdum wel naar Oostzaan

Het was weer een keer raak, de planning ging overboord en de rit vond een andere indeling. Gisteravond was ik eigenlijk nog serieus van plan om vandaag naar Oudemirdum te gaan maar vanmorgen leek de zin er een beetje af en waarom dan wel zou je zeggen. Gisteren had ik nogal veel met stevige zijwind gereden en dat is niet mijn liefste windrichting, het trapt naar verhouding net ietsje zwaarder als wenselijk is en als ik naar Friesland ga heb ik met de aangegeven windrichting zowel heen als terug de Afsluitdijk weer de wind dwars op de Quest, dus niet doen. Dat geeft dan weer een ander “probleem” want waar zal ik dan nu even heen karren. Ik weet het, Tiny heeft vandaag “oppasdag” in Oostzaan dus net zo’n ritje voor vandaag. Ik ga na mijn boodschappen rondje meteen aan de bak, omkleden, koffiedrinken en alle spullen bij elkaar zoeken. Er staat een stevige wind maar daar waar ik hem recht van voren heb rijdt het gewoon lekker en na zo’n anderhalf uur sta ik in Oostzaan. Patricia werkt vandaag thuis en Tiny is bezig met alles wat voorhanden is en heeft zelfs nog koffie voor mij ondanks dat het al 12 uur is. Even later komen de jongens alle drie enthousiast uit school en samen wordt de lunch gebruikt. Ondertussen komt een collega van Patricia en samen trekken ze zich terug voor hun werk, samen met Tiny ruim ik de tafel af en maak me weer klaar voor vertrek. Op naar Middenmeer uiteraard via een grotendeels andere weg als heen, nu via   het Twiske. De brug die ik dan passeer blijft een merkwaardig bouwwerk, omhoog, omlaag naar rechts en naar links, alles is erin verwerkt. Het blijft een mooi natuurgebied “ ’t Twiske”, zonder meer. Als ik een groter gedeelte zonder bomen enz. oversteek zie ik dat de mollen ook overuren hebben gemaakt ’t stikt van de verse molshopen, er wordt dan wel gezegd dat het voorjaar eraan zit te komen, inderdaad nog een paar maandjes wachten. Ook het fietspad langs de spoorbaan naar Purmerend is opnieuw geasfalteerd, een hele verbetering nu geen springschansjes meer onderweg. Als ik eenmaal  op de Oostdijk fiets vliegt het er weer over en op een bepaald moment wilde ik nog naar de andere kant van het kanaal bij Hobrede maar gelukkig bedacht ik dit te laat en moest toen rechtdoor. Aan de andere kant werd hard gewerkt aan het maaien en opruimen van de oude rietschoot waarbij allerlei grote trekkers met werktuigen op de weg reden zodat er weinig ruimte overbleef voor fietsers enz. Het gaat allemaal als de bekende trein en na 111 km sta ik weer thuis, weer een ontspannen ritje door het Noord-Hollandse landschap.