Te groot om nog klein te noemen.

Het was me het dagje wel vandaag, even een “klein” rondje, het is danig uit de hand gelopen mag ik wel stellen. Na een week niet te hebben gefietst moet alles weer even wennen en daarom had ik afgelopen weekend bedacht dat ik wel weer een keer naar Dronten zou kunnen fietsen om wat materiaal op te halen, één telefoontje en het wordt zo per post verzonden maar ik heb dan meteen een doel dus ga ik het zelf halen. En dan wordt er gebeld vanuit Oudemirdum, “Pap kom jij toevallig maandag misschien naar ons toe met de fiets” nee dat was niet mijn bedoeling maar als het nodig is gaat dat voor. En het was nodig, dus de route werd gewijzigd en maandagmorgen ga ik over de Afsluitdijk i.p.v. over de andere dijk naar Lelystad en Dronten.  Maar ja als je toch gaat fietsen kan je net zo goed vanaf Oudemirdum even doorrijden naar Dronten, je bent toch onderweg. Dat begon ik allemaal later te bedenken en zo is het gekomen, vanmorgen vroeg van start en dan eerst naar Oudemirdum en later mijn eigen boodschap doen in Dronten. Op de dijk stond al heel vroeg een halve storm op de zijkant van de Quest en dat gaat dan voor geen meter vooral als je al een ruime week “droog” hebt gestaan, de spieren zijn min of meer vastgeroest denk ik dan weleens. Maar goed, gewoon doorzetten en dan kom je er vanzelf, om 9 uur was ik al op mijn bestemming en 5 minuten later had ik koffie en daar was ik aan toe ook. Samen met Theo, Bianca’s schoonvader, een kar met zwaar materiaal naar de stort brengen was het enige en de zware stukken lagen binnen de kortste keren in die bak waar de beheerder zijn adem over liet gaan, het was goed. Terug gekomen weer koffie en daarna omkleden en van start, nadat ik eerst nog een band moest plakken want rechtsvoor stond leeg. Via Nijemirdum enz. op naar Lemmer en dan door de Noordoostpolder naar Emmeloord en de Ketelbrug. Het is dan naar Dronten nog een 20 km dus zo gepiept, het is droog en de wind blijft er toch bij  vandaag dus doorzetten en niet zeuren. In Dronten zag ik alleen Theo, de rest was achter bezig vertelde hij en nadat de spullen in de fiets zaten ben ik weer richting Middenmeer gegaan waar ik vandaag na 223 km de teller weer op nul kon zetten voor een volgend ritje.

Geen Quest gezien op Samos

Ziezo het is weer zover dat ik iets van me laat horen, ik was een weekje weg en nog wel met OAD, je houdt het niet voor mogelijk en het ging toen nog net allemaal goed. Het heeft niets met fietsen te maken maar het leek een moment spannend te worden toen andere gasten met het verhaal kwamen dat OAD failliet was, hoe komen we weer in Nederland vanaf Samos in Griekenland, ja we hebben de Griekse economie gesteund en hopen dat het land er weer bovenop komt met onze bijdrage. Het was geweldig een appartement van ongekende omvang 2 slaapkamers , 2 badkamers, een kamer en keuken aan één maar  van buitensporige afmeting en een terras van zo’n 20 meter lengte en een meter of 6 breed voor het zwembad met uitzicht op zee. Ziezo nu heeft niemand vragen meer over waar ik was. Ik hoop volgende week  voorzichtig af en toe weer aan de Quest te wennen door hem uit te laten en niets te forceren, mogelijk volgt er dan vanzelf weer een verslagje wat over fietsen gaat.

Wat is Expeditie Geluk ?

Donderdagmorgen, een dag net zoals zovelen, ’s morgens wordt het weer licht en vanavond zal het wel weer donker worden. Maar toch was het vandaag een beetje een andere dag als gewoonlijk, tenminste zo heb ik het ervaren. Jaren geleden kwam ik op de Afsluitdijk een paar jonge mensen tegen die een autoband voort sleepten over de dijk met de gedachte erachter dat dit mensen zou aanzetten tot verbetering van de wereld, een loffelijk streven waar ik later weinig meer over heb gelezen of gehoord. En zie vanmorgen, nog maar amper 8 km van huis draai ik aan het eind van de Alkmaarseweg  linksaf om naar Aartswoud te rijden en op dat stukje dijk reed ik ze achterop. Mijn eerste gedachte was, zouden dit dezelfde mensen zijn, maar nee dit is weer een ander verhaal. Toen ik er achter reed heb ik een foto gemaakt waarop duidelijk de tekst van het doel waarvoor dit allemaal in beweging is. Bij een volgende foto hebben we even wat gegevens uitgewisseld en heb ik thuis eerst gelezen wat er allemaal achter zit. Lees het zelf op www.expeditiegeluk.nl  een bijzondere onderneming van sportieve jonge mensen, petje af want ze zijn er nog niet. Mijn tochtje ging weer verder via Aartswoud enz. richting Avenhorn en De Goorn om zo de Beemsterpolder in te rijden richting Middenbeemster om daar af te slaan naar de “Zuidoost” en bij Tiny een bakkie te doen. Langs de Middenweg moest ik van het fietspad af omdat er stevig aan een grote wilg werd gehakt en gezaagd wat zeer zeker het einde van dit Beemstergroen betekenen zal. Als ik weer verder ga vanaf de “Zuidoost” is het nog steeds droog maar de lucht is wel aan het veranderen, we zien wel wat het zal worden, nat ben ik toch meestal al is het dan van het transpireren. Het ritje verloopt verder zonder verdere opmerkelijke situaties en zo kwam ik weer thuis na 84km na op de Cultuurweg nog even met buurman Jef te hebben gekletst die met de E-bike zijn rondje maakte.

Met of zonder afspraak, 't maakt niet uit.

Het weer is goed en na het telefoontje van gisteren staat mijn reisdoel voor vandaag vast. Op naar Oudemirdum, gisteren in de namiddag had ik Bianca aan de telefoon en na informatie hoe het met haar gezondheid was en waarbij ik kan vaststellen dat het steeds een beetje beter wordt, zei ik :  “Misschien kom ik dan morgen wel langs” vandaag dus. Had ik dat “misschien” maar niet gebruikt. Het is nog wel wat aan de frisse kant zie ik op de thermometer 10 graden is niet al te veel, maar goed in de fiets warm ik wel weer door. De zon is er redelijk bij en de wind is bijna helemaal weg dus lekker vlot het tempo er in houden. Aan het einde van de Afsluitdijk moet ik via de andere brug verder, met wat draaien en keren kom ik er langs en het geeft meteen de gelegenheid om een paar foto’s te maken die normaal gesproken niet mogelijk zijn omdat je hier nooit komt met een Quest of een ander voertuig. Tussen de afzetting door kom ik weer op het vaste pad en vervolg ik mijn weg weer richting Oudemirdum. Daar aangekomen is het verdacht stil, Bianca moest wel vanmorgen naar de fysiotherapeute voor haar linker arm en schouder maar Fleur had vandaag vrij van school die zou thuis zijn. De mobiel gepakt en even informeren hoe en waar ze zitten, nou fraai hoor, Fleur was meegegaan met Bianca en had gewacht tot ze klaar was en vervolgens had die lieve kleindochter bedacht dat ze wel naar “Evert” konden gaan, Evert de Friese volbloed van tante Anette, om daar een stukje op te gaan rijden. Dat heb je als moeder en dochter allebei gek zijn van paarden dan wordt de hele wereld vergeten inclusief de mogelijkheid dat opa wel eens voor de deur zou kunnen staan. Er werd wel gevraagd of ik niet even door kon rijden dan kon ik Fleur op het paard zien, “Het is maar 15 km” maar ik wist dat daar ook geen koffie was en daar was ik wel dik aan toe dus heb ik dat voorstel maar afgewezen en ben weer rechtsomkeert gegaan, op naar Middenmeer. In Makkum moest ik even wachten achter een auto die bleef staan om een heel aantal oude auto’s te laten passeren die uit tegenover gestelde richting kwamen. Op de Afsluitdijk nog een paar foto’s gemaakt van de aanwijzingen voor fietsers, maar aangezien ik niet kan afstappen ben ik maar blijven zitten en heb zo de hindernis genomen waarna de dijk bijna bij een thuiswedstrijd begint te horen,  “effe de dijk over is al heel gewoon tegenwoordig”. Na een belletje te hebben gepleegd stuurde Bianca een paar foto’s van een gelukkige kleindochter op zo’n groot Fries paard. Het is een vast gegeven als ik heen en terug ben geweest staat er weer 160 km meer op de teller en dat alles in één ruk zonder stop in te lassen, “Hij stopt nooit” zal Tiny wel zeggen.

Even op weg met mijn gele "Gouden" koets

En weer was het een onvoltooide rit, de zon was aanwezig de wind ook maar het was droog, inderdaad het was, want toen ik een stukje onderweg was kwam de eerste bui en niet zo zuinig ook. Het lag in de bedoeling om eerst weer een keer langs te gaan bij Cees en Maaike Goedhart  in Nieuwe-Niedorp, ik heb al een hele tijd niets gezien of gehoord van deze “prille” velomobiel rijders dus eens kijken hoe het er mee staat. Maar aangekomen op het adres bleek er niemand aanwezig dus kon de “” gele koets” meteen weer omgekeerd worden. Nee geen “Gouden Koets” daar kletsen ze vandaag weer genoeg over met alles wat onze politiek weer van plan is de komende periode en dat is niet veel goeds. In Nieuwe-Niedorp zag ik nog één mozaïek staan van de dahliashow van afgelopen weekend dus daar nog maar een foto van gemaakt. Maar de rit van vandaag zou vervolgens richting Heerhugowaard gaan om bij Kees en Marian van Hattem als tweede een bezoekje te brengen, helaas, onder het viaduct eerst weer schuilen want het klapte er weer uit. Deze tweede “douchepartij” heeft me meteen doen besluiten om niet verder te gaan en de koers te verleggen naar de “droge veilige stal” in Middenmeer. Via de A.C.de Graafweg naar de Langereis en dan nog even in Aartswoud afslaan om te kijken of het “Blôte Bienepad” alweer is voorzien van het echte bord, al diverse keren is dit zomaar spoorloos verdwenen maar het zit nu hoog en veilig neem ik aan. Even een paar foto’s maken en weer terug naar de Dorpsstraat om koers te zetten naar de Alkmaarseweg die links nog over het fietspad gaat en bij de rotonde via de parallelweg verder wordt afgelegd wat een ruime mooie weg is speciaal voor trekkers en velomobielen, denk ik. Het was vandaag slechts 40 km helaas was het weer spelbreker, volgende keer beter hoop ik.

"Gaan met die banaan"

We kunnen nu wel vaststellen dat de herfst is begonnen, veel wind en met regelmaat een buitje en daarbij een temperatuur die weinig meer op heeft met het menselijk gevoel van warmte. Als eerste vanmorgen even naar de vuilstort om wat overbodige spullen op te ruimen en daarna het karretje weer even terug brengen naar de basis. Weer thuis gekomen werd het overwegen, zal ik wel of zal ik niet gaan. Omdat de wil wel goed is maar het vlees zo zwak werd het dus gewoon een rondje fietsen of dat nou verstandig is of niet “gaan met die banaan”. Er stond een behoorlijke stevige wind en het plan was om een rondje om de Wieringermeer te maken, niet ver van huis en op elk moment mogelijk om weer naar huis te rijden. Gestart via de Alkmaarseweg en dan rechtsaf over de Groetweg en Waardweg naar De Haukes. Hier krijg ik de eerste bui, niet erg maar wel even stoppen naast een paar grote overhangende bomen en na een paar minuten was het alweer droog. Nergens kwam ik iets interessants tegen en om nu ook nog vanaf Den Oever straks tot aan Medemblik weer het zelfde eentonige beeld te krijgen besloot ik om mijn rondje te verleggen en over Wieringen te gaan langs ’t Wad dat is minstens zo leuk als die kale polderwegen en haast heb ik toch niet. Over haast gesproken toen ik eenmaal aan de buitenkant langs het water reed was de wind, of was het storm, wel zo hard dat ik zonder te trappen steeds harder ging, eenmaal boven de 43 km besloot ik om toch maar wat af te remmen, met harde banden springt het net iets te veel naar mijn smaak. Later bij Den Oever over het haventerrein naar de Wieringermeer, de wind tot aan Middenmeer schuin opzij met net na Wieringerwerf nog een behoorlijke bui die ik onder het fietstunneltje voorbij kon laten gaan en ondertussen een mevrouw, die er ook stond te schuilen, voorlichting geven over dit wonderlijke voertuig wat Quest heet. Het was dus een heel klein ritje van slechts 55 km waarmee het totaal met deze Quest op 54.024 km is gekomen.

Mislukte planning

Donderdagmorgen, geen zon, geen regen maar het is toch redelijk weer om een klein rondje te gaan fietsen. Er is een glutenvrij brood in de maak en ik kan rustig een poosje van huis. Omkleden en richting Medemblik, aan de horizon zie ik een prachtig beeld van Medemblik, links “windmolen” De Ambtenaar waar menig Medemblikker zich aan stoort, in het midden gemaal Lely (allebei objecten in de Wieringermeer) en rechts de torens van Medemblik. Even later kom ik Medemblik binnen waar ik moet wachten voor de brug die geen doorgang verleent aan wegverkeer maar wel aan een boot met jeugd die richting het IJsselmeer vaart. Als ik verder langs de haven en om kasteel Radboud ga zie ik in de haven voor het oog een 4 master liggen maar bij nader inzien liggen er 2 schepen achter elkaar en elke onnozele hals zoals ik, meent dat er iets aparts is te zien, niet dus maar toch een leuk plaatje. Ik was van plan om een z.g. familierondje te doen en niet te ver te fietsen, eerst naar Aad en Ans en dan naar Ben en Riet, maar als ik op het eerste adres aan kom zie ik Ben zijn fiets al staan, die is hier dus ook. Inderdaad hij zit echt weer op zijn praatstoel en een knap mens die er dan een woord tussen krijgt, er wordt van alles over tafel gehaald en Ben praat honderd uit, mooi als je zo’n broer hebt dan kun je zelf rustig aan doen en daar heb ik dan weer geen moeite mee. Na verloop van tijd stap ik toch maar weer op en vervolg mijn ritje via Zwaagdijk naar de Bobeldijk enz. en als het hek eenmaal van de dam is is hij niet meer te houden en zo werd mijn rondje toch nog weer een ronde, via Beemsterdijk en later Schermerdijk waar een Duits echtpaar graag samen op de foto wilde bij één van de 3 molens, ging ik langzaam weer richting Middenmeer maar ook nog even via de Obdammerdijk bij Tom en Gerda langs. Na een kort bezoekje aan “kippen Dam” in Hoogwoud kwam ik dan toch eindelijk weer op mijn homeadres wat precies 93 km heeft geduurd.

Stil zitten is niets voor mij.

Na één dag “vasten” kan ik vandaag weer genieten van de geneugten des levens, goh wat een uitdrukking maar het staat er en ik voel het eigenlijk ook zo, ik heb vandaag weer echt genoten en als ik dan denk aan gisteren dan is dat te begrijpen, een dag thuis zitten, nee da’s niks voor mij, in beweging dan gaat het altijd goed. Ik had gehoord dat er een kleinigheidje op te knappen was in Oostzaan en aangezien Tiny vandaag oppas-dag viert is het een mooie gelegenheid om daar even heen te fietsen. Toen ik wakker werd vanmorgen was het nog behoorlijk mis met het weer de regen viel op dat moment met “bakken” uit de hemel maar al spoedig was het droog en toen ik van start ging kwam de zon er al een beetje door. Hier en daar waren er flinke plassen langs de weg als er een afvoer niet goed functioneerde maar de hele rit bleef het droog hoewel  ik af en toe wel bedenkelijk naar boven keek, mooie wolken maar komt er ook regen van, niet dus. Tiny was meteen in om koffie te serverenen en na een bakkie troost heb ik even wat gerommeld in de garage om vervolgens na de lunch weer op weg naar Middenmeer te gaan om mijn fiets weer thuis te brengen. Via “Het Twiske” waar weinig verkeer is behalve wat amazones met viervoeters kwam ik weer langs de spoorlijn richting Purmerend. Onderweg nog even gestopt om vast te stellen dat de Nederlandse veestapel lang niet meer alleen uit zwartbont vee bestaat, je ziet steeds meer andere rassen. Ik ben deze keer maar weer eens via de Purmerenderweg gegaan en bij Oosthuizen omhoog om weer op de oude route te komen. Ik passeer weinig spoorweg overgangen maar die ene in Bobeldijk heeft me enkele seconden “vertraging” opgeleverd, en daarbij heb ik weer vastgesteld dat mooi geel niet lelijk is maar wel hard, denk ik. Verder via Wognum en Benningbroek naar Middenmeer waar de 110 km voor vandaag weer vol zijn en dus kan de fiets weer in de stalling.

Voor de buien uit fietsen.

Laten we het heel even over het weer hebben, is de zomer nu voorbij of hebben we nog meer van die mooie weken in het vooruitzicht? Vanmorgen voldeed alles aan het denkbeeld dat het begin van de herfst er was, wind en regen afgewisseld door zonnige momenten en een temperatuur die zo rond de 17 graden schommelt. Eerst moest ik de fiets weer “rijvaardig” maken na de reparatie door Jan Reus die keurig netjes de “matjes” heeft geplakt zodat het stukje rond het schroefgat weer netjes versterkt is. Alleen nu nog even een klein gaatje boren en alles weer op zijn plaats brengen, het is allemaal netjes verlopen en na een proefrondje van enkele kilometers kan is zeggen, “hij rijdt weer zoals het hoort”. Eerst had ik in mijn hoofd om bij broer Ben langs te gaan maar dan komt er niet te veel van een rondje fietsen dus ben ik bij Wervershoof meteen maar buitenom naar Andijk gereden, bij vuurtoren “De Ven” komen de eerste zonnestralen er door en merk je meteen dat het nog zomers aanvoelt. Bij Enkhuizen staat de Dromedaris nu ook van boven in de steigers, als het eenmaal klaar is kan je meteen weer onder het pand door, nu moet er al een heel aantal maanden omheen worden gereden. Als ik verder de dijk volg zie ik bij Oosterleek dat de vuurtoren op de hoek bij het “Oma Mia bankje” nog steeds niet is voorzien van zijn oorspronkelijke tekst, wat wel door Rijkswaterstaat is toegezegd. De lucht ziet af en toe nogal onbetrouwbaar om te geloven dat het droog zal blijven maar in verwonder mij er over dat het toch nog vrij druk is m.b.t. zeilboten op het IJsselmeer. Ik passeer Hoorn en maak het rondje iets groter om niet door de drukke binnenstad te moeten fietsen en ga dan via Scharwoude richting Berkhout. De lucht met zijn variërende wolken patroon blijft me verrassen tot ik op een bepaald moment zie dat ik, als het kan moet proberen voor de scheiding te blijven van goed en slecht weer, links een zeer donkere wolkenmassa en rechts nog steeds redelijk helder. Gas op de plank en zorgen dat ik binnenkom, het viel dus allemaal wel mee, eigenlijk geen noemenswaardige regen onderweg gehad, wel grote plassen hier en daar dus het heeft wel degelijk geregend maar niet waar ik was. Als de teller stil blijft staan heeft hij er 92 km opzitten en een totaal score van 53.766 km.