"That's not in Indonesia"

Het wordt steeds internationaler, er zijn nog nooit zoveel foto's en video-opnames van de Quest en mij gemaakt als de laatste maanden. Vanmiddag was het weer raak, dit maal was Indonesia aan de beurt. Hoe kwam dat .........?
Vanmorgen weer een keer naar Oudemirdum, de kinderen hadden een nieuwe skelter en dan moet opa even kijken hoe dat allemaal gaat met die kleine "opdondertjes". Fleur de jongste die binnenkort 4 jaar wordt ging als eerste haar kunsten vertonen en dat ging al geweldig, even later Thimo van 5 jaar, die gaf ook even een demonstratie, wat is zoiets geweldig met die glinsterende ogen kijken ze je aan wachtend op lovende woorden van opa. Nadat ik wat had gegeten en gedronken ben ik weer op weg gegaan naar de Wieringermeer, de eerste 80 km was gegaan met een gemiddelde snelheid van 38,5 km, terug zal het wel iets zakken verwacht ik, heen totaal geen wind en nu staat er toch een licht "briesje" tegen.
Elke keer sta ik weer versteld van het gemak waarmee je ruim boven de 40 km fietst met een Quest, als je eenmaal op de ruimte bent en je kunt doorrijden dan lijkt er geen eind aan de snelheid te komen. Wel heb je een behoorlijke "aanloop" nodig om weer de echte snelheid te halen waar bij je jezelf het prettigst voelt, bij mij is dat meestal zo rond de 42 km, een enkele keer wat sneller en even zovele keren wat langzamer. Eénmaal op de Afsluitdijk kon ik weer echt doortrappen tot aan de sluizen, daar is het ronddraaien, het viaduct over en weer linksaf het fietspad op. Als je weer echt opgang bent rij je al weer ruimschoots voorbij de sluizen.
Halverwege, bij "Breezanddijk" , had ik me voorgenomen even te stoppen en m'n laatste banaan op te peuzelen.
Toen ik gebogen stond en in m'n tas het lekkers te voorschijn haalde kwam er een meneer op me af en vroeg heel beleefd in een soort half Engels/Indonesies of ik Engels sprak en of hij een foto mocht maken van de Quest met ons beiden erop. Er volgden uiteraard weer diverse vragen, hoe hard of hij kon, waar hij gemaakt werd enz. enz. "That's not in Indonesia such speedmachine" zo zie je maar opnamen van de Quest zijn over de hele wereld te vinden. Toen ik weer van start ging werd er weer uitgebreid bedankt en gebogen en was ik na een korte onderbreking weer op weg naar huis. Thuis gekomen stond de teller exact op 160 km en stond als gemiddelde 38,8 km op de teller, met dit ritje is er weer een vast getal verschenen in het totaalschermpje wat precies 8000 km aangeeft.

Zwoele Zomer

Het is werkelijkheid geworden 'De Zwoele Zotte Zomer" hebben er veel mensen een slechte herinnering aan de afgelopen zomer tijdens hun vakantie dan is dat heel goed mogelijk, maar zowel in voor als na-seizoen was het weer geweldig. De meeste dagen zon en prima temperaturen, zo ook vandaag, weinig wind en een licht zonnetje met een temperatuur van 23 tot 24 graden C. 't is geweldig zulk lekker fietsweer. Voor een klein rondje van 40 km even snel omkleden en dan van start, via wat smalle dijkjes en wat dorpjes naar Obdam en met een kleine omweg weer terug naar de thuisbasis. Aangekomen in het dorp kwam ik mijn zoon en schoondochter tegen, ze probeerden me nog terecht te wijzen dat ik te hard had gereden maar ik ben er zeker van dat zoiets binnen de bebouwde kom onmogelijk is. Ik heb ze gevraagd even naar de winkel te gaan en wat foto's op te halen en een fotoboek met daarin de foto's van afgelopen vakantie maar hélaas, maandags werkt de post niet dus geen fotoboek waar ik eigenlijk al zolang naar uit kijk. Als ik zelf de winkel in zou zijn gegaan, was douchen wel eerst nodig geweest want zweten doe ik vaak en veel in de Quest. Met dit korte oefenritje is het totaal op 7736 km gekomen, het gemiddelde was vandaag 35,5 km p/u met een maximum van 47,5 km

"Grijze golf"

Met de beste bedoelingen gestart met dit verhalen pakket en nu toch even niet, geen quest-fiets-nieuws. Wat dan wel, heel simpel vast stellen dat Nederland een echt een land is waar caravanners een hoge score halen als het gaat om het bewonen van verplaatsbare nachtonderkomens. Afgelopen periode was ik ook één van deze kampeerfanaten. Het enige wat mij op is gevallen in de afgelopen week is dat er een echte "grijze golf" bestaat, van mijn schoonzoon en dochter had ik die opmerking als eens vaker gehoord, als ik de huurperiode van hun zomerhuisje als beeindigd beschouwde zeiden ze, dan komt daarna de "grijze golf". Het is waar, hij bestaat, die grijze golf. Op de camping waar wij verbleven was weinig plaats meer over, alles werd bezet door mensen met, inderdaad, grijze haren. Samen met nog enkele familieleden hebben we een schitterende week gehad en veel gefietst, ja vooral gefietst nu eens niet met de Quest maar op een gewone huis tuin en keuken fiets. Wat opviel tijdens onze tochtjes was de onmiskenbare toename van batterij-fietsen, zo'n simpele electrische ondersteuning ter bevordering van snel verouderen, denk ik zelf wel eens, van de andere kant biedt het vele mensen de mogelijkheid om hun grenzen te verleggen door nu een grotere tocht te kunnen maken. Het tweede wat voor mij echt nieuw was zijn de honderden kilometers aan fietspaden in Drenthe, over de heide door de bossen langs heide-vennen en door de vele dorpen. Hélaas zijn er daar tegenover maar heel weinig van die paden geschikt voor een Quest maar als alles in en om huis weer wat is opgeknapt zal ik weer gauw genoeg gebruik maken van de "gele torpedeo"