Rondje Urk

Rondje Urk 204 km

De nevel hangt boven het grasveld in Middenmeer

Opkomende zon bij Wervershoof

Eén van de vele hardlopers op de dijk naar Lelystad

De Ketelbrug richting Urk.

Fietspad of schapenmestpad

De dijk na Urk

Een Duitse toerist vroeg of hij een foto mocht maken

Soms was het schaapvrij maar er liepen er zat.

Steenzetters

Johan van Dijk, hedendaagse realiteit

Gezien de houding van deze steenzetter
 is er in jaren nog niets veranderd.

Echte kilometers zowel via de teller in de fiets als de GPS

Gisteren bedacht en vandaag gedaan, rondje onderlangs en boven terug. Ja je doet wel eens iets, op tijd vertrekken en weer “vroeg” thuis. Toen ik van huis ging was het half 7 en hier en daar hing de mist nog laag over sommige grasvelden en later in West-Friesland over de akkers, bij de molen van Wervershoof was de zon op zijn scherpst om er zo laag tegenin te kijken en na Enkhuizen was het over. Wat deze keer wel opviel waren de verschillende hardlopers op de dijk Enkhuizen-Lelystad, mogelijk i.v.m. de hardloop over de Afsluitdijk van a.s. weekend dan is deze dijk gesloten voor alle verkeer van 00.00 uur tot 12.00 uur.Toen ik over de Ketelbrug ging bedacht ik dat ik wel weer eens een keertje via Urk kon gaan dus in de afzink van de brug remmen en door het fietspoortje verder naar beneden en de brug fotograferen vanaf de kant richting Urk. Eerst was ik nog bang voor de vele waterslangen die er ooit lagen voor de beregening van de percelen in de “Noord Oost Polder” maar die waren allemaal netjes geasfalteerd en gaven geen problemen. Wat wel erg tegen viel waren de schapenkeutels, wat een smeerbende, had ik toch over Emmeloord moeten gaan vroeg ik me af. Het is niet anders, gewoon doorgaan en dan zie ik wel. Af en toe had ik een schoon fietspad maar er liepen er zat. Op een bepaald moment kwam ik ook de steenzetters weer tegen, deze keer langs de dijk van de N.O.P. en Johan van Dijk was er ook weer bij. Hierbij dus een foto van de werkelijkheid en later bij het monument op de Afsluitdijk  een foto van jaren geleden en er is nog niets veranderd, het is en blijft handwerk wat uitgevoerd wordt door stevige kerels. Als ik weer thuis ben staat de teller voor deze rit, rondom via Urk, op 204 km en net als altijd is het verschil tussen de teller op de fiets en de GPS te verwaarlozen, slechts 340 meter op zo’n afstand. 

Zomer zon

Zomer, het kan dus wel, we dachten heel lang dat dit natuurlijke verloop van de seizoenen tot het verleden zou gaan behoren maar het werkt nog steeds, en hoe. Een heerlijke dag met wind en zon, wat zal er weer een “hoop” vlees verbranden, te kort smeren en het flesje dat net leeg was enz. allerlei verontschuldigingen die de rooie huid zijn oorzaak geven waar “niets” aan was te doen. Ik heb en had er geen last van gewoon een rondje in de Quest en je geniet van alles en mist niets. Ik had een heel klein klusje “bedacht” met een batterijtje formaat 626 en zowaar het is nog gelukt ook. Op en neer naar de “Zuidoost” waar Tiny bij de lunch voor een verrassing had gezorgd, een heerlijke zoute haring met uitjes, vers van het mes en dan te bedenken dat ze hem het liefst in quarantaine zou hebben vervoerd, moedig in één woord. Toen ik vanmorgen aan de westkant van de A7 reed kreeg ik een moment het idee dat ik langs een havenbedrijf reed daar aan de oostkant van de A7 allemaal hijskranen, maar het zijn de hijskranen die Microsoft groter en groter maken. Toen ik weer huiswaarts ging liep de route net als zo vaak weer via een kleine omweg en kwam ik weer over “De Dijk” in Volendam, het was er nog behoorlijk druk en dat drukt het tempo wat met dit weer geen bezwaar is. Bij Schardam is de “Bannepaal” momenteel weer voorzien van het wapen van Hoorn, in Hoorn zelf lukte het bij toeval om een foto te maken van de oude haven omdat er nu vooraan geen schuit lag afgemeerd. En het laatste uitzonderlijke was een winkelwagentje van de Dekamarkt uit Middenmeer wat gestald was op ongeveer 1,5 km vanaf de winkel aan de steunstokken van een jong aangeplante boom iets voorbij de Westermiddenmeerweg. Hiermee is de 118 km van vandaag weer teneinde en hoop ik binnenkort weer een keertje richting Oudemirdum te gaan, het is nu nog mooi.

Helemaal weer de "oude"

Ja, hoe moet ik het verhaaltje van vandaag beginnen, weer een jaar ouder en wijzer, hoewel dat laatste sterk in twijfel kan worden getrokken, maar het is wel realiteit. Na alle inspanningen en ontspanningen van het afgelopen weekend heb ik vanmorgen de “draad” toch maar weer opgepakt en heb de Quest weer uit gelaten. Elke keer als ik nu buiten kom en naar de garage loop of thuis kom zie ik één van de cadeautjes van gisteren en dat maakt me meteen weer vrolijk en nog blijer. Zoals ik al zei, de Quest is weer uitgelaten, een rondje richting kust en dan een stukje omhoog om zo weer naar Middenmeer te gaan. Bij het Geestmerambacht zag ik een mooi bord staan, helaas er zat niemand hoewel je daar wel goed zit. Later, na wat omwegen kwam ik in Bergen aan Zee en dan via het fietspad door en langs de duinen naar Hargen om dan via de, laat ik het maar de “oude” Hondsbossche zeewering noemen, naar Petten. Van Petten richting Callantsoog, dan naar Schagen, helaas voor fietsers is er geen doorgang dus toen via de Korte Ruigeweg naar “De Keins” waar ik even ben gestopt bij het kapelletje. En als ik dan weer thuis ben en de poort open doe zie ik weer het warme welkom wat me toelacht vanaf (het schilderij)  de foto aan de muur, ook nu weer, na 76 jaar en  85 km, heerlijk, wat is het leven mooi.

Weer ontsnapt nu slechts 15 cm.

Net mooi voor 100 km

Tijd nemen voor koffie

Eén van de herdenkingstegels van na de onderwaterzetting
in de gevel naast de voordeur van Tussenweg 13

Peul en Cuny lieten het onkruid vrij achter

Een andere uitvoering die ik onderweg zag.

Net uit de haven van Medemblik

De oversteek van de weg naar het "Zuiderzee"museum in Enkhuizen

Hier kwam de juffrouw van rechts en zag de "haaientanden" over het hoofd
en mij ook tot op 15 cm

Door Aartswoud is dan heel wat veiliger.

’t Is mooi geweest voor deze week, de vooruitzichten worden toch weer wat anders en dat was te verwachten, zo warm dat is niet vol te houden. Als eerste vanmorgen een gluten vrij brood bakken dan ondertussen de was ophangen en daarna hier en daar “Miep Kraak” spelen in huis, ’t is allemaal zo gepiept. En dan, ik heb zowaar een keer de tijd genomen om rustig een bakkie te doen achter het huis onder de luifel, het is zeer goed bevallen moet ik eerlijk toegeven. En daarna iets heel anders, mijn buurman Jef Kerckhoffs is bezig de “tegels” op de boerderijen in de polder vast te leggen. Er zijn waarschijnlijk 4 soorten die beschikbaar zijn gesteld door de toenmalige regering en werden ingemetseld in de nieuwe woningen bij de boerderijen die door de onderwaterzetting van de polder, door de Duitse bezetter en het niet hebben overleefd. Vanmorgen bedacht ik dat ik bij de boerderij van Paul Buijsse op Tussenweg 13 ook wel eens zoiets had gezien, dus even langs Tussenweg 13. Inderdaad er is naast de voordeur zo’n tegel te zien en duidelijk is dat er geen bewoners hier meer aanwezig zijn, de trots van Paul en Cuny is nu een verwaarloosde bende aan het worden. Door dit  eerste “schot in de roos” keek ik verder langs een aantal boerderijen en zag er nog veel meer maar ook één van een andere uitvoering. Ik had besloten rustig aan te doen en maar een kort rondje te maken, het eerste is gedeeltelijk gelukt het tweede eigenlijk helemaal niet, 100 km kan je met dit weer niet echt klein noemen dacht ik. Na Wervershoof bij Ben en Riet langs en dan het vertrouwde ritje over de dijk langs Enkhuizen en Hoorn enz. Bij Enkhuizen ervaar ik weer de angst om over te steken, toch maar stoppen om een foto te maken het is nog net als alle jaren, levens gevaarlijk voor fietsers. Eenmaal weer aardig richting huis kreeg ik nog weer de schrik van mijn leven. Ik reed op de voorrangsweg en moest volop in de remmen toen een jongedame van rechts de haaientanden mogelijk was vergeten, ik stond stil tegen het midden van de weg en zij stond geen 15 cm meer van mij af. Ik heb nog nooit iemand gezien, die zo snel de achteruit ingeschakeld had om terug te gaan. De achter mij rijdende auto stak de duim op en de bij rijdster riep uit het raam, “Prima gereageerd op die trut” ja wat moet je hier van zeggen het is voor de zoveelste keer goed afgekomen. Ik heb dit rondje weer overleefd en achteraf schrik ik er niet zo snel meer van, als het maar geen gewoonte gaat worden, al was het maar over 100 km.

Twee fietsen

De Oostdijk 's morgens

De Oostdijk 's avonds

De jeugd met paarden en pony's

De ondergaande zon met wat wolken

Te warm om te fietsen heb ik weleens horen zeggen, ja vandaag zou je dat kunnen bedenken maar ik zeg altijd “Te warm om te fietsen kan niet want je hebt altijd rijwind”. Wat was het heerlijk, vanmorgen al op tijd naar de “Zuidoost” om later samen met Tiny naar een verjaarsfeestje te gaan in Zwaag op de Bangert. En dat met de “huistuinenkeukenfiets” je weet wel zo’n ding waar je een plakkerig en gevoelig achterste op krijgt. Eerst 40 km met de Quest genieten en bij Tiny koffie met koek, wat lanterfanten en na de lunch op die bekende fiets en Tiny op de e-bike op naar de Bangert ruim 22 km. Later, na van alles en nog wat te hebben genoten, weer op de Beemster af via het restaurant aan de IJsselmeerdijk bij “Ootje konkel” hebben we heerlijk gegeten en het laatste stukje naar huis is dan zo gepiept wat door dit kleine ommetje 25 km is geworden. Aangekomen op het “thuisadres” na de koffie op naar Middenmeer. Onderweg een paar keer gestopt voor het paardenvolk want uit ervaring is me nu wel duidelijk dat stoppen het dankbaarste resultaat oplevert. De ondergaande zon, vlak voor ik de laatste 5 km afraffelde, was nog wel even de moeite om te stoppen en zo reed ik vandaag  toch nog 127 km waarvan 80 in de Quest. 

Warrig rondje

Het was echt ontspannen vandaag, hoewel de spieren, die al heel lang geleden regelmatig  werden gebruikt maar gisteren onverwacht extra op hun “donder” kregen, sputterden toch nog wel even tegen, maar gewoon doordouwen dan gaat het vanzelf weer over. Het is zomaar een warrig rondje geworden via Barsingerhorn en langs Schagen naar de Middenweg door Dirkshorn naar Stroet, Sint Maarten, Sint Maartensbrug , Sint Maartensvlotbrug en dan Sint Maartenszee. De weg oversteken en door de duinen achter het reactor centrum van Petten om waar zelfs een motoragent actief leek. Door Petten op naar het fietspad waar aan het eind even gestopt moet worden bij de “Strandjutter”. Aan zee is wel wat publiek maar in zee is het onvoorstelbaar rustig, nog te koud denk ik. Dan door de duinen waar de heide begint te bloeien en later na Bergen aan Zee afslaan naar Egmond door het duingebied waar loslopend vee altijd de aandacht trekt. Voor Castricum ben ik op een bepaald moment afgeslagen richting Akersloot om zo via Alkmaar en Heerhugowaard waar ik in de verte een “gele banaan” aan zag komen die meteen op mijn rijrichting parkeerde, Kees van Hattem. We hebben even in het gras gezeten en de hoogst nodige nieuwtjes uitgewisseld waarna we ieder ons eigen weg weer hebben vervolgd en zo kwam ik weer in Middenmeer na 121 km.