Welke o-ring zal het worden.

De ergernis van vandaag was nog niet teneinde, thuis gekomen bellen met Velomobiel, geen contact, mailen, mail komt terug onbestelbaar. Dus schijnbaar zijn ze in die regio aan het “knutselen” met kabels enz. en vergeet men even dat de normale verbindingen in stand moeten blijven. Dan maar eens overleggen met Kees, Kees is mobiel niet aanwezig zegt de mevrouw van de centrale, een rode kaart voor Kees deze keer. Vervolgens Wim geconsulteerd, volgens Wim krijgt hij binnenkort twee wieltjes die dieper zijn uitgedraaid zodat er een dikkere ring in kan, mogelijk komt daar de oplossing, wie weet. Ik ben hier naar de plaatselijke mechanisatie gegaan en heb daar een paar ringen gehaald die wel een fractie dunner zijn maar vooral bestand zijn tegen hogedruk. Het leek voor mij echt het “ei van Columbus” zou het nu zomaar afdoende zijn met zo’n simpele ring, uit voorzorg heb ik er meteen maar 2 meegenomen, inkl. BTW € 9,50. Thuis gekomen even die nieuwe ring gemonteerd en een proefritje maken, heen en terug naar mijn zoon hier op het dorp, zelfs dat was al te veel gevraagd, voor ik thuis was reed ik zonder. De andere zal ik zeker niet uitproberen. Dus nu maar weer de “oude” zwarte nieuwe ring geplaatst in de hoop dat die het wat langer vol gaat houden, de tijd zal het leren. Eén ding is zeker het komt ooit goed.

Het had zo mooi kunnen zijn.

Ik had er voor vandaag alle moed op maar door twee oorzaken is het toch wat anders gelopen dan ik me had voorgesteld. Vanmorgen scheen de zon en was er geen wolkje te zien, dat wordt een mooie fietsdag, ik zag het helemaal zitten en in gedachten kwam er al een beeld van 100 tot 150 km in mij op. Helaas het mocht niet zo zijn, als eerste ben ik even naar Jan Geel gefietst om een foldertje langs te brengen, de rit ging via het natuurgebied bij Opperdoes waar alweer enorm veel ganzen zich “vermaken”. Annie heeft het aangenomen omdat Jan naar de tandarts was, ze vroeg wel of ik trek had in koffie maar dat heb ik afgeslagen, ik was net van huis. Vanaf hier ging het via Wervershoof enz. richting Enkhuizen, doordat ik van een ander kant kwam dan gewoonlijk heb ik de Koepoort maar eens van twee kanten op de kiek gezet, vanaf Bovenkarspel is het een onooglijk “ding” maar vanuit Enkhuizen zelf is het een monumentaal bouwwerk. Verder door Enkhuizen naar de haven om zo weer aan de buitenkant te komen, daar richting Hoorn nemen en dan zie ik wel waar ik terecht zal komen. Net buiten Enkhuizen wordt al weken “gewerkt” nou ja gewerkt is wel een erg groot woord, maar goed, men probeert daar een stukje fietspad opnieuw te beleggen met tegels, jammer genoeg was het zetten van borden zelfs al te veel en moest ik achteruit “Flintstonen” omdat ik er echt niet door kon. De lucht was ondertussen ook een stuk slechter geworden en af en toe kwam er een beetje “hemelwater” dat was er mede oorzaak van dat ik de route voorzichtig wat heb omgebogen in Noordelijke richting want mocht het echt slecht worden dan ben ik zo weer thuis. Op een bepaald moment ben ik gestopt en heb de kap er zelfs opgedaan het ging even behoorlijk hard. In Ooster-Blokker begon de fiets zomaar weer wat te ratelen, dat kan toch niet waar zijn, stoppen en de afdekkap van de ketting omhoog, ja hoor, daar lag de o-ring weer gebroken naast het spanwieltje, wat is hier mis ? Voorheen nooit één probleem en nu al de derde o-ring op nog geen 300 km. Een beetje “balen” dus dit was de bekende druppel om rechtstreeks op huis aan te gaan en mijn licht op te steken bij de mannen van Velomobiel hoe dit euvel op de juiste manier op te lossen. Ik heb nog 2 nieuwe o-ringen liggen maar als dat wil zeggen dat ik nog, pak weg 300 km geruisloos fietsen, dan is dat niet aantrekkelijk. Het zal wel simpel zijn maar ik heb er alle vertrouwen in dat het straks weer helemaal goed komt.

Weekend met regen en nog veel meer.

Het rondje is weer gemaakt, slechts 70 km maar het was weer een super rit. Alle beslommeringen van afgelopen weekend sudderen nog een heel klein beetje na maar het meeste is alweer op de rails, voor zover het al nodig was om het er weer terug op te zetten. De afgelopen dagen brachten van alles wat, zowel prettig als minder prettig, donderdag afscheid van iemand nemen die helaas veel te jong was overleden, vrijdag van alles en nog wat regelen omdat ik zaterdag jubileum had en zondag familiedag met mijn broers en zussen plus aanhang. Wat mij, en ook de anderen, het meest heeft “geraakt” zowel letterlijk als figuurlijk is het weer geweest met de familiedag. Na lang wikken en wegen had de organisatie van deze jaarlijks terugkerende traditie gekozen voor een stukje fietsen met museum bezoek en rondvaart plus stadswandeling in Leeuwarden. Het fietsen gaat de meesten wel redelijk goed af maar met het weer van afgelopen zondag wordt dat toch een ander verhaal, de regenkleding in al zijn vormen en kleuren kwamen aan bod. Na aankomst in Leeuwarden konden we gelukkig naar binnen in “Pakhuis Koophandel ’t andere Museum” hier was heel veel te zien van radio’s, treinemplacementen waar de treinen volop reden, kant enz. ( niet interessant voor mannen) maar vooral veel heel oude rally auto’s die bijna allemaal zo de weg op zouden kunnen, bovendien stond daar ook een auto waarmee, helaas, het eerste Nederlandse verkeersslachtoffer viel. Jan Geel zou hier uren rond kunnen snuffelen denk ik. Na dit bezoek volgde een rondvaart door de grachten en tot slot nog een stadswandeling met gids. En als alles dan na een hapje en een drankje weer richting fiets is gedirigeerd moeten we op de pedalen, alles tegen wind in één groot regengordijn, de afstand naar de auto is slechts 14 a 15 km maar daar aangekomen was het gelukkig weer droog en had iedereen het water in zijn schoenen staan. Maar vandaag was het dus weer helemaal over met het slechte weer en na een bezoekje aan Leo Smit heb ik Kees gebeld of hij nog ging fietsen, “Ja, dat zit wel in de planning”zei Kees, “Maar net werd ik gebeld door Wilfred Ketelaar van XL Network die een rondje Nederland aan het fietsen is en hij heeft problemen met zijn fiets en of ik hem kan helpen dus die is hier zo vanaf de Afsluitdijk” Daarna ging hij misschien nog naar De Woude, ik rij naar Kees in De Waard en als hij dan nog thuis is ga ik misschien een stukje mee. Dus op naar Heerhugowaard waar ik na een, meest voor de wind ritje, aankom. Kees zit binnen aan een bakkie met de noodlottige fietser, wiens Mango Plus op zijn kant ligt met een bijna onwrikbaar stuur. Marian schenkt voor mij ook een bakkie in en later bekijk ik hoe de mannen dit euvel gaan oplossen, alle kogelkopjes draaien flexibel dus dat kan het niet zijn, helemaal binnenin zit het draaipunt van de kruiskoppeling van het stuur en daar lijkt de oorzaak van het probleem te liggen, met wat kunst en vliegwerk wordt dat gesmeerd en het lijkt ietsje beter maar niet voldoende. Ik laat de mannen achter en vervolg mijn rit weer naar huis waar ik na 70 km aankom.

Bloemen in de regen

Wat een weer, gistermorgen opgestaan toen het nog een beetje schemerig was, niet dat het erg vroeg was, nee, het regende behoorlijk en de lucht was donker en zwaar bewolkt. En dan vandaag, het begin is al niet veel beter, gisteravond heb ik 25 mm uit de regenmeter gekiept, voor het landelijk beeld stelt dit niets voor, en op dit moment zit er ook alweer 17 mm in en het regent nog steeds. Dus dat wordt een paar dagen niet met de Quest op pad, mogelijk is dat volgende week weer te compenseren omdat de eerste vooruitzichten dan beter weer aangeven. De enige die “wel vaart” bij dit weer is de Brugmansia in mijn tuin, enkele weken voor de vakantie geplant en na de vakantie door de droogte als “dood vogeltje” opgepept met veel water, hij zag er niet uit en ik gaf er weinig meer voor, maar nu gaat hij zijn achterstand volledig goed maken door volop te gaan bloeien en voor de komende weken nog voldoende knoppen achter de hand te hebben, iets anders als een Quest maar wel mooi. Ik ben ondertussen ook tot de conclusie gekomen dat ik in mijn 69e levensjaar niet meer met de Quest op pad zal geraken, morgen wordt in dat opzicht de klok bijgesteld en kan ik t.z.t. weer met een “schone lei” beginnen. Ik heb ook even nageplozen hoeveel kilometer ik voor mijn 70e in een Quest heb afgelegd, in de Quest 136 was dat 54.206 km tot de fatale aanrijding en nu in de Quest 402 al 8118 km samen dus 62.324 km en het is nog lang niet op hoop ik. Mensen die er nog over twijfelen, hak de knoop door en zorg dat je ook Quest-rijder wordt.

Op visite met een ommetje

Het kon niet anders, ik moest gewoon even op verjaarsvisite, in een grote familie is dat wekelijks aan de orde en zo ook vandaag. Omdat ik dan meestal niet te ver van huis moet kan dat gemakkelijk even met de fiets dus zo rond kwart over 10 ben ik van huis gegaan, even op en neer naar Obdam. Het probleem, zo dacht ik gistermiddag toen ik thuis kwam, is het ontbreken van het rubberringetje (O-ring) van het kettingwiel. In mijn hoofd speelde ik met de gedachte dat een O-ring zoals bij het monteren van een km-tellertje op het stuur ook wel eens dienst zou kunnen doen om het kettingwiel. Dus gisteravond de fiets naar buiten gereden na de buien, en even sleutelen. Met mijn redelijk lange armen kon ik zowel binnen als buiten de fiets op de juiste plaats, het wieltje vasthouden en met de andere hand de inbusschroef los en later weer vastdraaien. Een klusje wat als “doe het zelver” snel was geklaard en vandaag volgt dan de proef op de som, hoelang blijft dit O-ringetje zitten, die van gisteren was na 80 km kapot. Aangekomen in Obdam, slechts 19 km, was alles nog naar wens, geen enkel kraakje of ratelgeluid. Na de koffie met gebak en later een (fris)drankje ben ik, na een hele poos weer opgestapt en toen Eline de dochter vroeg of ik weer naar Middenmeer ging heb ik dat bevestigend beantwoord, alleen ga ik waarschijnlijk met een omweg heb ik gezegd. Inderdaad het is een beetje een omweg geworden, via via kwam ik in Enkhuizen. Bij het station moest ik even stoppen voor een overstekend echtpaar met kinderen, duidelijk uit een Aziatisch land, meteen kwam het fototoestel voor de dag en werden de kindertjes naast de Quest geplaatst en maar klikken en buigen en bedanken, toch leuk dat die mensen nu denken dat ze een “banaan” op wielen hebben gezien in Holland. Voorzichtig volg ik mijn vaste route door de “Haringstad” langs de stadswal, waar achter het buiten museum is gevestigd en zo naar het fietspad boven op de dijk richting Andijk. Toen ik de vuurtoren naderde zag ik dat er van de andere kant een stuk of 6 fietsers aankwamen, die gaan dan naar beneden langs de “De Ven” en dan in mijn richting weer omhoog, toch maar even in de remmen want ik ga daar erg hard om zo weer naar boven te gaan zonder extra inspanning. Toen ik bij de afdaling kwam om zelf gang te maken zag ik dat er beneden een hele groep fietsers stond, fietsen op de weg/fietspad en er stond ook nog een auto en dan is er maar één oplossing remmen en geen enkel risico nemen. Als je dan stil komt te staan wordt iedereen het “wonder” gewaar, iets “geels” en het gaat vanzelf vooruit want je hoort geen motor. Het blijkt een groep Italianen te zijn, mannen,vrouwen,jongens en meisjes en allemaal hebben ze een camera bij zich en allemaal gaan ze staan “klikken” , het enige wat overbleef was uitstappen en ook maar ”klikken” geschakeld naar een blad met meer tanden ben ik later naar boven gereden en heb mijn weg vervolg naar Middenmeer waar ik zag dat het ommetje totaal 90 km was geworden. Tot mijn verwondering is de O-ring nog steeds in "goede"staat want ik hoor geen verkeerde geluiden.

Van alles en nog wat

Als ik alles van vandaag op een rijtje zet is dit een dag met van alles en nog wat. Het begon vanmorgen met een telefoontje van Kees van Hattem, enige tijd geleden kwam het rubberringetje om het ketting/steunwieltje ter sprake, Kees had er nog wel één maar naar later bleek niet bij zich toen hij in Middenmeer kwam, hij belde dat hij er thuis één had dus ik naar Heerhugowaard om samen dit rubberringetje te plaatsen wat zonder problemen zo was geregeld. Na de koffie op pad en echt het was een stuk stiller tijdens het trappen dus in het vervolg dit een beetje proberen bij te houden met mogelijk af en toe een nieuwe rubberring, of misschien dat de proeven van Wim straks een beter resultaat opleveren. Onderweg stelde ik voor om via Volendam langs de dijk te fietsen, “Oké, dan gaan we even bij Wim langs dan kan die ook mee” dus met een beetje omweg richting De Woude toen we daar binnen gezichtsafstand van huize Schermer reden zagen we dat er geen auto op het pad stond dus er zal niemand aanwezig zijn. In één gang door naar Purmerend via West-Knollendam , Starnmeer en Spijkerboor. Een flinke dwars wind hield ons attent bij het sturen en met een lekker gangetje kwamen we in Purmerend en via de “Dinsdagse veemarktstad” langs het Noordhollandskanaal naar Ilpendam, hier zijn we afgeslagen naar Overleek en daar opgestoken voor cappuccino / expresso en appelgebak met slagroom, dat hadden we wel verdiend vonden we zelf. Juist toen we zaten kwamen er een aantal z.g. fluisterboten terug van een vaartochtje door het Noordhollandselandschap. Kees veerde bijna op, hij hoorde deze mensen converseren in zijn “moerstaal” supersterk Brabants, echt uit Oirschot. Het waaide nogal hard en na enkele momenten gingen de “nieuwkomers” naar binnen, een paar van de mannen kwamen echter weer buiten en bekeken de Questen en toen werd de verrassing compleet, één van de mannen begon te vertellen dat hij winterdags met zoutstrooien ooit ook eens zo’n ding in het donker tegenkwam op één of ander dijkje bij Oostelbeers in de omgeving van Oirschot en meteen haakte Kees hierop in en noemde de vervolg wegen waar hij langs zou zijn gegaan. Eén van de andere mannen zei toen “Bent gij d’r niet één van van Hattem” en toen was de hilariteit compleet, Kees is al 40 jaar weg uit zijn geboorte streek en hier in één van de kleinste gehuchten van Noord-Holland in Overleek, ontmoet hij “dorpsgenoten” uit Brabant. Hoe is het mogelijk, de wereld is af en toe erg klein zullen we maar zeggen. We vervolgden later onze rit richting Broek in Waterland en zijn toen via Monnickendam en Katwoude langs de dijk weer op huis af gegaan. De route liep via Volendam, waar het overigens redelijk druk was maar niet problematisch, en Edam richting Schardam. Na Schardam is Kees richting Avenhorn en Heerhugowaard gegaan en ik heb de dijk gevolgd tot Scharwoude. Dan rechtsom na het dorp om op de Venneweg te komen. Daar hoorde ik wat ratelen onder de stoel, even stoppen en bij controle bleek dat de nieuw geplaatste rubberring als versleten vodje onderin de Quest lag, jammer een nieuwe zal hopelijk langer leven. Enkele honderden meters verder werd ik nog geconfronteerd met een ongeval, een meneer was met zijn scootmobiel naast het fietspad gekomen en de sloot in gegaan, met behulp van een paar dames was hij weer op het droge maar zat daar langs de sloot te rillen, samen met verder toegesnelde hulp heb ik geholpen de man in een auto te krijgen wat lang niet vanzelf ging en later nog geprobeerd het voertuig uit de sloot te krijgen met behulp van sleepkabels enz. het ging niet, ik heb toen geadviseerd om zwaarder materiaal aan te rukken om niet nog meer schade aan het voertuig te veroorzaken bij de berging. Ik heb daarop mijn rit vervolgd naar Middenmeer en heb meteen bij aankomst Velomobiel gebeld om een aantal rubberringetjes op de post te doen die ik mogelijk morgen al binnen zal hebben, echt een dag met van alles en nog wat over 135 km.

Morgen wordt het beter

“Morgen wordt het beter” een veel gebruikte uitspraak als het niet mee zit. Nou vandaag zat het wel en niet mee, dat niet meezitten had betrekking op vanmorgen, regen en regen en nog eens regen en het hield maar niet op en vanmiddag zat het mee omdat het toen droog was en ik met de Quest van start kon gaan. Eerst naar Medemblik om bij Leo Smit te kijken of de bestelde schoenen al binnen waren, dat was nog niet het geval maar het geeft geen problemen omdat de schoenen die ik nu in de Quest gebruik nog prima dienst doen, maar aan de achterkant bij de hiel verschijnen wat “ingewanden” die ter bescherming van de achillespees ooit als nieuw zijn ingebouwd en die nu toch wat ouderdomsverschijnselen vertonen. Omdat het nog steeds droog is ga ik meteen door naar Wervershoof even bij Ben en Riet kijken. Als ik aankom is de lucht toch al behoorlijk aan het veranderen en moet ik er van uit gaan dat het straks weleens erg hard zou kunnen gaan regenen. Ben schuift wat spullen in de garage opzij zodat de Quest binnen gestald kan worden, ik maak hier uit op dat hij wil kijken of er t.z.t. een Quest in zijn garage past naast de auto en caravan, volgens Ben is dat niet aan de orde maar de tijd zal het leren denk ik. Inderdaad we zitten nog maar net aan de koffie als het behoorlijk begint te regenen en meteen lijkt er storm in het land te zijn, alles vliegt heen en weer en het lijkt steeds harder te gaan waaien. Na enkele minuten is dit weer over en is het ook weer bijna droog, een situatie die men al had voorspeld, buien en harde wind. Na de koffie moest Ben met zwager Aad op pad om één en ander naar de vuilnisbelt te brengen dus ben ik ook meteen maar weer opgestapt om naar een “windstille” route te zoeken om weer op Middenmeer af te gaan. Via de onderkant van de dijk kom ik al in Medemblik en besluit om langs de Koggenrandweg achter de bomenrij langs naar de Nieuwelanderweg te gaan waar ik langs de A7 de wind schuin van achter zal hebben, inderdaad mijn “berekening” klopt en zonder problemen “vlieg” ik op huis aan na een ritje van 42 km. Als ik thuis de fiets binnen zal zetten komt de zon zelfs achter de wolken vandaan en lijkt het alsof het een superdag is, maar morgen wordt het beter.

Sail was niet te zien, maar de blauwe Quest wel

De zon kwam, zag en overwon, nou ja dat klinkt nogal erg optimistisch maar een beetje zat het er wel in. Toen ik vanmorgen zo ver was dat ik echt in het ontspanningspak zou gaan kwam de zon er af en toe even door maar echt volop was hij zeker niet aanwezig. Toch leek het me wel geschikt weer om weer eens de benen wat extra te strekken en een rondje te maken richting het Noordzeekanaal. Eerst Kees maar eens bellen, misschien gaat hij mee die kant op maar zoals hij gister al een beetje aangaf zou hij ook best eens een keertje met Wim op pad kunnen gaan over het water op naar “Sail”. Bij hem thuis werd niet opgenomen dus dan het “mobielenummer” maar proberen ook hier geen reactie dus mogelijk toch op het water ergens tussen De Woude en het Noordzeekanaal, wie weet, ik hoor het vast nog wel vandaag of morgen. Toen ik een paar kilometer voor Alkmaar reed liepen er op een bepaald moment een stuk of 10 Nijlganzen op het fietspad die totaal geen aanstalten maakten om mij de ruimte te geven dus stoppen en naar mijn fototoestel grijpen, helaas het is niet aan boord, gewoon stomweg vergeten, op het aanrecht neergelegd toen ik water in de camelbak deed en niet meer opgepakt, stom, stom, stom. Met mijn mobiel heb ik nog wel iets geprobeerd maar dat is allemaal niets gedaan, dan moet je er echt de spullen voor hebben dus vandaag geen beeldverslag en alleen maar wat tekst en de kaart van de GPS zoals ik de groene lijn vandaag heb afgelegd. Via de vaste route langs De Woude op naar het Noordzeekanaal, het was opvallend dat er vandaag veel meer mensen op de fiets waren als andere dagen en dat kwam alleen door Sail. Het was er ronduit druk met wandelaars en fietsers die variërend links en rechts liepen dus “slalommend” tussen de mensen door. Op afstand heb ik heel veel masten gezien en nog veel meer mensen, het leek mij de hoogste tijd om een afslag te nemen om uit deze drukte weg te komen en weer op huis af te gaan. Na enige tijd kon ik de bocht nemen naar “de vrijheid” weg uit deze mensenmassa. Toen ik later op bekender terrein kwam heb ik nog de kortste weg genomen richting Purmerend en ben even in de “Zuidoost”geweest bij Tiny die net voor zichzelf een pauze had ingelast om haar tuinhobby wat te laten berusten. Op dat moment stond de teller op iets van een 85 km en thuis gekomen was het 129 km omdat ik iets van de kortste route ben afgeweken om langs de dijk te gaan. Daar passeerde ik net voor Scharwoude een trekker met maaigereedschap achterop en de man op de trekker was een bekende van mij dus stoppen en kletsen, het was Wim Schilder de vriend van mijn oudste broer, Wim was altijd een fanatiek wielrenner/toerfietser en zodoende ook duidelijk geïnteresseerd in de Quest. Na dit oponthoud ben ik doorgegaan over Berkhout en Wognum naar de Wieringermeer en met name Middenmeer waar een heerlijke douche alle zweet en stof weer heeft weggespoeld.

Ik zou het bijna vergeten maar op mijn tochtje van vanmiddag zag ik net voorbij de Zaanseschans iemand aankomen met een blauwe Quest en dan stop je uiteraard even. Het bleek Hans Huijgen te zijn, bekend onder de naam “lighans” zo vertelde hij, dus dat meteen opzoeken en inderdaad het was de “lighans” zoals hij verteld had hij reed samen met zijn gezinnetje, zijn vrouw met kind op een speciale fiets en Hans met een Quest die al 139.000 km had afgelegd, die dingen gaan echt lang mee.

Een Quest schuren is niet zomaar wat.

Het weer heeft vandaag weer meegewerkt en daardoor kon ik vanmiddag weer een klein rondje fietsen. Eerst even met mijn schoonzoon en dochter naar Leo Smit voor een paar “voertuigen” waar ze na wat wikken en wegen prima zijn geslaagd en vanmiddag met één van de Ierland-gangers op pad. Vanmorgen had ik een mail naar Kees gestuurd met een vraag over een kettingwieltje onder de stoel en al heel snel kwam het antwoord. Toen ik net thuis was met de auto zo rond 12 uur belde Kees en zou ik bij hem wel een rubberring als oplossing kunnen krijgen om de Quest nog stiller te maken maar omdat het nog even zou duren eer ik in de Quest zou zitten kwam hij wel naar mij toe. Rond 1 uur, net toen ik de familie uitzwaaide, kwam Kees al aan in zijn “Ramira bolide” , bij controle bleek dat hij niet het rubberringetje had dus zijn we na even kletsen van start gegaan zonder speciale behandeling voor het kettingwiel. Kees wilde wel bij Jan Geel langs gaan want die was zijn Quest aan het schuren omdat die na een aanrijding overgespoten moest worden en waarbij Jan zelf het schuurwerk voor zijn rekening zou nemen. Jan en zijn vrouw zaten aan de koffie omdat ze elk ogenblik visite konden verwachten voor het museum, snel werd er een aanvulling gemaakt zodat Kees en ik ook werden voorzien van het bekende “bakkie leut” en na wat kletsen en inspectie van het schuurwerk zijn we weer verder gegaan. Ik ben met Kees meegereden tot aan de afslag naar Heerhugowaard en zelf ging ik daar rechtsaf richting Middenmeer waar ik na 55 km weer binnen stond.

"Tot over 2 jaar" zei Rob.

Wat moet het vandaag worden met het weer, gisteren was de berichtgeving zonder meer slecht en kon je er vanuit gaan dat een regenjas ongeveer de hele dag aan zou moeten. Vanmorgen rond een uur of half 5 regende het een beetje en dat was voor mij het signaal dat het werkelijkheid zou worden, een hele dag regen. Tegen half 7 werd ik weer wakker en zag dat het droog was maar de lucht was gewoon donker en er zou straks wel weer regen volgen. Ik ben er niet veel later toch maar uit gegaan en heb rustig de krant doorgenomen en vervolgens mijn broodje klaar gemaakt. Nadat de pc was opgestart heb ik eerst op buienradar gekeken, wie schetst mijn verbazing, geen regen vanaf 7.10 uur boven Middenmeer en ook de buien die ik zag overdrijven gingen allemaal buiten mijn “parcours” om. Dus straks omkleden en maar even naar Oudemirdum want als dit klopt krijgen we gewoon mooi weer en geen spat regen zoals was voorspeld. Rond 8 uur ben ik al van huis gegaan en na ruim 2 uur stond ik in Oudemirdum, de familie was afgelopen weekend net terug gekomen van vakantie dus de hoogste tijd om weer even langs te gaan, onderweg ben ik even gestopt en heb een foto gemaakt van de boot waar mijn schoonzoon mee aan het bouwen is samen met nog …tig collega’s, het wordt weer een “joekel” In Oudemirdum was mijn schoonzoon nog een week vrij, dus thuis, en die heeft ook even van de snelheid van de Quest geproefd. Ik zag dat hij er zichtbaar van genoot, hij was nog nooit zo snel gegaan met een fiets en dan nog zo moeiteloos. Om ruim half 2 ben ik weer richting Noord-Holland gegaan, een heerlijk zonnetje, wat eerst af en toe maar later geregeld te zien was, zorgde voor een heerlijke temperatuur en met een gangetje van 38 tot 45 km zoefde het richting Afsluitdijk, op de dijk was de standaard snelheid ongeveer 43 km. Iets voor het monument zag ik in de verte een velomobiel aankomen, het leek wel een “rooie” Mango, inderdaad het is een rode Mango. Toen we elkaar genaderd waren zijn we beiden gestopt en meteen zag ik het en hij ook, Rob v.d. Bel uit Hillegom, dat is werkelijk puur toeval ongeveer 2 jaar geleden hebben we elkaar voor het eerst ontmoet ook op de Afsluitdijk en nu weer. Ik heb het even opgezocht en het klopt het was 4 augustus 2008. Rob was op weg naar Groningen en dan zou het verder wel zien wat het zou worden en na een paar foto’s zijn we weer verder gegaan, ieder naar zijn eigen bestemming, zo rond 4 uur stond ik onder de douche en zit de rit voor vandaag er na 160 km weer op.

Mooi karretje en wat gebruikt dat nou ?

Veel van de “koppen” boven de stukjes die ik schrijf zijn veel gebezigde uitspraken of opmerkingen die gemaakt worden door mensen onderweg of die me zomaar te binnen schieten. Die van vandaag is wel weer erg toepasselijk op het gebruik van de Quest of een velomobiel in het algemeen. Ik ging van huis om het ritje wat ik gisteren heb gereden met de “rechtop” fiets en mijn vriendin vandaag met de Quest ook even af te “raffelen” en dan terug langs een andere weg. Meteen van huis met de Quest richting Schoorl, hij kan het al bijna blindelings vinden, en daar op de Schoorlsezeeweg af wat meteen flink zwaar trappen zal betekenen. Het eerste stuk gaat “pittig” omhoog maar al snel loopt het weer af en na zo’n kilometer of 4 a 5 op die Schoorlsezeeweg ga ik linksaf richting Bergen aan Zee om later via het duingebied weer in Egmond aan den Hoef te belanden. Op de hoek van het fietspad vlak voor de Egmonderstraatweg staan een aantal mensen te schilderen, de één lijkt meer als de ander is mijn idee, maar ik ben geen kunstkenner dus geen commentaar op hun kunst. Maar omdat er min of meer een oploopje was, want er stonden verschillende mensen te kijken, moest ik wel flink afremmen en stoppen. Toen ik eenmaal stil stond ben ik even uitgestapt om een foto te maken en daar kwam het, er stapte een meneer op mij af, al wat ouder denk ik, maar waar haal ik het recht vandaan om dat te denken, misschien was het wel een leeftijdgenoot, die de volgende vraag stelde, “Mooi karretje en wat gebruikt dat nou” ja wat moet je dan zeggen, maar gelukkig kreeg ik een ingeving en heb hem met het volgende geantwoord, “Normale maaltijden en op z’n tijd een bak koffie plus appelgebak met slagroom dan rijd het zo 100 tot 150 km probleemloos” ik zie hem nog kijken, “Meen je dat” inderdaad na wat uitleg begreep hij dat het werkt op één PK, dat zijn de eerste letters van mijn voor en achternaam, dus geen accu’s of verbrandingsmotor. Hij begreep er eerst niets van maar langzaam werd alles duidelijk, het blijven mooie momenten. Op een bepaald moment kreeg ik het gevoel dat ik weer ver genoeg van huis was en heb de koers langzaam aan gewijzigd in noordelijke richting om via Limmen en Heilo rechtsaf naar het Noordhollandskanaal te rijden waar ik weer op bekendere wegen uitkom om zo via Alkmaar en Heerhugowaard naar Opmeer en Hoogwoud te karren. Vanaf Hoogwoud is het nog “één” keer diep ademhalen en je bent weer thuis waar de teller 118 km aan gaf

Wat is het leven weer mooi

Vandaag eens een keer met de rechtop fiets een tochtje gemaakt samen met mijn vriendin. Zo rond half 9 belde ik haar op en stelde voor om vandaag samen op pad te gaan, iets wat ze enorm toejuichte. De fiets op de fietsendrager en op naar de “Zuidoost” daar een bak koffie en de tweede fiets erbij gezet en van start richting Schoorl. De auto geparkeerd, de fietsen eraf en de drager in de “kofferbak”. We nemen de Schoorlsezeeweg en rijden via de prachtige weg en later over de paden door de bossen en over de open vlakte en hier en daar door de duinen, Nederland is echt mooi en vooral met dit weer, zon en weinig wind, heerlijk wat een dag. Op enkele plaatsen staan grote tankwagens met water om in geval van nood direct water bij de hand te hebben als meneer of mevrouw pyromaan weer de kolder in de kop krijgt wat al verschillende keren het geval is geweest in deze omgeving. Na een aantal kilometers slaan we af richting Bergen aan zee en met een “dagduinkaart” voor Tiny rijden we onbezorgd door dit prachtige gebied, zelf heb ik een jaarkaart. Onderweg komen we een aantal keren de bekende Schotse-Hooglanders tegen die rustig langs en soms op de weg liggen of lopen. In Egmond aan de Hoef gaan we om de koffie bij een nicht van Tiny en zitten een tijdje gezellig aan. Als we weer opstappen gaan we nog naar Castricum waar we een rondje maken om weer op het zelfde pad terug te keren om weer naar de auto te gaan in Schoorl. Als we de woning van Tiny’s nicht weer passeren zit haar vader daar ook, ome Ben van 90 jaar was even langs gekomen op de fiets en vond het jammer dat hij ons had gemist maar op de terugweg hebben we dat weer helemaal goed gemaakt. Na deze stop was het nog een kilometer of 10 naar de auto en onderweg kwamen we nog de politie te paard tegen die een extra oogje in het zeil houden voor eventuele nieuwe bosbranden. Zo rond 6 uur en na 53 km fietsen waren we weer thuis en hebben de dag afgesloten bij Restaurant ATHENE aan de Westerstraat in Purmerend, een heerlijke dag en dan zeg ik weer als zo vaak, : “Wat is het leven weer mooi”

Buienradar en de betrouwbaarheid

Hoe betrouwbaar is “Buienradar”, ik durf er niet zo zeker meer van te zijn. Als ik gisteravond en ook vanmorgen de berichten hoor en moet geloven, en dat deed ik toen nog, dan wordt het vandaag een dag met heel veel regen. Ik moest nog even naar Medemblik dus dan maar een beetje op tijd weg, nu is het nog droog, en dan zie ik later wel wat ik ga doen. Na mijn boodschap in Medemblik was het nog steeds droog en leek het ook niet op erg korte termijn te gaan regenen dus even door naar Wervershoof om bij broer Ben en zijn vrouw Riet een bakkie te doen, mooi niet, ’t span was niet thuis. Dan een paar honderd meter verder naar mijn oudste zus en haar man, ook hier geen reactie, waar moeten die mensen toch allemaal heen, zulk geweldig weer is het nou ook niet. Dan maar via Zwaagdijk omdat het nog steeds droog was en zo steeds verder van huis richting Bobeldijk en Berkhout en het bleef maar droog, geen enkel spatje. Via Avenhorn en Obdam waar langs de weg heel veel korenbloemen bloeien weer op naar de stal. Na 73 km was ik weer thuis en heb eerst het gras nog maar even gemaaid, regen komt er toch niet. Als ik eerder geweten had dat het zulk mooi fietsweer zou blijven was mijn rondje ongetwijfeld heel wat groter geworden. Als ik nu op “Buienradar” kijk geeft hij aan dat er in de loop van de middag regen kan worden verwacht maar voorlopig blijft het droog.

Je ziet en hoort van alles onderweg als je maar oplet.

Even een rondje door de regio rijden was vanmorgen mijn plan, de koffie had me heel goed gesmaakt en dan is het meestal snel het vaste ritme, omkleden, fiets naar buiten, attributen erin en van start. Eerst naar Medemblik bij Leo Smit een km-tellertje halen om op mijn laatste aankoop te monteren en vervolgens richting Oostwoud mogelijk is Jan Geel weer thuis van vakantie dan zouden we samen misschien een rondje kunnen maken. Aan het einde van de weg waar ik reed zag ik een paar hardlopende dames ze naderden de afslag, een T-splitsing, gaan ze links of gaan ze rechts, het leek me verstandig even op de claxon te drukken om ze attent te maken op naderend “geel gevaar”. Er werd onmiddellijk gereageerd door even om te kijken en toen zag ik dat één van de atletes een familielid was. Leida Schoutsen de oudste dochter van mijn oudste zus. Uiteraard stoppen en even kletsen, ik wist nooit dat er meer sportievelingen in de familie waren. De dames waren in training voor de Dam tot Damloop die op zondag 19 september voor de 26e keer wordt gelopen. Verder naar mijn geplande doel, ik zag nog weinig leven bij Jan dus maar weer verder door het natuurgebied tussen Hauwert en Wervershoof , in het laatst genoemde dorp zag ik mijn zwager staan dus weer stoppen en even bijkletsen. De vervolg route ging via de dijk langs het IJsselmeer naar Andijk en Enkhuizen. Na Enkhuizen kris kras door een stuk West-Friesland en via Venhuizen en Hem waar ik Jan Imming nog weer een keer tegen ben gekomen die ook met de driewieler op pad was dus weer stoppen en kletsen, je ziet, hoort en spreekt van alles langs de weg zeg ik altijd. In Hem zag ik het tuinbeeld staan wat ik jaren geleden ook al eens gefotografeerd had voor het West-Frieslandspel, twee jongens en een trap. Na dit “modernere standbeeld” leek het me leuk om ook de “Scheepsjongens van Bontekoe” maar weer eens met een bezoekje te vereren, ze zitten en staan er nog steeds onbewegelijk, Hajo, Rolf en Padde. Als je wat meer afstand neemt kan ook de Hoofdtoren erbij op de “prent” een bouwwerk uit 1532. vervolgens een klein stukje langs de dijk en door Grosthuizen weer naar Avenhorn enz. om na 103km weer thuis te staan.

Wat is gewoon ?

Deze keer niet over de Quest maar over de “gewone” z.g. rechtop fiets, ja wat is gewoon, ik heb vroeger weleens tegen één van mijn dochters gezegd doe eens gewoon, niet wetende dat me dat als verwijt diverse keren voor de benen werd gegooid, “Kun jij uitleggen wat gewoon is? “ en dan blijken de normen en waarden vaak anders te worden uitgelegd, alles is zo ongeveer gewoon, net hoe je er zelf over denkt. Maar ik ben sinds zaterdag weer in het bezit van een gewone fiets, ik had de Gazelle, die in alle opzichten nog goed zijn werk deed, weggegeven aan mijn oudste kleinzoon. Hij had onverwachts en naar mijn idee met wat eigen inbreng zijn fiets naar de “eeuwige jachtvelden” gewerkt. Maar dan kom je er achter dat je toch wel regelmatig even om een boodschap gaat per gewone fiets en al heel gauw besefte ik dat ik niet helemaal zonder zou kunnen, dus op naar de fietsenzaak van Leo Smit waar ik een simpele tweedehands fiets voor wat buurtverkeer heb aangeschaft. Deze keer een gewone Koga die nog heel veel kilometers mee kan.

Langs het Marsdiep en de Noordzee

Donderdagmorgen, de laatste bui is net weg en de zon lijkt er af en toe door te komen. Het lijkt weer een schappelijke dag te worden om een klein rondje te maken, was ik gister en eergisteren al langs de kust van het IJsselmeer gefietst van daag is de “noordkop” aan de beurt. Als ik aan de noordkop denk gaat dat richting Den Helder dus op pad voor een tochtje in die richting. De eerste stop is net als ik het pad af ben gereden, mijn buurman Jef wilde graag weten of ik de “regenkap” wel mee had, als trouwe lezer wist hij van mijn ervaringen van de laatste dagen, dus begrijpelijk dat hij een beetje bezorgd is. Via Slootdorp, waar de brug al een hele poos weer vernieuwd is en de verkeershinder tot het verleden behoort, gaat het richting De Haukes en Westerland om zo naar de “korte Afsluitdijk” te gaan en langs het Amstelmeer richting Den Helder. In Den Helder zoek ik de kortste weg naar de buitenkant bij de aanlegplaats van de boot naar Texel, daar ga ik om het z.g. “Peperhuisje” heen de Zeepromenade op en fiets daar enkele kilometers langs het uiterste noordpunt van het vaste land van Noord-Holland langs het Marsdiep. Bij de vuurtoren “De Lange Jaap” stop ik even en loop de dijk op om een foto te maken van ’t hele bouwwerk, je ziet altijd maar een deel als je daar fietst, toen ik me omdraaide zag ik dat de Quest wel erg klein leek zo vanaf de bovenkant van de dijk. Iets verder zag ik een groep “waaghalzen” die met de kano door de branding het ruime sop hadden gekozen, allemaal met een helm op dus ongevaarlijk is dit zeker niet. Verder weer langs dit pad om na een klein stukje linksaf omhoog de duinen in te gaan en zo via het fietspad tot aan Callantsoog een zeer gevarieerd toertje te maken, omhoog, omlaag en flink bochtig. In Callantoog verwen ik mezelf met een heerlijk portie kibbeling en vervolg later mijn weg weer richting Petten daar langs de buitenkant van de zeewering tot aan Hargen dan door naar Callantoog via de duinen en door het bos. Bij Schoorldam passeer ik het Noordhollandskanaal en ga via Oude-Niedorp naar Middenmeer. Bij Oude-Niedorp heb ik nog even een kort bezoekje gebracht op het adres van mijn neef en zijn vrouw, helaas niemand aanwezig maar om mijn bezoek te verduidelijken heb ik een “plaatje” gemaakt van zijn nostalgische buitentoilet, zo ging dat vroeger, de melkemmers en toebehoren schrobben op de stoep bij het water en “’t Huissie” er vlak naast, dit “Huissie” stond boven de gierkelder denk ik, maar nostalgie is onmiskenbaar aanwezig. De laatste 15 km naar huis gingen via de vaste route op naar Middenmeer waar de teller 101 km aangaf.

"Ik was te gretig"

Ik was vandaag te gretig, de hele ochtend al de buienradar gecontroleerd op de laatste buien over het stukje Noord-Holland waar ik van plan was een rondje te gaan fietsen en zo rond 12 uur half 1 zou het droog zijn en blijven. Nou vergeet het maar, ik was nog maar amper 10 km van huis toen ik de stoomtrein vanaf Medemblik naar Hoorn aan zag komen, stoppen, foto maken en vervolgens vaststellen dat het “voorzichtig” begon te regenen. Dat “voorzichtig” kon er meteen wel vanaf want na goed 100 meter moest ik zo snel mogelijk de kap achter de stoel vandaan nemen om het instapgat af te dekken, wat ging het hard. Omdat er geen enkel lichtpuntje in het regenachtige wolkendek te zien was ben ik meteen maar weer richting Middenmeer gegaan en stond ik na goed 20 km weer thuis en nog steeds kletterde de regen naar beneden. Op dit moment komt er zelfs af en toe een zonnetje door de wolken heen, de enige conclusie: “Ik was te gretig” Afgelopen zondag zag ik nog een merel die ijverig voor zijn nakomelingen aan het zorgen was, het leek me wel wat laat voor zo’n nestje meestal is zoiets toch voor de maand juni, hopelijk redden ze het om op tijd “volwassen” te zijn voor het najaar enz.