De vaste ronde.

 

Ik had het plan om vandaag een dagje in de tuin te slijten maar door de capriolen van afgelopen zondag is het niet verstandig om dat “goeie” voornemen uit te voeren. Een klein stukje fietsen is beter voor dat rechterbeen.  Eerst even naar de winkel waar pleisters zijn te krijgen, sorry kopen. Dan koffie en omkleden, de fiets naar buiten controleren of alles aan “boord” is en gaan met die “banaan”. Het HEM-rondje staat boven aan de lijst, weinig of geen verkeer en niet te veel hoge bermen onderweg, gisteren had ik bijna een aanrijding. Ik reed de polder in langs de Alkmaarseweg op het fietspad waar een lichte bocht naar links in zit. Dus niet te zien of daar iets aankomt, in dit geval liep daar een mevrouw met een hond vol in de remmen en alle twee van de schrik bekomen, door het hoge bermgras zie je echt niets, zei ze, en ook voor gewone fietsers is dit levensgevaarlijk maar de overheden weten wat goed voor ons is, inderdaad. Maar goed, mijn rondje ging vandaag een andere kant op.

Ik verlaat de polder en zie toch wel heel veel windmolens die beeldbepalend zijn in de Wieringermeer.

In Hoorn neem ik weer het fietspad achter de Park Schouwburg en maak een paar foto’s.

Langs de dijk wordt gewerkt door de firma Koper om de dijk wat op te vullen, het kraantje ging zelfs op één rups en kantelde bijna.

Op een bepaald moment zie ik Ed de Boer de” kanoman” aan komen . Lijkt mij gewaagd met deze golfslag, maar Ed zal wel weten wat verstandig is.

Bij Broekerhaven komt net een kraan van de familie Out de dijk op, dit bedrijf ooit opgezet door zwager Arie, daarna zijn zoon Co en nu diens zoon alweer, de tijd vliegt. Dan door Enkhuizen en verder, in de buurt van de lichtopstand,(vuurtoren) bij Andijk komt een bekende mij tegemoet rijden, Piet Kunis stoppen en kletsen, Piet is deze keer niet met zijn “Different” die had wat nukken die eerst verholpen moeten worden.

Soms twijfel ik f het droog zal blijven maar dat is goed gekomen en in de Wieringermeer zag ik een aantal vrij grote percelen aardappelen waarschijnlijk “Opperdoeser” ronden als alles weer op z’n plaats staat geeft de teller  voor vandaag 91 km aan.

Het gaat weer goed ondanks .........

 

56 km

Vandaag was het echt een probeer dag, gistermiddag was ik niet zo handig om mijn been hoog genoeg op te tillen om een terras op te gaan met 2 ijsjes in m’n handen,  prompt lag ik voorover met  nog één ijsje in m’n hand en met m’n scheen tegen een betonnen rand. Jammer, nieuw ijsje halen en nu m’n been wat hoger opgetild. ( hier heb ik geen foto van) Het voelde allemaal wat anders als normaal en thuis bleek dat ik flink geraakt was door m’n stommiteit . Het werd wat dik en door de bloedverdunners die ik moet slikken duurde de verrassing voort want ook m’n andere scheenbeen had een opdonder gehad. Naar huis fietsen is prima gegaan maar vanmorgen voelde het allemaal wat anders dan normaal. Ondanks  wat ongemak toch op pad wel wat stijfjes maar niet zeuren er zijn erger dingen. Even naar zus Gerda die pas is geopereerd en nu weer thuis is en dan telkens de route iets oprekken.

Op een bepaald moment viel me een klein perceeltje op met zoals ik dat noem wat papaverbloemen en bij inzoomen zag ik dat er al peperbollen in de top zaten.

Richting Obdam zie je weer van alles, de prestige brug die aangelegd is alleen voor een paar wandelaars per jaar en wat verder ganzen in alle soorten en maten.

Kort voor mijn stopadres eerst nog even een zeer actieve volkstuinders tuin bewonderen met zulke vroege aardappels en nog iets verder stond een witte pauw mij op te wachten.

Na mijn korte bezoek ga ik weer via de Lage Hoek omdat ik pas had gelezen dat alleen ten zuiden van Amsterdam Grutto’s voorkomen, vorige week zag ik ze hier ook en inderdaad ze zijn er weer en maken een hoop lawaai als ik in de buurt kom. Eenmaal weer thuis staat er 56 km op de teller en het ging allemaal goed.

Bijna niet van huis.

 Ik ben vandaag met heel andere dingen bezig dus een rondje fietsen staat op een heel laag pitje. Na een aantal mislukkingen besloten om te stoppen met het maken van een speciale uitnodiging, dan maar een klein rondje fietsen. Even naar Wervershoof om bij Margriet langs te gaan en daarnaast zit er nog meer familie. Het bezoek verloopt vlot en ze kletst de oren van m’n “kop”, maar met koffie en koek is het wel te doen. Na dit bezoek ga ik weer huiswaarts en zie toevallig bij zus Ans een bekende lopen, broer Ben heeft net met Aad de boot weer te water gelaten in Medemblik en parkeert nu de auto weer.

Even kletsen en weer verder, ik ga via het “Egboetswater” en zie diverse keren jonge konijntjes oversteken, zeker wel 7 of 8 keer er zijn er dus zat.

Ik steek de Papenveersloot over en maak een paar foto’s van het “meertje” vlak bij de “Amerikaanse” windmolen.

Via Hauwert, Nibbixwoud, en Wognum ga richting Wadway en dan zie ik een neef van me bij z’n woning staan, voor zover ik weet is het Theo. Ja er waren er 12 meen ik. Ik weet nog dat zijn vader, mijn oom, bij ons thuis kwam vertellen dat er weer gezinsuitbreiding was en dat het elftal nu compleet was met een reserve. Even kletsen langs de weg en toen vertelde hij dat hij samen met zijn vrouw heel veel had gelopen, o.a. naar Rome en ook al naar Santiago de Compostella, ik wist niet dat die tak van de familie ook zo sportief was.

Dan weer verder om via de Lage Hoek, waar ik een aantal Grutto’s zag die om de beurt “lawaai” maakten naar elkaar, naar Middenmeer waar de teller slechts 58 km aangaf.

Hoe veilig is het langs de weg met hoog bermgras enz.

 

Wat een verschil met de warme dagen van gister en eergister, het voelde tamelijk fris vanmorgen. Het enige wat ik vandaag op het programma had, was even heen en weer naar de Zuidoostbeemster om iets weg te brengen voor Remco.

Na de plensbuien van gisteravond en afgelopen nacht was het weer duidelijk nat op de akkers, vorige herfst niet kunnen oogsten en dit voorjaar vaak niet kunnen zaaien of planten, waar moet dat heen.

Bij Oosthuizen is te zien dat de kerk ook z’n onderhoud nodig heeft alles is omkleed met stalen stellingen. Bij Tiny koffie met koek en daarna weer terug naar Middenmeer, het zou dus 80 km kunnen worden, maar ja, je weet het wel.

Eerst in de remmen en wachten tot de amazones zijn gepasseerd. Ik neem een andere afslag en ga richting Noordbeemster onderweg zie ik ook nog een meerkoet op haar nest zitten, laat voor de tijd van het jaar.

Weer meer richting de eindbestemming staat een baan pioenrozen die al te ver heen zijn om nog op tijd te oogsten voor de verkoop.

De zeikerds staan ook weer rechtop zie ik en net op dat moment gaat mijn mobiel en hoor ik een blije Remco, de zoon van Tiny,  z’n verhaal vertellen.

Geen automobilist die je kan zien

Eenmaal in de Wieringermeer wordt ik nog weer een keer geconfronteerd met de ergernis van de veel te hoge bermen die ter ere van de bloemetjes en de bijtjes niet gemaaid worden, tot er doden vallen. Ik heb het ooit meegemaakt dat er in Friesland op een fietspad, waar al eens was geklaagd over de spleten tussen de tegels, dat één van de clubgenoten in zo’n spleet terecht kwam en over de kop sloeg waarna ziekenhuis opname volgde, de zelfde dag werd het fietspad door de gemeente onderhanden genomen, we wachten maar af.

Ook zie ik hier net als op zoveel percelen dat het weer enorm nat is er staat veel water op het land. En dit waren mijn ervaringen van vandaag over 87 km.

Keren door te hoge waterstand

 

Het is weer een heerlijke dag met veel zon en een licht windje, ideaal voor een rondje om de noord. De boodschappen zijn net gehaald, de was draait en kan straks aan de lijn om vervolgens de banden weer op de juiste spanning te brengen en een bak koffie doen. 

Het gaat allemaal weer als vanzelf en het eerste oponthoud is als ik al bijna in Den Helder ben. Het fietspad wordt van een nieuwe laag asfalt voorzien en via wat rijplaten wordt ik omgeleid naar de weg die normaal verboden is voor fietsers. Bij de stoplichten heb ik mazzel een andere fietser heeft op de knop gedrukt en ik kan zo verder rijden door groen.

Bij de veerboot naar Texel is het niet echt druk en het grootste schip ligt klaar om de “poorten” weer te openen voor laden en lossen. Langs de dijk van het Marsdiep is het vrij druk met fietsers en wandelaars en dat is begrijpelijk met dit mooie weer.

Door de “Donkere Duinen” stop ik een keer om een flinke waterplas aan te klikken omdat ik in de verte meen dat er lepelaars staan, als ik de foto thuis bekijk zie ik dat met simpel weg meeuwen zijn.

Als ik verder zal gaan staat er een wielertoerist voor me en vraagt of hij een foto mag maken van de fiets, geen probleem en als we met elkaar in gesprek gaan begrijp ik dat hij uit Oostenrijk komt, redelijk ver van huis dus.

Later bij Hargen even stoppen op de vaste standplaats en tevens de “strandjutter” vast leggen. Het fietst prettig zonder vervelende weg omleggingen, maar dan op een plaats die ik nooit had verwacht was het over met de pret.

Water op de weg en de fietsers die na lang aarzelen het waagden gingen op het diepste punt zo’n 25 a 30 cm door het water. Dat betekende voor mij keren en via een omweg weer naar de route die ik van plan was af te leggen. Later zag ik in bepaalde stukken bos ook het water tussen de bomen en struiken staan dus het is nog flink nat in het duinlandschap. Via Bergen aan Zee, Bergen en Schoorl kom ik weer op “eigen” terrein om na 119 km weer thuis te arriveren.