Koffiestop onderweg in Obdam

Het zit er op voor dit jaar, vanmorgen was alles potdicht door de mist en dan voel ik me niet geroepen om de weg op te gaan als het niet absoluut noodzakelijk is. Ik ben de garage even in gelopen en heb de totaalstand van dit moment even opgenomen 12.965 km en dat vanaf 12 maart 2010 dus globaal is dat, nadat de eerste 10 weken van het jaar al verstreken waren in de vorige, de Quest 136, gemiddeld ruim 300 km per week maar berekend over de fietsdagen komt het neer op 4 dagen per week en dan is het per dag ongeveer 77 km. Wat een getallen gegoochel en het stelt in wezen niets voor, gewoon lekker een stukje fietsen, meer niet.
Ik las op Kees zijn blog dat hij bij de eerste georganiseerde rit in het nieuwe jaar op 2 januari de “Kniepertjes” tocht, zo halverwege geen adres op de route kon vinden om koffie te drinken, maar dat is opgelost. Ik heb vanmorgen mijn zus Gerda gebeld, waar Kees en ik samen al eens op visite zijn geweest, en haar gevraagd of ze zondag 2 januari rond 13.00 uur thuis zouden zijn voor een eventuele sanitaire stop en waarachtig het is geregeld. Gerda zal a.s. zondag rond 13.00 uur zorgen dat er koffie is met koek voor de mannen en misschien vrouwen. Er zullen voor zover nu bekend tussen de 10 en 15 Velomobielen voor de deur komen. En misschien kom ik samen met Tiny even kijken. Verder wens ik iedereen een voorspoedig en gezond 2011 met heel veel plezierige kilometer in de Quest of soort gelijk voertuig.

Sander Koomen en nog meer.

Was het mijn laatste ritje dit jaar of kan het morgen ook nog ? We zullen zien, het ging vandaag weer voortreffelijk, gewoon even een klein rondje langs familie waar ik al een tijdje niet was geweest. Het was al tegen half 12 toen ik mezelf zo ver had dat ik me wel om kon gaan kleden. Achteraf denk ik wel eens heb ik niet te weinig kleding aan, het vriest of is net boven nul en ik draag vergeleken bij de zomer een dunne fietsbroek met lange pijpen en een shirt met lange mouwen en daar overheen nog een heel dun shirtje en als ik niet oppas, en dat is meestal het geval, dan kom ik alle keren met een natte rug uit de fiets, toch nog te warm gekleed denk ik. Maar goed de start gaat richting Bovenkarspel mooi boven op de dijk en via Enkhuizen even afslaan. Het leek allemaal zo simpel maar het ging niet zoals ik van plan was, toen ik de dijk op zou rijden schrok ik van de toestand van het fietspad, één gladde ijsbaan, na 10 meter stond ik stil en probeerde voorzichtig achteruit te “flintstonen” maar dat lukte zelfs niet. Voorzichtig uit de fiets en terug naar beneden om via de gewone weg mijn pad te vervolgen en dat ging prima. In Bovenkarspel bij Dick en Greet om een bakkie en na wat kletsen door naar neef Sander die in Hoogkarspel woont. Via “De Streek” is het uitkijken, een smalle weg met redelijk veel verkeer. Vanaf Bovenkarspel door Grootebroek en Lutje broek naar Hoogkarspel waar ik de auto van Sander thuis zag staan. Binnen zat hij voor zijn laatste aanwinst, een aquarium met wat visjes. Paula zijn vrouw en dochtertje Tara waren net weg vertelde hij, ze zijn gaan schaatsen met “vaders” . Met deze “vaders” bedoelde hij zijn vader, mijn broer Ben. Sander heeft ooit met de racefiets een ongeluk gehad waardoor hij een dwarslaesie heeft opgelopen en kon zodoende niet mee om te gaan schaatsen. Hij blijft optimistisch want zo zei hij: “Oom Pé kijk altijd maar naar diegenen die het minder hebben en die heb ik toen in Heliomare genoeg gezien”. Na een tijdje kletsen werd het weer tijd om op huis af te gaan, het laatste stukje via Medemblik de polder weer in. Wat mij opviel ter hoogte van de Tussenweg was een gaslucht, gistermiddag voor het eerst en vanmorgen toen ik er langs reed viel het me weer op, weer een gaslucht uit een groen gebouwtje wat daar langs de weg staat. Toen ik vanmiddag bijna thuis was bleek er nog diezelfde lucht rond te hangen en heb ik de “Gasunie” maar gebeld. Misschien stelt het niets voor maar beter op tijd melding maken dan achteraf zeggen “Ja ik heb het geroken” Het was maar 63 km deze keer maar wel weer heerlijk.

"Zwartwerkers"

Geheel buiten verwachting ben ik toch nog weer even op pad geweest. Eerst op buienradar gekeken en juist daardoor had ik er totaal geen hoop op, rond half 10 in de buurt van Zuidoostbeemster de eerste sneeuw mogelijk in natte vorm maar even heen en terug naar Zwaag dat moet nog wel mogelijk zijn. Dus omkleden en op pad richting Zwaag om te informeren bij Riet wanneer ik aan de beurt ben voor een e-mail, Riet studeert momenteel op het toetsenbord om via een draadloze verbinding het “World Wide Web” op te gaan. Bovendien kreeg ik onlangs te horen dat ik best langs mocht komen, “De koffie is altijd klaar” nou mooi dat ik weer op een leeg nest kwam. Uit nood ben ik toen maar doorgereden naar Zuidoostbeemster om bij mijn vriendin om een bakkie te gaan. De wegen zijn overal droog en schoon, geen sneeuw meer op de wegen hoewel er nog genoeg ligt vooral richting Purmerend en omgeving. De weersvoorspelling heb ik maar aan m’n laars gelapt, volgens de buienradar komt het uit het Zuid-Westen en de wind zit momenteel juist in het Oost-Zuidoosten.na een voorspoedige heenreis was ik rond half 12 in de “Zuidoost” en uiteraard was er koffie met een flinke plak tulband en later nog een keer zo’n portie, heerlijk. Na wat kletsen enz. hebben we samen een broodje gegeten waarna ik weer ben opgestapt om richting Middenmeer te gaan. Weer over de Oostdijk en bij Hobrede naar de andere kant van het kanaal tot aan Oosthuizen waar ik rechtsaf ben gegaan om via Etersheim bij de IJsselmeerdijk uit te komen. Er ligt in de Beemster en langs de dijk nog behoorlijk wat sneeuw hoewel de wegen prima te berijden zijn. Bij één van de bochten in de dijk ben ik even uitgestapt en heb een paar foto’s gemaakt waarop goed is te zien dat daar nog steeds veel meer sneeuw ligt dan in de Wieringermeer. Onderweg zag ik op een bepaald moment zwarte grond naar beneden rollen in de slootkant, een mol was actief bezig ondergronds een echte ”zwartwerker” in de witte sneeuw, iets verder was zijn collega ook bezig geweest en daar heb ik maar even een foto van gemmaakt. Na een ritje van 87 km was ik weer thuis en hiermee is de totaalteller op 12.901 km gekomen

Prachtig fietsweer

De zon wilde er vandaag in de kop van Noord-Holland maar niet door komen en toch was het heerlijk fietsweer. Na alle drukte en cadeautjes van de kerstdagen is het weer heerlijk om ontspannen een rondje te fietsen zonder aan rijmpjes enz. te denken. Ik kan gerust zeggen dat ik de Kerst prima ben doorgekomen, geen afwijkende situaties in het kerstgebeuren en na een “normaal” weekend is alles alweer achter de rug. En dan begint de nieuwe week weer, alles op een rijtje zetten en als de wasmachine bezig is kan ik alvast de banden even bijpompen. Het is al een hele poos geleden dat ik de banden heb nagekeken maar met een paar pompslagen is alles weer op voldoende spanning gebracht. Ik ga eerst even over Wervershoof en bemerk onderweg dat de wegen eigenlijk overal 100% schoon en zelf droog zijn. Het is overal rustig langs de weg, mogelijk heeft dit te maken met de schoolvakanties anders heb ik er geen verklaring voor. In Wervershoof heb ik een bezoekje gebracht aan zus Ans en haar man Aad, dochter Marjoleine was ook thuis en meende dat ze een probleem had, haar auto was stuk en nu was ze bezig met een andere wagen en als je dan moeilijk besluiten kan heb je een probleem zullen we maar zeggen. Na de koffie vroeg Ans waar de reis verder heen zou gaan, via Zwaagdijk naar Wognum en zo naar Middenmeer maar voor de zoveelste keer ging het weer helemaal anders. Het werd rechtuit naar het einde van Zwaagdijk via ’t Keern naar Bobeldijk en dan via de “binnenlanden” naar Spierdijk en uiteindelijk Obdam. Net voor Obdam meende ik nog een molen vast te moeten leggen en ook heb ik gepoogd om de natuur met al haar erfstukken te vereeuwigen, het blijft alle keren een prachtige bezigheid. Bij Tom en Gerda weer even koffie met koek en tot slot het laatste stukje naar Middenmeer. Na 67 km. gaf hij er de brui aan.

Schaatsen op het Slotermeer

De 2e Kerstdag liep weer heel anders dan in eerste instantie de planning was, maar was daadoor niet minder attractief. Na wat overleg zouden we met de auto richting Oudemirdum rijden en daar een relatief kort kerstbezoek brengen. Nauwelijks waren we onderweg toen er werd gebeld, “Jullie nemen je schaatsen toch wel mee, je kunt hier heerlijk schaatsen” En als je dan net de afslag voor Purmerend-Noord bent gepasseerd dan moet je door tot aan Avenhorn om terug te gaan en dan thuis de schaatsspullen opzoeken, daarnaast moet ik dan bij Middenmeer weer van de snelweg af om ook mijn spullen bij elkaar te zoeken, wat zullen we doen ? Tiny gaf de doorslag , “Laten we het maar wel doen je weet nooit of we nog weer zo’n kans krijgen” dus terug en alles op een rijtje zetten want nu gaan we weer voor echt. In Middenmeer had ik de spullen ook zo voor het grijpen en zijn we verder gegaan. Aangekomen in Oudemirdum eerst koffie met gebak en even later op naar Balk en op de, van Swinderenvaart, een verlengstuk van de Luts, de schaatsen onder gebonden of aangetrokken net wat je al in de mars hebt en dan op naar het Slotermeer. Heerlijk schaatsen met Tiny, Siebo, Bianca, Thimo en Fleur, wie krijgt er ooit de kans om met zijn kleinkinderen te schaatsen op het Slotermeer en Fleur met haar 8 jaar als enige kleindochter kan er geweldig mee overweg. Wat hebben we genoten van het duwtje wat Tiny mij in de rug gaf om deze kans waar te nemen.

Lifelines met het oog op de toekomst

Lifelines, het is het voor mij een beetje een bijzondere dag, ik moest vandaag voor onderzoek naar Sneek. Al een aantal weken was ik op de hoogte van de datum, tijd en locatie en omdat de Afsluitdijk zo ongeveer bij de vaste routes hoort leek het me helemaal niet onverstandig om met de fiets te gaan. Maar toen wist ik nog niet dat het weer zo beroerd zou worden, ja ik blijf een mooi weer fietser, en na wat toelichting over de route heb ik toch maar besloten, mede in combinatie met het weer, om maar met de auto te gaan. Het zit namelijk zo, in het noorden van het land o.a. Groningen, Friesland en Drenthe heeft men een groot onderzoek gestart naar de gezondheid van personen “in het algemeen”, dus jong,oud, gezond, met of zonder een handicap enz. enz. de start naar de deelnemers loopt via de huisartsen. Zo kreeg mijn dochter Bianca afgelopen zomer het verzoek om hier aan mee te doen en bij de eerste contacten werd aangegeven dat er de mogelijkheid bestond om eventueel familie ook te vragen of zij interesse hadden voor dit grootschalig gebeuren. En zo kreeg ik op een dag het verzoek “Pap, wil jij ook mee doen aan dit onderzoek” dus zo is het gekomen dat ik vandaag naar Sneek moest voor mijn eerste “APK keuring”, het klinkt wat oneerbiedig maar til daar niet te zwaar aan. Wat dit allemaal inhoud is te lezen op www.lifelines.nl een prachtig initiatief om in de toekomst mensen beter te kunnen adviseren en bijstaan bij ongemakken. Ik had op mijn blog van enkele dagen geleden vermeld dat ik de Afsluitdijk had verkend i.v.m. sneeuw enz. dat zag er allemaal prima uit, in een reactie op dat stukje werd ik gebeld door Ben Wiggers die in Nijland woont, de route was overal prima behalve de fietspaden en ik zou moeten omrijden omdat de weg in Nijland afgesloten is, dus dan wordt het nog meer zoeken als je voor het eerst in die omgeving komt, hiermee kwam mijn zin om te fietsen al een beetje in het gedrang plus het minder aantrekkelijk weer, nou dan is het klaar. Bij een vervolg onderzoek ga ik weer bekijken hoe de situatie dan is want met de Quest heeft nog steeds mijn voorkeur. Ik kwam zonder problemen aan op de Geeuwkade in Sneek waar, naar ik later hoorde, deze week was de 40.000ste inschrijving had plaatsgevonden. Dit werd gevierd met koffie en gebak wat heel goed smaakte. Om iets voor half 2 werd het onderzoek gestart en na een goed uur was de eerste ervaring met Lifelines een feit. De assistente Marian, die mij voorzichtig onder de loep heeft genomen, begon vanmiddag om half 2 en is tot vanavond half 10 bezig om gegevens te verzamelen. Bij het volgende bezoek zo rond half februari zal ik weer serieus overwegen om toch met de Quest te gaan, hopelijk is dan de afsluiting van Nijland verleden tijd en kan ik redelijk zonder omwegen naar mijn bestemming. In Sneek werkt men nu al aan het schoon houden van de baan als er al een Elfstedentocht in zit. Maar het IJsselmeer doet nog erg grauw en koud aan.

Verkeerslichten en ziekenbezoek

Overal waar je vandaag de dag komt met een fiets op de fietspaden moet je goed uitkijken voor de laatste stukken opnieuw bevroren sneeuw. Ze vormen als de vorst er weer overheen is gegaan flinke obstakels en als je er niet op bedacht bent zou je zo een flinke slinger kunnen maken die niet bevorderlijk is voor normaal weggedrag. Ik maakte vanmiddag,ondanks de bewolking, nog een klein rondje van welgeteld 49 km. Eén van mijn schoonzussen is, een beetje oneerbiedig gezegd, in de revisie geweest. Een min of meer vervelende of lastige eigenschap, bij die familiekant waartoe ook mijn overleden vrouw behoorde, is dat er af en toe iemand om een nieuwe heup moet en nu was Marian aan de beurt voor de andere heup, de eerste ervaring is alweer een hele poos geleden geweest. De eerste dagen na thuiskomst heb ik bewust maar geen bezoek gebracht maar vanmiddag leek me de tijd rijp om even langs te gaan en te informeren hoe de vlag erbij hangt, ze liep alweer met krukken door de kamer en is dus duidelijk aan de beterende hand. Op weg er naar toe reed ik bijna overal op de weg en bewust niet op het fietspad maar vanaf Wervershoof naar Zwaagdijk is het verboden op de Zijdwerk te rijden met een fiets dus moest ik wel op het fietspad. En daar deed ik de ervaring op dat lang niet overal de fietspaden goed zijn te berijden, sneeuwranden die alweer licht bevroren waren deden me af en toe even extra in de remmen knijpen en zo’n moment niet trappen om te zien en te voelen of het allemaal wel goed bleef gaan. Het ging inderdaad goed, maar eenmaal op Zwaagdijk aangekomen heb ik meteen de weg maar genomen waar af en toe ook wat autoverkeer langs zoeft. Na mijn “ziekenbezoek”, waar ondertussen meer familie verscheen, ben ik via Zwaagdijk richting Wognum gegaan en heb overal heerlijk op de weg gereden zonder sneeuwranden of ander ongemak. Vervolgens langs Benningbroek en Abbekerk naar de oversteek richting Agriport waar de verkeerslichten nog steeds buiten werking zijn, ooit zal het beter worden. Het blijft een gevaarlijke oversteek, maar misschien wacht men eerst weer op een volgend ongeluk voor deze verkeerslichten in werking worden gesteld.

De ene brug is de andere niet

De ene brug is de andere niet, vanmorgen dacht ik dat ik vandaag gewoon “rustig” thuis zou blijven maar toen de lucht helder werd en de zon erbij kwam was het gedaan met de rust. Wat die brug betreft, ik reed even naar de Afsluitdijk om te kijken hoe de wegen en fietspaden zijn richting Friesland, de “eerste” brug die ik passeerde was de “afgevlakte” brug in de Schagerweg nergens sneeuw op het fietspad of de wegen te bespeuren en de “tweede” brug is gelegen in het Robbenoordbos langs de A7. Die brug was het slechtste stukje fietspad wat ik ben gepasseerd, er was niet geschoven en ook niet gestrooid, maar de breedte van de brug (maximaal 10 meter) mag nooit een hindernis zijn als je toevallig een langer ritje in petto hebt. Alle wegen vanaf Middenmeer tot en met het fietspad langs de Afsluitdijk zijn prima te berijden, nergens sneeuw of ander ongerief, het enige wat ik als probleem heb ervaren waren koude voeten maar daar is mee te leven. Nu alleen nog hopen en bidden dat het in de loop van de week alleen maar beter zal worden voor wat betreft de temperatuur en vooral geen sneeuw meer dan is er hoop.

Sneeuw en bijna sneeuwvrij

Hoe verschillend zijn de sneeuwbuien gevallen, vrijdagmorgen ging ik van huis in een zware sneeuwbui maar na zo’n kilometer of 15 was het bijna over en lag er ook weinig sneeuw en ook bij mijn vriendin was niet veel te merken van wat ons nog te wachten stond. Afgelopen dagen was het erg, tot en met zondagmorgen heb ik 3 of 4 keer sneeuw moeten ruimen, omdat we anders de poort niet uit hadden gekund. De vlokken waren in het begin dik en groot en later werd het fijner en dichter, toen ik zaterdag mijn schoonzoon aan de telefoon had hoorde ik van hem dat er in dat gedeelte van Friesland weinig van sneeuw was te ontdekken, “Houd die rommel maar in N.H.” , was zijn reactie en gelijk heeft hij, ’t is rommel die sneeuw, 3 keer heb je er ellende van, als het valt, als het ligt en als het weer weggaat, maar daar tegenover “het is een mooi gezicht” ’t zal wel maar daardoor kan je niet zo gemakkelijk met de fiets ook weg. In de loop van a.s. donderdag moet ik naar Sneek en dan vraag je jezelf af, hoe zijn de wegen en fietspaden in Friesland vanaf de dijk richting Bolsward en Nijland, Ben Wiggers is in die hoek helemaal thuis en weet vast wel hoe het er bij ligt. Zelf krijg ik steeds meer het gevoel dat het wel een ritje met de auto zal worden, de tijd zal het leren het is per slot van rekening nog geen donderdag. Vandaag wordt het in ieder geval niks, er valt af en toe iets wat op sneeuw lijkt dus gewoon “rustig” thuis blijven.

Sneeuw en verkeer

Het zal je maar gebeuren met dit weer onderweg zijn of moeten, het eerste wat ik zag vanmorgen m.b.t. het weer was een in korte tijd helemaal rood gekleurde lucht. Het was droog en ik had de tijd om één en ander in de auto te zetten. Nauwelijks was ik weer in huis of de rode lucht was verdwenen en het begon te sneeuwen en niet zo’n beetje ook. Toen het een ietsje beter werd ben ik in de auto gestapt maar de eerste ervaring met gladde wegen op 4 wielen in plaats van 3 was al bij de rotonde van Middenmeer, het stuur linksom toen ik met een gangetje van 22 km over de rotonde reed/gleed ging ik rechtdoor hierdoor meteen gewaarschuwd werd mijn tempo sterk beïnvloed. In de omgeving van het viaduct bij Benningbroek op de A7 werd het beter en de laatste 15 a 20 km was er geen enkel probleem meer. Echter, hoe is de situatie nu, alles ligt stil en nergens is er nog verkeer mogelijk op een beetje normale manier, gelukkig ben ik nu niet met de Quest onderweg, de technische “weersvoorspeller” bij mij aan de wand heeft voorbeeldig voorspeld en het is nog niet op.

Weersvoorspelling is slecht

Vandaag eens een keer een rustig ritje, eerst wat boodschappen gedaan en langs de visboer die heerlijke kibbeling heeft. Nadat ik mijzelf dus had getrakteerd op een lekker hapje leek het me verstandig om eens te horen waar Kees uit zou hangen. Kees meteen maar via zijn mobiele nummer proberen en ja hoor hij is ergens onderweg, “Waar zit je op dit moment” was mijn vraag, “Ik rijd op de A.C.de Graafweg en ga naar Jan Geel” dan is de afspraak snel gemaakt “Ik zie je daar straks” dus op naar Oostwoud. De wegen hier in het dorp zijn nog spekglad en op de buitenwegen kan er volop door worden gereden. Aangekomen bij de familie Geel zie ik dat Kees al is gearriveerd, de viervoeter blaft er lustig op los en geeft aan dat er meer visite in aantocht is. Annie heeft de koffie al klaar en als ik de stemming inschat moet het goed komen. We zitten gezellig aan en er is zelfs nog een punt vlaai die heerlijk smaakt bij de koffie. De dagelijkse problemen, zoals wij dat ervaren als probleem, worden op een luchtige manier besproken en gaan over rijbewijzen en asbest met daar tussendoor ook nog wat zinniger gesprekken. Als we de tijd rijp achten om verder te gaan moeten we nog even met Jan mee naar zijn museum annex hobbyruimte. De Ford begint steeds meer vorm te krijgen en ook het interieur is al in originele staat terug gebracht. Als we weer in de fiets zitten gaan we richting Kees zijn woonoord, helaas onderweg merk ik dat er een “dwaling” in het stuurmechanisme is ontstaan, hij wil op eigenwijze steeds naar rechts, oorzaak één lekke band. Dus fiets op zijn kant en snel wisselen waarna we weer verder gaan. Op een bepaald moment verlaat Kees het fietspad langs de A.C.de Graafweg en gaat een stuk binnendoor om later weer terug te keren op zijn oude route, oorzaak bomensnoeiers die het fietspad volledig blokkeren. Bij “Veenhuizen” nemen we afscheid en gaat Kees linksaf en ik rechtdoor via de Langereis, thuis gekomen staat er 51 km op de teller en bij controle van het weersstation ben ik bang dat dit het laatste ritje van deze week is geweest, de voorspelling voor de komende dagen en nachten, sneeuw en erg lage temperaturen.

Z.K.H.Prins CeDe was niet thuis.

Het is nog niet klaar, het opruimen van het asbest langs een paar honderd meter in de aanloop naar Agriport. Gisteren moest ik omrijden om thuis te komen en vandaag moest ik via een andere route om weg te komen. Ik had verwacht dat één en ander allang was geregeld, als je bedenkt dat het over een lengte van enkele honderden meters is afgezet dan lijkt mij dat het opruimen ook niet zo lang kan duren. De afzetting is nog aanwezig en de man die de wacht erbij heeft vertelde dat het mogelijk vandaag nog niet klaar zou komen met de opruimwerkzaamheden. Dan maar via een andere dan de geplande route, zo erg is dat nou ook weer niet maar ik kan me er aan ergeren dat er voor een paar stukjes asbest zoveel reuring wordt gemaakt, het is zelfs zo erg dat een automobilist die de afzetting negeerde moest stoppen en zijn auto moest worden afgespoten wegens verspreiding van asbest, het moet niet gekker worden. Dat er vroeger te nonchalant mee is om gegaan oké, maar nu is het allemaal wel erg ver doorgeslagen. Ik kon na deze ervaring weer probleemloos verder rijden en heb er verder weinig mee op, het wordt toch allemaal betaald met gemeenschapsgeld. Even richting Zwaag, er werd mij al meerdere keren op gewezen dat ik best wel eens mocht stoppen, om bij de familie een bakkie te doen. Aangekomen op het eerste adres trof ik niemand thuis, dan maar naar de overkant misschien dat Z.K.H. Prins “CeDe” of zijn prinses wel thuis zijn. Ook hier is niemand aanwezig, dan maar weer verder richting Obdam via een omweg, net toen ik van start zou gaan hoorde ik iemand achter mij, het was Leo die vertelde dat Riet met Jolanda weg was dus zodoende. Omdat ik alweer ingepakt zat ben ik toch maar weer verder gegaan en via Schermerhorn kwam ik aan op de Obdammerdijk waar Gerda weer enthousiast met haar nieuwe koffiezetapparaat in de weer ging en een heerlijk bakkie “troost” inschonk. Nadat mijn voeten weer op temperatuur waren, want die voelden aan als ijsblokjes, heb ik mijn rit vervolgd naar Middenmeer, ik durfde in de polder niet weer langs de afgesloten route te gaan, bang dat ik dan weer om zou moeten rijden en kwam zodoende via de Cultuurweg weer in het dorp aan waar ik zag dat het ruim 81 km was geweest.

Bomen en asbest op de route

Het was weer eens hoog tijd dat ik bij mijn oudste broer op visite zou gaan, te meer omdat Kees en Wim om koffie met gebak “moesten” bij Rob had ik daar geen boodschap. Dus een juiste gelegenheid om de familieband weer eens wat op te poetsen. Via Medemblik even naar Wervershoof en dan weer terug, hoe mijn route dan zal gaan zie ik nog wel. Aangekomen bij broer Piet zag hij mij uit de Quest stappen en opende zelf de deur, al een heel pluspunt, hij “rommelt” nog redelijk door hoewel het allemaal niet zo vlot meer gaat. Na de koffie met cake en een tijdje kletsen heb ik mijn weg weer vervolgd. Het weer was nog redelijk hoewel het aan de frisse kant was maar via Wervershoof richting Zwaagdijk moet nog kunnen voordat de “beloofde” regen zal komen. Op de Zwaagdijk had ik de wind recht van voor maar achter het “Botter screen” is het allemaal prima te doen. Op een bepaald moment bij de afslag naar Nibbixwoud stond een bord dat Zwaagdijk was afgesloten richting Hoorn maar op het fietspad kan ik wel verder. Even heb ik nog overwogen om via Zwaag te gaan maar ik realiseerde mij om bij mijn zoon nog even te assisteren met het vervangen of repareren van een fietsketting dus rechtdoor naar Wognum enz. Bijna was ik aan het eind van Zwaagdijk toen ik tot de ontdekking kwam dat de door mij ingeschatte vrije doortocht wel erg zou worden beperkt door wat ik nu te zien kreeg. Een enorme kraan met daarbij nog een shovel enz. enz. leken alles te barricaderen, toen ik de mannen te kennen gaf dat ik geen auto was en dacht dat ik er wel door kon als fietser over het fietspad gaven ze aan dat ik mooi op tijd was want nu kon ik er nog wel even door, als moest ik dan wel een stukje lopen omdat door de berm wat erg problematisch zou worden. Zo gezegd zo gedaan, ik uit de fiets en nauwelijks was ik er langs of de kettingzagen werden weer gestart. De hoge draadkraan hield een enorme boom rechtop en de kraan met knijparm hield de stam in bedwang en zo kwam de hele boom in één keer van de grond en werd langzaam onderuit getrokken en op het wegdek en fietspad neergelegd, alles was daarmee weer afgesloten. Na wat foto’s te hebben gemaakt ben ik via Wognum en Benningbroek op Middenmeer afgegaan waar ik niet door kon op het stukje naar de nieuwste brug in het Agriport gebied. Wat was het geval, iemand had zakken met asbest op een stuk bouwland gedumpt en de “deskundigen” hadden geoordeeld dat er mogelijk delen asbest via de lucht elders waren terecht gekomen waardoor alles moest worden schoongemaakt en zodoende moest ik terug om via de westkant van de A7 thuis te komen. Het is allemaal weer goed gekomen en na 59 km stond de Quest weer op “stal”.

Verslaving, of toch niet ?

Eindelijk is het weer gelukt, hoewel kort, maar de benen zijn we even gestrekt in een bepaald tempo. Lang heb ik getwijfeld zal ik wel of zal ik niet gaan fietsen. De wegen hier, om en bij huis, zien er belabberd uit als ik vanmorgen uit het raam kijk, zelfs minder als gister aan het eind van de dag. Dat kon ook niet anders omdat er vannacht weer af en toe wat neerslag was gevallen in de vorm van wat hagel en ietsje sneeuw. Af en toe was de zon er even, maar even zo vaak kwam er weer zo’n “rotbui” die bij mij alle hoop de grond weer in boorde. Toen ik de buienradar nog eens had bekeken leek het mij verstandig om me maar om te gaan kleden want het moest kunnen volgens het “elektronische systeem”. Opgewekt en alle moed verzameld kom ik beneden en meteen was het weer over, de lucht zag inktzwart en het hagelde alsof het nooit meer zou ophouden. Geduld en nog eens geduld, zou dit wijzen op verslaving, waarom moet ik zo nodig een stukje fietsen ? Verslaving of niet mijn geduld werd beloond, de zon kwam weer te voorschijn en ik heb meteen één en ander in de fiets gedaan om van start te gaan. Mijn eerste plan was om bij Enkhuizen de dijk even te inspecteren voor Kees en zijn mogelijke volgelingen die morgen Jan Reus gaan escorteren als die zijn nieuwe witte Quest op zal gaan halen uit Dronten, maar als ik aan de hand van de buienradar mijn plan trek moet ik niet in die richting gaan want dan ben ik straks de “klos” dus eerst maar via de Alkmaarseweg in tegenovergestelde richting. Aan het eind rechtsaf de Groetweg op die overgaat in de Waardweg en zo via Oosthoekweg naar de Lotweg en Ewijcksluis. Op de Waardweg nog even gestopt voor een paar foto’s en later toen ik op Wieringen reed langs ’t Wad ook het begin van kruiend ijs op een “plaatje” vastgelegd. Mijn ritje was maar kort, ik meen van net 40 km maar wel weer een zalig gevoel dat ik wat gedaan heb vandaag.

Als in een spinnenweb.

Ik voelde me opgesloten, als in een spinnenweb, mist en een enorm glad wegdek, de A7 vanaf Middenmeer tot aan de afrit naar Medemblik was zelfs een tijd afgesloten vanwege de gladheid. In korte tijd waren er 5 ongelukken gebeurd, voor zover ik weet niet ernstig maar het is gewoon te link om op pad te gaan, ook nu nog zo rond 13.30 uur. Het zit vandaag allemaal wat tegen, op de eerste plaats niet kunnen fietsen vervolgens de stroom die uitvalt door de graafactiviteiten op het voormalige schoolterrein hier vlakbij, er zat een kabel op een andere plaats dan men had berekend en dan krijg je dat. Na anderhalf uur was dat weer hersteld. Maar ook, omdat het glad is, meende ik even een emmer strooizout te halen bij het gemeentedepot wat voor mij 50 meter van de deur af is, helaas alles is op. Ik hoorde van een buurman die op de hoek ernaast woont dat er mensen komen met kinderbadjes en zelfs met een aanhanger om zout in te slaan, je kunt het maar thuis hebben en als een ander dan niets heeft, jammer. Wel heb ik nog even een rondje gelopen door het dorp, mist glad en niets anders dan bij mij in de straat. De voor morgen geplande rit naar Kees en vervolgens door naar Wim gaat helaas niet door, burenplicht, er zijn nu eenmaal dingen die voor gaan, volgende keer beter, daar houden we het gewoon op. Wel had ik vandaag alle tijd om mijn schoenplaatjes wat bij te stellen, niet dat ik last had van een verkeerde stand voor wat betreft de gewrichten, het piepte af en toe hinderlijk en als je in een stille Quest verder wil rijden moet je er iets aan doen, ook al zijn het maar fietsschoenen, dus even los en vervangen door een ander stel en hopen dat het nu stil zal blijven.

Ergens heen en nergens komen

Het weer van vandaag maakt alles weer goed wat we afgelopen weekend hebben moeten inleveren, tenminste dat dacht ik tot ik ongeveer 10 km van huis was. Eerst mezelf een beetje “aftastend” zal ik wel of zal ik niet, een beetje in de weer met geregeld naar een zakdoek grijpen, nou dan weet je het wel. Maar ik ben toch zo verstandig geweest om me om te kleden en de fiets naar buiten te rijden, volop zon en geen wind en dat bij 0,8 C , het wordt vanzelf wel warmer. Inderdaad van de kou had ik totaal geen last en ik keek er van op dat ik zo maar ruim boven de 40 km reed terwijl er eigenlijk geen inspanning voor werd gedaan. Even stoppen voor een foto tegen de zon in langs de Flevoweg, prachtig de zon achter de bomen met links op de achtergrond de Westermiddenmeerweg. Verder door het Agriport gebied en uiteraard controleren of er al “stroom” op de stoplichten staat, nog niet dus, maar wat me wel erg opviel en waardoor ik de koers een beetje heb gewijzigd was de enorme dichte mist aan de rand van de polder en bovendien een wolkendek wat straks waarschijnlijk helemaal de “zaak” zou verduisteren. Dus vanaf de toekomstige stoplichten linksaf richting Medemblik, misschien is het daar straks beter langs het IJsselmeer. Helaas het werd er niet beter op en na een rondje door Medemblik langs de dijk had ik het bekeken en leek het me veiliger om weer richting polder te gaan. De wegen waar redelijk verkeer heeft gereden zijn ook voor de Quest goed berijdbaar en terug via de Cultuurweg bleek dat daar inderdaad weinig verkeer langs komt, de weg was hier en daar zelfs een beetje link vanwege de sneeuwranden en toen ik even wat extra druk op de pedalen zette kwam ik er achter dat, waar geen sneeuw lag, het wegdek spiegelglad was, voorzichtig dus. In Middenmeer, aan het einde van de straat waar ik woon, stond tot voor een goed jaar terug de Titus Brandsma lagere school op nog geen 100 meter van huis, waar onze kinderen het eerste onderwijs hebben genoten en waar nu een aanvang is gemaakt met het bouwrijp maken en mijn eerste indruk is dat er van de T-splitsing straks een kruising wordt gemaakt. We zullen zien hoe het wordt de tijd zal het leren. En zo ging ik ergens heen en kwam nergens.

"OpenFietsMap"

Weer een dag niet naar buiten kunnen om een rondje of ronde te fietsen en weer ga je dan wat zoeken, ik wel in elk geval. Ik zag ergens in één of ander stuk op internet staan dat er voor de Garmin GPS een kaart gratis was te downloaden en wel de “OpenFietsMap(Benelux) Omdat ik al diverse kaarten heb, zowel topo als de “normale”kaart heb ik nog wel even getwijfeld maar omdat de sneeuw maar bleef vallen en de kans om “uit te vliegen” steeds kleiner werd, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb deze kaart binnengehaald en geïnstalleerd in Mapsource waar de andere kaarten ook “in zitten”. Het ziet er allemaal heel leuk uit, alleen bij nadere inspectie ontdek je dat de nieuwste wegen in het Agriport gebied maar heel summier of helemaal niet zijn opgenomen. Maar goed, dat is op bekend terrein, hoe is dit elders in den lande ? Bij een volgende “proef” waarbij ik een heel simpele route had uitgezet van de ene plaats naar de andere bleek de “OpenFietsMap” er toch heel anders over te denken en stuurde mij met nogal wat omwegen naar de aangegeven bestemming. Wel staan er, als je de muis over de kaart beweegt, heel veel aanwijzingen dat je op de route zit van “knooppunt nr.. naar knooppunt nr…. Misschien een aanrader voor een ritje met de gewone fiets ver van huis op een dag in het weekend maar als Questrijder lijkt het mij niet direct een aanrader.

Iemand moet de eerste zijn.

Als je, net als ik vandaag, er geen brood in ziet om de weg op te gaan als het niet perse nodig is, dan begin er toch iets te knagen. Niets doen, uit het raam kijken, de planten water geven, weer uit het raam kijken, links en rechts een telefoontje plegen, het is allemaal wel nuttig maar het is eigenlijk net niks. Al rommelend op de PC bedacht ik dat ik ook dit jaar weer wat Kerst en/of Nieuwjaarskaarten “moet” maken, alles via de mail schijnt wel modern te zijn maar de “ouderwetse” kaarten rond de feestdagen doen het nog altijd heel goed. En dan ga je zoeken in het fotoarchief, waarvan de massa op DVD staat, ik denk dan aan foto’s die passen bij de feestdagen, liefst met een beetje sneeuw of iets dergelijks. Ik hoefde niet lang te zoeken om een passende foto te vinden voor een algemene verzending via e-mail, dus bij deze, al is het nog erg vroeg, iemand moet de eerste zijn. De foto spreekt voor zich…………