Fietsen bij temperaturen onder nul

Het was redelijk te doen vandaag, niet dat het nou direct warm was maar last van de koud had ik eigenlijk ook niet, een beetje koude voeten maar dat is het enige. Ik weet wel voor koude voeten is ook een oplossing met verwarmde inlegzooltjes en batterijen maar er moet toch nog iets natuurlijks overblijven anders kom ik er misschien helemaal niet meer uit omdat het zo lekker zit in de Quest. Vanmorgen waren de berichten dat het vanmiddag mogelijk beter zou zijn dus heb ik zo lang gewacht en inderdaad toen ik vanmiddag van start ging scheen de zon. Richting de Obdammerdijk om zus Gerda te feliciteren met hun pastoor die tot Prins Carnaval is gekozen, ja ja, Paul Vlaar is weer volop in de belangstelling, vanmorgen werd hij door Petra Grijzen van Ochtendspits aan de tand gevoeld over zijn nieuwe levensfase, Paul noemde het een katholiekfeest dus dat is altijd goed. Na de koffie ben ik langs de Lage Hoek gereden en heb de ophaalbrug als wintersplaatje vast gelegd, vervolgens via de Zomerdijk achter Spanbroek Wadway en Wognum om naar Zwaag gereden om later via Westwoud en Hoogkarspel weer op Middenmeer af te gaan. Onderweg moest ik een paar keer stoppen omdat de passerende vrachtauto’s zo veel dooiwater vermengd met pekel opspatten dat het schermpje nogal besmeurd werd en het zicht daardoor beperkt werd. Na Medemblik ben ik later via de Tussenweg gereden en heb nog een foto gemaakt van de “boerderij” van Kn.Iwema, die lag nu vermalen op een hoop omdat er binnenkort wordt begonnen met de bouw van het volgende glasbedrijf dat in fases wordt opgezet om uiteindelijk 125 ha groot te worden. Bij het binnen rijden van Middenmeer, bijna in mijn achtertuin, heb ik ook de rietdekkers nog maar “meegeknipt” ze zijn bezig de nieuwe garage van familie Vos van een rietendak te voorzien. Ook de besmeurde Quest heb ik maar vastgelegd en thuis gekomen meteen weer gewassen want een vieze fiets, dat kan niet. De thermometer staat momenteel op -1,8 C. en de gevoelstemperatuur zal nog wel iets lager zijn maar het was toch een heerlijk ritje van 67 km.

Gezichtsbeschermer

Het weer van vandaag is weer iets waar we aan moeten wennen, de winterperiode van afgelopen december januari en februari ligt bij velen nog vers in het geheugen. Ook ik heb mijn ervaringen van vorig “jaar” nog vrij helder voor de geest staan, één van de meest positieve herinneringen is het, zoals ik het heb gedoopt, de “Botter screen”. Een heel simpel maar zeer doeltreffend stukje gebogen kunststof, er zijn al vele varianten gemaakt en mogelijk was er al een eerdere versie dat zal ik niet betwisten maar het schermpje wat ik ooit bij Eduard Botter heb besteld doet prima dienst. Toen ik maandagmiddag in oostelijke richting reed, kwam ik er pas achter dat ik tegen de wind in reed toen ik een paar windmolens passeerde. Geen sneeuw of vrieskou in je gezicht is wel prettig als je in een Quest zit.

Schagerweg is weer open.

Het was vandaag aangrijpend koud, een ieder die een tijdje in de buitenlucht is geweest zal dat hebben ervaren als de lichamelijke inspanningen niet groot waren dan was het rond uit hartstikke koud. Zo kwam het bij mij over vanmorgen, gisteravond toen ik de Quest even naar buiten reed om de auto achter in de garage te zetten kwam ik tot de ontdekking dat rechtsvoor leeg stond, dat wordt morgenochtend, dus vanmorgen, eerst even vervangen en/of plakken. Het zal zo rond een uur of half 10 zijn geweest denk ik, toen ik dat klusje even zou opknappen. Alles ging vlot en het lek was zo geplakt, een heel klein gaatje en de buitenband heb ik meteen maar vervangen, die heeft er zo’n 12000 km over gedaan om afgedankt te worden. Toen ik de “zaak” weer om de velg zou leggen zag ik dat het velglint er bij hing, dat is nou net niet de bedoeling en zodoende moest ik noodgedwongen eerst naar Leo Smit in Medemblik om een nieuw velglint. Nadat alles uiteindelijk wel op zijn plek zat was de ochtend al aardig ingekort en heb ik eerst maar een broodje gesmeerd en wat drinken erbij gezocht. Na de middag toch nog maar even een heel klein rondje fietsen want van dat prutsen, van voor de middag, was ik niet warmer geworden als je zo in de open lucht op het gras bezig bent met velglintjes en bandje plakken. Omkleden en richting Schagerweg, die is weer open las ik dus even kijken hoe het is geworden, de bult van de brug is weg het is nu vlak maar de bocht in het fietspad is gebleven dus geen snelle “doorsteek” , stoppen en de situatie even vastleggen en dan weer verder. Dat ging ook weer niet vanzelf, op 100 meter van de plaats waar ik ooit heb gewoond aan de Schagerweg in een “Zweedse noodwoning” was het fietspad volledig geblokkeerd door auto’s en voertuigen die bemand werden door mannen van de firma Stoop die bomen snoeiden langs het fietspad. Ik heb nog even staan kletsen met één van de mannen die geïnteresseerd was in de Quest, ik moest er wel uit om te passeren, het hoogte verschil tussen de weg en het fietspad is aanzienlijk op dat punt en kantelen leek met niet zo’n prettig vooruitzicht. Bij Wieringerwerf rechtdoor naar de dijk via de Oosterterpweg en dan rechtsaf langs de “huisdieren” van Vaandrager langs de Zuiderdijkweg, die beesten hebben geen last van de koud als ik dat zo bekijk. Het rondje was bijzonder kort, net 30 km bij -2 C.

Jubileum of gewoon doorrijden.

Ja nog een stukje schrijfwerk, zojuist las op de site www.ligfiets.net onder de kop “Laatste nieuws” een stukje over “Vragen over ligfietsen” op zich niets bijzonders. Bij een vraag waarom of ligfietsers altijd zo hard rijden, “Kunnen ze niet langzaam ? “ had ik zo mijn eigen gedachte, je fietst toch gewoon met een normaal gangetje en als je langzaam wil dan doe je dat toch, maar slow fietsen is meer voor luiaards volgens mij. Maar wat me daarbij het meest opviel was de bijgevoegde foto, ergens op internet geplukt denk ik, maar het frappante, het is mijn eerste tweewielige ligfiets, de Rainbow Lyric, de foto heb ik gemaakt bij mij achter het huis en zal ongeveer 7 jaar geleden zijn genomen. Op die fiets heb ik, in ongeveer 2½ jaar 23.000 km gereden. Op 26 november 2005 heb ik mijn eerste Quest opgehaald in Dronten met deze Quest, de 136 heb ik 54.206 km gereden en na een ongelukje ben ik verder gegaan met een nieuwe dat werd de Quest 402 waar op dit moment 12.297 km mee is afgelegd. Dus als alles goed is berekend heb ik morgen precies 5 jaar in een Quest gereden en d.w.z. dat ik in totaal 66.503 km “Questrijder” ben en dan te bedenken dat ik pas ben begonnen toen ik al 65 jaar was en nu, op mijn 70e , nog steeds geen kilometer had willen missen, behalve die paar meter bij die aanrijding.

Kort rondje

Ik was van alles van plan vandaag maar er is totaal niks van gekomen, dat is nou ook weer niet helemaal zo, maar ’t geeft nu een beetje het gevoel van een “sofdag”. Het was de bedoeling geweest om een paar familieleden te bezoeken o.a. in Bovenkarspel en in Wervershoof. Dat eerste werd me te laat en dat tweede is wel gelukt, hoe kwam dat allemaal zo, om zoveel mogelijk “bemodderde” wegen te ontlopen heb ik de route maar iets aangepast maar wat de oorzaak ook is geweest, ik reed al heel snel op wegen waar ik liever niet had gereden en misschien daardoor hoorde ik op een bepaald moment een vreemd geluid uit de “diepte” komen. Voorzichtig nog wat verder rijden en bemerken dat het niet over gaat, dan maar een klein onderzoekje instellen naar de “ingewanden”, misschien het kettingwiel daar leek het een beetje op. Ik heb het er uit geschroefd en schoongemaakt maar kon er totaal geen verkeerds aan ontdekken dus dat weer op de daarvoor bestemde plek terug gezet en weer proberen, nee, nog niet goed zelfs nog slechter dus weer eruit en weer erin en nogmaals proberen en tot mijn grote verbazing was alles weer super stil, wat het is geweest weet ik niet, mogelijk dat er ergens een stuk klei voor dit ongemak heeft gezorgd maar al met al ben ik zeker een half uur bezig geweest en zagen mijn handen er niet uit en bovendien waren ze onderhand ook ijskoud geworden. Dus maar niet naar Bovenkarspel en alleen even naar Wervershoof een nieuwe flatscreen bewonderen en die zag er super uit. Na dit bliksembezoek ben ik weer richting Middenmeer gegaan, via Oostwoud en zo langs de spoorbaan richting A7 daar over het viaduct door Abbekerk en Lambertschaag naar de polder. Toen ik van huis ging was men bezig om uit één van de nieuwe warenhuizen de oude gebruikte “voedingsbodems” naar buiten te rijden en op vrachtwagens te laden voor de afvalverwerking. Ik kon niet nalaten om uit te stappen en een foto te maken van het binnenste van dit warenhuis, de paprikaplanten waren al afgesneden van de voedingsbodems en verpulverd afgevoerd, als je zo naar binnen kijkt is het vreemd dat hier een paar jaar geleden nog graan en aardappelen groeiden in de vollegrond. Ik was op dat punt nog maar 4 km vanaf Middenmeer maar ben nogmaals gestopt om van een heel speciale trekker, die in combinatie aan het spitten en zaaien was, ook een foto te maken en dan zie je maar weer dat het erg nat kan zijn om toch nog op het land te werken.

Af en toe een blokkade

Het komt, het komt of hij komt, hij komt, allebei is het waar, 6 december nadert met rasse schreden maar ook de aangekondigde sneeuwbuien naderen volgens de laatste gegevens. Het is te merken aan de temperatuur en de gevoelstemperatuur, vanmorgen toen ik van huis ging was het 3,6 graden en na 40 km in Zuidoostbeemster was het 4,3 graden. Voor mijn gevoel was het nog veel kouder maar dat zal wel verbeelding zijn. De eerste 15 km reed ik nog in een enkel fietstruitje met lange mouw maar zonder “kap” op de fiets, niet verstandig hoor ik al zeggen, inderdaad, ik ben gestopt en heb de kap/deksel achter de stoel vandaan genomen en die erop gedaan. Wat een luxe, inclusief het kleine windschermpje zit je meteen in de zon en uit de wind. In de Zuidoost heb ik even een aanpassing geregeld voor de TV en na een half uurtje klussen was dat weer in orde. Vervolgens iets droogs aantrekken en weer op huis aan en omdat het weer nog redelijk is lijkt me een klein beetje om wel aanvaardbaar. Vertrokken richting Purmerend en dan voor de brug rechtsaf langs het Noord-Hollandskanaal, heerlijk “snorren” en binnen de kortste keren alle remmen weer eens los dacht ik. De eerste afwijking om af te remmen was een groepje werklieden die over het fietspad richting een grote zandstortbak liepen die op de weg was geplaatst en daar mogelijk een tijdje zal blijven staan zo kreeg ik de indruk. Een foto maken en weer verder, naar het volgende obstakel, deze keer had men aan het einde van het fietspad, of het begin, net van welke kant je komt, een kraan in werking die, zoals ik dat bekeek, een nieuwe damwand in de slootkant plaatste, even wachten en toen onder de achterkant van de kraan doorrijden om vervolgens vast te lopen bij een vrachtwagen die aan kwam rijden om zijn vracht damwandplanken te lossen. Dan maar uit de fiets en door de berm langs de vrachtwagen een andere oplossing zag ik niet. De lucht leek af en toe wel bijna zwart te worden, zal dat allemaal wel goed blijven gaan begon ik mij af te vragen. In de buurt van Alkmaar tot aan Heerhugowaard kreeg ik de eerste bui, niet hard maar wel vervelend. In de Wieringermeer was ik zo onverstandig om de parallelweg te nemen langs de Alkmaarseweg, gevolg thuis de fiets op zijn kant en de was borstel er overheen en de wielkasten uitspuiten, wat een “baggerbende” . Toen ik op amper 100 meter van huis was dacht ik aan de opmerking van Martin Merkelbag uit Badhoevedorp die bezitter is van Quest 426, “’t Huis van Dr.Plas “ schreef hij in een reactie van een paar dagen geleden, ik reed er nu weer langs en heb er meteen maar een foto van gemaakt, tegenwoordig bewoond door de familie Vos waarvan het accountantskantoor op de andere hoek staat waar de vroegere Dr.Ariëns Mavo heeft gestaan. Ziezo weer een oud Middenmeerder blij gemaakt hoop ik met een foto en wat geschiedenis. Het ritje van vandaag werd net 102 km wat de totaalstand op 12.253 km heeft gebracht.

Geen kettingwiel maar ..........

Wat voor kettingwiel was het, helemaal geen kettingwiel. Vanmiddag kwamen Kees en ik bij mijn zus Gerda in Obdam, zij en haar man beiden werkzaam in het onderwijs en al vanaf hun verkeringstijd “besmet” met een reisvirus naar verre vreemde bestemmingen, had op tafel een paar fotoboeken liggen over de twee vakanties van 2009 (Bolivia) en 2010 (Ethiopië). In het tweede boek stonden foto’s van hun bezoek aan een bepaalde stam in de rimboe, de vrouwen proberen daar hun uiterlijk te verfraaien door het dragen van een lippenring, er wordt al jong mee begonnen met een klein maatje en die heeft Kees in zijn hand, op de foto in dit stukje liggen de vervolgmaten op tafel die ze mee gebracht hebben van hun vakantie in Ethiopië

Een boerderij met dubbelvierkant langs de weg

Het weer is aan het veranderen, dat is wat je geregeld hoort via de berichten op radio en TV en het is te merken ook, vanmorgen toen ik zat te “kranten” hoorde ik al dat de regen op de erker kletterde en mijn eerste gedachte was, dat wordt vandaag geen rondje fietsen. Maar alles is veranderlijk en het weer niet het minst, nadat ik bij de bakker was geweest en later nog naar de supermarkt leek het toch wel mee te vallen en na een bak koffie heb ik besloten om me toch maar om te kleden en richting de “Zuidoost” te gaan. Eerst één en ander in de tas die altijd in de fiets mee gaat, waaronder ook mijn “mobieltje” en nauwelijks was hij ingeschakeld of er kwam een melding van een gemiste oproep. Het bleek dat Kees had gebeld, meteen even terug bellen dan hoor ik wel wat er loos is. Hij was onderweg net voorbij “’t Verlaat” en kwam richting Middenmeer. Dus omkleden en niet direct richting “Zuidoost” we zien wel waar Kees op af gaat. Tegen 11 uur was Kees hier en na de koffie zijn we op Kees zijn verzoek richting Oostwoud gereden, Kees wilde wel weer een keer bij Jan Geel kijken hoe die bezig zou zijn met zijn echte “old timer” de T-Ford. Bij aankomst hoorden we wel de viervoeter blaffen maar zagen nog niemand, de deur bleek los en Annie vertelde dat Jan in de schuur was, inderdaad er werd hard gewerkt aan de “overkapping” van de auto. Door omstandigheden was het bezoek maar kort, voor degenen die dit lezen, ik zei tegen Kees toen we weer onderweg waren, “Wees erg zuinig op wat je hebt, ik weet hoe het is als je het niet meer hebt” dit even tussendoor slechts enkelen zullen dit begrijpen. We hebben ons ritje vervolgd en zijn via wat binnenwegen en paden over Zwaagdijk en Nibbixwoud gereden om via Wognum weer een smal pad te vinden wat uiteindelijk uitkwam in de Wogmeer en via nog wat afslagen en kruisingen stonden we op een bepaald moment bij mijn zus Gerda aan de Obdammerdijk waar we heel gezellig hebben zitten kletsen met de nodige koffie en koek over van alles en nog wat en vooral over hun reizen van de afgelopen 2 jaar naar verre landen, gerekend naar onze begrippen. Opvallend is één foto, speciaal voor Wim, wat voor “kettingwiel” heeft Kees in zijn hand ? In een volgend verhaal zal ik het duidelijk maken en als Wim er nog niet uit is het juiste antwoord vermelden. Net in het dorp was een trekkerchauffeur wat onfortuinlijk geweest door zijn hooibalen wat te vroeg te lossen.Het was slechts een ritje van 62 km vandaag, volgende keer beter zullen we maar zeggen.

Een dag uit het leven van .......

Er valt weer heel wat te vermelden vandaag, niet dat het allemaal met fietsen te maken heeft, gewoon een dag uit het leven van….. Vanmorgen, toen ik weer alleen was en besefte dat het leven samen toch wel erg mooi is, heb ik eerst de auto gewassen. Zaterdag gingen we even door de polder richting Medemblik en toen was hij in één keer van onder tot boven herkenbaar als “modderbak”, alleen maar over de Flevoweg rijden en dan een vrachtwagen tegenkomen die achter een sproeiwagen reed die de weg nat maakte om hem weer schoon te krijgen met een trekker met schuifbord. Nadat de auto schoon was de ramen gelijk maar even lappen en de tuinmeubelen opbergen, het schijnt in de loop van de week serieus te worden, en tot slot de planten van buiten naar binnen op de “uitklaptafel”. Ziezo en nu omkleden en een rondje maken naar, dat weet ik juist niet, ik zal wel zien. De wind leek me vrijwel noord-noord-oost te zitten en al snel reed ik helemaal voor de wind af en ging zodoende richting Obdam, dan uiteraard naar de Obdammerdijk. Koffie, koek en kletsen is dan de eerste bezigheid, zus Gerda “rammelt” wel en Tom had ook “bapo” dus vrij van school en zo hoor je weer eens wat over de jeugd en de kerstgroepen die ze mee hadden genomen uit Zuid-Amerika toen ze daar vorig jaar verbleven en even een studiepauze hadden ingelast. Vanaf Obdam ben ik weer verder gegaan, het was toen al tegen 1 uur, richting West-Graftdijk. Via Driehuizen kwam ik binnendoor in West-Graftdijk en ben toen linksaf gegaan richting Graft, langs deze weg zou ik bij een adres moeten komen waar ik al meerder keren het plan had om even aan te gaan, nu was het dus zo ver. Ik ben het pad opgedraaid en zag een deur van de garage open staan dus zeer waarschijnlijk is er “volk” aanwezig. Ik zag een mevrouw opstaan en toen ik goed en wel uit de fiets was gestapt opende ze de deur en heb ik me voorgesteld en verteld dat ik bij Ferdy op visite kwam, maar concludeerde ikzelf “Hij is er niet” “Ja zeker, daar staat zijn auto ik zal hem roepen” Dat was heel lang geleden dat we elkaar hadden gezien en gesproken, onder het genot van een bak koffie hebben we een hele tijd zitten kletsen en onze ervaringen uitgewisseld m.b.t. de nieuwe situatie in de privé sfeer. Na een tweede “bakkie” en nog meer kletsen ben ik weer opgestapt en om de thuisbasis weer op te zoeken. Onderweg maak je dan toch af en toe weer een “plaatje” , toen ik van huis weg ging kon ik niet door omdat er een kraan bezig was bij het mooiste huis van Middenmeer om een dak op de nieuwe garage te plaatsen en de volgende foto was van een “bietenraper”, of is het een bietenrooier, ik weet het niet, op deze manier had ik het nog niet eerder gezien. Een paar kilometer verder in het dorpje Schermerhorn moest ik stoppen om voorrang te verlenen aan een echte “oldtimer” voor mij helemaal want het merk heb ik nog nooit eerder gezien, ik dacht dat het een naaimachine betrof maar geen auto, “Singer Motors”. De laatste prent is bij de toekomstige veilige oversteek want nu voert dit bord nog de boventoon. O ja, voor iedere polderbewoner die dit leest, de groeten van Ferdy van Campen (en Trudy) want daar was ik vanmiddag even tijdens een rondje fietsen wat bij thuiskomst 86 km lang is geweest.

Hoe anders kan het lopen

Het zal een volgende keer werkelijkheid moeten worden, de voornemens waren er al verschillende keren en ook vandaag meende ik een keer op visite te gaan bij een kennis van vroeger. Ooit lid van de “Raad van Elf” verschillende keren contact gehad door mijn werk in het verleden in het agrarisch gebeuren, beiden onze vrouw verloren en beiden weer gelukkig met een nieuwe levenspartner. Maar door omstandigheden raakte ik wat later van huis dan mijn bedoeling was en als ik dan mijn fietskwaliteiten inschat zou ik daar zo rond het middaguur arriveren, in mijn ogen niet het gunstigste moment om onverwachts op visite te komen. Tot overmaat van ramp kreeg ik ook nog een lekke band die snel genoeg weer was verwisseld maar even later moest ik toch weer even uit de fiets, hij “hobbelde” een beetje dus op zijn kant en de band leeg laten lopen om vervolgens alles weer netjes in het midden opnieuw op te pompen en toen was het wel goed. Maar opschieten doe je dan niet erg. Wel kwam er nog een bewoner van Aartswoud naar me toe lopen en vroeg of hij kon helpen, alles was alweer in orde maar het gaf mij wel de kans om een vraag beantwoord te krijgen waar ik al vaak aan had gedacht maar nergens het antwoord kon vinden. Ik heb er al eens een foto van gemaakt, en op mijn blog geplaatst, de twee vliegwielen afkomstig van het gemaal wat op de hoek van de Wieringermeer bij Aartswoud stond. Op mijn vraag of hij hier goed op de hoogte was van de geschiedenis vertelde hij dat hij al zo’n vijftig jaar in Aartswoud woonde dus stel je vraag maar. Ik meende dat er bij een boerderij een paar miniatuur vliegwielen hebben gestaan en of dat te maken had met een ramp jaren geleden bij dit gemaal. “Die miniatuur vliegwielen stonden bij die boerderij” en hij wees naar een pand op een 50 meter afstand. Ik vertelde hem dat bij mij het idee in mijn brein leefde dat er indertijd twee of drie kinderen en de moeder bij een brand in het naast het gemaal staande huisje zijn omgekomen. “Nee” vertelde hij, “dat waren vijf kinderen en de moeder, en de gemeente Hoogwoud wilde later die vliegwielen als monument in hun gemeente, maar ik was nog een broekie en toen hebben we ze weer terug gepikt/gestolen en hier een tijd verstopt”. “ Later waren ze door de bocht en nu hebben wij ons eigen monument” Als je zo staat te kletsen kom je niet ver en zo heb ik mijn route maar wat aangepast en ben ik via Nibbixwoud naar mijn vaste adres gegaan om een zak van 5 kilo Elstars te halen die me op weg naar huis erg weinig ruimte lieten. In de polder zag ik dat de meeste wegen weer redelijk schoon zijn en dat het al aardig opschiet met het op winterlaag ploegen van de zware klei. Slechts 60 km met licht miezerig weer en een temperatuur die ik onderweg zag aangegeven bij “Bouwbedrijf Ursem” in Wognum van 4 graden.

Zo is het zonnig en zo is het zwaar bewolkt

Na de ritten van maandag en dinsdag vandaag een min of meer rustig dagje, wel een klein ritje maar niet te ver van huis. En ik moet zeggen het is me gelukt want na 55 km stond ik weer met de “bolide” thuis. Het weer leek eerst niet erg aantrekkelijk maar toen ik zo’n kilometer of 10 van huis was kwam de zon achter de wolken vandaan en was er alleen maar een stralend blauwe lucht te zien in het oosten. Hoe lang zal dit zo blijven? Het ritje ging via het natuurgebied achter de grasdrogerij via Opperdoes en Wervershoof naar Zwaagdijk en dan via het fietspad “Over de Leek” naar Nibbixwoud. Aan de buitenkant van het natuurgebied zag ik een complete zwanenfamilie zwemmen waarvan de “kindertjes” al aardig naar een wit verenpak groeien. En langs het fietspad “Over de Leek” , een heel oud Westfries veenriviertje “De Kromme Leek” kon ik niet anders dan even stoppen en een paar foto’s maken van een meneer die zijn uiterste best deed, en dit ook beloond zag, om een flinke snoek op de kant te krijgen. Na meting (70 cm) van het beestje werd hij weer voorzichtig teruggezet en kon weer in vrijheid verder zwemmen. Ik heb mijn weg verder vervolg naar huis omdat ik toch wel wat angst begon te krijgen voor een flinke bui, de lucht werd snel donkerder en donkerder maar tot ik thuis was bleef het droog.

Kwamen mannen bij de dokter

Sommige mensen gaan met een bepaalde regelmaat naar de dokter, soms uit bittere noodzaak soms om aandacht en wij, Kees, Wim, Ben, Jan en ik zijn ook naar de dokter gegaan maar nu eens helemaal andersom, d.w.z. op uitnodiging. René van den Berg huisarts met praktijk in Den Helder had ons uitgenodigd eens een keer langs te komen voor koffie met iets erbij. Vandaag was het een uitgelezen dag, weinig wind volop zon en een gemoedelijke sfeer die begon bij de familie van Hattem en Heerhugowaard. Toen ik daar om iets voor 10 uur aankwam stonden er al twee Questen voor de deur, Wim was al gearriveerd uit De Woude en Jan had het museum verlaten in Oostwoud. Na een bak koffie werd er gestart richting Den Helder, er werd in een redelijk tempo gereden en na een kilometer of 5 werd Kees gebeld door Ben uit Friesland, “Ik kom er ook aan” was zijn mededeling en zo kwamen we samen in de buurt van de “Marinestad” met 3 gele en één witte Quest. De route naar de Geulstraat was flink onderhanden bij de overheid, alleen met de fiets zou je er wel langs kunnen was de tekst op het bord, helaas een Quest is net wel of net geen fiets als je bij wegafzettingen komt en zo werden onze voertuigen gezamenlijk over de hindernis heen gezet waarna we heel snel bij de dokter op bezoek konden. De ontvangst was geweldig koffie met gebak, bij welke huisarts krijg je zoiets, alleen bij René. Het consult kon gelukkig in groepsverband worden afgewerkt onder genot van de gepresenteerde versnaperingen. Bij vertrek werden de naast gelegen fysiotherapeuten nog snel geroepen om nu ook eens een keer de positieve reacties te aanhoren van een “stelletje ongeregeld” , mogelijk dat ze na vandaag inzien dat ze er straks te laat mee zijn door er nog even mee te wachten en nog niet te bestellen, de juiste bewegingen, geen vervuiling van de lucht door uitlaatgassen, je kunt het zo gek niet bedenken maar negatieve kanten zitten er niet aan als je er positief over schrijft en praat. Maar goed, we gaan weer van start, Ben neemt weer de kortste weg richting Afsluitdijk en wij draaien nog een rondje onderlangs de duinen richting Callantsoog en dan via de Hondsbosschezeewering naar Schoorl. Langs de Hondsbosschezeewering krijgt Jan nog een lekke achterband en ik rij met mijn linkerwiel over een kei die tijdens de storm wat hoger op de kant is komen te liggen, overigens zonder nadelige gevolgen. Tijdens de bandwissel van Jan stonden er bij de fietsen van Kees en mij meteen alweer bewonderaars. Door de duinen en bossen naar Schoorl blijft altijd mooi en eenmaal bij de voorrangsweg ben ik linksaf gegaan naar Middenmeer en de anderen gaan nog een stukje door richting Alkmaar enz. Bij thuiskomst staat de teller op ruim 140 km en dat bij die 160 km van gisteren, het kan wel weer toe voor vandaag denk ik.

Achtervolgd om een liter

Het moest er nodig weer een keer van komen, even de dijk over, niet de dijk in Volendam maar de Afsluitdijk. Het is alweer een hele poos geleden dat ik in het “Heitelân” ben geweest bij de kleinkinderen en omdat de berichten voor vandaag geweldig goed zijn, vooral als je aan vorige week donderdag en vrijdag denkt, dan moet het vandaag maar weer even gebeuren. Eerst bellen want ze is nog wel eens weg met de viervoeter, even paardrijden, en ja hoor ook vandaag was ze klaar om er vandoor te gaan “Maar rond half 12 ben ik weer thuis” zei ze. Nou voor die tijd zou ik er toch niet zijn dus op naar Oudemirdum, het was nog wat frisjes maar met de kap er op is dat geen probleem. Ik heb voorop nog een klein schermpje en dat bevalt prima om eventuele vliegen enz. over me heen te laten “vliegen” op de dijk, maar omdat het nu te koud is zijn die er niet meer, maar ik zag nu wel dat het schermpje niet zo helder meer was. Straks maar even schoonmaken als ik bij een sluis of ophaalbrug moet wachten, maar net als je denkt dat zo’n oponthoud wel past in je schema kan je overal doorracen en kom je in Oudemirdum aan en moet het nog steeds gebeuren. Toen ik het pad opdraaide hoorde ik een auto claxonneren en ik dacht dat het mijn dochter was want het was klokslag half 12 maar nee het was een auto van de gemeente of van een waterschap dat is me ontgaan hij kwam achter me aan het pad op tot aan de loods. Eén van de mannen stapte uit en kwam naar me toe lopen, ik had geen idee wat ik fout had gedaan en begon het ergste te vrezen, wat zal me nu weer boven ’t hoofd hangen ? Maar de man begon in “hoog Fries” wat ik wel kan verstaan maar niet kan spreken of schrijven, “Ben jij de tandarts uit Oudemirdum die in Sloten werkt, m’n maat beweert dat bij hoog en laag om “een liter”. “Jammer voor je maat maar ik ben geen tandarts” heb ik hem verzekerd, “Mooi dan heb ik “een liter” te pakken, hoor je dat maat” en meteen ging de wagen in zijn achteruit het erf af om zijn weg weer te vervolgen. (Tandarts Eppo Hillenius is eigenaar van een rode Quest) Bianca was allang thuis en even later kwamen de kinderen aanrennen uit school, Fleur riep al van verre: “Ik hoorde en zag opa langs gaan en de hele klas zag het ook” Thimo vulde het verhaal aan met “Ja horen deed ik hem wel maar hij was alweer voorbij toen ik opkeek”, die claxon herkennen ze al snel. Even gezellig kletsen, koffie, een broodje, melk weer koffie, enz. en toen weer richting Noord-Holland. Op de weg richting Rijs fiets je tussen de prachtige bomenrij en net na het Rijsterbos staat een soort kunstwerk als poort langs de weg waar ik ook maar even een plaatje van heb geschoten. Iets voorbij Koudum een leuke ophaalbrug, op zich niet bijzonders maar als je bedenkt dat die brug al 125 jaar oud is. En weer verder, overal kon ik volop doorrijden maar bij de overgang van het spoor moest ik eventjes kalm aan omdat de trein vanaf Stavoren passeerde. Op de Afsluitdijk viel me nog iets op, jarenlang stond er aan de ene kant van de Afsluitdijk aan de “IJsselmeerzijde” een bord dat aangaf dat je de provincie Friesland “binnen reed” en op de dijk richting Noord-Holland stond het bord dat je NH “binnen reed”. Een hele poos waren de borden verdwenen en nu staat er weer iets, of dat duidelijker is ? Oordeel zelf, een niet Fries snapt hier toch niets van.