Familiedag en de Quest

Het is maandag- morgen, winderig en een bewolkte lucht waaruit naar mijn mening elk moment de eerste druppels kunnen vallen. Zo rond half 12 zou ik bij een vriend even gaan helpen met het lossen van de kuikens in de stal en daarna leek het me geschikt om een aantal CD’s rond te gaan brengen bij mijn broers en zussen en hun wederzijdse echtelieden. Waarom Cd’s rond brengen zou je zeggen, dat zit zo ………
Afgelopen weekend hadden we familiedag, één keer per jaar is één van de broers of zussen de “klos” om zo maar te zeggen, die moet dan iets organiseren waar de rest ook blij van wordt of blijft, want blij zijn ze over het algemeen altijd al. Dit jaar was aan mij met mijn vriendin de eer om iets op touw te zetten en als je dan voor het eerst maar wel de 8ste keer in de serie iets moet organiseren dan is de room er al een beetje af. Deze familie aangelegenheid is dus 8 jaar geleden voor de eerste keer door één van mijn zussen gestart en zo ben ik dit jaar aan de beurt omdat ik op 1 na de oudste was uit een gezin van 9 kinderen. Wat moet je dan, we hebben iets gevonden en wat ……… het was geweldig ik heb die zaterdag de 26 mei alleen maar blije gezichten gezien en positieve geluiden gehoord.
Wat we hebben gedaan is in het kort het volgende, ik zat jaren in de raad van 11 van het carnaval en één van de oud raadsleden heeft sinds kort een nieuwe activiteit in het leven geroepen in de vorm van ………….. lees het zelf allemaal op http://www.poldertourinkar.nl/ het is geweldig om dit evenement uit te proberen, van de eerste tot de laatste meter plus de verzorging tijdens de barbecue was geweldig en uniek.

Eén van de mogelijkheden tijdens de rondrit is een bezoek aan http://www.goedbloed-orchideeen.nl/ met uitleg tot in alle details van Anja Goedbloed die samen met haar man Johan dit bedrijf runt. Verder zijn er tal van variaties mogelijk voor een prettige dag met alles erop en eraan.Tijdens dit hele gebeuren had ik wat foto’s gemaakt en op CD gezet en juist omdat er op mijn fiets ook staat I love snelheid worden die Cd’s met foto’s meteen rond gebracht bij de familie en zo kwam het dat ik vanmiddag nog vlug even 72 km bij elkaar heb getrapt om ze rond te brengen in een toertje van Middenmeer naar Obdam, Blokker, Zwaagdijk vier keer in Wervershoof en de laatste in Onderdijk en toen weer naar huis in Middenmeer.

Vrouwen en techniek

Ik durf het haast niet te schrijven, “Vrouwen en techniek, stop maar” een sprekend voorbeeld maakte ik vanmiddag mee. Na eerst thuis één en ander te hebben opgeruimd en weggewerkt besloot ik om toch maar even de benen te strekken, een klein stukje met de Quest door de wereld, gisteren 160 km van een retourtje oppassen en vandaag ?????
Waar zal ik heen gaan, naar mijn jongste broer, naar mijn oudste broer of naar mijn vriendin die vandaag oppast bij haar kleinkinderen in Oostzaan. Het werd allebei niets, als je gaat twijfelen komt het niet klaar, voor de eerste twee keuzes reed ik de afslag voorbij en besloot toen de laatste te nemen maar eenmaal in de buurt van Bobeldijk was er naar mijn gevoel wat te veel landbouw verkeer op de weg waardoor ik rechtuit ben gegaan richting Spierdijk en vandaar weer richting Schermerhorn. Via wat slingertjes hier en daar kwam ik tenslotte weer uit op de Langereis die richting het plaatsje Winkel gaat. Op deze kruising zag ik het echt voor me, twee enorm vrolijke dames met een auto midden op de weg zodat er net aan een auto rechts langs kon en links was wat meer ruimte. De één was aan het bellen met een garage of familie voor advies en de andere lachte vrolijk naar iedere belangstellende en daar was ik er ook één van.
Doordat je in de Quest veel zicht hebt op dingen laag bij de grond was het voor mij duidelijk te zien wat er loos was. Mogelijk een gebroken stuurstang want het éne wiel stond recht onder de auto en het andere was al flink op weg naar een scherpe bocht, beetje beroerd gezicht vond ik.
Toen de jongedame klaar was met bellen vertelde ze heel blij dat dit het tweede ongelukje van vandaag was, “Ja zie je we moesten vanmorgen de ANWB al bellen omdat de sleuteltjes er nog in stonden en die heeft hem zo open gemaakt en nu dit” ik dacht toen stilletjes bij m’n eigen wat zal er nu nog volgen want daar zag ik ze wel voor aan, jong blij en zonder zorgen. Toen ik later thuis kwam stond de teller toch nog weer op 72 km en was de gemiddelde snelheid ook aanzienlijk.

Mini tripje

Wel een reactie, wat ik niet had verwacht is toch nog goed gekomen. In de vorige aflevering schreef ik over de fotograaf die ik had ontmoet bij het monument, door dat ik mijn mailadres had genoemd heeft hij gereageerd en meteen een paar foto’s mee gezonden die hier boven dit verhaaltje zijn geplaatst, de fotograaf bleek Nils van Houts te zijn geweest, iemand die bij nader inzien al meerdere keren in het nieuws geweest is door zijn vakwerk. De éne is met de motorrijder erbij en de andere is solo langs de dijk, op die foto is alles scherp behalve datgene waar het in mijn ogen om gaat, die man met die gele fiets. Maar goed dat is alweer verleden tijd en het leven gaat door, vanmorgen even een klein rondje gemaakt slechts 52 km, eerst naar “De Gouden Karper” een zeer speciaal restaurant bij Rustenburg aan het water en vervolgens even langs de fa. Wester in Obdam.
Er stond heel weinig wind en dat is toch prettiger fietsen dan wanneer er steeds door de wind stuurcorrecties moeten worden gemaakt, op de heenweg reed ik achter een trekker met een kiepwagen er achter, deze nam zoveel ruimte op de weg dat ik niet durfde passeren, ik zag steeds die enorme grote wielen vlak naast me en één verkeerde beweging en ik zou naast de weg zitten en bij een stuurcorrectie meteen kennis moeten maken met die enorme luchtbanden die op de weg werden gedrukt door een vracht zand wat op de kieper lag, nee dan maar er achter blijven en zien waar hij afslaat. Inderdaad na een paar kilometer sloeg hij rechtsaf en kon ik weer verder hoewel, toen ik achter dat “stel” reed zag ik het tellertje evengoed nog op 40 km staan, later toen ik weer vrij baan had was 48 km een heel plezierig gangetje. Het totaal is met dit ritje op 15.149 km gekomen.

Cornelis Lely is terug

Hij is thuis, nou ja thuis, hij is terug, wel op een andere plaats maar Cornelis Lely staat weer bij zijn waterwerk, de Afsluitdijk, de dijk van Lely. Nadat ik een aantal maanden geleden hier langs reed met de Quest was het maar een sober gezicht, zo’n kale sokkel met wat tekst onder aan de voet, maar nu staat hij er weer in volle glorie en net zo markant als hij altijd al geweest moet zijn. Toen ik van start ging vanmorgen was ik als eerste van plan om nu een foto te maken van het complete monument, het weer was echt geschikt met het zonnetje een beetje van achter en aan de horizon een paar beginnende wolkjes, ja het leek mij wel geschikt voor een leuk plaatje. Toen ik daar aankwam stond er ook een motorrijder die vertelde dat hij net ook een foto had gemaakt van meneer Lely “Het is een geweldig mooi beeld” zei de man en dat was ik helemaal met hem eens. Iets verderop stond een meneer met een aantal fototoestellen om zijn hals en in zijn handen, kennelijk een professional aan de apparatuur te zien. Even later kwam de man dichterbij en stelde zich meteen voor, hélaas is zijn naam me ontschoten maar hij vertelde mij op de vraag waar de foto’s voor dienden dat hij werkte voor het A.N.P. en omdat de Afsluitdijk binnenkort 75 jaar bestaat maakte hij wat foto’s van de dijk enz. om t.z.t. op te slaan in een archief. Achteraf bedacht ik, jammer dat ik zijn naam met eventueel mailadres niet heb gevraagd want als er in de serie die hij gemaakt heeft een leuke zit waar ik een beetje redelijk uit de verf kom in de Quest dan mocht hij die gerust naar mij toe sturen. Ook mijn mailadres is bij hem niet bekend maar mocht hij dit verhaal lezen dan zet ik het hier nog een keer in peko@quicknet.nl je weet maar nooit, zelf maak ik diverse foto’s maar daar sta ik zelf nooit op. Na dit oponthoud dat overigens heel prettig was ben ik weer richting Noord-Hollandse kust gereden en ben steeds maar tegenwind in blijven trappen tot aan het Noordhollandskanaal, vandaar met diverse ommetjes weer naar huis in Middenmeer en toen er daar uit de fiets was gestapt zag ik dat de teller voor vandaag de 124 km was gepasseerd.

Het is en blijft stil

Wordt het wel of wordt het niet ? Het is al een tijdje geleden dat ik dacht dat het zover zou komen maar ik ga er van uit dat het een “blanke” Quest zal blijven. Blank in de zin van zonder “beschilderingen of bestickering” van één of ander bedrijf. Hoe kwam dat allemaal zou je zeggen, al meerdere keren werd ik er op attent gemaakt dat er door een aantal mensen die in zo’n fiets rijden ook reclame werd gevoerd en dat zoiets best een goeie vorm van het promoten van producten of diensten is.
Inderdaad, in mijn geval zou een eventueel bedrijf minimaal 10.000 km reclame per jaar in Noord-Holland en een beetje Friesland langs de weg hebben en dat zo’n fiets opvalt is me ondertussen wel heel duidelijk gebleken uit de tientallen reacties die ik geregeld krijg.

Zo kwam ik een aantal maanden geleden bij de plaatselijke bouwmarkt om het hangslot met lange beugel om de Quest vast te zetten en sprak daar de eigenaar en vertelde zo terloops dat ik nu de fiets vast kon zetten, “De fiets vastzetten met zo’n slot” inderdaad je kunt er zelfs reclame opzetten, “Ja maar dan moet hij wel geel zijn” waarop hij meeliep naar buiten en tot zijn stomme verbazing inderdaad een gele fiets zag. “Goh”, zei hij, “Dat zie ik helemaal zitten dan moet het zo .. en zo” en toen ik thuis kwam heb ik op de pc meteen zijn ideeën proberen te verwezenlijken, dat op fotopapier afgedrukt en bij hem bezorgd.
Wat kost zoiets voor mij, dat had ik hem genoemd uit de ervaringen van anderen, “Daar kan ik een hoop reclame voor maken” …………………… en toen bleef het verder tot op de dag van vandaag stil.

Welke band ?

Welke band moet er op de Quest, één vraag met vele antwoorden denk ik. Het lijkt me een moeilijk onderwerp om het juiste er over te schrijven, even zovele fietser met even zovele ervaringen.
Er zal zeker al veel onderzoek naar zijn gedaan wat nu de beste band is voor een velomobiel en dan in mijn geval de Quest. Welke eisen stelt men, gaat het om lange levensduur met : snelheid, niet lek rijden, rijcomfort en gemakkelijk te plaatsen om de velg als men een keer lek is gereden. Al deze vragen zullen verschillende ervaringen opleveren, de één geeft de voorkeur aan snelheid de ander aan niet lek rijden en zo blijven de meningen altijd verdeeld. Zelf zal ik mijn ervaring op papier zetten, alle voorgaande opmerkingen m.b.t. snelheid comfort enz. enz. laat ik voor wat ze zijn.
Op 26 november 2005 ben ik gestart met de banden die standaard zijn gemonteerd door de mannen bij http://www.velomobiel.nl/ in Dronten, in mijn ogen de juiste keuze van het materiaal want na ongeveer 8600 km heb ik de voorbanden gewisseld, dat schijnt normaal te zijn, maar de achterband zit er nog steeds om en zoals het zich nu laat aanzien gaat hij voorlopig nog wel even mee. Er zitten uiteraard wel sporen op van “zware” mishandeling maar dat is dan te wijten aan steentjes en stukjes scherp materiaal wat her en der op de wegen en paden ligt.
Als je bedenkt dat de teller momenteel bijna 15.000 km aangeeft dan heeft dat stukje rubber al heel wat mee gemaakt en is voor mij de volgende band weer van het zelfde merk die ik al bij het ophalen van de Quest meteen had aangeschaft. En dan lek rijden, hoe vaak heb ik een lekke achterband gehad op die 15.000 km, ik weet het niet precies maar ik denk van een keer of 5 à 6. Maar wel toevallig de meeste keren stond ik thuis om voor vertrek tot de ontdekking te komen dat de fiets wat vreemd aan de rol ging dus even plakken en weer op pad voor een heerlijk ritje over schitterende polderwegen en verder door Noord-Holland en Friesland.

Gewoon een rondje

Vanmiddag een rondje Westfriesland gemaakt, gewoon rustig door de omgeving gereden. Eerst via Medemblik naar Wervershoof allemaal rustige rechte wegen en langs de IJselmeerdijk een paar bochten extra. Op Zwaagdijk de eerste afslag naar links genomen en over de Tolweg naar Hoogkarspel en Westwoud. Toen ik daar reed kwam ik op het idee om even langs een zwager en schoonzus te gaan op het Zittend, ze waren thuis en dan komt er naar goed westfries gebruik meteen koffie, al was het al kwart voor 12, de koffiepot kent geen tijd, hooguit overuren. Na een pauze van een klein half uurtje ben ik verder gegaan richting de weg die van Enkhuizen naar Hoorn loopt en waar langs een fietspad ligt. In Hoorn gaat het “gas” bijna dicht, oppassen op iedere straathoek en fietsers die zonder kijken links en rechtsaf gaan proberen te ontwijken. Door Hoorn ging alles goed maar net na de stad toen ik de richting van Berkhout reed was er nog een slapende fietser die geen voorrang wilde geven en toen ik op de claxon drukte een opmerking maakte die niet past om op papier te zetten, arme man, zullen we maar zeggen. Vanaf Hoorn dus richting Avenhorn en daar via de afslag na het dorp op Schermerhorn af, lekker langs de dijk waar weinig of geen verkeer komt. Wel valt het mij steeds meer op dat er zoveel blauwe reigers zijn, als je ze rustig bekijkt zijn het toch wel hele mooie vogels. Bij Schermerhorn ben ik over gestoken naar de 3 molens om vanaf dat punt rechtdoor te kunnen rijden naar Stompetoren en dan verder naar Alkmaar. Op een paar plaatsen stond al aangegeven dat het fietspad afgesloten was richting Alkmaar dus heb ik een andere route genomen en ben via de Korte Molenweg vlakbij Alkmaar gekomen, de vele auto’s die daar een leuke file vormden en de diverse borden met omleidingen en afsluitingen hebben mij doen besluiten om niet verder naar de “kaasstad” te gaan, het is en blijft daar een grote verkeerspuinhoop die al een aantal jaren in beslag neemt en waar juist de fietsers op zeer radicale wijze het bos in worden gestuurd, er klagen nogal wat mensen over maar met een auto heb je nu eenmaal meer rechten. Ik heb toen gekozen voor de weg die via Noordscharwoude gaat en met een bocht richting Middenmeer neemt, echter bij een bepaalde afslag leek het me leuker om nog wat binnendoor te gaan en zo kwam ik bij De Weel uit, een heel klein gehucht wat de meeste Noordhollanders niet kennen en ik meen dat het straks zelfs voor komt in het Westfriesland-spel dat in september 2007 voor het eerst zal worden gepresenteerd. Het schijnt dat de te bestellen oplage al bijna voor 100% is verkocht dus het is echt een succes aan het worden. Met deze 95 km staat het totaal nu op 14.930 km echte Quest-kilometers.

"Cappuccino de Lux"

Verkeerd gekozen zo zou deze aflevering kunnen heten, vol goede moed op weg gegaan om via mijn vaste route even naar Oostzaan te fietsen en daar mijn vriendin te verrassen op haar oppasadres. Net als ‘vroeger” met de racefiets waren wegafzettingen geen probleem want desnoods nam je de racefiets even op je schouder en nam zo een eventuele echt hinderlijke wegafzetting. Toen ik vanmiddag vanaf Purmerland richting Oostzaan ging stond daar wel een bord dat de weg in Oostzaan volledig afgesloten zou zijn i.v.m. asfalteren maar eigenwijs als ik soms ben dacht ik dat ik er wel door zou kunnen, hélaas na een aantal kilometers was het over en uit, gelukkig was het net bij een afslag en toen ik daar aan iemand vroeg of ik zo ook aan de andere kant van het dorp zo kunnen komen was dat heel goed mogelijk, “Even over Zaandam” omdat kilometers voor mij niet zo’n probleem zijn heb ik dat toen gedaan.
Maar als je heg nog steg weet in Zaandam is dit niet aan te raden weet ik nu, na heel wat hoeken en gaten te hebben bewonderd kwam ik weer op een herkenbaar punt bij “ ’t Kalf” daar stond gelukkig weer een bordje Oostzaan en ’t Twiske nu zou het goed komen,…….. mooi niet ik kwam weer op het punt bij het asfalteer gebeuren, de mannen hadden al lol dat die “gele banaan” weer terug was en er weer niet door kon. Omdat ik vanavond ook nog even naar de “Zuidoost” ga ben ik maar richting huis gereden met het voornemen om, voordat ik 100 km op de teller zou hebben dat ik dan koffie had verdiend dus waar ga je dat doen, hier , nee straks maar even en je komt steeds dichter bij huis uit eindelijk ben ik neer gestreken in Zandwerven en dat was echt de moeite waard. Langs de weg, in de zon, ruime parkeergelegenheid en dan zo’n heerlijk bakkie koffie incl. likeur met slagroom en appelgebak ook met slagroom, zeg nou zelf waar kom je zoiets exclusiefs nog tegen. Na een gezellig kletspraatje met de beheerder ben ik weer opgestapt voor de laatste 20 km. Deze gelegenheid in Zandwerven is in mijn ogen ideaal voor even opsteken voor het bekende “bakkie troost”, kijk zelf maar op www.partycentrumwestfriesland.nl

"From Russia with love"

Dinsdagmiddag 1 mei 2007, de tijd vliegt zou je kunnen zeggen het is net alsof we in de zomer leven, alle dagen zon en een strak blauwe lucht. Omdat ik mezelf de discipline heb opgelegd om ’s morgens te schilderen en ’s middags te gaan fietsen zijn de tochten niet echt lang maar wel redelijk om me er voor om te kleden. Vanmiddag maar weer een keer de Afsluitdijk over, niet naar de kleinkinderen maar deze keer zomaar richting Harlingen wat een retourtje opleverde van 110 km. Op de heenreis meende ik in een groepje van 3 wielrenners één bekende te zien n.l. Dirk Steltenpool uit Wervershoof, het was de enige die zwaaide als teken van herkenning, de andere twee stampten stevig door in de hoop één of ander record te breken denk ik, ze hadden in dit geval de wind flink mee. Toen ik in Harlingen aankwam ben ik voor in deze plaats gestopt omdat er nogal wat voertuigen enz. stonden van een circus het leek me maar niks om daar tussendoor te gaan rijden met de Quest. Een ouder echtpaar wat juist om de hoek kwam stelde nogal wat vragen over de Quest die ik allemaal netjes heb beantwoord en uitgelegd hoe één en ander in zijn werk ging om wat gang te maken.

Op de rit richting Friesland had ik flink wind tegen maar toch stond het gemiddelde nog op 36,8 km en helemaal geen vliegen op de dijk. Terug werd dat toch wat anders, de eerste helft ging wel maar toen ik zo’n beetje halverwege was dacht ik eerst dat het verderop mistig was maar later bleken dit allemaal “wolken” kleine vliegjes te zijn. De pet wat dieper over de ogen en ‘t hoofd wat meer naar beneden en dan maar meer links als rechts rijden en zo kom je zonder al te veel problemen ook dit wel weer te boven. Bij het monument moest ik toch even stoppen omdat er iets vervelends in mijn oog zat, waarschijnlijk zo’n klein rot vliegje. Als je dan toch stil staat zoek je gelijk naar wat eetbaars en toen kwamen er een paar mensen aanlopen die de vraag stelden of ik Duits sprak of Engels, nou allebei een beetje dus dan komen de standaard vragen, hoe snel kan “ie” wat rijdt U gemiddeld heeft U hem zelf gemaakt en uiteraard wat kost zoiets. En dan de volgende vraag mag ik er een foto van maken met mijn vriendin in de fiets, nou vooruit, uitgelegd waar ze wel en niet op kon gaan staan en daar zat ze en hij maar knippen van links en rechts van voor van achter ik denk wel dat het met 10 klikken nog niet over was. Deze mensen vertelden mij dat ze uit Polen kwamen en hier voor het eerst met vakantie waren. Tijdens de uitleg van dit hele gebeuren kwamen er nog 3 mensen bij staan, ook hier het verzoek om op de foto te gaan met de Quest, toen ik opzij stapte werd ik gevraagd naast de dame te gaan staan want ik moest ook op de foto. De taal die ze onderling spraken kon ik niet thuis brengen, omdat de jongeman in het gezelschap het woord voerde in het Engels vroeg ik hem waar zij vandaan kwamen, “We are from Russia” , hij vroeg mij om mijn mail adres om t.z.t. de foto naar mij te kunnen mailen. Ik heb hem een kaartje gegeven waar de blogspot op staat en hem meteen verteld dat hij via die site ook kan komen op mijn mailadres peko@quicknet.nl dus nu afwachten of de foto “From Russia with love” ooit in Holland aan zal komen. Het gemiddelde bleek bij thuis komst op 39,1 km p/u te staan en het totaal is na deze 110 km opgelopen naar 14.570 km.