Een goed begin is het halve werk

De week moet je goed beginnen hebben ze me altijd geleerd en dat probeer ik vol te houden. Vandaag was, is het al geslaagd kan ik wel zeggen, op tijd vertrokken en weer een heerlijk rondje los getrapt via Enkhuizen en Lelystad naar Emmeloord dan Lemmer, Oudemirdum daar koffie enz. een broodje en weer naar Middenmeer, dat is zonder meer een goed begin van de week. Op de dijk naar Lelystad reed ik een paar wielrenners achterop die niet zo veel gang hadden dus dat kwam niet in aanmerking voor het z.g. R.I.S. (racefiets inhaal syndroom)  ik vind het nog altijd een opmerkelijk vondst om zoiets zo te noemen. Helder is het de hele dag niet geweest, ja nu ik thuis ben is het onderhand wel zonnig maar onderweg bleef het maar matig wat zonneschijn betreft. Op de dijk langs het IJsselmeer van Lelystad naar de Ketelbrug heb ik een sanitaire stop gemaakt en meteen bovenop de dijk gekeken wat er nou precies aan de andere kant te zien was, ’t viel niet mee het was daar ook half mistig dus weinig zicht en als je dan langs de dijk naar het traject kijkt wat nog voor me ligt is dat wel eentonig en kaal. Eenmaal bij Lemmer zag ik nog een mooie bloeiende boom dus even een foto maken en dan door naar Oudemirdum waar Siebo een vrije dag had en samen met zijn vader verder bouwt aan de zomerwoning op hun erf, het wordt elke keer mooier. Ik had het zo gepland dat ik rond 12 uur daar aan zou komen en dat lukte precies, Bianca kwam net thuis van paardrijden en even later kwam Fleur uit school die meteen vroeg “Gaat opa nu alweer weg” nee ik ben er net dat wordt wel na het eten..Rond kwart over 1 ben ik weer vertrokken en kon overal lekker doorkarren. Net voorbij Makkum viel de gele berm op door de vele bloeiende bloemetjes. Zo rond half 4 was ik weer in Middenmeer en zag dat ik over deze 205 km een gemiddelde had van 32 km p/u en ergens, mogelijk vanaf de Ketelbrug, is het even wat sneller gegaan want de GPS heeft daar boven de 60 km gescoord en dat terwijl ik Tiny had beloofd voorzichtig te doen, ter geruststelling er is daar pas een oversteek na 5 km dus dan ben je weer uitgeraced.

 

Puur geluk

Met wat knippen en plakken is dit het juiste beeld van mijn geluk

Het leek vandaag een gewone dag te worden maar onderweg doe je toch weer bepaalde ervaringen op die niet alle dagen wenselijk zijn, dat lijkt me niet goed voor de gemiddelde gezondheidsnormen. Ik was al een beetje bezig met de vakantie die ik dit jaar weer hoop mee te maken met als onderkomen de caravan en die vraagt op zijn tijd wat onderhoud. Dus vanmorgen richting een onderhoudsbedrijf om eventueel een afspraak te maken. Voor deze afspraak ging ik richting Opmeer waar ik al eerder ben geweest en via Aartswoud naar de Gouwe en dan door naar de Vekenweg maar op de kruising van de Oosterboekelweg met de Gouwe kwam mij een auto tegemoet die net bij de garage weg kwam op zo’n 50 meter voorbij de kruising. De, naar later bleek vrouwelijke bestuurster, had nogal wat interesse bij het interieur van de auto denk ik en keek niet naar de rest van het verkeer en dat werd mij bijna fataal. Ze kwam zonder richting aangeven steeds meer naar mij toe om linksaf te gaan en nam daarbij ook nog de binnenbocht, ze draaide op centimeters achter mij langs doordat ik naar uiterst rechts stuurde en flink op de pedalen ging. Ik dacht meteen aan Cees Roozendaal enkele jaren geleden. Poeh wat een schrik, de dame stapte uit en vroeg of ze mij geraakt had, gelukkig niet, maar ze had niet opgelet en zodoende, ja ja, zo heb ik weer een keer geluk gehad waar ikzelf totaal niets aan had kunnen doen, ja thuis gaan zitten en achter de geraniums blijven. Ik zei dat ik behoorlijk geschrokken was van haar capriolen, ja dat begreep ze en ze vroeg gelijk of ik mee ging voor een bak koffie vanwege de schrik. Ik had andere plannen dus dat ging niet door. Ze vertelde nog wel dat haar neef ook met zo’n “ding” reed maar dan een witte, ene Menno Dekhuyzen uit Ede. Ik heb even gezocht en jawel hoor gevonden via Google. Mijn rit ging verder zonder problemen en na een kort bezoekje aan de “Zuidoost” ben ik weer richting Middenmeer gereden. Op de Oostdijk zag ik op een bepaald moment een witte velomobiel in de verte en met wat extra “gas” op de pedalen was die snel ingehaald, het bleek een weinig spraakzaam iemand te zijn die in een “La Fleche” reed, hij ging richting Hoorn en had verder weinig spraakstof voorhanden denk ik en zo scheiden onze wegen bij Oosthuizen waar ik via Etersheim naar de dijk ben gereden. Onderweg zie je dat er in de “schapenwereld” ook gemengde “huwelijken”  voorkomen als ik de nakomelingen bewonder en de meerkoet zorgt ook weer voor de natuurlijke gang van zaken. Op het laatste stuk net voor de polder staan 6 windmolens, bij de laatste meende ik iemand bovenin te zien voor onderhoud, stoppen en de camera richten, hij zag het ook en net op dat moment zwaaide hij en drukte ik af, gewoon leuk toeval. Thuis gekomen bleek dat de “dagafstand” vandaag 85 km is geworden.

De eerste bloeiende bollenvelden

Daar is ie weer, gisteren was een wat speciale dag waardoor ik niet op pad ben geweest maar vandaag begon ik eigenlijk heel enthousiast maar al fietsende besefte ik dat ik niet te overmoedig moest zijn, ik vond het hartstikke koud en had eigenlijk niet de kleding daarop afgestemd. Het zal wel een klein rondje worden had ik me al heel snel voorgenomen. Ik had Matthijs Woestenburg beloofd dat ik z.s.m. een aantal foto’s zou toevoegen over het gebied waar Microsoft zijn datacentrum uit de grond laat stampen. Het ligt in de hoek A7 vanaf de wat tegenwoordig  Nieuwlanderweg heet (was Oudelanderweg) en de nieuweweg z.g. Agriport en betreft zo’n 50 HA. Er is een aantal weken gewerkt om zoveel mogelijk betonnen palen in de grond te stampen en er wordt volop heen en weer gereden met alle mogelijke kranen, shovels, kiepwagen enz. Ook is er ondertussen een groot stuk geasfalteerd en er worden nu units gestapeld voor mogelijk een tijdelijk kantoor met dag en nacht bewaking  langs het hele terrein wat afgezet is met hekken. De boerderij en woning van Reinier Muller wordt binnenkort gesloopt, zal in de weg staan denk ik. Tot zover het datacentrum van Microsoft. De lucht geeft me een angstig gevoel, zal het wel droog blijven ik neem een route langs het natuurgebied en kom zo richting Oostwoud waar ik even bij de familie Geel langs ga, Jan is in de schuur en is zoals gewoonlijk bezig met knutsel en restauratiewerk. We kletsen even over de gezondheids problemen van deze en gene en vervolgens ga ik via de Hazenweel richting Wervershoof. En ja hoor daar staan ze, de eerste bloeiende bollenvelden en dat op 26 maart, onvoorstelbaar. De kopmachine heeft al een heel stuk afgewerkt en de bloemen langs de baan gestort, het perceel is afgedekt geweest met plastic waardoor alles vroeger is, maar ik heb dit nog nooit eerder meegemaakt zo vroeg in het voorjaar. Ik ga weer verder en kom bij de nieuwe brug en besluit uit veiligheid maar uit te stappen, het bleek nodig want de “buik” van de Quest schuurt net nog iets over het brugdek in de knik en als ik erin zou zitten is hij nog lager dus het was niet verkeerd om uit te stappen. In Wervershoof ga ik nog even aan bij zwager Aad en zus Ans waarna ik het laatste stukje wegtrap naar Medemblik en dan de polder in waar de windmolens opvallen net als de lucht die hier en daar breekt en mijn rit eindigde vandaag al na 41 km in Middenmeer.

Rondje langs de "buitenkant" van Westfriesland

Zalig, zonnig en “wind-arm” zo kan je het weer voor vandaag wel omschrijven, ik heb het tenminste wel zo ervaren. Eerst wat in de wasmachine en dan maar omkleden en even de benen strekken. Naar Friesland ga ik een andere keer wel weer en nu blijf ik een beetje in de buurt, een ritje langs de dijk lijkt me wel wat. Van huis met de weinige wind in de rug en het eerste wat opviel was de opbouw van de boortoren tussen Agriport en Twisk, Matthijs schreef er ook al over in zijn laatste melding op zijn blog. Een beetje inzomen en je hebt een beter beeld van wat men er “uitspookt”. Ik rij zoveel mogelijk buiten de drukte om en ga deze keer weer via Berkhout en Scharwoude naar de dijk, dan door Hoorn de uiterste buitenkant waar het meestal erg rustig is en dan weer de dijk op langs het water. Bij het “natuurreservaatje” aan de binnenkant van de dijk is het een behoorlijk lawaai van de vogels die beginnen met de nesten enz., de gezinsuitbreiding staat op stapel zullen we maar zeggen. Als ik de vogels wat serieuzer bekijk staan er een aantal snippen en kieviten bij elkaar waar ook nog een spreeuw in hun midden wordt geduld, en dat allemaal in de natuurlijke rust van het Noord-Hollandse landschap.Enkele kilometers verder zie ik een man in een kano op het IJsselmeer, volgens mij de man uit Bovenkarspel die ik al meer heb ontmoet en waar ik toen een tijdje mee heb staan kletsen. Op het laatste stukje voor Broekerhaven zie ik 3 paarden aan komen lopen met evenzovele amazones, stoppen en even wachten, het eerste en tweede paard stoppen en gaan in hun “achteruit” de derde komt van achteren en loopt probleemloos langs d Quest en dan volgen de anderen ook, weer veilig verder. Na Enkhuizen wordt het langs de dijk drukker maar dan alleen van de aalscholvers die alweer in grote aantallen zitten te broeden in de bomen vlakbij het water. En bij Andijk/Wervershoof heeft men een nieuw natuurgebied in ontwikkeling waar al heel wat gevogelte rondzwemt, de natuur zit wel goed in N.H,. Door Medemblik nog via een omleiding naar de polder waar ik na 90 km weer bij de “stal” voor de Quest ben aangekomen.

Ondanks 15.000 km per jaar verdwaald in Noord-Holland

Eén telefoontje en ik had weer een rede om naar Tiny te fietsen, heel simpel maar wel nuttig, de CV was er mee gestopt een kleinigheid en het was weer in orde. Tiny was er niet en zodoende was ik meteen weer klaar voor vertrek maar toen ik het gras zag heb ik dat ook nog maar even gemaaid omdat het morgen mogelijk minder droog zal zijn. Wat blijft er nu nog over om te vertellen, nou een hele hoop, op de heenweg kwam ik langs de Limousines op de dijk bij Oosthuizen mooie koeien met het hele “gezin” bij elkaar, zelfs de stier liep er tussen. Toen ik klaar was met grasmaaien en de Quest zo in de zon zag staan leek me dat ook wel een foto waard. Zo rond 1 uur ging ik weer op pad en wilde wel met een kleine omweg weer op huis aan, door een stukje Purmerend richting  Wormer leek me wel wat en zo ging ik over een deels bekende route maar op een bepaald moment kwam ik steeds meer in de bebouwing, foute boel. Daar voel ik me helemaal niet thuis en dat zonder kaart of GPS ik was echt verdwaald. Als ik nou maar een bord tegenkom dan vind ik het wel weer maar nergens iets wat me op weg hielp. Op een driesprong liep net een meneer met zijn viervoeter en aan hem heb ik uitgelegd dat ik totaal verdwaald was, als ik maar bij “De Zaanse Schans” was dan red ik me wel weer. “Nou hier links en aan het eind weer links dan de brug over en je bent er vlakbij” inderdaad ik begin weer te leven wat een hopeloos zoeken als je niet weet waar je zit. Dan meteen maar via de toeristische route langs de molens en dan op naar Middenmeer. De wind is gedraaid en overal “vliegt” het er over. Geregeld 40 tot 45 km is vrij acceptabel onder deze omstandigheden. Bij de oversteek naar de weg die op Scharwoude uitkomt zie ik een heel stel zwarte pony’s, echt iets voor kleindochter Fleur. Als ik ietsje verder ben zie ik twee scholieren waarvan er één dwars de weg over wil steken, eerst naar beneden en dan omhoog, hij bedenkt zich en keert terug, de andere is ook een beetje van slag lijkt wel want om nu al met ontbloot bovenlichaam op de fiets te zitten lijkt me net iets te gek, maar ja wie ben ik. Het gaat verder super snel naar Middenmeer en verbazingwekkend is de afstand precies gelijk aan gister, ook nu weer 111 km.

Knutselochtend

De ene dag lijkt steeds meer op de andere, het wordt licht en ook weer donker er daar tussendoor is het bijna standaard een stukje fietsen. Laatst vroeg Patricia, “Kom je deze week nog in Oostzaan ik heb nog iets voor je” en zo heb je meteen weer een argument om even bij de oppas-oma te kijken. Het weer is eigenlijk prima, alleen die toch wel stevige zijwind mocht van mij wel wat minder hard blazen op de zijkant, maar zo rond kwart voor 11 ben ik op mijn adres. Tiny zorgt voor koffie en zelf kleed ik me om in een droge outfit, ziezo ik kan er weer tegen. We kletsen even over hoe gezellig het gisteravond was bij Maarten en Monique en vervolgens ga ik me even te buiten aan de skelter waar de ketting niet meer op de juiste plaats ligt  en nog een paar kleinigheidjes. Als alles weer in orde is eet ik een paar boterhammen mee en ga vervolgens weer richting Middenmeer. Vanaf de start naar “het Twiske” is amper 1 km en door het natuurgebied fietst het alle keren rustig en ontspannen, hard rijden kan hier niet er zijn te veel bochten en als je dat eenmaal weet maak je nergens geen haast meer. De molen gaat op de “kiek” en als je dan om je heen kijkt bemerk je dat er toch wel erg veel water in Noord-Holland is. Via de vertrouwde route fiets ik naar Middenmeer en ga langs Purmerend en Kwadijk naar Oosthuizen, waar ik toch nog even afbuig naar Etersheim om langs de dijk tot aan Scharwoude te gaan om vervolgens naar Berkhout te fietsen en zo langs de A7 op de thuishaven af te koersen waar de teller voor vandaag op 111 km is blijven staan.

Waar staat deze "De Blue Angel" ?

Nog maar amper van huis zie ik dat er een blauwe lucht aan zal komen misschien toch nog zon ? 

Zieken bezoek staat op de planning, ik dacht dat het vandaag een rit zou worden van de ene patiënt naar de andere maar het viel allemaal min of meer mee, de eerste was thuis maar de tweede was alweer “gezond” op pad. Zus Margriet was vorige week op controle geweest na een operatie en moet binnenkort weer onder het mes, niet zo gunstig dus. De buurman die er toevallig net op visite was moest nadat hij vorige week is geopereerd ook nog weer voor verder behandeling naar het ziekenhuis allemaal slechte berichten. Na een bak koffie ben ik verder gegaan naar zwager Gerrit die ze na wat strubbelingen met zijn “rikketik” afgelopen week voorzien hebben van een pacemaker, maar die was niet thuis dus dat gaat vast goed. Een somber ritje tot zover, maar niet bij de pakken neer zitten en een trap extra doen waardoor de snelheid meer boven de 40 km zat als er onder waardoor je weer het gevoel krijgt dat het allemaal nog heerlijk is in een Quest langs de weg. Het wordt maar een klein rondje want vanmiddag moeten we naar een speciaal feestje van Maarten en Monique die een twee in één feestje geven m.b.t. verjaardag en de overgang van werk naar VUT. Maar via Wognum naar de Zuidermeer enz. moet kunnen en zo toer je zomaar weer een eindje weg. Onderweg zie je geregeld dezelfde beelden , bloeiende narcissen en krokussen en bomen die al opkleuren met bloeiende rose en witte bloemen. Opvallend was de kleurige goud gelokte engel in de tuin van een “boerderij”. De tuin zag er zeer verzorgd uit en de “Blue Angel” vormt wel een aandacht trekker, ze zal snel bekend worden in de omgeving denk ik. Als ik nog een paar bochten heb gemaakt en een paar kilometer heb doorgetrapt ben ik alweer thuis na 69 km deze keer.

Even op en neer

Tussen Oost en West-Graftdijk is het Noordhollands kanaal extra breed

Ook tegenwoordig worden er weleens fouten gemaakt bij het planten

De weerprofeten hebben gelijk, het zou vandaag bewolkt zijn en daar mankeert niets aan, geen zon gezien. Het werd vandaag een kort ritje, even op en neer naar de “Zuidoost” een kleinigheid verhelpen wat toch nog langer duurde dan ik had verwacht, maar het is weer in orde. Heen nam ik deze keer niet de vaste route meest parallel  lopend aan de A7 maar een keer via Zandwerven en Avenhorn, en hoeveel scheelt het, misschien 100 meter meer of minder maar de teller stond op het keerpunt op 40 km en nog wat. Terug ben ik via Purmerend langs het Noordhollands kanaal gereden richting Oost en West-Graftdijk. Het is niet echt “warm” te noemen, er staat een behoorlijk frisse wind uit het westen maar als je eenmaal de bocht hebt gehad draai je rustig onder de wind, langs de dijk, richting Alkmaar. Ik besluit ook even bij Kees van Hattem langs te gaan maar moet in de Heerhugowaard ietsje omrijden omdat op de Middenweg vakkundig de bomen in model worden gezaagd en geschoren. Als ik op de Smaragd aankom is de poort dicht en ook in de kamer zie ik geen teken van leven dus mogelijk is er niemand aanwezig dus weer verder om even in Obdam langs te gaan waar de koffie weer prima smaakt. Onderweg ben ik nog wel een paar keer gestopt om de bloeiende krokusvelden vast te leggen, verder was er weinig bijzonders te zien onderweg op deze 102 km.