La Palma

Waarschuwing vooraf, niet geschikt voor Questen en dat soort voertuigen, het enige wat vlak en recht is op dit eiland is de landingsbaan van het vliegveld.

Hé daar is ie weer, nog maar net bekomen van een ruim weekje vakantie meteen weer proberen iets aan mijn blog te doen. Vannacht rond 03.30 uur gingen de “luiken” dicht om nog een stukje nachtrust mee te pakken en vanmorgen moest er één en ander gebeuren aan opruimen en de wasmachine testen op zijn kwaliteiten. De Quest zal nog even geduld moeten hebben voor hij uit gelaten zal worden dus zal een ieder die dit leest het moeten doen met een kort verslagje van de afgelopen vakantie op het zonnige en warme La Palma. Het is één grote vulkaan of eigenlijk een hele serie vulkanen, groter tot 2423 meter hoog langs het randje en een hele serie kleinere, maar wel een heel apart eiland. Verbazingwekkend zijn de enorme bananenplantages soms overdekt met een bescherming, bestaande uit doeken die, op afstand de indruk geven van een groot zandstrand. Helaas op het eiland zijn een paar plaatsen waar in zee kan worden gezwommen (hebben we gedaan, zwemmen in de Atlantische oceaan) omdat rondom alles uit lavarotsen bestaat waar het maar moeilijk bivakkeren is en die plaatsen waar wel “strand” is loop je over een zwarte laag fijn lava wat “zand” genoemd wordt. Verder een prachtig eiland wat we van noord naar zuid en ook van oost naar west hebben verkend met privé chauffeur zwager Kees. Met een paar foto’s besluit ik deze eerste “volle”ronde. 

Kleintje toe

Daar gaan we dan nog weer een keer, even het verslagje van een ommetje door Westfriesland. Het zomert maar door, temperaturen die ongekend zijn voor deze tijd van het jaar maar het is prima vol te houden. De planning is voor vandaag kort en dicht bij huis blijven, een duidelijke zaak, dus via wat binnen paden richting het watergebiedje achter Twisk. Een enkele wandelaar met een hond en verder lijkt het rustig. In de verte komt een hardloper aan en als hij dichterbij komt zie ik wie het is , Hans Baart, mijn vroegere buurman. Een wonderlijk verhaal, Hans is ooit met loeiende sirenes naar het ziekenhuis gebracht vanwege een hartstilstand maar hij had geluk en loopt nu geregeld weer grote afstanden hard, alsof er nooit iets is geweest. We hebben een tijdje gezellig staan kletsen en hebben vastgesteld dat we geluk moeten hebben en dat we dat tot op dit moment allebei hebben. Ik fiets graag en Hans loopt graag in gestrekte draf, petje af voor zijn instelling, niet bij de pakken neer zitten maar gaan en het leven,  leven zoals het komt. Ik zet eerst koers richting Andijk even bij mijn jongste zus Lia aan waar een heerlijke verfrissing wordt geserveerd. Omdat ik toch langs de dijk zit is het rondje snel bedacht dus op naar Enkhuizen waar ik op het laatste stuk nog even in moet houden vanwege de jaarlijkse draverij met show van de vergane Westfriese glorie, alles aangespannen combinaties. En dan weer langs de dijk richting Hoorn, als ik het Oma Mia bankje nader is dat net als zo vaak bezet, de dame die er nu even een pauze heeft ingelast komt uit Hoorn en kon door wat lichamelijk ongerief niet met haar fietsmaatjes mee die rondje Markermeer doen op dit moment. En zo kom ik in de buurt van Hoorn waar ik afzwaai naar Blokker even bij zus Ria langs die nu wel thuis is en bezoek heeft van haar vroegere vriendin Githa met haar dochter. Een kort verblijf en dan weer verder, alle wegen heb ik al diverse keren gehad en zo kom ik nergens op vreemd terrein en alles vliegt onder de wielen door, behalve langs de Rijweg daar wordt geknutseld door grote bouwbedrijven waarvan maar weinig kennis aanwezig is als het gaat om fietsobstakels. Ik zag een mevrouw bijna vallen over de hindernis die over het fietspad lag en zodoende leek het mij ook verstandig om maar even uit de Quest te gaan en niet ten onrechte, ik zou zeker vast gelopen zijn. Dan via Nibbixwoud enz. richting Twisk waar ik een paar mensen achterop rij, broer Ben en zijn vrouw Riet zijn ook op pad al is het maar met de eenvoudige “huistuinenkeueknfiets” ze zijn in elk geval bezig, net als ik, al was het maar 89 km. vandaag.

Op en neer naar Oostzaan

Het zal je maar gebeuren, volop zomer in september, wat is het weer een prachtige dag, echt fietsweer. Ik had gehoord dat Boris z’n achterband niet meer in orde was dus opa Pé fiets dan even naar Oostzaan om te zien wat er te redden is. Zo tegen 10 uur van start en onderweg bedenken dat ik eigenlijk niet meer langs de smalle brug in Bobeldijk wil dus dan maar via het Keern naar Hoorn en een stukje verkeersdrukte mee maken, de scholen zijn al gevuld met leerlingen en de enkeling die ik nog tegen kom valt wel mee. Aangekomen in Oostzaan is het een kwestie van geluk hebben om een gaatje in de band te vinden, maar vandaag had ik dat geluk, schuren solutie erop een tijd laten drogen en plakken en dan alles weer in de buitenband frommelen enz. Alles was vrij snel klaar en na koffie en een broodje weer richting Middenmeer, oma Tiny, die vandaag “oppasdag” heeft  had de jeugd van school gehaald en samen hebben ze me later uitgezwaaid. Via “Het Twiske”op naar Middenmeer. Kwam ik op de heenreis wat wielrenners tegen op de Oostdijk nu kruiste een kanovaarder mijn pad door Het Twiske, even een praatje maken en horen dat de man een paar minuten nam om een banaan naar binnen te werken en dan weer door “moest” “Ik vaar op tijd voor mijn conditie” en daar ging hij weer. Op mijn weg richting Avenhorn zag ik een driewieler voor mij rijden die uit een zijweg kwam, ik wilde hem inhalen maar moest geregeld boven de 40 rijden om hem uiteindelijk te kunnen passeren, een brommer op drie wielen. In de Wogmeer was men druk bezig om een stuk land weer echt vlak te maken met het daar voor bestemde materiaal, anders als vroegen met een piketbordje en een kruiwagen. Onderweg ook nog gestopt bij Arnold en Gitty die langs de weg pauzeerden bij een bankje. Neg even en ik ben weer thuis na 109 km in een stralende zon.

Stal hier uw fiets maar ........

Het glutenvrije brood dat ik gisteren had gebakken zal ik vandaag even naar Tiny brengen in Zuidoostbeemster, net zo’n op en neer ritje voor de dinsdag. Als ik het dorp uit ga moet ik al een aantal hindernissen nemen, de Brugstraat en eveneens het verlengde daarvan, de Prof. Ter Veenweg worden op de schop genomen en als eindresultaat zal er een nieuwe laag asfalt worden neergelegd. Ziezo net buiten het dorp meende ik het “gaspedaal” in te kunnen drukken maar de bezigheid van een oplettende dorpsgenoot deed mij stoppen en een paar foto’s maken. In de bocht van de parallelweg is een fietsenstalling voor een klein aantal fietsen, maar aangezien er overal op wordt bezuinigd is deze net als zoveel niet toereikend en liggen en staan de fietsen over een groot oppervlak en zelfs liggen ze in de doorgang naar de bushalte en hier en daar op de weg. En deze oplettende dorpsgenoot, Jan Hage, was druk bezig de hier en daar liggende fietsen op te ruimen en de doorgang vrij te maken. Een mooie opmerking van hem was de volgende “Wordt Middenmeer nou zo groot of is dit het gemak van de jeugd? “ Het ritje richting de “Zuidoost” gaat over het algemeen over de vaste route maar soms wijk ik iets af zoals vandaag. Via de Wogmeer naar Noord-Beemster en zo op mijn doel af en onderweg een paar keer stoppen voor wat fotomateriaal, een paard een paar bloemen en ook vaststellen dat het zwartbonte vee steeds meer wordt vervangen door “blonde-mesters”. Als ik daar ben, waar ik heen wilde, ga ik meteen het gras maar even maaien , ik ben er nu toch. Als ik zo rond 1 uur weer richting Middenmeer ga neem ik de route langs de Graftdijken, bij het bungalowpark wordt net de laatste van 4 woonunits van een schuit uit het Noordhollandskanaal over de weg heen getild naar zijn vaste stek op het park. Uiteraard even stoppen en een paar foto’s maken, onderweg maak je altijd wel weer iets nieuws mee. Als ik weer in veilige haven ben staat de teller voor deze keer op 96 km.

Molentocht

Mensen, mensen, wat heb ik weer genoten, zulk mooi weer en dan zomaar een toertje maken door de polders over dijken en kleine paadjes, heerlijk. Vanmorgen als eerste de proef op de som, wat wil het geval, donderdag bakte ik een glutenvrij brood en toen hij bezig was met “kneden” viel de ene helft uit en na het bakproces was het brood toch prima geslaagd, maar de machine was wel naar de “knoppen” en ik kon hem niet meer “opereren”. Op zoek naar een ander en dat is gelukt via, via, kwam ik bij een apparaat wat bijna of helemaal gelijk is aan zijn voorganger, wel wat andere handelingen dus vanmorgen eerst uit proberen en ik ben tevreden met het resultaat. Dan als een beloning een rondje fietsen, naar Obdam en voor ik daar was zag ik ze knutselen bij de molen en meteen ontstond het idee om de molens langs de route van vandaag te fotograferen. Was ik er maar nooit aan begonnen dacht ik later, ’t stikt van die dingen en je hoeft echt niet naar Kinderdijk om molens te zien, hier staan er ook zat. Gerda en Tom waren niet thuis dus meteen door en de eerste ontmoeting en een praatje met een ruiter die ik al veel vaker ben tegengekomen, zijn paard blijft rustig , ik heb al vaak anders meegemaakt. En dan de volgende molen en even later weer een molen en ga zomaar door, de “leukste” molenfoto’s zet ik hier op mijn blog maar er zijn er nog veel meer, dat zal ik jullie besparen. Ook onderweg zag ik nog wat anders b.v. een tuin vol met  prachtig Pampasgras, het blijft een simpele maar mooie tuinplant met zijn witte pluimen. Als ik later richting Zwaagdijk fiets bedenk ik dat de molen van Wervershoof met daarin het Theo Koomenmuseum ook wel mee kan “pikken” net als de molen bij Medemblik waar ik bewust de buitenkant neem om de jaarlijkse harddraverij met zijn enorme drukte te ontlopen. Als ik weer thuis ben staat de teller op 93 km en die waren weer een zalige belevenis.

Geliefd rondje

De “fietsweek” zit er op, voor zover er een “fietsweek” bestaat, maar het kan wel weer toe. Voor mijn gevoel ben ik weer overal en nergens geweest en voel ik me weer voldaan. Vanmorgen kwam zwager Aad met assistentie van broer Ben de Agave ophalen, hij kon niet meer naar binnen als het zou gaan vriezen dus daar heeft hij een betere toekomst zullen we maar zeggen. Achter de pot zat een flink uit de kluiten gewassen kikker die niet zo groen is als men meestal zegt. Maar zodoende kon ik niet te vroeg van huis, zo rond half 11 zaten we aan de koffie en stond de plant op de aanhanger  en toen ik eenmaal omgekleed was en van start zou gaan was het kwart voor 12. Op naar Blokker en kijken of Ria thuis is, ze is ergens anders want de deur is vast dus dan mijn ritje maar iets verleggen en dan kom ik al snel via Hoorn op de dijk langs het IJsselmeer, het geliefde rondje zou je kunnen zeggen. Bij het “oma Mia” bankje zitten altijd wel een paar mensen, zo ook vandaag. Na Enkhuizen keek ik er vanop dat er zoveel bootjes op het IJsselmeer vaarden  er stond wel een gunstige wind om de zeilen te hijsen dat is een ding dat zeker is. Na Andijk ben ik even het recreatiegebied in gereden “Koopmanspolder”en bij het bruggetje ben ik weer andersom gegaan het is wel een heel leuk stukje maar wel erg klein. Na Medemblik langs Agriport naar Middenmeer wat net 85 km opleverde.