Daar gaan we dan nog weer een keer, even het verslagje van
een ommetje door Westfriesland. Het zomert maar door, temperaturen die ongekend
zijn voor deze tijd van het jaar maar het is prima vol te houden. De planning
is voor vandaag kort en dicht bij huis blijven, een duidelijke zaak, dus via
wat binnen paden richting het watergebiedje achter Twisk. Een enkele wandelaar
met een hond en verder lijkt het rustig. In de verte komt een hardloper aan en
als hij dichterbij komt zie ik wie het is , Hans Baart, mijn vroegere buurman.
Een wonderlijk verhaal, Hans is ooit met loeiende sirenes naar het ziekenhuis
gebracht vanwege een hartstilstand maar hij had geluk en loopt nu geregeld weer
grote afstanden hard, alsof er nooit iets is geweest. We hebben een tijdje
gezellig staan kletsen en hebben vastgesteld dat we geluk moeten hebben en dat
we dat tot op dit moment allebei hebben. Ik fiets graag en Hans loopt graag in
gestrekte draf, petje af voor zijn instelling, niet bij de pakken neer zitten
maar gaan en het leven, leven zoals het
komt. Ik zet eerst koers richting Andijk even bij mijn jongste zus Lia aan waar
een heerlijke verfrissing wordt geserveerd. Omdat ik toch langs de dijk zit is
het rondje snel bedacht dus op naar Enkhuizen waar ik op het laatste stuk nog
even in moet houden vanwege de jaarlijkse draverij met show van de vergane
Westfriese glorie, alles aangespannen combinaties. En dan weer langs de dijk
richting Hoorn, als ik het Oma Mia bankje nader is dat net als zo vaak bezet,
de dame die er nu even een pauze heeft ingelast komt uit Hoorn en kon door wat
lichamelijk ongerief niet met haar fietsmaatjes mee die rondje Markermeer doen
op dit moment. En zo kom ik in de buurt van Hoorn waar ik afzwaai naar Blokker
even bij zus Ria langs die nu wel thuis is en bezoek heeft van haar vroegere
vriendin Githa met haar dochter. Een kort verblijf en dan weer verder, alle
wegen heb ik al diverse keren gehad en zo kom ik nergens op vreemd terrein en alles
vliegt onder de wielen door, behalve langs de Rijweg daar wordt geknutseld door
grote bouwbedrijven waarvan maar weinig kennis aanwezig is als het gaat om
fietsobstakels. Ik zag een mevrouw bijna vallen over de hindernis die over het
fietspad lag en zodoende leek het mij ook verstandig om maar even uit de Quest
te gaan en niet ten onrechte, ik zou zeker vast gelopen zijn. Dan via
Nibbixwoud enz. richting Twisk waar ik een paar mensen achterop rij, broer Ben
en zijn vrouw Riet zijn ook op pad al is het maar met de eenvoudige “huistuinenkeueknfiets”
ze zijn in elk geval bezig, net als ik, al was het maar 89 km. vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten