Bijna de hele dag regen

Het is er toch nog weer van gekomen, al was het maar kort met zijn 36 km maar ik was even los. Na de reparatie van gisteravond moest ik hem wel even echt uitproberen en het was allemaal goed, Gerrit reageerde wel op mijn vorige verslag met de opmerking dat er in zijn Mango niet zulke veren zouden zitten, ik kan hem geruststellen. Demonteer als het nodig is een schokbreker, verwijder de twee kruiskopschroefjes bovenaan en trek de schokbrekerstang naar buiten. Gegarandeerd dat als je nu een blik zou werpen in zijn “ingewanden” dan zie je deze veren die zo naar buiten glijden als je de veerpoot op zijn kop zou houden. Al sleutelende leert men zullen we maar zeggen. Mijn korte tripje van vanmiddag was naar Wervershoof en terug, ik was al weet ik hoeveel weken geleden voor het laatst bij Aad en Ans geweest dus tijd om daar even aan te gaan, Aad was net met wat foto’s aan het stoeien die hij gemaakt had tijdens hun vakantietrip waarvan ze net terug waren, maar ondanks zijn drukke bezigheden was er heel snel koffie. Later terug naar Middenmeer kreeg ik op Onderdijk de eerste regen al dus de kap erop en vlug naar Middenmeer om de lekke band te plakken die ik op de heenweg had gehad, de eerste weer sinds duizenden kilometers.

Groot, "klein" onderhoud

Wakker worden door het lawaai van veel regen is nooit prettig want dat wil meteen zeggen dat er niet of weinig gefietst kan worden vandaag. De dag van gisteren heb ik goed “vol” gemaakt met onderhoud aan de fiets want vandaag zou ik weer een ritje gaan maken dus dan moet het ’s avonds wel allemaal gereed zijn voor de volgende dag. Als ik de fiets op de rem vast wilde zetten ging dat prima maar op een helling liep hij, met gewicht erin, toch heel langzaam vooruit en de remmen verder bijstellen kon niet meer dus dan de wielen eraf en de “tonnetjes” waarmee de kabeleinden zijn vastgezet verplaatsen, nadat boven bij het beginpunt alle ruimte weer is gegeven dacht ik dat het zou lukken. Helaas, de schroeven in de “tonnetjes” zijn vastgeroest en met geen mogelijkheid los te krijgen. Eerst maar naar de dichtstbijzijnde winkel om dit nieuwe onderdeeltje op te halen, niet te vinden, wat nu het is al tegen half 6 uur en als ik naar een fietsenmaker ga ben ik daar na sluitingstijd. De oplossing vond ik bij een goeie kennis die kon mij via een simpele omweg aan een aantal “tonnetjes” helpen dus was ik gered. De kabel afknippen net achter de bestaande onderdeeltjes en de nieuwe erop geschoven en vastgezet, het is allemaal net aan nog lang genoeg en mocht er toch nog één los schieten dan heb ik reserve kabels. Toen ik de zaak weer in elkaar wilde zetten leek het me ook wel verstandig om eens naar de linker veerpoot te kijken die piept af en toe en olie lijkt niet te helpen, even uit elkaar schroeven en het volgende probleem is openbaar een in drie stukken gebroken veer. Het is vijf minuten over 6 zou er nog iemand zijn bij Velomobiel ? Nee er wordt niet opgenomen wat nu, misschien, heel misschien is de redding niet zo ver van huis, Kees bellen. De telefoon werd opgenomen,; “Met Kees van Hattem” de zaak uitgelegd en inderdaad Kees was de reddende engel, met de auto naar “De Waard” en met de benodigde onderdelen naar huis. Ik kon weer verder sleutelen, remmen afstellen, veerpoot weer monteren en vervolgens een proefrondje rijden en vaststellen dat het allemaal in orde lijkt. Zo zie je maar sleutelen is leuk als het allemaal gaat zoals het moet gaan maar als je geen onderdelen bij de hand hebt sta je machteloos, ik kan in elk geval weer veilig en geruisloos fietsen.

De zinnen verzetten

Na de geslaagde “proefrit” van gisteren moest het vandaag ook weer mogelijk zijn om een rondje te maken. Ik ben al een hele poos niet meer over de uiterste “noordkop” van de provincie geweest dus het leek me wel weer eens een uitdaging om met deze toch wel pittige wind langs het Marsdiep te fietsen, dus op naar Den Helder. Ik voel duidelijk dat de wind geregeld van achter en af en toe van linksachter komt, simpel geredeneerd zal ik hem straks langs het water van voren en rechtsvoor hebben, we zullen zien. Naar Den Helder gaat alles bijna vanzelf en eenmaal om de bocht bij de aanlegplaats van de boot naar Texel zwiept de wind behoorlijk op de zijkant, het stuur wat steviger vasthouden en niet te hard rijden dan moet het goed komen. Hoe verder ik kwam des te sterker werd de wind, de enkele fietser die mij tegemoet kwam zat zonder te trappen naar mij te glimlachen, durven ze wel, dacht ik een moment. Het laatste stuk was het minst prettig, de geasfalteerde strook stopt en dan begint het strand en dat heb ik geweten, ik was nog nooit echt gezandstraald maar nu weet ik hoe dat voelt, gelukkig kon ik op dat punt linksom de duinen in waar dat probleem niet aan de orde is. Er was nog wel een hardloopwedstrijd voor de marine met om de hoek een bevoorrading, ik ben even uitgestapt om een foto te maken van één van de deelnemers, zijn voeten zijn niet te zien door deze zandstorm waar ik net doorheen was gekomen. De rit ging overigens prima, wel kan ik net als gisteren best voelen dat ik er een tijdje uit ben geweest en daarbij een week met buikloop maakt de conditie ook niet beter maar ik heb toch weer genoten van dit tripje van 102 km. Vanaf Den Helder maar gewoon de kust blijven volgen en zo kwam ik in Groote Keeten, Callantoog, St.Maatenzee, Petten, Hargen en Schoorl om vervolgens weer van de kust af te gaan en de thuisbasis op te zoeken. Heerlijk de zinnen even verzetten noemt men zoiets want dat is wel nodig.

Proefrit geslaagd

Wat is het prettig als alles weer gaat zoals het behoort te gaan. Ik was gisteren nog bezig met allerlei huishoudelijke klusjes en het weer maakte het ook zo, dat mijn interesse, om te gaan fietsen op een erg laag pitje stond. Maar voor vandaag had ik voldoende “tijd” en zin om weer een proefrit te gaan maken, het is per slot van rekening al meer als 12 dagen geleden dat de fiets weer kans heeft gekregen om zich op de vlakte te vertonen, maar het is vandaag gebeurd. En ik heb zelf het idee dat de proefrit geslaagd is geweest, uiteraard even heen en weer naar de “Zuidoost”, gisteren een glutenvrij brood gebakken en vandaag bezorgd, zo gaat dat in het leven van een “senior”. Laat ik nu maar stoppen met al die rare zinsneden, ik heb gewoon een heerlijk stukje gefietst en daarbij niet één bui regen gehad. Op de Oostdijk reed het prachtig tot ik een vrachtwagen omhoog zag gaan en met even inhouden kon die mooi voor me uit rijden want passeren is wat moeilijk met zulke formaten op een smalle dijk. Wel weer een o-ring armer, voor mijn vakantie had ik de fiets schoongemaakt en er een nieuw setje o-ringen op gezet, vanmorgen wat olie hier en daar opgedruppeld en van start. Het loopt allemaal geruisloos, en ik concludeerde hieruit dat een klein beetje onderhoud altijd goed is. Na zo’n 50 km begon er wat meer geluid onderuit z’n “buik” te komen, het zal toch niet, zal ik stoppen en vervangen voor één met een enkele dikkere o-ring, nee doorrijden en bekijk het thuis maar. Dat heb ik later gedaan en inderdaad van de twee was er alweer één verdwenen dus er zit nu weer een enkele met dikkere o-ring op het kettingwieltje. Via wat omwegen kom ik door Driehuizen en zag het beeldje van Nic.Jonk, “Vrouwe Salto” Burgeres van Driehuizen wat me deed denken aan het museum van Nic.Jonk in Grootschermer. Even doorrijden dan kom ik daar vanzelf, het is en blijft een prachtige collectie op een schitterende locatie. Met deze korte omweg kwam ik weer in de polder en stond de teller weer op 97 km toen hij weer op “stal” werd gezet.

Weer even wennen.

Het is weer erg wennen, gistermiddag nog ruim in de plus boven de 30º C. en weer voet op Nederlandse bodem zetten en ervaren dat het op dat moment 7° C. is, ik moet er wel bij vermelden dat het toen zo rond 03.30 uur was, zwart nacht. Een poosje in de warmte is erg prettig, helaas werd er na een paar dagen een aanslag gepleegd op mijn ingewanden wat tot gevolg had dat ik me het grootste deel van de vakantie lang niet zo voelde als wenselijk was. Na bezoek van de dokter en wat “remmers” werd het niet beter. Morgen maar even naar de huisarts en hopen dat na ruim een week de spijsvertering weer in goede banen kan worden geleid. En als alles weer bij het oude is ga ik weer een rondje fietsen.

Ab van Dijk past nooit achter de geraniums

Beste lezers, dit moet er nog bij voor vandaag, een ieder die mijn doen en laten volgt via mijn blog weet dat ik al een paar keer heb geschreven over iemand met een heel uitzonderlijk verleden, overleven van een vernietigingskamp in de 2e wereldoorlog, een optimist zoals ik nimmer heb ontmoet, een vitaliteit die ik ook graag zou hebben op zijn leeftijd, het gaat over de 88 jarige Ab van Dijk uit Kampen. Toen hij 86 jaar was heb ik hem voor het eerst ontmoet op de Afsluitdijk, na wat tekst en uitleg over de Quest sprak hij de volgende optimistische woorden, “Misschien is het ook wel wat voor mij over 4 jaar dan kan ik mijn bromfiets-rijbewijs niet meer verlengen, ik ben nu 86”. Iemand met zo’n instelling, geweldig wat een man, ik heb daar echt bewondering voor, vooral na wat ik heb gelezen op internet over Albert van Dijk. Hij zei toen,: “Kijk maar eens op internet, ga naar Google en typ dan, “van dijk Buchenwald” en dat van iemand die 86 jaar is. Afgelopen voorjaar reed ik door de Wieringermeer van Den Oever richting Medemblik toen ik hem voor de tweede keer heb ontmoet, dus 2 jaar later en zie onderstaande mail die ik net binnen kreeg. Het was bijna de derde ontmoeting, Ab van Dijk is geen man voor achter de geraniums.

De foto is van afgelopen voorjaar 16 mei 2012

 

Beste Pe Koomen,

ik was ook weer onderweg, Omstreeks 13 uur reed ik door Andijk onder de dijk langs. Boven op de dijk bewoog zich een gele Quest en ik meende jou daarin te herkennen. Ik was om half zes weer thuis in Kampen en ik heb je “’afzakkeretje” gelezen. Hartelijke groeten en tot de volgnde keer ergens onderweg.

Ab van Dijk uit Kampen

Afzakkertje

Een afzakkertje, zo zou je de rit van vanmiddag wel kunnen noemen, een soort weeksluiting, er zijn mensen die zich druk bezighouden met de dagsluiting en ik weet dat er ook mensen zijn die, nadat de avond bijna op zijn einde is bij b.v. een verjaardag, zich bezighouden met de afsluiting in de vorm van één of twee “Juttertje” daarmee wist ze zelfs de naam “Oma Jutter” te verwerven maar daar gaat het nu niet over, voor mij is het gewoon een afzakkertje geweest vanmiddag. Het regende vanmorgen geregeld en ik had nog iets anders omhanden dus het werd pas na de middag dat ik op pad ging. Niet ver want de berichten zijn ook niet zo geweldig als het later op de middag wordt, even naar Bovenkarspel bij Dick en Greet langs gaan en dan zie ik verder wel. Op de dijk reden nogal wat verlate vakantiegangers en dan is het oppassen geblazen, het ging gelukkig allemaal goed maar tijdens een flinke bui was het hand op z’n kant, dan zijn de meesten niet meer zo stuurvast en komen ze te gemakkelijk op de andere helft van het toch al smalle fietspad. In Enkhuizen even stoppen en schuilen onder een grote boom en dan weer verder naar Bovenkarspel. Daar ben ik eerst even langs het monument gegaan ter nagedachtenis aan de ramp tijdens de Westfrieseflora, 30 mensen stierven en minstens 200 mensen werden ziek ten gevolge van de z.g. veteranenziekte veroorzaakt door één of ander bubbelbad op de Westfrieseflora.  Ik reed zwager Dick achterop die met zijn broer een klusje had opgeknapt dus even kletsen en meteen kwam Greet ook aanlopen. Op dat moment scheen de zon nog maar de lucht zag in westelijke richting nou niet zo voordelig dat ik mij geroepen voelde om het lang te maken, zodoende ben ik snel verder gegaan en ben afgeslagen richting de veilige thuishaven. Op de Zijdwerk, de weg tussen Zwaagdijk en Wervershoof, ben ik gestopt om de kap erop te doen en tevens een foto maken van de “kathedraal” van West-Friesland zoals hij wel wordt genoemd, de kerk van Wervershoof. Al heel snel kwam het met bakken van boven en met de pet diep over de ogen en glurend door de overgebleven spleet ging het in een rustig tempo op de polder af waar ik de kap weer op kon bergen omdat de zon er weer af en toe bij kwam en dat alles na 70 km.

Na regen komt zonneschijn

Gelukkig hebben we gisteren rondje IJsselmeer gedaan want vandaag is het weer, vooral vanmorgen, een stuk minder. De wind lijkt iets minder, maar de regen was vanmorgen af en toe net gek genoeg. En dat was tevens de oorzaak dat ik pas na de middag even van huis ben gegaan, een klein rondje vergeleken bij gisteren maar toch nog 90 km. Een tijdje geleden had ik glutenvrij meel gehaald bij molen “De Krijgsman” in Blokker en was toen doorgereden naar de “Zuidoost” waar ik het bij Tiny had laten staan om het t.z.t. met de auto mee naar Middenmeer te nemen. Na het diverse keren te hebben vergeten had ik het voornemen om het vandaag met de Quest op te halen om t.z.t. weer brood voor Tiny te kunnen bakken. Onderweg nog een paar hele kleine buitjes maar dat mag geen naam hebben, wel heb ik een tijdje het “gas” er volop op gehad omdat er een flinke donkere lucht aankwam die ik op deze manier mogelijk voor kon blijven omdat de wind van rechts kwam, het is gelukt later zag ik achter mij dat het flink grijs was van het water. In de “Zuidoost” is het altijd mooi weer als ik Tiny zie en dus ook vanmiddag, koffiedrinken en kletsen en nadat de zak meel van 10 kg ingeladen was weer op weg naar Middenmeer. Het weer is weer dusdanig opgeknapt dat een klein ommetje er wel inzit, de route wordt gewijzigd en ik ga over Middenbeemster en zo naar De Rijp, Graft en Schermerhorn enz., het gaat allemaal weer met het onwezenlijke gevoel van “gaan met die banaan” binnen de kortste keren rijd ik weer in de Wieringermeer en met een mooi rondgetal op de teller gaat hij weer op “stal” tot een volgende rit.

Wind van opzij van voren en van achteren

Het weekend was nog niet voorbij of mijn gedachten gingen alweer naar de maandag, wat zal ik gaan doen en waar zal ik heen gaan met de fiets ?  Nou beiden was geen probleem, allereerst even een belletje naar Friesland met de vraag of er morgen fietsers langs mogen komen en vervolgens Kees bellen of hij zin en tijd heeft om mee te gaan. Kees wilde altijd nog een keer de “twee dijken” doen dit jaar dus de dijk tussen Enkhuizen en Lelystad en dan terug over de Afsluitdijk, het moet lukken, na overleg met Marian kreeg Kees groen licht en was de tocht al bijna gereden, in gedachten althans. We hadden afgesproken dat hij om 8 uur zou vertrekken vanaf de Heerhugowaard en dan is hij zo rond kwart voor 9 hier, het liep ietsje uit maar om kwart over 9 gingen we van start. Hier en daar wat omleidingen en afzettingen maar al snel reden we op de 1^e dijk richting Lelystad, het weer is niet zo als men had voorspeld, bewolkt en vrij veel wind maar in een Quest is dat eigenlijk bijzaak wel of geen wind. Bij Lelystad slaan we rechtsaf om langs het IJsselmeer te blijven rijden en iets voorbij de “centrale” stoppen we voor een korte sanitaire stop. Het stikt er van de aalscholvers, waarschijnlijk doordat er warm water via de centrale in het IJsselmeer komt waardoor er extra vis is te vangen voor deze “roofvogels” en tevens een mooie gelegenheid om een paar foto’s te maken. We zouden zo rond 1 uur bij Bianca kunnen zijn maar door een lekke band, wat minder snelle trajecten en een rustig gangetje werd het iets later. De tafel stond wel keurig gedekt en we konden onze magen vullen, aangevuld met thee of koffie en andere drankjes. Na nog even te hebben geposeerd voor de fotograaf zijn we weer opgestapt richting Noord-Holland, er zit nu 124 km op dus voor mij nog 80 km en voor Kees nog 106, dat wil zeggen dat, als Kees vanmiddag thuis is hij er een retourtje Heerhugowaard extra op heeft zitten en dat is 52 km plus de ronde van 204 km maakt voor hem een totaal score voor vandaag van ongeveer 256 km en dan zal ik er niet ver naast zitten. De rit gaat weer voorspoedig, wel een nieuwe ervaring, als we onder het viaduct door gaan moeten we erg voorzichtig doen anders scheppen we water, nog niet eerder heb ik meegemaakt dat hier water stond maar nu was het oppassen, er waren al mensen bij van het waterschap die de zaak zeker zullen oplossen denk ik. Als we eenmaal op de Afsluitdijk komen hebben we de wind volop van voren en het is bovendien een stevige wind, het tempo lag niet hoog, Kees heeft weleens betere dagen gekend maar eenmaal aan de andere kant ging het wel weer wat beter en namen we afscheid bij Middenmeer en kon Kees zijn laatste stukje in eigen tempo naar huis karren.

"De Muis" zonder Quest

Vandaag ging het weer eens een keer buiten alle goeie bedoelingen om, ik had het “heilige” voornemen om even heen en terug te fietsen naar Zwaag, maar ik ben nooit zo standvastig als ik in de Quest zit dan worden de rondjes soms weleens iets groter. Dat voornemen om naar Zwaag te gaan is te verklaren, Leo en Riet zijn vandaag 50 jaar getrouwd, het feest is al eerder gevierd omdat er in de schoolvakantie kinderen en kleinkinderen over waren uit Afrika, dus vandaag is het een beetje de zoete inval bij de familie. Tijdens dat feest waren er nogal wat foto’s gemaakt die nu in een album staan wat vandaag naar Zwaag gebracht moest worden. Dat is dus een stuk van mijn voornemen, na de koffie met appelgebak leek het mij wel verstandig om nog een ommetje te maken, waarheen zal onderweg wel blijken. Via Zwaag naar Berkhout en Avenhorn, dan rechtsaf langs de dijk naar Schermerhorn, oversteken bij de drie molens en verder tot aan Grootschermer daar zag ik dat er in Graft een afsluiting was dus verder via een andere route naar West-Graftdijk, op naar het pontje bij Akersloot en dan richting de molen aan de Boekelermeerweg en zoveel mogelijk in westelijke richting blijven fietsen dan kom je vanzelf in Egmond waar ik de route door de duinen heb genomen naar Bergen aan Zee. Onderweg door de duinen lagen de Schotse-hooglanders net niet in de weg, maar zo weinig als we er afgelopen maandag zagen, toen met Kees, zo lagen er nu zat langs de route. Het is echt heerlijk fietsen door bos en duin, op en neer en slingerend door zo’n mooi natuurgebied, hier moeten we echt zuinig op zijn. Via Schoorl enz. ga ik richting Noord-Scharwoude en zo naar Nieuwe-Niedorp waar ik de nieuwste ontmoeting kreeg voorgeschoteld, “De Muis” te paard. Kennen we Yvonne eigenlijk uitsluitend in de rose Quest waarmee ze al menige wedstrijd heeft gereden, nu zat ze hoog te paard. Ze vertelde dat ze weinig meer fiets, oorzaak, veel meer werken dan voorheen, mensen opleiden in schapendrijven met de hond en nu lange afstand wedstrijden met haar paard waarvoor ze nu ook weer aan het trainen was, de afgelegde afstand was nu 37 km en als ze straks thuis zou zijn is het 60 km. We hebben even staan kletsen en vervolgens ben ik doorgegaan naar Middenmeer waar de 118 km weer vol waren met allerlei ervaringen

Super leuk ritje

De weken gaan haast ongemerkt snel voorbij, we zijn alweer over de helft en ik voel er weinig van, elke dag lijkt wel een feestdag, jammer voor de generatie die nog met werk zijn of haar dagen tot hopelijk een goed einde brengt. Mij gaat het nog steeds goed af om een rondje te fietsen, de ene keer wat langer en de andere keer wat korter, maar de kilometers snorren onder de wielen door net als de tijd die ook voorbij schijnt te vliegen. Iets na 10 uur bedacht ik dat ik wel even naar Oostzaan kon rijden om daar wat meetwerk te verrichten om t.z.t. mogelijk van dienst te zijn bij het overkappen van een “vrijetijds vervoermiddel”. Het meten is zo klaar. Tiny heeft vandaag oppasdag maar we kletsen maar heel kort omdat ze de mannen van school moet gaan halen. Na de lunch is het al snel weer tijd om richting huis te gaan en dan uiteraard niet linea recta richting Middenmeer maar via een andere route en als die dan wat langer is mag geen enkel probleem zijn. Toen ik Oostzaan achter me liet leek het de beste optie om via de molens van de Zaanseschans te gaan en dan aan het einde i.p.v. rechtsom, wat ik meestal doe, nu linksom te gaan. Bijna bij de laatste molens aangekomen ben ik gestopt om nog even een foto te maken van de molens op de achtergrond, het was er vrij rustig dus uit de fiets en vervolgens meende ik het fototoestel te pakken maar juist op dat moment kreeg ik de vraag van één van de twee mannen die op de dijk liepen, “Benzine op ? “ “Nee even een foto maken van de molens daar achter mij” De tweede man stelde voor om een foto te maken van mij bij die bewuste molens en zo is het gekomen dat ik in vol ornaat op mijn blog verschijn. Toen ik even later linksaf ging reed ik na enkele kilometers in een totaal voor mij onbekende omgeving, de weg die ik volgde was afgesloten dus dan wordt het “gokken” waar je uitkomt na wat zoeken en verkeerd rijden kwam ik uit bij West-Knollendam en daar kwamen de eerste beelden van herkenning weer boven, straks rechtsaf dan langs “De Woude” en dan is alles een fluitje van een cent. De snelheid kwam weer helemaal terug en de teller gaf geregeld 40 tot 42 km aan heerlijk wat een superrit. Eenmaal op het “bekendere” terrein langs de Markervaart zag ik nog een bootje wat flink de wind in de zeilen had en dan is het voldoende apart om een foto te maken. Na precies 120 km zat het er weer op voor vandaag, een prachtige rit die thuis toch nog een gemiddelde aangaf van 32,7 km p/u ondanks het langzame rijden door de Zaanseschans en de onbekende wegen in Wormer en Woermerveer.

"Tam ritje" van 113 km

En weer is het zomer of beter gezegd na-zomer maar het is echt geweldig weer voor een stevig eindje rondtrappen. Vanmorgen eerst één en ander schoonmaken, naar de winkel voor het dagelijkse levensonderhoud en dan omkleden voor een paar boodschappen die prima met de Quest zijn te doen. Eerst een DVD wegbrengen naar Hauwert, dan naar molen “De Krijgsman” in Blokker voor glutenvrij-meel en dat alles via het Wijzenddijkje, een heerlijk fietspad dwars door het land, aan het eind zag ik dat in deze fruittuin de oogst niets te lijden heeft gehad van de vorst van afgelopen voorjaar. En  dan verder rijden naar de “Zuidoost”, waar Tiny druk doende was om te kijken of onder een heel klein beetje stof en wat geplette vliegjes haar auto zat, ja hoor, het is hem en na een was en poetsbeurt blijkt het dezelfde te zijn als voor al die handelingen. Ik heb het glutenvrije-meel eerst maar even gestald bij Tiny, de volgende keer als ik daar met de auto kom neem ik het wel weer mee naar Middenmeer om brood van te bakken. Even kletsen, een cappuccino en daarna een broodje en vervolgens weer op pad richting Middenmeer. Het is altijd moeilijk om dan zomaar naar huis te rijden maar gelukkig zit er een stuur op die fiets en kan ik alle kanten op, dus via Purmerend langs het Noordhollandskanaal naar het fietspad en dan over de dijk tot aan De Rijp, linksaf naar de Groeneweg en zo weer door naar Grootschermer en vervolgens naar Ursem. Het wordt een “rondje” van draaien en keren als ik dat later op de kaart van de GPS zie, maar wel leuk om niet altijd het zelfde pad te nemen. Onderweg zag ik op een bepaald moment in de Beemster dat Nederland niet alleen zwart-bont vee in de wei heeft lopen, hier was van bont geen sprake. En ook het gras werd gemaaid langs de Koningspade in Hoogwoud, op zo’n manier gaat het wel super snel vooral als ik bedenk hoe mijn buurman vroeger nog met een paard en een maaibalk door het land kuierde, hier gingen links en rechts van de trekker een cyclomaaier naar beneden en volgas reed de trekker naar de andere kant van het perceel. Toen ik eenmaal weer thuis was vielen de bloeiende lelies erg op dus daar ook nog maar een plaatje van schieten en zo was de rit van vandaag weer teneinde na 113 km.

Ronde van Kees van Hattem

Ik kwam vanmorgen op het idee om maar weer eens een keer een rondje door de duinen te maken. Het is al heel lang geleden dat ik via schelpenpaden en asfaltwegen afgewisseld met klinkerswegen een rondje op en neer heb gemaakt, dus richting het westen. Amper 5 km van huis bedacht ik dat het misschien wel leuk zou zijn om samen met Kees een rondje te maken dus de mobiel gepakt en Kees gebeld. Na een lichte aarzeling gaf hij aan kom maar deze kant op dan zorg ik dat ik klaar ben. Aangekomen in “De Waard” was bij Kees en Marian de koffie al gezet en na de koffie zijn we op pad gegaan. “Heb jij al een route gepland” vroeg Kees, “Nee hoor, we zien wel en anders rijd ik achter jou aan” en zo zijn we vertrokken. En ook vanaf dat moment toen ik achter Kees ging rijden was het alsof ik niet meer in N.H. reed, allemaal nieuwe wegen en paden waar ik nog nooit eerder was geweest. Alles buitenom en binnendoor en zo kwamen we na het oversteken van de Herenweg in het “Noord-Hollands duinreservaat” en daar kwam ik weer op “eigen” terrein. Bij een langs de weg grazende pony stopte Kees om het beestje aan te halen maar dat lukte niet echt en zo kwamen we uiteindelijk in Bergen aan Zee waar we hebben genoten van koffie met appelgebak en slagroom, allemaal nog vanwege mijn verjaardag. Na de koffie weer op pad, een rondrit die voor wat de duinen enz. betreft eindigde bij het begin van de Hondsbossche zeewering, nog een stukje langs de binnenkant van deze dijk en toen weer het “land” in. Echt, Kees bracht mij op plaatsen waar ik nog nooit eerder met de Quest heb rondgereden, zelf neem ik over het algemeen rechte doorgaande wegen waar weinig of geen ander verkeer komt maar nu was het overal extra alert rijden en uit je doppen kijken. Via één van die weggetjes kwamen we op voor fietsers verboden terrein. Volgens Kees was dat voor vandaag een uitzondering voor ons en konden we er wel door, inderdaad dat ging maar één van de uitvoerders maakte mij er wel op attent dat de weg de komende 3 weken dicht was voor fietsers, ’t is maar dat je het weet. Vervolgens ging Kees richting Rekervlotbrug volgens Kees was er nog niemand over de vlotbrug geweest omdat hij constant kapot is. Vanaf de afslag bij Noordscharwoude is Kees rechtsaf gegaan naar huis en ik richting het Verlaat om vanaf daar richting Middenmeer te pakken waar ik na 115 km weer binnen stond.