Ik was weer
even onderweg maar het rondje is niet groot geworden, de wind was toch nog maar
net aan om het gevoel van “veilig” te hebben. Toen ik net aan wakker begon te
worden was het nog donker en hoorde ik de wind af en toe flink “uithalen”, het
zal toch niet weer mis gaan was m’n eerste gedachte, niet fietsen vanwege een
te harde wind. Tegen 10 uur was het zover, de banden even op de juiste spanning
brengen, het is ten slotte al 5 dagen geleden dat ik heb gefietst, en dan van
start. Toevallig nam ik deze keer de Medemblikkersluisweg, vroeger een redelijk
drukke weg richting de A7 maar nu “gekelderd” naar een weg die niet meer
gebruikt mag worden door gemotoriseerd verkeer en zelfs fietsers zijn er
tijdelijk niet helemaal gewenst. Dan vraag ik me af wat en waarom, via een
nieuwe weg in het Agriport gebied kwam ik toch op deze weg waar enorm veel
hekken stonden.
Achter die hekken wordt een zonnepanelen park aangelegd op het
water, ik keek mijn ogen uit, dat er overal zonnepanelen worden geplaatst is
even wennen maar op het water had ik dit nog nooit gezien en ook nooit verwacht
maar het is wel in beweging blijkt wel. De glasbedrijven staan aan het Wagenpad
en achterlangs loopt de Medemblikkersluisweg, omdat deze wegen niet evenwijdig
aan elkaar lopen is achter elk glasbedrijf een “driehoek” over die is
uitgegraven als waterberging vanaf de kassen en deze stukken worden nu
volgestopt met zonnepanelen op grote plasticdrijvers, wonderlijk, de tijd zal
leren of dit allemaal rendabel zal zijn.
Bij Medemblik waaien de schapen bijna
uit hun vacht en van de dijk af.
Na Medemblik zie ik nog een vreemd beeld van
wat standaard de schoorsteen was van het vroegere stoomgemaal “De Vier Noorder
Koggen” hij is schijnbaar aan flink onderhoud toe hoewel dit ook wel netjes
staat. Eerst naar zus Margriet en later nog naar zus Joop en zwager Piet, de
eerste is wel thuis en de anderen niet . Over Zwaagdijk, Hoogkarspel en
Westwoud naar Blokker en door een wegafsluiting van de Bangert naar Zwaag om even
mijn neus om de hoek te steken bij Kees en Lucy en op het laatste moment ook
nog even bij Leo en Riet, een mens kan het druk hebben. Vervolgens de kortste
en veiligste weg naar Middenmeer en telkens goed opletten dat ik de meest “windvrije”
route kan nemen om weer veilig binnen te komen en dat is gelukt na 56 km.