Even op en neer

 

Het rondje van vandaag, 118 km

Je moet wat geluk ebben als het weer niet vast is en dat had ik vandaag af en toe. Ik had gehoord dat er ergens een lekke band was en of ik daar een oplossing voor had en gezien ik daar nooit problemen mee heb is zoiets eigenlijk lopend werk. Als je vandaag de dag naar een fietsenmaker gaat voor een lekke band dan wordt die zo vervangen door een nieuwe band en de oude gaat meteen in de vuilnisbak, het uurloon maakt het een weggooi maatschappij.

Er is nog heel veel kleur te zien.

Maar goed ik had meteen een doel om heen te gaan, dan is het alleen nog even afwachten of het weer een klein beetje wil meewerken en dat viel mee. Voor vertrek een hagelbui, onderweg na 25 km een regenbui en nu ik net thuis ben en op het droge zit regent het weer even, maar dat kan de pret niet meer drukken, mijn rit zit er weer op. Hier en daar of eigenlijk overal nog staan de tulpen in bloei en de kleuren variaties zijn hier en daar geweldig mooi.

Niet afsnijden dat is link

Genoeg te vreten

't Twiske

Als ik later door “’t Twiske” ga moet ik wat kalmer aan doen en geen bochten proberen af te snijden, er zijn heel wat diepe gaten in heel veel bochten dus kalm aan “dan breekt het lijntje niet”. De koeien staan nog steeds te baggeren op de voerplek.     Bij aankomst even de band oppompen en een bak koffie doen en inderdaad nog maar amper 10 minuten later is de band helemaal plat. Dan aan de slag, binnenband er uit en dat lukte zonder bandenlichters, het lek opzoeken, schuren  solutie erop, en vooral lang genoeg laten “drogen” een plakker erop en het “varkentje is gewassen”.

Ondanks de kou al veel gras

Als ik dit punt ben gepasseerd
ga ik de Wieringermeer weer in

Als ik weer de andere kant op ga meteen even bij Tiny langs een broodje mee doen en weer op huis af met wat omwegen maakte dat vandaag ik meen 118 km vol.

Bloemen en deeltje van de mozaïeken met "Koot en Bie"

 

Vandaag even heel kort, vanmorgen eerst op verjaarsvisite de oudste in de familie van “mijn” kant werd vandaag 83 jaar, zwager Piet loopt een maand of 4 op mij voor ik ben zijn opvolger als het om aantal jaren gaat. Dus dat zou ik even per fiets doen, eerst een paar boodschappen gedaan en toen viel het weer mij mee, maar toen ik goed en wel zo ver was, om me, om te kleden kletterde de eerste bui op de ramen dus het werd de auto en geen fiets. Zo tegen 1 uur was ik thuis en er was geen spat meer gevallen, dan eten en daarna toch maar een klein ritje leek me verstandig. Ik ga met de Quest even richting Anna Paulowna en Breezand kijken of ik toevallig langs wat mozaïeken kan rijden. De lucht was af en toe toch nog griezelig grauw en de temperatuur liet ook een hoop te wensen over. Op de “Korte Afsluitdijk” kreeg ik de eerste regen, niet erg maar wel vervelend. Heen over de Stoomweg en dan twee keer links om via de Meerweg  de terugweg weer te nemen richting Middenmeer. Het klinkt misschien gek maar het was er razend druk van de auto’s die ook een rondje mozaïeken deden vanachter de autoramen. Het weer speelt hierbij een grote rol, het is te koud. Ik sluit dit ritje van 47 km af met wat extra foto’s van onderweg , tulpenvelden en kustwerken langs de weg.

Koot en Bie de mooiste

Opnieuw naar de opgravingen

 

Nooit verwacht dat ik vandaag nog op pad zou gaan, mijn voornemen was om vandaag “Miep Kraak” uit te hangen dus met alles wat hygiëne en netheid in huis kan bevorderen werd gehanteerd. Maar dan denk ik altijd hoe kan menige vrouw zo lang zoet zijn op zo’n kleine oppervlakte ik was rond de middag klaar. Ja en dan, het was droog geweest en net toen ik dacht dat het nog wel kon begon het te regenen. Afwachten, wel gaan, niet aan, ik weet het niet, tot slot heb ik me omgekleed en ben van start gegaan, het was al ruim na de middag. Ik had van te voren al bedacht dat ik nog een keer naar Etersheim zou gaan kijken bij de opgravingen in de dijk. Er stond vanmorgen een heel stuk in de krant over datgene wat ik ook al had gezien, een diep gat en men vond er een plank die er misschien ook nog uit moest en waar was het een onderdeel van. Men heeft vermeld dat het mogelijk een onderdeel is van een vroegere sluis naar het hedendaagse Markermeer, vroeger de Zuiderzee.

Het begon met deze plank

En toen kwam er steeds meer ....

zoals .....

..... hier uit .....

.... blijkt.

Toen ik daar aankwam was met op een 100 meter meer naar het noorden bezig met een nieuw project. Ik vroeg aan één van de mannen of het andere gat alweer dicht was, dat was niet het geval, misschien ligt er een zeil overheen, kreeg ik als antwoord. Dat was gelukkig niet het geval en zo kon ik nog weer een aantal foto’s maken van hele ouwe balken enz. van honderden jaren geleden, misschien wel duizenden.

De nieuwe stek.

De nieuwe stek

De nieuwe stek

De rietoogst

Toch nog wat kleur naast de opgravingen

Daarna nog even een paar foto’s maken van de “nieuwe” graafstek waar de grond veel zwarter was dan op de plaats die ik eerder had bekeken. Op de terugweg even over Obdam omdat ik weet dat zus Gerda en haar man Tom ook gek zijn van “Ouwe rommel” zoals ik dat altijd noem. Ze hadden het ook al gelezen in het NHD en hadden die eerdere foto’s van mij nog aangehaald en nu nog wat nieuwe, “Wij zeggen dan weleens “Het kon niet op”, ik zag wel dat er ook veel riet was geoogst en dat er gelukkig nog tulpen bloeien dan komt er nog wat kleur op deze pagina.  Alles bij elkaar weer een leuk tripje van 86 a 87 km

Over Wieringen en nog veel meer.

 

Heel vreemd voor mijn doen, ik had vandaag geen zin, althans geen zin om met de fiets weg te gaan. Maar we weten allemaal dat het “vlees” vaak zwak is en dan gebeuren er toch weer dingen die je niet had verwacht. Gisteravond m’n lieveling weer opgehaald van Schiphol en vanmorgen na de koffie huiswaarts, eerst nog wat “lummelen” en geen zinnige dingen doen, een tijdje m’n dochter aan de telefoon en na nog wat te hebben gegeten toch even weg met de Quest. Rondje Wieringen leek het meest voor de hand liggend.

De kerk van Westerland gaat als eerste bij de verzameling en ik zie wel wat volgt.

Het volgende zou weer een kerk worden maar eerst kwam er een mevrouw met haar trouwe viervoeter en de laatste zette het op een blaffen want zo’n ding had hij of zij nog niet eerder gezien en daarna wat foto’s van “De Heidense Kapel” zoals hij hier op Wieringen vaak wordt genoemd.

Ik zal de bijgevoegde tekst er ook bijzetten dan wordt het duidelijker.

Daarna langs het Wad gefietst waar het laag water is en zodoende weinig golfslag in de buurt tot aan het monument bij de haven. Het is altijd bedrijvig in de haven waar het onderhoud aan de boten altijd doorgaat.

De coupure is altijd nog de af te sluiten “poort” naar de zee, of andersom naar Den Oever. De werkzaamheden aan de Afsluitdijk zullen wel nooit klaar komen met dat stel rekenaars van Rijkswaterstaat.

Eenmaal in de Wieringermeer is het volgende stoppunt het monument ter nagedachtenis aan 17 april 1945, de fundering van de boerderij die in het “gat van de dijk” stond tijdens deze onvergetelijke miskleun van de bezetter is het enige wat overbleef na de explosie en de daarop volgende water stroom die de polder weer onder water heeft gezet.

Ook nu weer een aantal bloeiende tulpenvelden en een speciaal omgebouwde trekker die wordt gebruikt om het land in te zaaien en voor al deze beelden moest ik slechts 51 km fietsen.