Het ging nog goed, hoewel onwennig.

66 km binnendoor

Bij Tiny door het keukenraam gespot

Hoe is het mogelijk, na een flink aantal dagen niet te hebben gefietst kon ik vaststellen dat er nog weinig is veranderd, wel wat onwennig maar na een kilometer of 10 was het weer “gesneden koek”. Naar Friesland ga ik niet daar zijn we gisteren net geweest, de keus is niet moeilijk, rondje over de dijk het z.g. “ H.E.M.rondje “ maar bij nader inzien heb ik toch de koers maar aangepast en ben gewoon een rondje binnendoor gaan maken. Even bij Tom en Gerda langs in Obdam en verder zie ik wel. Gerda was alleen thuis en kletst zoals gewoonlijk “5 kwartier in een uur” maar wel gezellig en na de koffie met een stuk banketstaaf ga ik weer verder,

Mooie vogel

Een paar van de tientallen en ook een verdwaalde gans

ik neem wat binnen weggetjes en dan zie ik dat er hard wordt gewerkt aan de zwanenplaag die er in de toekomst vast zal komen. Ik zag er een heel aantal maar dat was nog niets bij wat ik even later kreeg te zien, iemand ging met zijn auto het land in en reed richting iets wits wat later bleek een enorm aantal zwanen, wat een zwerm, te ver weg voor een “knappe” foto.

Lida 'sorteert" op kleur.

Drie zakken met tulpenbollen

Via de Zomerdijk naar Bobeldijk en dan via de Slagterlaan naar Berkhout waar Ben druk bezig was om Lida te assisteren met tulpenbollen planten. Stoppen en heel even kletsen en toen kreeg ik ook nog bollen mee voor de tuin, dat kan mooi bij Tiny morgen denk ik.

Stomme ezel

ja klopt, ik ben overtuigd.

Watervogels achter Twisk

Een klein ommetje en verder naar Midwoud waar de ezeltjes nog steeds rondlopen en door het natuurgebied achter Twisk waar het “stikt” van de watervogels.

Woningbouw voor buitenlandse werknemers

Woningbouw voor buitenlandse werknemers

Dan de weg oversteken het Agriport gebied in waar een groot appartementencomplex al behoorlijk ver is om straks buitenlandse werknemers een redelijk onderkomen te verschaffen. Als ik weer thuis ben heeft de teller 66 km verzameld.

Bakken en fietsen

Het moest er weer een keer van komen, een brood bakken, wel te verstaan, een glutenvrij brood en het is weer prima gelukt. Ik heb dit al tientallen keren gedaan, Tiny heeft coeliakie en kan geen producten verdragen waar gluten in zitten, zetmeel bevattende producten, het meest is aangemaakt met tarwezetmeel, maar op deze manier geen vuiltje aan de lucht. Als er geïnteresseerden zijn in het recept dan hoor ik dat wel. Als alles in de broodbakmachine zit ga ik me omkleden en even een heel klein rondje fietsen, naar zus Margriet op Zwaagdijk en terug nog even in Wervershoof naar zus Ans en zwager Aad. Bij Margriet blijft het rommelen, het wordt niet beter dat is wel zeker.

Later in Wervershoof nog even kletsen over wat de komende dagen ons weer brengen zal en dan op Middenmeer af via Medemblik waar voor kasteel Radboud zelfs een kleine kerstboom is opgetuigd. Op het fietspad langs de Flevoweg stop ik op tijd omdat ik een buizerd zag zitten die mij nog niet had opgemerkt, snel de camera erbij en afdrukken, net op tijd want meteen daarna was de vogel gevlogen. Thuis is het ritje echt kort geweest net 40 km maar wel even gezond er uit geweest.

Weer 95 km ontspannen

Wat was het weer super heerlijk, een ongedwongen ritje op en neer naar de “Zuidoost” wat ik gisteren al had doorgegeven aan Tiny, “effen een bakkie doen”. Wel een windje maar voornamelijk op “kop” dus niet storend, zijwind is meestal wat lastiger. Als ik het erf op rij zie ik dat Tiny nog in de tuin aan het werk is, ze is en blijft een super vrouw met echte “groene vingers”, die tuin rondom het huis ziet er het hele jaar altijd piekfijn uit en in het overgrote deel van het jaar vol met bloeiende bloemen, echt super. Als ik uit de fiets ben gestapt loopt ze gelijk mee en eenmaal binnen staat de koffie zo weer ingeschonken, wat tref ik het toch met zo’n vriendin.

Als ik na een broodje en de nodige koffie weer opstap is het bij de eerste 4 à 5 bomen langs de weg een gekwetter van jewelste, halsbandparkieten, niet te kort.

Ik ga via Kwadijk en Middelie en zie op afstand een zilverreiger staan, vlug de camera pakken voor hij wegvliegt want ze zijn veel schuwer als de gewone blauwe reiger, het is gelukt maar hij was ook weer snel vertrokken.

Bij Schardam de “bannepaal” op de prent zetten en dan weer verder langs de dijk richting Scharwoude, net voor het gemaal zie ik heel veel eenden op het randje van het water bij de uitwatering.

In Scharwoude ontloop ik een automobilist die van links kwam en nog snel door de spoorbomen kon glippen als hij mij af zou snijden en dat lukte hem met gemak, ik remde flink af, zodoende kwam ik er zonder schade af. Als ik via de “vaste” route door Berkhout ga zie ik Lida net nog langs komen, ze is bezig voor de “Zonnebloem” vertelde ze, en Ben was met iemand aan het fietsen met de duo-fiets.

Het laatste stukje naar Middenmeer gaat super snel langs de wind/energie-molens omdat ik wind mee had en dat bracht me thuis na 95 km.

Rondje postbezorging

Hoera, ik was weer even op pad, niet ver maar het was net zo’n "benenstrekker". Het weer viel niet tegen vanmorgen, het was precies zoals ze “beloofd” hadden, miezerige motregen, er kwam eigenlijk geen water van maar het was niet prettig, dus thuisblijven. Zo rond de middag zou het beter zijn en dat was het ook, omkleden en gaan, vandaag als “postbode”.  Omdat er zo rond de Kerstdagen en Nieuwjaar altijd de nodige kaarten worden verstuurd blijven wij niet achter en dan komt het weer even aan op de creativiteit om weer iets in elkaar te “flansen”, het is gelukt en een deel breng ik met de Quest rond naar de dichtbij zijnde familie in Zwaag en omgeving.

Langs de Flevoweg passeer ik de Tussenweg waar Google met steeds groter materiaal z’n bouwwerk gestalte geeft, zowel heen als terug maak ik er een foto van en dan bedenk ik dat voorheen de familie Sturm daar met trekkers en machines reed.

Aan het eind van de weg maak ik een extra lus om aan de andere kant van de A7 een blik te werpen op de “onderstellen” van de nieuw te bouwen wind/energiemolens. Ook de oudere molens zijn hier gesloopt en met een hele hoop  subsidie komen er straks nieuwe, grotere en duurdere molens te staan.

Ik maak mijn “postrondje” met Kerstwensen af en keer via een andere weg terug in de polder waar op het laatste stukje zelfs de zon nog even door de wolken kwam. En dat alles weer op een rondje van ruim 50 km, het was weer heerlijk in de fiets.

De wereld is klein

Een wonderlijke samenloop van omstandigheden zo kan ik het korte ritje van vandaag wel noemen. Ik ging van huis om naar Den Oever te rijden waar Johan van Dijk, een zoon van “Mijn vriend van langs de weg”” Albert van Dijk, te zien die bezig is met het steen zetten langs diverse waterkeringen samen met zijn zwager Nollie. De ene keer zie ik ze langs de dijk van Lelystad naar de Ketelbrug en nu hebben ze een klus op Den Oever. Het is een “uitstervend” beroep, steenzetter, zwaar werk en er zijn er niet veel meer in Nederland. Eenmaal aangekomen op de werkplek bij de haven kwam er nog iemand een kijkje nemen bij de mannen, Johan en zijn zwager Nollie.

Al pratende bleek deze meneer ook wel iets van het vak te weten, hij was opzichter geweest bleek later en nog verbazingwekkender, hij was een oud collega van Johan zijn vader, Albert van Dijk de 94 jarige man uit Kampen die na de tweede Wereldoorlog jaren bij de Rijksdienst heeft gewerkt op Den Oever.

Hoe is het mogelijk, Frans Visser een oud collega van Albert en zo bleek, hij kende nog veel meer mensen uit de wereld van steenzetters. Zo zie je maar weer, de wereld is klein en als je met niemand praat gaat alles aan je voorbij.

Ik ben na wat foto’s te hebben gemaakt weer verder gegaan om via Oosterland en Hippolytushoef naar Westerland te rijden en dan weer de polder in. Wat schetst mijn verbazing op Westerland roept iemand naar mijn naam en wat blijkt, een andere zoon van Albert, Jan, hij staat net even te kletsen met zijn overbuurman die ook al 92 jaar is en die wilde weer weten hoe ik ooit een bekende voor de familie van Dijk was geworden. Nou zei Jan “Zo’n jaar of 8 geleden heeft hij mijn vader ontmoet op de Afsluitdijk en nu hebben ze geregeld contact” is de wereld klein of niet. Om kwart over 12 was ik weer thuis met een geweldige ervaring rijker en het was best die 43 km waard.

Heel kort vandaag

Rondje van 63 km

Het was een “probeersel”, maandag niet, dinsdag niet, oorzaak een beetje een “volle kop” ik voelde me eigenlijk wel goed maar men zegt altijd kijk uit als je verkouden bent, blijf in de warmte, nou en dan vind ik 2 dagen al heel wat. Dus vandaag even proberen, nou ’t ging weer goed, wel merk je, dat je dan al een aantal dagen, in dit geval 5, achter elkaar niet hebt gefietst, maar na 10 km was dat alweer normaal.

Wognum

Molen bij Wognum met veel vogels

De 6 nieuwe molens langs de A7 bij Abbekerk

Richting Berkhout en vaststellen dat daar weinig leven in de brouwerij was net als later en Obdam waar ook geen kop was te zien.

Wachten hielp niet de mensen die hier zouden moeten werken
zijn afwezig

En zo werd het vandaag een kort rondje zonder koffiestop en stond alles na 63 km weer binnen.

Het was weer een keer raak, lek.

Het was minder mooi als wat ik had gehoopt en verwacht, geen zon en een egaal donker wolkendek het zou de voorbode van een slechte dag kunnen zijn. Niet getreurd het viel alles weer mee, een heel klein beetje neerslag in de vorm van wat motregen maar verder bijna windstil dus heerlijk fietsweer. Laat ik maar weer eens naar Zwaag gaan en bij Riet en Leo kijken hoe het daar gaat. Eerst de banden even controleren op voldoende druk maar dat was eigenlijk overbodig, voor zaten ze allebei tussen de 6 en 7 atm. En achter zat er nog 5 in.

Het ging allemaal voorspoedig tot ik merkte dat na de oversteek bij Benningbroek de snelheid er wat uit leek te zijn, even het stuur loslaten en meteen ging de fiets naar rechts dus moest het daar wel mis zijn, inderdaad lek. Achter de stoel staat altijd een buitenband met daarin een binnenband licht voorzien van wat lucht, de fiets op zijn kant in de berm en zonder bandenlichters kon ik de lekke verwijderen en de reserve er voor in de plaats zetten. Ik denk inclusief het oppompen en alles weer op zijn plaats zetten dat ik zo’n minuut of 5 à 6 bezig ben geweest eer ik weer verder kon. Net toen ik de fiets weer “op de been” had stopte er een auto en zowaar Miranda van Hal, (dochter van Jan en Nera) zag mij staan en was gekeerd om te vragen of ze kon helpen, super toch. In Zwaag ging het goed met de familie en Riet zorgde meteen weer voor koffie met speculaas vanwege het traditionele Sinterklaasfeest.

Ik vervolg mijn weg weer en ga via de Rijweg, de verbinding tussen Zwaag en Zwaagdijk, ooit ging ik een jaar op de fiets van Zwaagdijk naar Zwaag, altijd een vlakke weg, nu is er een viaduct aangelegd vanwege de nieuwe autoweg de N307, 4 ”racebanen” vanaf de A7 naar Enkhuizen.

Op Zwaagdijk passeer ik een hardloper die ik op het laatste moment herkende neef Dick Hoogeboom uit Hoogkarspel, stoppen en kletsen en bij het afscheid “Nou tot de 6^e van het Nieuwejaar bij de familie reünie” inderdaad dat is al dichtbij. Iets verder om de hoek kijken bij zus Margriet, ze blijft maar “aanmodderen” met haar gezondheid maar ze is er nog.

Dan via Wervershoof langs Medemblik waar een blik op het IJsselmeer weinig moois laat zien, in de Wieringermeer sta ik toch geregeld versteld van de veranderingen, in het Agriport gebied zie je alleen maar verlichte kassen en het ene datacentrum is nog niet klaar en het volgende van Google zorgt geregeld voor opgravingen enz. enz. de polder is de polder “bijna” niet meer en steeds meer vruchtbare landbouwgrond wordt opgeofferd aan de techniek dat is wat ik dacht na de 53 km van vandaag.