Kleintje werd groot

Vanmorgen was ik niet in de gelegenheid om te fietsen maar vanmiddag kon dat weer wel en dan moet je meteen de kans waarnemen. De zon wilde nog niet echt doorkomen maar af en toe leek het er toch bijna op. Het is al rond 1 uur als ik van huis ga dus het zal bij een klein rondje blijven. Op de Alkmaarseweg bedacht ik dat Kees misschien ook wel een stukje mee zou kunnen gaan, de mobiel gepakt en huize van Hattem aangeklikt. Na enige tijd werd er opgenomen en hoorde ik dat Kees vanmorgen al zijn best had gedaan en straks Willem Vierbergen uit Zwaag op visite zou krijgen. Ik besloot om ook even langs te gaan en als Willem dan richting Zwaag gaat rij ik met hem mee. Aangekomen op de Smaragd bleek dat Willem er al zat maar niet in fiets outfit, helaas dan straks maar met een omweg alleen op Zwaag af. Waarom Zwaag, nou Riet en Leo zijn vanmorgen vroeg terug gekomen uit Afrika waar ze een aantal weken bij hun zoon en schoondochter zijn geweest dus even bijkletsen om zo te zeggen. Het ritje ging dus weer eens met de bekende omweg via Ursem naar Avenhorn over de Walingsdijk langs de bannepaal van de gemeente Hoorn, en zo zag ik toen ik thuis kwam dat de teller toch weer 76 km bij alles had opgeteld waardoor het totaal nu op 45.626 km staat met deze Quest. Voor volgende week dinsdag ben ik uitgenodigd om met Piet Kunis een ritje te maken naar Dronten, lijkt me hartstikke leuk, misschien even shoppen bij Velomobiel, we zullen wel zien.

Plezierige kilometers door Noord-Holland

Het duurde een tijdje maar hij kwam te voorschijn, de zon. De rit van vandaag is gepland langs de dijk van het IJsselmeer  en binnendoor weer huiswaarts. Zo rond kwart voor 11 ging ik van huis langs de vaste route naar Scharwoude waar ik iets voorbij Hoorn de dijk op ben gegaan en dan is het simpel de slingerende dijk volgen tot ik naar mijn gevoel ver genoeg ben om weer richting Middenmeer te nemen. Dat kan op verschillende plaatsen maar het gaat allemaal zo lekker dat het rondje wat uitgerekt kan worden. Nergens waren er verkeersproblemen en wat dan nog, met de fiets kan je er bijna altijd door, maar deze keer liep ik het op, aan het begin van Volendam stond een bord dat doorgaand verkeer gestremd was, nou ja met een fiets moet het snel mogelijk zijn. Helaas ik kwam net binnen de bebouwing van winkeltjes en restaurants echt stil te staan en de mannen maakten me vriendelijk duidelijk dat mijn fiets geen kans maakte, zo van “Geeft niks joh die fiets van jou is toch hartstikke snel dus ietsje om is geen probleem”, hij had gelijk, uitstappen keren en dan binnendoor waar het meestal druk is, het is niet anders. Na enkele kilometers reed ik weer op de dijk en heb mijn weg vervolgd richting Katwoude en Monnickendam, daar onder de weg door en richting Overleek, mijn geliefkoosde “snelweg” naar Ilpendam. Richting Purmerend en dan doe ik weer een vreemde ervaring op bij ongeveer een snelheid van 35 km. Een automobilist met inzittenden had(den) wat extra aandacht voor de Quest en dat losten ze als volgt op, afremmen op een drukke weg waar een inhaalverbod van kracht is, knipperlichten aan , raam opendraaien en filmen of foto’s maken, tot groot verdriet van het achterop komende verkeer. Hooguit een kilometer verder rijden ze een inrit op naar een hek, rijden achteruit en gaan weer terug vanwaar ze gekomen waren met knipperende lichten en geen enkel ander voertuig kreeg de kans om door te kunnen rijden totdat de show van de heren was afgelopen. Na de Purmerenderweg ben ik linksaf gegaan via Middenbeemster en zo door De Rijp en Graft waar het historische pandje nogmaals op de foto is gezet. Later toen ik al aardig dicht in de richting Middenmeer zat reed ik over de Obdammerdijk en moest heel voorzichtig zijn om de amazones niet met hun viervoeters in de ringvaart te doen belanden, de beestjes waren nogal springerig op de verkeerde momenten leek wel. Toen de paarden eenmaal van de weg af konden in een stuk lager gelegen grasland was het probleem over , alleen de hond ging er als een bezetene vandoor en zocht zijn toevlucht bij de molen. Het reed verder probleemloos langs de ringvaart tot ik via Opmeer enz. weer in de polder kwam na 120 heerlijke kilometers.

"Kijk daar komt een Alien"

Vandaag maakte ik weer van alles mee, niet spectaculair maar wel om te noteren. Het was een bewolkte dag zonder zon en dat leek mij geschikt om bij Tiny een stuk tegels met de hogedrukreiniger te bewerken en dat is prima gelukt. Van huis met een beetje nevelig weer en een graadje of 3 dus nog geen zomer. Op de Flevoweg is de tweede afslag links de Tussenweg, aan de rechterkant staan al grote warenhuizen/kassen en nu wordt links het kavelslootje verlegd en ik denk dat er spoedig rechts ook zal worden gebouwd in de trant van de “Glazenstad”. Verder ging alles voorspoedig, wat wel opviel waren de vele zwanenpaartjes maar omdat die levenslang bij elkaar blijven valt dat eigenlijk niet op, mensen hebben daar soms meer moeite mee, dat bij elkaar blijven. Maar goed op een bepaald moment zag ik een hele grote club van die witte langnekken bij elkaar en na een paar kilometer weer, let op binnen een paar jaar praten we ook over een zwanenplaag net als nu bij de ganzen. Toen ik in de Zuidoost kwam was het al bijna middag en na een hapje en een drankje ben ik begonnen, slang uitrollen stroom op de HD-reiniger en van start, ik had voor aanvang een foto genomen van het te bewerken stuk en na afloop weer, duidelijk een nuttige bezigheid geweest al zeg ik het zelf. Na gedane arbeid is het goed rusten dus ben ik in de Quest gestapt na de koffie en ben weer liggend huiswaarts gereden en kwam via Middenbeemster net op 82 km. Ja en wat deed ik gisteren, daar kom ik z.s.m. op terug om mijn nieuwste aanwinst te tonen, nog een paar dagen wachten. Een heel aparte ervaring had ik toen ik door Opmeer reed, twee jochies reden mij tegemoet waarbij de ene de ander toeriep “Hé kijk daar komt een Alien” ik wist niet dat ik er zo afschrikwekkend uitzag.

Het weer en nog iets

Het zal allemaal beter worden, hier is nog geen sneeuw te bekennen en de kans dat het nog zal vallen wordt steeds kleiner omdat de stijging van de temperatuur heel snel dichterbij komt. En als je dan i.v.m. de toch wel wat gure omstandigheden vandaag je gemak moet houden is de kans groot dat je in huis wat vertier zoekt en dat lukt nog steeds. Eerst even een ervaring die ik had via “facebook”, ja daar ben ik ook heel af en toe te vinden. Een mede velomobilist, ( wat een woord) had daar een alleraardigst stukje geplaatst over het mannelijk of vrouwelijk zijn van aardappelen, ja die Rob toont zijn gemiddelde instelling, altijd in voor een goeie grap. Mede doordat ik in mijn werkzame leven, al is dat al jaren geleden, vele jaren te maken had met aardappelen sprak dit mij heel erg aan en heb het zodoende ook met heel veel interesse gelezen en herlezen, hoe bedenk men zoiets ? Ik vond hem goed afgezien van de nationaliteit van het  “lijdend voorwerp”, ’t had ook iemand uit de stad kunnen zijn. Maar goed laten we ons meer bezig houden met de weersverwachting als ik op de verschillende mogelijkheden kijk m.b.t. het weer dan is het maandag, dus morgen al, dat de temperatuur omhoog zal gaan en dan wordt het weer onbeperkt genieten. Niet door vertellen hoor over die “patattekes”.

Niet ver van huis met deze temperaturen

Vandaag is het “goed” gegaan, ik ben niet buiten mijn boekje gegaan, gewoon een buurtritje. Het weer was er ook niet naar om erge gekke dingen te doen, wat dan ook gek mag zijn, de temperatuur is erg laag en de gevoelstemperatuur ligt nogal wat lager. Het wordt dus een buurtritje zonder extra uitspattingen in de provincie. Ik was al een paar keer bij familie op Zwaagdijk aan geweest en trof telkens een “leeg nest” maar een oud gezegde van “Driemaal is scheepsrecht” moest hier toch ook op gaan en inderdaad ze waren allebei thuis. Een tijdje alle plussen en minnen in de familie op een rijtje zetten en we weten allemaal weer hoe de vlag erbij hangt, hij wappert nog maar wat minder uitbundig. Het was koud had ik al ontdekt op de heenrit dus terug zal het niet veel beter worden. Het was toch aantrekkelijk om de hele Zwaagdijk voor de wind uit te rijden en zo via Wognum de Zomerdijk op te zoeken, het zonnetje is er geregeld maar de wolken kunnen ook een heel ander beeld scheppen als het even tegen zit. Aan het einde van de Zomerdijk ga ik rechtsaf richting Spanbroek en Hoogwoud waar ik nog even een bezoekje breng aan “Kippen Dam” die de warme er weer in kan brengen met wat poeliersproducten, heerlijk als zoiets “toevallig”op je pad komt. Het bleef dus een klein rondje wat 57 km op de teller bracht. En de “ton” komt steeds dichterbij, 54.206 km met mijn eerste Quest en op dit moment kan daar 45.348 km bij op worden geteld met de huidige.

De wil was goed maar het vlees is zwak

Als je ook even niet oplet loopt het meteen weer uit de hand, ik was echt van plan om vandaag een buurtritje te maken, maar ja, de wil is vaak goed maar het vlees is zwak, ik vind dat ik dat mooi heb omschreven. De berichten beloofden van alles en vooral veel zon, helaas hier in de omgeving was geen straaltje zon te zien maar toen ik van Tiny hoorde dat het in de Zuidoostbeemster prachtig zonnig weer was, ja dan ben ik verkocht. Omkleden en richting de zon in twee opzichten, een kleine omweg moet wel mogelijk zijn dus via de Alkmaarseweg in zuidoostelijke richting naar de Heerhugowaard en dan door naar Alkmaar om langs de Zuiddijk naar West-Graftdijk te fietsen waarna automatisch Oost-Graftdijk volgt. Bij het binnenrijden van de Beemster sla ik rechtsaf naar het fietspad langs het Noordhollandskanaal en stop om een paar heel oude knotwilgen op de plaat vast te leggen. Vorig jaar meen ik dat er een deel was “geknot” maar nu leken die bomen juist wel een beurt te hebben gehad en blijven de anderen met een volle kruin staan. Het is onvoorstelbaar dat zo weinig boom nog zo vol kan groeien, vaak is er niet meer als een redelijke bast over terwijl de stam niet meer is te vinden. Als ik bij Purmerend aankom draai ik linksaf de Zuidoostbeemster in en kom al snel bij het “tweede zonnetje”, de eerste zon begon bij Oost-Graftdijk een beetje te schijnen. Cappuccino en later een broodje gaan er altijd in vooral als je er achter komt dat het gevoelsmatig kouder is dan je in eerste instantie voor mogelijk zou houden. Als ik weer naar de Quest loop om hem naar huis te brengen schijnt de zon heerlijk en achter het huis uit de wind is het heerlijk en dat betekent dat ik nog wel een stukje om kan karren over Edam en Volendam. Zo gezegd zo gedaan en met een heerlijk gangetje heb ik de rit afgesloten via de IJsselmeerdijk langs Etersheim en Scharwoude naar Berkhout en Bobeldijk om via Wognum en Benningbroek weer in de polder aan te komen na 117 km die veel kouder aan voelden dan ik eerder had kunnen bedenken. Thuis meteen de techniek inschakelen om te zien of mijn gevoel me niet heeft bedrogen, nee hoor, plus + 3 graden en daaronder staat voelt als min – 4.

Geduld het wordt straks warmer.

Sociaal rondje

Hoe moet je zo’n rondje van vandaag nou noemen, een rondje ziekenbezoek of een rondje sociaal medeleven, ’t maakt allemaal niet uit hoe zoiets heet, het voornaamste is dat er ook een andere kant van het leven is die niet vergeten mag worden. Vorige week kreeg ik via één van de jongste familieleden te horen dat er links en rechts wat gaande was met het oudere deel van ons aller naasten. Variërende van hartritme stoornis bij de één en wachten op een dotterbehandeling bij een ander en daar tussendoor nierdialyse, gebroken heup en weer een ander met hardnekkige griep, het wordt een oud zootje zeg ik dan weleens maar alles komt weer op de rails let maar op. Als eerste ben ik langs de Tussenweg gereden om afscheid te nemen van Paul en Cuny die vandaag de verhuiswagens voor de deur hebben om na 46 jaar de polder te verlaten en de boerderij om te ruilen voor een nieuw onderkomen in Baarn. Meer dan 40 jaar op de boerderij en nu een appartement in Baarn, een wereldschokkende verandering maar wel dichtbij de kinderen en kleinkinderen in Baarn en Apeldoorn. Vervolgens door aar Westwoud bij Arie en Githa langs, gelukkig alweer thuis uit het ziekenhuis maar nog lang niet in orde, de tijd zal leren hoe één en ander zijn vervolg zal krijgen. Dan het volgende adres, in Zwaag laat Kees de veren een beetje hangen omdat de griep hem zo ongeveer in de “houdgreep” heeft en daar kan hij helemaal niet tegen. Ik kwam daar op het verkeerde moment, de tafel was gedekt en hoewel ik werd uitgenodigd om een broodje mee te eten  ben ik weer snel verder gegaan. En dan nog even door naar Obdam, Tom en Gerda hebben allebei krokusvakantie en waren thuis. Ze hadden besloten om vandaag een “vrije” middag te nemen omdat ze al weken bezig zijn met kappen van enorme bomen op hun erf om binnenkort zonnepanelen te kunnen plaatsen. Toen ik ze vertelde dat er in Oostzaan bomen worden gekapt en opgeruimd voor bedragen die variëren van  € 800,- tot wel € 1200,- en dat die bomen minder groot zijn als die ze aan de Obdammerdijk hebben omgehaald konden ze dat bijna niet geloven, Tom heeft in totaal wel zo’n 20 grote bomen omgehaald dus zo stelde hij, “Ik heb al een vermogen verdiend door het zelf te doen met hulp van familie en mijn zonen”. Toen ik weer ben opgestapt voor het laatste stukje was het net begonnen met een beetje regen, maar toch was dit rondje goed voor 67 km. Waarbij ik hier en daar toch weer symptomen zag van het beginnende voorjaar, zowel laag bij de grond als hoog in de boom. Een kaartje wat ik onlangs op de mat vond mag ook zeker in dit kader niet worden vergeten en houd je ogen open voor alles wat er in deze wereld passeert.

Hoe grillig kan het weer zijn

Het is er eindelijk weer een keer van gekomen, de eerste keer in 2013, retourtje Middenmeer – Oudemirdum. Ik had het al een aantal weken in mijn hoofd dat het de hoogste tijd was om weer even de dijk over te snorren en vandaag was het dus zo ver. Onderweg bedacht ik dat er toch wel erg weinig jeugd richting school fietste vandaag, om even later te beseffen dat het i.v.m. krokusvakantie wel stil zal blijven langs de fietspaden. Onderweg op de dijk kwam ik niet één wandelaar, fietser of brommer tegen, te koud of wat dan ook iedereen bleef in of op de verwarmde stal. Aangekomen in Oudemirdum was de hele familie aanwezig, Siebo moest venmiddag naar zijn werk, een boot die verplaatst is van Makkum naar Amsterdam en vervolgens naar Harlingen waar hij verder afgebouwd zal worden, voorlopig onder de naam “Dream” maar de echte naam is nog afgeplakt en zal t.z.t. wel bekend worden, een bootje van 99 meter lengte en bestemd voor iemand uit Rusland die zich onder de 10 rijkste mensen der aarde mag rekenen. Siebo heeft zodoende overdag af en toe vrij omdat zijn werk wat wisselend is en daarbij kan hij verder met de opbouw van het vernieuwen van hun zomerhuisje dat aan het einde van het seizoen vervangen gaat worden en alles samen met zijn vader, getekend en uitgevoerd van de eerste tot de laatste schroef, ik sta alle keren versteld van zijn werklust en twee rechterhanden, geweldig. Thimo en Fleur waren uiteraard ook thuis van school en zo zaten we onder de middag met het hele gezin aan de warme maaltijd door de tijdelijk wisselende werksituatie van mijn schoonzoon. Toen ik weer op weg was naar Noord-Holland was het nog steeds somber weer, geen zon te zien en dan te bedenken dat we het afgelopen weekend van de zon hebben genoten op het strand van Zandvoort, de eerste dag redelijk weer, de tweede dag heerlijk zonnig over het strand lopen en vandaag somberheid van vroeg tot laat. Bij het monument maakte ik een paar foto’s over het Wad en over het IJsselmeer maar de horizon ging in beide richtingen onder en over in somberheid zonder onderscheid tussen water en lucht. De afstand voor vandaag was 160,72 km met een gemiddelde van 31,7 km p/u, het wordt weer wat “dragelijker”.

"Ik ben toch niet gek"

En toen dacht ik, “Ik ben toch niet gek” vandaag moet ik even voor een boodschap naar Hoogwoud slechts een kilometer of 12 van huis. Ik noem dat vaak een retourtje “Kippen-Dam” omdat ik op dat adres een haast onbeperkte keuze heb uit allerlei poeliers artikelen en als je daar liefhebber van bent is af en toe een bezoekje voldoende om een bevredigend resultaat op te leveren. Eerst werd ik nog even ontboden bij de buren met wat medische apparatuur, alsof ik dokter ben, alles viel gelukkig mee. Maar toen ik buiten kwam voelde het  “goor” koud, regen of waterkoud ik weet het niet maar mijn laatste hoop om met de fiets naar “Kippen-Dam” te gaan was gelijk geminimaliseerd. Toen het even later ook nog heel licht begon te sneeuwen was ik er helemaal klaar mee, “Ik ben toch niet gek” zonder daarbij aan een elektronicagigant te denken. De wegen worden slechter en slechter en ik denk dan aan de mensen die vanavond van hun werk naar huis moeten, sterkte mannen en vrouwen voor de rit van vanavond.

Boodschappen doen met een omweg

Het is toch nog erg onwennig, je wil wel maar je kan niet, het klinkt vreemd maar zo is het wel ongeveer. Ik wilde veel meer maar ik kon het nog niet en daardoor werd het vandaag een ritje van net 80 km. met een gemiddelde van 29,6 km, wat zegt dit, nou mij zegt het zoveel dat allebei de getallen nog ruimschoots omhoog moeten en kunnen. Geen wind en bij vertrek nog wat zon gaf me in het begin het idee dat ik de hele wereld weer aan kon, maar heel langzaam kwam ik weer met twee benen op de grond, hoewel het zweverige nog wel degelijk aanwezig was besefte ik dat iets rustiger beter voor alles zou zijn. Ik had vooraf geen vast doel voor ogen en zou wel zien waar ik allemaal wel en niet langs zou gaan. Al fietsende bedacht ik dat ik het beste met een kleine omweg om een hoeveelheid appelen kon gaan bij mijn vaste afhaaladres in Wognum. Een omweg is het inderdaad geworden want als ik vanaf Middenmeer naar de “appelenboer” zou fietsen is dat ongeveer 32 km retour en nu is het 80 km geworden. Geen nood want het geeft aan dat de “krachten” weer terug komen, straks wat minder zweten en alles is of komt weer bij het oude. Op de foto is te zien dat ik net voldoende plaats over had om goed te kunnen zitten ook het gelamineerde wetsartikel behoort tot de standaard uitrusting en heeft al menig keer zijn diensten bewezen.

Had ik dan conditie ?

Jawel hoor het kwam er vandaag weer van, niet onstuimig maar het rijdt weer. Jan Geel gaf het al door via een berichtje wat ik later hoorde op de voice-mail, “Je Benne d’r 14 dage mee bezig”, Jan heeft bijna gelijk, voor mij duurt het nu een week en dat is gevoelsmatig al minstens 14 dagen. Goed ingepakt en de “Botterscreen” vlak voor m’n “snuffer” om de koude wind buiten te houden was het vandaag de “vuurdoop” en ik moet zeggen het ging prima, maar toch. Inderdaad maar toch, waar is mijn conditie, als ik die al had, het was min of meer zwaar, vooral op de heenweg, terug leek het allemaal alweer steeds meer op het bekende fluitje van een cent te lijken en schept het dus weer perspectief voor de komende dagen. Het ritje van vanmorgen was maar kort en vol “missers”. Eerst naar Ben en Riet in Wervershoof, niet thuis, de stoelen met de poten omhoog op tafel en verder geen signalering van leven. Dan maar even door naar Zwaagdijk, bij Gerrit en Marian ben ik ook al lange tijd niet meer geweest dus dan daar maar om een bakkie, ook niet thuis. Het mooie weer lokt iedereen de “baan” op, dan maar retour en in Wervershoof bij Aad en Ans kijken, wie weet zijn die wel aanwezig. Inderdaad die zijn er en binnen de kortste keren was er ook koffie. Aad had zich net omgekleed om naar de ijsbaan “De Westfries” bij Hoorn te gaan om met zijn eigen groepje te gaan schaatsen. Toen ik weer richting Middenmeer ging passeerde ik in Onderdijk een groep van 8 wielrenners die ik later nog vanachter heb vastgelegd toen ik was gestopt voor een paar foto’s. Net voor Medemblik haalde ik ze weer in en vroeg waar de rit heen ging, “Naar de koffie en dan weer naar huis, ’t is veel te koud” was het antwoord “En een goeie 60 km is mooi genoeg met dit weer”. Voor mij was het nog minder want toen ik thuis kwam stond de dagteller op slechts 45 km en het totaal van deze fiets op 44.866 km, nog minder dan 1000 km en ik ben over de 100.000 km in totaal met een Quest, wat een gouden greep om ooit zo’n fiets aan te schaffen.

Carnavalsoptocht in Zwaag

Waar ik vandaag was, bij de Carnavalsoptocht in Zwaag. Niet met de Quest, daar was geen plaats voor, nee, gewoon samen met de auto. Wat hebben ze er weer veel werk aan gehad, alles was tot in detail verzorgd. Elk jaar worden we uitgenodigd bij Leo en Riet aan de Dorpsstraat en dan zie je van alles en nog wat min of meer achter de schermen, eigenlijk niets vreemds alleen een onvoorstelbare enthousiaste Riet die met haar 75 jaar nog niet onder doet voor een 25 jarige. Twee jaar geleden was zwager Kees prins en dit jaar de schoonzoon van Leo en Riet Prins Bernd, zou het een familiebedrijf kunnen worden ? Alle gekheid aan de kant, het was geweldig.

Sneeuw te veel naar Hollandse begrippen.

Het is niet leuk als je wel zin hebt maar de gezondheid en vooral het weer spelbreker zijn. Gisteren nog prachtig zonnig weer en dan is de verleiding al groot maar toen ik vanmorgen naar buiten keek was alle hoop op een klein stukje ontspanning helemaal vervlogen. Niet treuren en gewoon denken dat het binnen afzienbare tijd weer allemaal normaal is, tenminste wat wij normaal noemen. In Noorwegen zal Adri wel denken waar maken jullie je druk om, nou gewoon over wat witte neerslag waar we drie keer ellende van hebben, als het valt, als het ligt en als het weggaat. Volgende keer moet het haast zeker weer over echt fietsen gaan, dit is maar niks.

Griep en geduld

Hij was er niet, gisteren niet en vandaag “bijna” niet, het is duidelijker om te stellen dat ik er vandaag ook niet ben want ik ben er niet aan ontkomen, naar eigen beoordeling is het een griepje. Gisteren kreeg ik visite en toen de visite was vertrokken voelde ik me niet zo dat ik op pad zou gaan en als je ’s avonds in de kamer bij 21 graden zit te rillen dan klopt er iets niet. Vanmorgen was het niet veel beter en zodoende bleef ik vandaag, ondanks het mooie weer, gewoon binnen. Ik moest wel een keer naar buiten om iets in de vuilcontainer te doen en toen zag ik hem staan, helemaal in z’n eentje maar wel een duidelijke aankondiging van het voorjaar, nog even geduld en het kan weer, ook met mij, maar nu nog even inhouden.

Zeilen op de wind van vandaag

Het was een min of meer nieuwe ervaring om over de dijk langs het IJsselmeer te fietsen of beter gezegd te zeilen. Eerst was ik nog “heilig” van plan om naar Oudemirdum te gaan maar de harde wind en de “toezegging” dat het vanmiddag weer zou gaan regenen hebben me doen besluiten om maar niet de Afsluitdijk over te gaan en een rondje “regio” te doen. Als eerste via de Tussenweg om bij Paul en Cuny langs te gaan die een super doordachte verhuiskaart hadden gestuurd met de boodschap dat ze in de loop van deze maand naar Baarn verhuizen. Vandaar richting Hoorn met nog alle mogelijkheden om in de loop van deze afstand of rechts of linksom te gaan, wordt het rechts dan kom ik vanzelf een keer in Heerhugowaard en als het links wordt dan komt het ritje over de dijk wel in aanmerking. Het werd links maar pas bij Scharwoude dus al een beetje uit de richting maar goed op naar de dijk en dan door Hoorn en voor de wind naar Enkhuizen. Wat heb ik vele keren gedacht aan het duet van Paul de Leeuw met André van Duin “Zeilen op de wind van vandaag”, het was echt meer zeilen als fietsen. Maar hierbij is wel een bepaalde ervaring nodig, met water rechts en storm van linksachter is het veiliger om de meeste tijd ook links van de weg te rijden, niet verstandig als er meer verkeer is maar dat was gelukkig niet het geval, met bijremmen zag ik dat op die stukken zonder te trappen de snelheid tot 44 km was gekomen, plus toch wel een beetje de angst om niet omver te worden geblazen. Op een bepaald stuk ben ik toch maar naar beneden gegaan over de parallelweg en aan het einde, toen ik niet anders kon, ben ik weer op de dijk gaan rijden, maar de bocht was nabij waardoor ik weer gewoon tegen de wind in kon trappen en dat gaat dan weer vele malen prettiger. Onderweg even van de route af om bij Dick en Greet langs te gaan waar ik meteen op de hoogte kon worden gesteld over een ander deel van de familie die met een gebroken heup in het ziekenhuis terecht was gekomen. Vervolgens weer terug naar de dijk en deze keer via Broekerhaven langs de “overhaal”waar vroeger de schuiten met tuinbouwproducten van de tuinders van hoog naar laagwater werden overgehaald. Dan door Enkhuizen langs de stadswallen op naar Andijk maar niet over het fietspad bovenop de dijk i.v.m. de wind, nee gewoon “laagvliegen” onderlangs en dat ging ook voortreffelijk. Thuis gekomen stopte een kennis uit de straat achter mij op het pad en vroeg of de rit weer ver genoeg was geweest, ik schatte het op zo’n 80 km maar toen ik de schuimkap eraf had zag ik dat de teller op 101 km was gestopt, kan ook, een beetje meer is nooit een probleem.

Verborgen en nu openbaar

Het weer zit vandaag echt niet mee om een stukje met de fiets weg te gaan, maar toch heb ik iets gevonden om over te schrijven. Gevonden is het eigenlijk ook niet, wel interessant in mijn ogen. Het heeft in beide gevallen te maken met fietsen of eigenlijk met de fietsers. Ze hebben allebei verborgen talenten die wereldkundig zijn of worden gemaakt,  in het ene geval is die bekendheid al ruimschoots in de media naar voren gebracht, de hele wielerwereld wordt op dit moment flink op de kaart gezet in negatieve zin door alle mogelijke middelen die zijn of nog worden gebruikt, terwijl die andere in mijn ogen zeker bekendheid heeft verdiend. Een ieder zal begrijpen dat de foto die ik vanmorgen via de mail binnen kreeg voor zich spreekt, maar de ander foto daar gaat het om. Wat een toevallige ontmoeting niet te weeg kan brengen, Piet Kunis de vroegere bewoner van de Vrouwenweg heeft talent en dat mag iedereen gerust weten, hij stuurde mij een foto van een schilderij dat hij zelf heeft geschilderd van zijn geboortehuis aan de Vrouwenweg en als amateur beoordelaar heeft hij voor mij een topprestatie geleverd, Lance is gezakt als een baksteen en Piet verdwijnt op deze manier tussen de “sterren”.