Het was weer
een prachtige dag om te fietsen, jammer dat de geplande rit niet door kan gaan
maar het was vandaag toch weer flink de moeite zullen we maar zeggen. Vaak ga
ik op de dinsdag even naar de “Zuidoost” en waarom zou ik dat vandaag niet
doen. Ik wist dat Tiny vandaag zus Riet op visite zou krijgen om samen een dagje
vermaak te zoeken in Purmerend, winkelen enz. nou dan weet je het wel. Even via
de aardbeienleverancier een doosje gezondheid meenemen en tevens controleren of
de wegafsluiting door de Bobeldijk al is opgeheven. De weg is weer vrij dus ik
moet niet omrijden en dan gaat het snel en zo zit ik aan de koffie bij de
dames. Waar ga je verder heen, vroeg Riet nog, ik weet zoiets bijna nooit van
te voren dus ik zie nog wel. Het werd een rondje via bijna Amsterdam als verste
punt en dan langs de kust omhoog via Marken.
De weg in Durgerdam is nog steeds
enorm slecht en zal nooit beter worden, anders wordt het een racebaan en dat
zou de huizen en het kerkje in de bocht niet ten goede komen. In één van de
vele bochten ben ik even gestopt om een paar foto’s te maken, links en rechts
water en een weg en dijk die in een bocht richting Uitdam gaan.
Dan via de
Waterlandsezeedijk naar Marken, rechtdoor naar “Het Paard” via de asfaltweg en
terug langs de buitenkant tot aan het dorp. Bij “Het Paard” heb ik even staan
kletsen met een paar jongens, de één uit Utrecht en de ander uit Amsterdam, die
ook een rondje maakten op de racefiets.
Later passeerde ik ze op weg naar
Monnickendam terwijl ze mij passeerden toen ik een foto maakte van een “Berenklauw”
die er erg onschuldig uitziet maar kom er niet mee in aanraking je hebt zo
blaren. In Volendam op de dijk even een broodje paling en dan weer verder, en
hier werd ik weer gepasseerd door de beide mannen op de racefiets iets verder
een praatje maken waarbij ze aangaven even een "terrasstop" in te lassen alvorens
huiswaarts te gaan.
Ik vervolg mijn weg weer en tijdens dat “laatste” stuk hoor
ik één, twee, drie, mijn naam, “Hi Pé” remmen en stoppen, het echtpaar was ook gestopt
en kwam naar mij toe, tot op dat moment onherkenbaar maar éénmaal dichterbij
herkende ik hem, Jack Dekker met zijn vrouw Lia. Meestal is deze
kilometervreter in een ander tenue en met de racefiets, maar het werd even
bijkletsen waarna ieder zijns weegs is gegaan.
Onderweg nog één keer in de
remmen voor een overstekende zwaan en even verder moederzwaan met de kroost.
Thuis gekomen stond de teller voor vandaag op 146 km die in goede gezondheid
bij elkaar zijn gereden.