Lek, plakken en nog een lek

Niet gefietst maar toch iets te melden, 20 december is er een verjaardag in de familie dus eerst even naar Bovenkarspel om Dick de “poot” te schudden. Ik was al niet van plan om vanmiddag met de fiets weg te gaan en het weer is miezerig en mistig dus ik mis niets. Bij het naar buiten rijden van de fiets vanmorgen leek het niet helemaal soepel te gaan, even aan het voorwiel voelen, inderdaad niet echt hard. Vanmiddag was ik bezig de lekke band achterband van gisteren te plakken toen ik aan de rechtervoorband dacht, meteen maar nakijken. Het was niet nodig om de veroorzaker van het lek op te sporen, dan woon je niet in een bosgebied maar toch, bijna een “hele takkenbos” die vast zat in de band. Ik moest nog flink trekken om hem eruit te krijgen maar alles is weer geregeld en voor de volgende trip staat hij weer goed in “ ’t tuig” en kan zo weer de baan op, maar dat wordt wel na de feestdagen denk ik, want voor morgen loop ik ook nog niet warm.

Glas in de achterband, wisselen.

Vandaag begon de dag minder zonnig vergeleken met gisteren terwijl de berichten het toch wat mooier hebben voorgespiegeld, maar goed het is niet anders, het is droog en dat is al heel wat waard en misschien komt de zon later op de dag, maar helaas ik heb hem niet gezien. De planning was vandaag even op en neer naar Oostzaan, Tiny zou daar haar dochter Patricia helpen met één of ander klusje. Er is weinig wind en het gaat allemaal gesmeerd en via de vaste route ben ik na bijna 55 km ter plaatse.

Er wordt hard gewerkt door de dames en ik ben eigenlijk een storende factor, na een broodje enz. stap ik weer op om via “Het Twiske “ de thuisreis weer af te raffelen, het gaat allemaal prima maar door dit natuurgebied is hard rijden gewoon niet mogelijk, bochtig en in vele bochten zijn de bermen op het fietspad gereden door trekkers of auto’s die hier hebben gereden voor onderhoud.

Dan een stukje Purmerend en vervolgens via Middenbeemster maar voor het zover is voel ik dat hij niet vast meer in zijn spoor blijft, ik denk dat hij achter niet meer op spanning is. Inderdaad lek, fiets op z’n kant in de berm en de achterband wisselen en meteen kijken of de dader van buitenaf is op te sporen. Al snel heb ik het gevonden, een klein stukje glas heeft de snelheid beperkt tot nul. Eenmaal weer opgang gaat het weer prima en ben vrij snel weer in Middenmeer waar de 111 km voor vandaag het einde van de rit voor vandaag heeft “geklokt”. Maar wat was het weer heerlijk ontspannen, het leven is mooi.

Heel korte ontmoeting op afstand.

Route van 102 km

En weer is het maandag, de weken vliegen om zeggen we vaak maar het is echt zo, voor je het weet is het weekend weer voorbij. Niet dat zoiets erg is, voor mij en voor heel velen, is het alle dagen weekend, je moet niet meer. Ja en wat doe je dan, ik weet het wel, even een stukje fietsen met de Quest. Vandaag maar een bescheiden rondje was de planning en zoals zo vaak loopt het weleens anders, want hoe groot of klein is een bescheiden rondje, vandaag liep het bijna uit de hand

Oosterpoort in Hoorn

Ganzen, niet te kort

Vanaf Middenmeer in een stralende zon via de Alkmaarseweg de polder uit om als eerste bij Tom en Gerda in Obdam de eerste stop te plannen, niemand thuis dus dan maar richting Hoorn opzoeken om het HEM-rondje te maken. Dat de ganzenplaag nog lang niet over is blijkt onderweg menig keer, de zwermen zijn niet van de lucht en de ontelbare percelen grasland worden bevuild met uitwerpselen waar de koeien niet meer willen grazen. Eenmaal op de dijk is de zon al spoedig helemaal niet meer te zien, zwaar bewolkt en zelfs nog even een miezerig buitje.

Gelukkig niet langs mijn route

Pendelen maar

In de verte zag ik wat ruiters en paarden maar toen ik in de buurt kwam waren ze net afgeslagen en had ik er geen problemen mee. Bij Enkhuizen is nog een bord geplaatst om fietsers naar Lelystad te helpen. Ik heb van twee mensen de ervaring gehoord en gelezen en dat stemt niet tot vreugde. Voor zover het nog niet duidelijk is ga dan naar de blog van Cees Rozendaal .www.wieringer-velomobiel.blogspot.nl  Na Enkhuizen langs Sprookjeswonderland waar het nu stil is en dan via de dijk naar Andijk. Bij vuurtoren “De Ven” ga ik van de dijk af omdat er een stevige wind staat die vanaf hier op de zijkant van de fiets “drukt”.

Ontmoeting van 20 september langs Het Wad bij Den Oever

Auto geschikt voor kano vervoer.

Als ik beneden op de weg fiets hoor ik op een bepaald moment een aantal keren mijn naam roepen, waar komt dat nou vandaan is mijn eerste gedachte, boven vanaf de dijk in dit geval. Er lopen twee mensen, een man en een vrouw, die mij op deze ludieke manier prettige feestdagen en een goed nieuwjaar wensen, maar wie zijn het, op deze afstand herken ik ze niet. Het wordt mij duidelijk gemaakt door de man, “We hebben elkaar een poos geleden nog ontmoet langs Het Wad bij Den Oever” Het begint me te dagen, “Ik ben het de kano'er” riep hij nog het klopt helemaal. Ik wens ze ook het beste voor de komende tijd en vervolg mijn weg weer. Iets verder zie ik een auto op de oprit naar de dijk staan, het is duidelijk, zijn auto met de imperiaal waar de kano in past .Via Andijk, Wervershoof en Onderdijk naar Medemblik en dan weer naar Middenmeer waar ik na 102 km in de “ruststand” kan.   

Verleiding werd afgestraft.

Ja inderdaad het was verleiding, in het begin van de week had ik al bekeken dat het misschien dinsdag de enige dag zou zijn om te fietsen en verder slecht weer. Maar ja als het dan na de middag zonnig is en een heldere lucht zonder wolken dan ben je toch gek als je thuis zit te bedenken dat het niet kan. Half 2, omkleden en gewoon gaan al is het maar een klein rondje, even een ritje om het niet te verleren. 

Via Slootdorp over Wieringen, het was echt opvallend zoveel “bagger” als er op het fietspad lag vanaf Slootdorp naar De Haukes, wat erop is gekomen doordat auto’s naast de weg rijden door de smalle berm en zo alles over het fietspad “spetteren”.

Via de Haukes en Westerland langs het Amstelmeer en dan richting Den Oever, zelfs nog even langs Het Wad gereden. Bij Hippolytushoef is de molen nog steeds invalide en hij schijnt af en toe nog te draaien ook. Het mooie zonnige weer was ondertussen helemaal omgeslagen en de ene bui volgde op de andere, zelfs zo guur dat ik ben gestopt en een stuk met de schuimkap erop heb gereden. De “lees” bril in de doos, het windschermpje in de fiets en met vrij zicht over de “deksel” verder.

Bij Den Oever moest ik omrijden vanwege de werkzaamheden m.b.t. de dijkversterking in en om de haven er wordt flink “gesleuteld” dat is duidelijk te zien. Dan over het fietspad richting Wieringerwerf naar Middenmeer waar ik na 41 km weer onder de douche kon.

De dag nadat Nederland stil lag door sneeuwval

Als er een dag niet gefietst kan worden dan bedenk je wat, dit stukje film had ik al op Facebook geplaatst maar daar komt niet iedereen en zodoende leek het me wel leuk om het ook op mijn blog te plaatsen. Heel Nederland leed onder de sneeuwval van de afgelopen dagen maar in de kop van Noord-Holland en dan met name in de Wieringermeer viel hoegenaamd niets. De foto is uit het filmpje op het fietspad langs de Flevoweg waar men bezig was een verstopt afvoersysteem weer ruim te maken vanaf de A7. Maar duidelijk is dat er hier bijna geen sneeuw is gevallen, als ik zo schrijven geen sneeuw komen er opmerkingen dat er af en toe toch iets wits is te zien. Onderstaande link laat je zien wat er NIET was.

https://youtu.be/fu3hSVS0DNw 

Ontspanning gedurende 41 km

Gistermiddag hoopte ik het al en vandaag is het gelukt, een “petit” rondje afhankelijk van het weer. Niet ver maar gewoon lekker uitwaaien hoewel er geen wind was.

Triple A bouwt voort

Vanmorgen eerst maar een stukje lopen en langs de vroegere locatie van wonen en werken, het voormalige Agrico terrein, Triple A het nieuwe bedrijf wat zich bezighoud met distributie van nieuwe kleding is al flink bezig, de eerste bovengrondse beelden zijn zichtbaar. Omdat de wegen erg meevielen m.b.t. ongerief van sneeuw begon ik er toch sterk over te denken om toch maar even te proeven van de ontspanning. Op en neer naar broer Ben in Wervershoof leek me een leuk alternatief om de ontspanning werkelijkheid te doen worden.

Aan het eind van de Flevoweg

Aan het eind van de Flevoweg

Aan het eind van de Flevoweg

Golfterrein "De Vlietlanden"

Eenmaal onderweg, in een stralende zon en geen zucht wind richting Wervershoof, ging mijn mobiel, “Facetime” Tiny had thuis al geprobeerd en had niet verwacht dat ik onderweg was met zulke slechte wegen maar nu kon ze meteen zien dat er hier niets aan de hand was. Bij Ben een poosje zitten kletsen met koffie en koek en daarna weer naar huis, gewoon een heerlijk stukje ontspanning gehad al was het ook maar 41 km.

Niet fietsen denk om de sneeuw"banken" als ze er liggen.

Zondagmiddag in Zuidoostbeemster

Maandagmiddag in Middenmeer

Het zit er “voorlopig” niet in ondanks dat ik rustig kan zeggen dat hier geen sneeuw is gevallen, nou ja geen, maar in elk geval niet noemenswaardig. Uit alle berichten is me wel duidelijk dat wij heel veel geluk hebben in de kop van Noord-Holland. Zo ongeveer bij Hoorn ligt de grens, door de sneeuwval van gistermiddag en avond in de regio Purmerend/Zuidoostbeemster, (slecht 40 km zuidelijker) bleef ik tot vanmorgen bij Tiny en ging pas vanmorgen naar huis in Middenmeer waar dus hoegenaamd geen sneeuw ligt. De berichten zijn echter nog niet zo dat ik het vermoeden heb dat ik veel zal fietsen deze week, heel misschien morgen een klein ritje maar voorlopig ga ik net als Tonnie Tuinte in “winterslaap” of iets in die geest.

Mede daarom alvast de jaarlijkse bijlage voor een goede afsluiting met een super goed begin.

Een echt familierondje.

Rondje 60 km

Samenscholing van Meerkoeten

Bomen rooien met een enorme hijskraan.

Grote Vliet bij Onderdijk

Grote Vliet bij Onderdijk

Grote Vliet bij Onderdijk

Tommies, kleine tomaatjes groeien hier het hele jaar door
 in de Wieringermeer

De kans is vrij groot dat het voorlopig het laatste ritje is geweest, rustig maar ik ben er nog, maar als ik de weervoorspelling serieus neem dan moet ik de komende dagen mijn gemak houden, we zullen zien. Vandaag dus nog maar even een klein rondje meepikken, bij Leo en Riet is hun zoon Piet als verrassing over gekomen uit Oeganda en omdat hij morgen weer weg is zou ik er vandaag nog even aan gaan, dus op naar Zwaag. Helaas Piet is niet aanwezig , hij moest ook nog even naar Duitsland vertelde zwager Leo en vanavond gaat hij weer naar Schiphol. We drinken koffie met …. een heerlijke punt vlaai en Riet vertelde honderd uit over de verrassing dat zoon Piet zomaar aankwam als Sinterklaas cadeautje. Toen ik weer onderweg was bedacht ik dat ik ook bij zus Ria even langs kon gaan dat is in Blokker dus een paar keer links en rechts en die heb ik ook weer gesproken om vervolgens naar broer Ben te toeren die nog thuis is want even later vertelde hij dat hij zich ging omkleden en een rondje zou gaan maken met de racefiets, goeie berichten. Bij Ben hoorde ik dat zwager Piet wat aan het rommelen is met zijn gezondheid dus ook daar nog even aan en zo heb ik vandaag een echt familierondje gehad wat na 60 km weer teneinde was, volgende keer maar weer meer over fietsen schrijven hoop ik, hoewel ik nu onderweg ook weer één en ander voorbij zag komen.

Hij "vliegt" weer geruisloos

Het probleem van gistermiddag is opgelost, heel simpel naar Dronten rijden met de auto met de Quest op de  aanhanger vastgezet in het frame wat ik ooit samen met een vriend heb pas gemaakt op deze aanhanger, fiets op de rem en de wielen vastzetten met toeclipriempjes. En wat was nu de oorzaak, ik zocht het bij de derailleur en de derailleur- wieltjes maar vond daar geen bijzondere afwijkingen, waar zit het dan wel was de vraag. Niet verder zoeken en vanmorgen meteen naar Dronten. De rit gaat snel en alles blijft netjes staan, Allert helpt de fiets eraf zetten en Theo zette hem op de test rollen, stapte er in en deed twee trappen, “Ik denk dat ik het al weet” was zijn reactie, inderdaad hij had helemaal gelijk.

En dan denk je had ik maar verder gekeken, de kettingrol is de veroorzaker er zijn 3 tanden uitgebroken vandaar dat getik wat ik niet thuis kon brengen. Eigenlijk heel simpel als je gebit niet compleet is kauwt het ook wat moeilijk en dat is met de Quest ook zo. Theo had nog een zelfde in het magazijn deze heeft alleen een stalentandwiel en geen aluminium en zo was het probleem snel opgelost.

Als ik terug ga stop ik even bij het einde van de dijk om het “wachthuisje” even op de “gevoelige plaat” te zetten. Ik las de tekst die netjes stond vermeld op de achterwand van het “glazenhuis” van maandag t/m vrijdag op afroep met een wachttijd van 10 tot 45 minuten. Dus als je bezweet aankomt moet je zorgen dat je warmt blijft als het toevallig wat langer gaat duren, dan maar wachten tot de Kerstvakantie of nog erger tot juli – augustus 2018 dan is hij weer 2 maanden begaanbaar, waar ik mijn twijfels bij heb, als er over die tussenliggende periode met vrachtwagens over het fietspad is gereden. Thuis gekomen even wat eten en dan nog even een “proef” rondje maken van net 44 km wat weer geruisloos onder de wielen doorgaat, super wat is dit toch een mooi tijdverdrijf of hobby of verslaving, ik heb weer genoten.

Panne op de terugweg.

Het moest er weer een keer van komen, op en neer naar Oudemirdum en niet meer rondje onderlangs terug. Ik had het in mijn hoofd om dat vandaag te gaan doen, de berichten zijn goed dus gaan. De eerste tegenvaller was het gekletter op de ruiten, regen, hoe kan dat nou het zou droog blijven. Toen ik zo rond half 9 van start ging was het droog en dat was maar goed ook want met regen van huis gaan , nee dat doen we niet. Het bleef somber tot aan Oudemirdum en het is zeker wel een 20 km droog geweest en de rest lichte motregen/regen maar ja ik was er en dan kan het nooit slechter worden.

Bij Bianca was er koffie enz. enz. en ook nog één goeie bui en toen werd het mooi weer. Onvoorstelbaar, een blauwe lucht en zo ging ik weer richting N.H. alles ging voorspoedig tot net na Gaast, getik en gerammel. De fiets op z’n kant en het kapje bij de derailleur eraf schroeven, tenminste daar leek het probleem te zitten, ik kon zo op het eerste oog niets vinden. De “zaak” weer dichtmaken en proberen, het zit niet goed, dat is duidelijk maar ik kan er op dit moment ook niets aan doen dus voorzichtig verder gaan in de hoop dat het mee zal vallen en ik fietsend thuis zal halen. Des te kleiner de versnelling des te meer lawaai dus reed ik de laatste 60 km op, ik meen 53 x 11 zo groot mogelijk, pittig hoor, maar ik ben thuis gekomen en ga vanavond de zaak onderzoeken en misschien kan ik het zelf oplossen en anders morgen naar Velomobiel in Dronten. Zodra ik meer weet zal ik er melding van maken. Op de Afsluitdijk durfde ik toch langzaam het tempo wat op te voeren en zo reed ik nog geregeld rond de 35 km en dat irritante “gekraak” nam ik maar voor lief.

Bij het passeren van de fietstunnel onder de A7 was iets nieuws aangebracht in het kader van alle vernieuwingen aan de Afsluitdijk, naar het zuiden kom je in “zoet” water en vanuit het zoet kom naar het noorden in het “zout” water wat op deze manier is aangegeven. Thuis stond de teller op zijn vaste afstand voor dit tripje, 160 km en toch nog met een gemiddelde van 30,1 km.